Ολόκληρο το κείμενο των υπογραφών έχει ως εξής:
Διαγράφουμε το ΧΡΕΟΣ τους
Δε θα διαγράψουν το ΜΕΛΛΟΝ μας
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τις ζωές μας να καταστρέφονται και το μέλλον μας να βυθίζεται όλο και περισσότερο στο σκοτάδι.Καλούμαστε να κάνουμε υπομονή για τα χρόνια της ανεργίας, να δουλέψουμε εξαντλητικά ωράρια και να αμειβόμαστε με ψίχουλα ή ακόμα και να φύγουμε από τη χώρα προκειμένου να καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Όλα αυτά, αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας υπέρβασής της από τη μεριά του κεφαλαίου στις πλάτες των λαών. Μια υπέρβαση που συμπυκνώνεται στη μνημονιακή πολιτική της λιτότητας, στο όνομα του τεράστιου δημόσιου χρέους.
Αυτό το χρέος όμως δεν είναι δικό μας. Δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Δε θα το πληρώσουμε εμείς. Θα το διαγράψουμε οριστικά! Η πράξη αυτή, είναι η μόνη εφικτή λύση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία και ο λαός σήμερα. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να βάλουμε την εξυπηρέτηση των αναγκών μας σε πρώτο πλάνο και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
Η διαγραφή του χρέους δε μπορεί να αποτελεί σημείο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, τη συμμορία των Βρυξελλών και την ΕΕ, με τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους. Αντίθετα, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την πάλη του λαού.Μονομερώς, μέσα από το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του, που θα επιβάλλουν το δίκαιο της μεγάλης πλειοψηφίας κόντρα στο παράλογο και άδικο νόμο της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Σε σύγκρουση και αποδέσμευση από την ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και τις δανειακές συμβάσεις τους.
Το δίλημμα έχει τεθεί και το βιώνουμε καθημερινά στις ζωές μας χιλιάδες νεολαίοι. Γίνεται πλέον ολοένα και πιο καθαρό σε αντιδιαστολή με τις «εθνοενωτικές σούπες» και τις υποκριτικές αφηγήσεις του τύπου «τα φάγαμε όλοι μαζί», ότι το ζήτημα του χρέους είναι ζήτημα ταξικό γιατί φορτώνεται στις πλάτες των λαών και όχι του εθνικού κεφαλαίου. Είτε θα πρέπει να πληρώνουμε κάθε χρόνο δις ευρώ σε τόκους και χρεολύσια αντιμετωπίζοντας την ακραία φτώχεια είτε θα διαγράψουμε το χρέος που στέκει σα βραχνάς πάνω από τα κεφάλια μας και θα μπορέσουμε να ζήσουμε με βάση τις ανάγκες μας.
Πρέπει να ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση και πρέπει να το κάνουμε άμεσα. Βλέπουμε ένα ολόκληρο εκπαιδευτικό σύστημα, από τα σχολεία μέχρι τα πανεπιστήμια, να καταρρέουν από την υποχρηματοδότηση με αποτέλεσμα χιλιάδες νέοι να στερούνται το δικαίωμα στη γνώση. Σχεδόν ανέφικτη είναι και για τους περισσότερους νέους η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μιας και είτε είναι άνεργοι είτε δουλεύουν υπό καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας. Σχεδόν απίθανη όμως είναι η πρόσβαση των νέων στην εργασία, μιας και αυτό το δικαίωμα στερείται από το 60% της νεολαίας, ενώ οι υπόλοιποι, οι «τυχεροί» προσπαθούν να επιβιώσουν με μισθούς πείνας που προσφέρουν οι διάφορες μορφές ευέλικτης απασχόλησης. Έτσι οδηγούμαστε να εγκαταλείπουμε τον τόπο μας προκειμένου να καταφέρουμε να βρούμε δουλειά για να ζήσουμε. Όλη αυτή η εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνουμε ως νεολαία γίνεται στο βωμό της αποπληρωμής του χρέους που συνεχίζει να αυξάνεται.
