Όλα τα προσχέδια ανακοινώσεων του Eurogroup που είδαν το φως της δημοσιότητας (στις 11, στις 16 και στις 20 Φλεβάρη) ξεκινούσαν από μια διαπίστωση. Οτι τα τελευταία πέντε χρόνια υπήρξαν σημαντικές επιτυχίες στην Ελλάδα. Ουδέποτε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ζήτησαν να φύγει αυτή η διαπίστωση, η οποία πέρασε και στο τελικό ανακοινωθέν-συμφωνία της 20ής Φλεβάρη.Η μνημονιακή πολιτική θεωρείται επιτυχημένη πολιτική. Και η παράτασή της για (τουλάχιστον) ένα τετράμηνο θεωρείται… εθνική επιτυχία.
Στη «λίστα Βαρουφάκη» η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δηλώνει «αποφασισμένη να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος». Και πάλι συνέχεια. Συνέχεια σε μια πολιτική κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης με διαδοχικούς αντιασφαλιστικούς νόμους. Συνέχεια με μια δέσμη μέτρων στην ίδια αντιασφαλιστική κατεύθυνση.
Κάποιοι συριζαίοι ψιθυρίζουν στις κοινωνικές συναναστροφές πως η κυβέρνηση κατάφερε να σώσει την παρτίδα και πλέον θα εφαρμόζει το πρόγραμμά της, κοροϊδεύοντας τους «κουτόφραγκους» που δεν πήραν χαμπάρι τη «δημιουργική ασάφεια» που έχωσε στα κείμενα ο Βαρουφάκης.
Οσοι τα πιστεύουν και τα αναπαράγουν αυτά είναι ή αθεράπευτα αφελείς ή απατεώνες που έχουν συμφέροντα από την «εξουσία ΣΥΡΙΖΑ». Οι υπόλοιποι δεν έχουμε παρά να δούμε τα ίδια τα κείμενα των συμφωνιών (γράφουμε αναλυτικότατα στις σελίδες 8-11) και να σημειώσουμε το γεγονός πως κάθε φορά που κάποιος υπουργός πάει να πει κάτι στην κατεύθυνση της «δημιουργικής ασάφειας», έρχεται αμέσως η απάντηση από τον Σόιμπλε και τον εκπρόσωπό του, από τον Ντράγκι, την Λαγκάρντ, τον Γιούνκερ, τον Ντεϊσελμπλούμ, τον Τουσκ: «αυτό που υπογράψαμε λέει πως δε θα πάρετε δεκάρα, αν προηγουμένως δεν ολοκληρώσει την αξιολόγησή σας η τρόικα».
Το σύνθημα που ακούγεται δεν το ακούμε πρώτη φορά: τα κεφάλια μέσα. Πετύχαμε να μη χρεοκοπήσουμε, πετύχαμε να μείνουμε στο ευρώ (αυτό δε θέλατε;), μην τα θέλετε όλα δικά σας. Το κυβερνητικό πρόγραμμα θα εφαρμοστεί με ορίζοντα τετραετίας.
Είναι η «μετάφραση» στη σημερινή συγκυρία της βασικής προεκλογικής συνθήκης: ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να δείτε άσπρη μέρα. Η ανάθεση διά της ψήφου ήταν το κερασάκι στην τούρτα της απογοήτευσης και της ηττοπάθειας.
Αποδείχτηκε ότι η ψήφος, η λαϊκή εντολή, δεν μετράει ούτε σεντ στο χρηματιστήριο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Αποδείχτηκε ότι η εμπιστοσύνη σ’ ένα κόμμα με λαμπρές προεκλογικές υποσχέσεις δεν ήταν παρά ένα ακόμη δόκανο της αστικής πολιτικής.
Και τώρα τι κάνουμε;
Τώρα, τα κεφάλια πάνω. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Στη θέση της αναποτελεσματικής ψήφου και της τυφλής ανάθεσης πρέπει να μπει ο ταξικός αγώνας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η κινεζοποίηση είναι παρούσα και δεν το ‘χει σκοπό να εξαφανιστεί. ‘Η την αποδέχεσαι ή την αντιπαλεύεις.
Οχι όπως πριν. Οχι άσφαιρα. Οχι με συλλαλητήρια-σουλάτσα ή με μούντζες προς τη Βουλή. Οχι στην ουρά της αστικοποιημένης εργατοπατερίας και των αστικών κομμάτων, αλλά με φροντίδα για την οικοδόμηση ταξικών μορφών οργάνωσης.
