του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥΚαι η ένοχη ηγεσία του δεν κάνει τίποτε για να αποτρέψει αυτό τον ελεεινό κατήφορο. Εγκλωβισμένη στη λογική της υποτιθέμενα «πάνδημης» αποδοχής των χειρισμών της, θεωρεί πως ανακάλυψε ένα ασφαλές πολιτικό καταφύγιο, στη νέα γενιά αυριανιστών που ξερνούν στο διάβα τους χολή και αηδία…
Ο πρώτος μήνας μιας ερμαφρόδιτης διακυβέρνησης, υπήρξε πολύ ιδιαίτερος γι αυτές τις εκδηλώσεις πολιτικού ξεπεσμού. Σαβούρηδες και κάθε λογής πολιτικοί γυρολόγοι που αίφνης ανακάλυψαν την «αριστερή» τους ταυτότητα, βρωμίζουν καθημερινά το διαδίκτυο – και όχι μόνο - με επιθέσεις αχαρακτήριστες, όποιον τολμά ν ασκήσει κριτική, στο θλιβερό πολιτικό κατήφορο αυτού του κόμματος που επιμένει να βαφτίζει «αξιοπρέπεια» τη ραγδαία του ενσωμάτωση και τον απροκάλυπτο συμβιβασμό του με τις κατοχικές απαιτήσεις.
Από αυτό το βόρβορο του αίσχους, δε γλύτωσαν ούτε ιστορικά στελέχη αυτού του κόμματος, που αντιμετώπισαν με επιφύλαξη και σκεπτικισμό αυτή την ανεπίτρεπτη αποστροφή, ούτε φυσικά και προσωπικότητες που δε δίστασαν να το εγκαλέσουν γι αυτό τον ολισθηρό του κατήφορο. Και ακόμη βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Η χυδαιότητα του νεο-αυριανισμού αναβιώνει επικίνδυνα.
Ένα είναι βέβαιο. Όσο η πολιτική του ηγεσία δεν κάνει τίποτε για να αποθαρρύνει, να καταγγείλει και να απομονώσει αυτό το αίσχος, που δεν έχει καμία σχέση με την κουλτούρα όσων θα ήθελαν ν αυτοαποκαλούνται «αριστεροί», θα το βρει μπροστά της σύντομα, ως τον πλέον ύπουλο και επικίνδυνο αντίπαλο σε κάθε της βήμα.
Η επιθετικότητα των σαβούρηδων, θα επεκταθεί σύντομα στο σύνολο των στελεχών του που θα αντιμετωπίζουν κριτικά κορυφαίες πολιτικές επιλογές, θα τα στοχοποιήσει, και...
ο ιδιότυπος «εμφύλιος» που κυοφορείται δε θα αργήσει να ξεσπάσει.
Το φαινόμενο φυσικά δεν έπεσε από τον ουρανό. Οι πολιτικοί γυρολόγοι, καιρό παρκαρισμένοι στη μέση του πουθενά, μύρισαν εξουσία και μαζεύτηκαν σαν τις μύγες πάνω από το σκατό. Ούτε πολιτική, ούτε ιδεολογία, ούτε μια μίνιμουμ ενότητα ιδανικών υπάρχει για να λειτουργήσει σαν συνεκτικός κρίκος σ αυτή την ιδιότυπη και επικίνδυνη σαπίλα.
Το ναυάγιο του πρασινοφρουρισμού… Το ανεξέλεγκτο αντικομμουνιστικό μένος… Η προσδοκία του βολέματος… Και μια κατάφορα αρρωστημένη ψυχοπαθολογία, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που τους έφεραν δίπλα σ έναν κόσμο που επένδυσε – απατηλά μεν αλλά ειλικρινά – την ελπίδα του, στο κόμμα που την καλλιέργησε και σήμερα μόνο του ξεκίνησε να την αποδομεί.
Αυτή η άθλια κρεατόμαζα τυχάρπαστων και πολιτικών καιροσκόπων, δεν είναι και δε θα αποτελέσει ποτέ σύμμαχο όλων αυτών που θα απαριθμούν καθημερινά προσδοκίες που διαψεύδονται και τις ελπίδες τους να χρεοκοπούν.
Αυτή η άθλια κρεατόμαζα, είναι εχθρός τους. Αποτελεί το διαχρονικό καρκίνωμα στο σώμα της πολύπαθης και πολυεξαπατημένης κοινωνίας. Αποτελεί την πιο σιχαμερή κατηγορία πολιτικών γενιτσάρων, που με την ίδια ευκολία που πυροβολούν και αναθεματίζουν το δικό τους παρελθόν, το ίδιο αδίστακτα θα στραφούν αύριο ενάντια σ αυτούς που σήμερα τους που σήμερα τους χαϊδολογούνε.
Ντροπή σε όλους εσάς που επιτρέπετε σ αυτό το συρφετό των κοπριτών, να διασύρουν τις όποιες αξίες «αριστερής» πολιτικής κουλτούρας που υποτίθεται ότι διαθέτετε.