Πώς προκύπτει και πώς διογκώνεται όμως αυτό το χρέος; Ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των ζημιών από το κεφάλαιο
Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις δανείζονται για να χρηματοδοτούν την οικονομική ολιγαρχία με επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, κρατικές προμήθειες, υπερκοστολογημένα δημόσια έργα, ολυμπιακές εγκαταστάσεις, πολεμικούς εξοπλισμούς. Και όχι για να καλύψουν τις δαπάνες για δημόσια παιδεία, υγεία, πρόνοια, μισθούς και συντάξεις όπως μας λένε.
Από το 2008 και το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, τα κράτη έχουν δώσει εκατομμύρια Ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτίναξη των δημοσίων ελλειμμάτων, την ανάγκη εκ νέου δανεισμού με ακόμη υψηλότερα επιτόκια, με συνέπεια ένα φαύλο κύκλο που οδηγεί σήμερα, 5 χρόνια μετά την υπογραφή του Μνημονίου, το χρέος της Ελλάδας να έχει αυξηθεί από 329,5 δις € το 2010 σε 350 δις € το 2014.
Με το περιβόητο PSI “κουρεύτηκαν” τα αποθεματικά δημόσιων οργανισμών, πανεπιστημίων και ασφαλιστικών ταμείων, ενδεικτικό των “λύσεων” που προκύπτουν όταν το πάνω χέρι των ενεργειών το έχουν οι δανειστές και όχι οι λαοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου που διογκώνεται συνεχώς το χρέος είναι το γεγονός πως το 70% του δημόσιου χρέους σήμερα οφείλεται στους μηχανισμούς της Τρόικας, ενώ μόνο για το 2015 η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να καταβάλλει πάνω από 22 δις € για τόκους και χρεολύσια. Ο συνεχής δανεισμός του κράτους, που αυξάνει το δημόσιο χρέος, σήμερα γίνεται προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων δανείων, δηλαδή του χρέους που ήδη έχει μια χώρα και η χρηματοδότηση των τραπεζών, και έτσι σχεδόν τίποτα από τα δάνεια δεν κατευθύνεται για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Πάνω από το 90% των δόσεων επιστράφηκε ξανά στους δανειστές και τις τράπεζες, όπως αποδεικνύουν τα ίδια τα στοιχεία του ΔΝΤ! Έτσι, φτάνουμε να «φεύγει» το 53% του προϋπολογισμού στην εξυπηρέτηση του χρέους ενώ την ίδια στιγμή η ανεργία στη νέα γενιά να ξεπερνάει το 60%. Έτσι φτάνουμε να μας τρομοκρατούν τα ΜΜΕ για την έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών (που πρέπει να καλυφθεί με νέα δάνεια δισεκατομμυρίων που θα πληρώσουμε εμείς) ενώ η ανεργία να αντιμετωπίζεται με 5μηνα και voucher αισχρής εκμετάλλευσης για ένα κομμάτι ψωμί.
Από τη άλλη δημιουργείται ένα εύλογο ερώτημα στο μεγαλύτερο κομμάτι των λαών του κόσμου που βλέπουν το παγκόσμιο χρέος να ξεπερνάει τα 48 τρις €! Αλήθεια, σε ποιόν χρωστάμε όλα αυτά τα λεφτά; Η ΕΚΤ και το ΔΝΤ που δανείζουν τα κράτη που βρίσκουν τα λεφτά; Ποιος δημιούργησε αυτόν τον παγκόσμιο πλούτο και σε ποιόν ανήκει;
Αφού το χρέος δεν είναι δικό μας, γιατί να το πληρώσει ο λαός;
Ο λαός δεν πήρε τίποτα από τα ληστρικά δάνεια. Από όλα αυτά μόνο οι τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο κέρδιζαν τόσα χρόνια. Δε θα πληρώσουμε εμείς το χρέος τους. Δεν το αναγνωρίζουμε και δε θα δώσουμε ούτε ένα ευρώ στη νόμιμη τοκογλυφία που εξυπηρετεί τα κέρδη των καπιταλιστών.
Ο λαός δεν πήρε τίποτα από τα ληστρικά δάνεια. Από όλα αυτά μόνο οι τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο κέρδιζαν τόσα χρόνια. Δε θα πληρώσουμε εμείς το χρέος τους. Δεν το αναγνωρίζουμε και δε θα δώσουμε ούτε ένα ευρώ στη νόμιμη τοκογλυφία που εξυπηρετεί τα κέρδη των καπιταλιστών.
