Ας μην παραμυθιαζόμαστε με επικίνδυνες αυταπάτες. Η υπεύθυνη εξωτερική πολιτική και η οργανική διασύνδεσή της με μια πραγματικά εθνική άμυνα, δεν ασκείται από ηγεσίες άτολμες και φοβικές...
Δε μπορεί να ασκηθεί από παραγοντίσκους που ερωτοτροπούν με την τσογλαναρία και τις υποδείξεις της γιάφκας των τουρκοπρακτόρων στη Θράκη. Και φυσικά δε μπορεί να συμπιέζεται στις Συμπληγάδες της μνημονιακής υποτέλειας.
Η σοβαρή τουρκική πρόκληση προσωρινά απεφεύχθη, αλλά οι πανηγυρισμοί για την υποτιθέμενη αποτρεπτικότητα των κυβερνητικών χειρισμών, καλό θα ήταν να είναι πιο εγκρατείς, γιατί καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες.
Ας θυμίσουμε λοιπόν στους ελαφρόμυαλους πανηγυρίζοντες, ότι αυτή η κυβέρνηση, επιβράβευσε τον κ. Μπαλάφα (δηλ τον κ. «θα το ρισκάρουμε με τους Τούρκους») προσφέροντας του μια θέση στο προεδρείο της Βουλής, ενώ θα έπρεπε να τον αποπέμψει ακόμη και από κάθε κομματικό όργανο.
Μήπως προτιμάτε να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που ενέδωσε στις πιέσεις του Τουρκικού προξενείου, και απέβαλε τη Σαμπιχά από τα ψηφοδέλτια του στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές???
Ή θα ήταν προτιμότερο να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που δεν τόλμησε να αποκαθηλώσει τους...
τουρκόψυχους βουλευτές του, που μόλις προχθές ξεσπάθωσαν και πάλι ξερνώντας επικίνδυνο ανθελληνικό δηλητήριο???
Μόνο αφελείς λοιπόν μπορούν να πιστεύουν πως αταλάντευτη, αποφασισμένη και εθνικά ασυμβίβαστη στάση και πρακτική, μπορεί να συνυπάρξει σε μια κυβέρνηση που συντηρεί στον κόρφο της το αυγό του φιδιού, και ανεπαρκέστατους ρεμπεσκέδες που εκλαμβάνουν την τουρκική αλητεία ως παιχνιδάκι επιτραπέζιο. Πάμε τώρα και στην ουσία του ζητήματος…
Η τουρκική πρόκληση, επί της ουσίας δεν απεσύρθη επειδή θορυβήθηκε ο γείτονας από τις Ελληνικές αντιδράσεις. Η τουρκική πρόκληση ήταν από τη στιγμή που σχεδιάστηκε μια κίνηση εντυπωσιασμού, που η ανάκληση της ήταν προαποφασισμένη.
Οι Τούρκοι με αυτή τους την κίνηση, που είναι ενταγμένη στη λογική ενός γενικότερου γεωστρατηγικού σχεδιασμού, ένα και μόνο πράγμα ήθελαν. Να σπείρουν… Και να περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου για το θερισμό. Αυτό και έκαναν. Δεν υπήρχε περίπτωση να διατηρήσουν αυτή τη ΝΟΤΑΜ για τόσο διάστημα σε περίοδο Ειρήνης.
Αποτελεί ωστόσο χρήσιμο κομμάτι ενός γενικότερου σχεδιασμού, όταν αποφασίσουν να βάλουνφωτιά στο Αιγαίο. Ας μην παραμυθιαζόμαστε.
Αυτή μάλιστα η πρόκληση ήρθε αμέσως μετά από δυο σημαντικά γεγονότα που ουδείς δικαιούται να προσπερνά:
Το πρώτο ήταν η απόφασή της Τουρκίας να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ.
Και το δεύτερο ήταν να αναθέσει τη διαχείριση αυτού του σχεδιασμού, όχι στο πολιτικό της επιτελείο αλλά στο ίδιο το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας που διαθέτει.
Οι συμβολισμοί επομένως είναι καθαροί. Και μέσα από την καθαρότητα των συμβολισμών γίνονται ολοκάθαρες οι προθέσεις.
Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν με επικίνδυνες αυταπάτες.
Η υπεύθυνη εξωτερική πολιτική και η οργανική διασύνδεσή της με μια πραγματικά εθνική άμυνα, δεν ασκείται από ηγεσίες άτολμες και φοβικές. Δε μπορεί να ασκηθεί από παραγοντίσκους που ερωτοτροπούν με την τσογλαναρία και τις υποδείξεις της γιάφκας των τουρκοπρακτόρων στη Θράκη. Και φυσικά δε μπορεί να συμπιέζεται στις Συμπληγάδες της μνημονιακής υποτέλειας.
Απαιτεί συγκεκριμένο μακρόπνοο και στοχευμένο σχεδιασμό.
Απαιτεί «επιθετική» από την άποψη και των προτεραιοτήτων ατζέντα.
Απαιτεί ηγέτες αποφασισμένους να δραπετεύσουν από το θλιβερό ιδεολόγημα της αδιέξοδης πρακτικής των «μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης».
Απαιτεί απόλυτη και διαρκή ετοιμότητα για όλα τα ενδεχόμενα…
Και τέλος απαιτεί την άμεση και τολμηρή συγκρότηση ΣυμβουλίουΕθνικής Ασφάλειας, που θα ξέρει και θα μπορεί να διαχειρίζεται υπεύθυνα το σύνολο των εθνικών μας προτεραιοτήτων.