Γιατί αυτή είναι αναγκαία συνθήκη προκειμένου να μπορέσουμε να ζήσουμε, να έχουμε εκπαίδευση, υγεία, ασφάλιση. Να σταματήσουμε να ζούμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι στα προγράμματα εκ περιτροπής εργασίας, με τους μισθούς πείνας και τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα.
Για να χάσουν από τον πλούτο τους τα αφεντικά και όχι εμείς. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ένα μαχητικό, ανατρεπτικό λαϊκό κίνημα που θα παλέψει για την άμεση διαγραφή όλου του χρέους. Μονάχα η πάλη του λαού στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη ενάντια στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους μπορεί να ανατρέψει αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει προκειμένου να μεγιστοποιεί τα κέρδη του το κεφάλαιο.
Για αυτό το λόγο είναι αναγκαία η σύγκρουση με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους μηχανισμούς της και η έξοδος από αυτή την λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου. Είναι αναγκαία η ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και οι κυβερνήσεις των κρατών. Είναι αναγκαία η εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και η λειτουργιά τους υπό εργατικό έλεγχο με ταυτόχρονη δέσμευση κεφαλαίων, ώστε να περάσει ο πλούτος που παράγεται στα χέρια των εργαζομένων. Είναι αναγκαία η εργατική και νεολαιίστικη πάλη ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα νέα αντεργατικά μνημόνια που σχεδιάζει από κοινού με την ντόπια και διεθνή άρχουσα τάξη. Είναι αναγκαία η ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και οι κυβερνήσεις των κρατών καθώς και συνολικά η πάλη ενάντια στην υπεραντιδραστική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. Χωρίς καμία περίοδο χάριτος, αναμονής ή εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σε πλήρη σύγκρουση με την πρόσφατη συμφωνία του Eurogroup που αυτή η κυβέρνηση υπέγραψε στις Βρυξέλλες. Μια συμφωνία η οποία όχι μόνο δεν αφήνει περιθώρια κανενός τύπου φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά στην ουσία αναγνωρίζει το χρέος και τις δανειακές υποχρεώσεις προς τους «εταίρους» και δεσμεύει τον λαό σε νέα αντεργατικά μνημόνια.
Ενώνουμε τις φωνές μας με το μαχόμενο εργατικό κίνημα, την ριζοσπαστική διανόηση και τον πληττόμενο λαό! Ούτε ανταλλαγή ούτε επιμήκυνση ή άλλες “έξυπνες λύσεις”! Από τις εκρήξεις του φοιτητικού κινήματος των τελευταίων πολλών χρόνων, μέχρι τον φρέσκο αέρα των μαθητικών καταλήψεων και από τις αδύναμες αλλά ελπιδοφόρες αρκετές φορές μάχες των νέων εργαζόμενων μέχρι την ΕΡΤ και τις καθαρίστριες το νεολαίστικο και εργατικό κίνημα έχει αποδείξει ότι μπορεί να ορθώσει το ανάστημά του. Τώρα είναι η ώρα να ξαναβγεί δυναμικά στο προσκήνιο.
Απαιτούμε άμεση μονομερή διαγραφή όλου του χρέους! Καλούμε σε κοινωνικοπολιτική πρωτοβουλία, η οποία θα θέσει τον στόχο της διαγραφής μέσα απο την πάλη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και δεν θα περιμένει με τον Μεσσία διαπραγματευτή να του προσφέρει παυσίπονο για τον καρκίνο στη καλύτερη των περιπτώσεων ούτε θα τρέφει αυταπάτες για «αμοιβαία επωφελή λύση» με τους δανειστές το κεφάλαιο. Παίρνουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και βγαίνουμε στο προσκήνιο του ανατρεπτικού αγώνα, της διεκδίκησης, της σύγκρουσης και της επιβολής για να ορίσουμε την ζωή μας στο μπόι των αναγκών μας.
Υπογραφές
1. Βασίλης Αμουργιανός Φοιτητής2. Κώστας Αρβανίτης Άνεργος τοπογράφος
3. Ανθή Αρβανίτη Φοιτήτρια
4. Θάνος Ανδρίτσος Αρχιτέκτονας, υποψήφιος διδάκτορας
5. Παύλος Αντωνιάδης Φοιτητής
6. Αβραάμ Ασπράγκαθος Φοιτητής
7. Χρύσα Βαλαβανίδου Εργαζόμενη σε πρόγραμμα voucher
8. Δημήτρης Βαρσάμης Εργαζόμενος στον επισιτισμό
9. Νίκη Βαχαβιώλου Φοιτήτρια
10. Δημήτρης Βογιατζίδης Ηλεκτροτεχνίτης
11. Δημήτρης Βραζιώτης Άνεργος γεωπόνος, μέλος Attack στην ανεργία και την επισφάλεια
12. Ειρήνη Γαϊτάνου Υποψήφια διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών
13. Ρέα Γρηγοροπούλου Φοιτήτρια
14. Δημήτρης Γεωργίου Φαρμακοποιός
15. Ρένια Γκάνια Φοιτήτρια
16. Μάκης Δαβίλας Φαρμακοποιός
17. Γιώργος Δάγκας Φοιτητής
18. Δημήτρης Δεδικούσης Φοιτητής
19. Χριστίνη Δέση-Λουκά Φοιτήτρια
20. Νίκος Δηλάρης Μηχανολόγος μηχανικός
21. Γιώργος Διδυμιώτης Φοιτητής
22. Σαβίνα Ζαρκάδα Φοιτήτρια
23. Μιχάλης Ζαφειρόπουλος Φοιτητής
24. Δημήτρης Ζόγκας Φοιτητής
25. Γιώργος Ηγουμενάκης Ξενοδοχοϋπάλληλος
26. Αποστόλης Θεοδοσίου Εργαζόμενος στο χώρο του επισιτισμού
27. Δημήτρης Θεοφιλάτος Υποψήφιος Διδάκτωρ Βιολογίας
28. Δήμητρα Θωμοπούλου Νοσηλεύτρια, εργαζόμενη σε voucher
29. Κώστας Καζανάς Φοιτητής
30. Αφροδίτη Καζέπη Άνεργη
31. Βάσω Καλαμά Αρχιτέκτονας
32. Σοφία Καπακτσή Φοιτήτρια
33. Μηνάς Καραγιάννης Φοιτητής
34. Αλεξάνδρα Καρακώτια Φοιτήτρια
35. Κωνσταντίνα Καραμπέλη Αρχιτέκτονας
36. Μαρία Καραμπέλη Αγροτικός ιατρός, Χανιά
37. Γιώργος Καρβέλας Αγροτικός ιατρός, Χανιά
38. Γιώργος Κεχαγιάς Φοιτητής
39. Δημήτρης Κεχρής Φυσικός
40. Νίκος Κοκκινάκης Φοιτητής
41. Δαμιανός Κοματάς Φοιτητής
42. Κωνσταντίνα Κορμπή Φοιτήτρια
43. Αντώνης Κοτσαμπάσογλου Φοιτητής
44. Παναγιώτης Κουτρομάνος Φοιτητής
45. Μαριλένα Κουκούλη Ιστορικός, εργαζόμενη σε voucher
46. Εφη Κτιστάκη Εργαζόμενη στον επισιτισμό
47. Θωμάς Κυριακάκης Φοιτήτρια
48. Σοφία Κυριακίδη Χημικός – εκπαιδευτικός
49. Φοίβος Λιναρδάτος Φοιτητής
50. Πέτρος Μανιάτης Λογιστής, μέλος Δ.Σ. του ΕΕΛΠ
51. Γιώργος Μανουράς Φοιτητής
52. Μάνος Μανουράς Μουσικός
53. Σταύρος Μαραγκουδάκης Εργαζόμενος στη βιομηχανία
54. Μιχάλης Μαρτιμιανάκης Ξυλουργός
55. Βαγγέλης Μαρτίνος Φοιτητής
56. Δήμητρα Μαυροειδή Φοιτήτρια
57. Μαρίνα Μαυροπούλου Φοιτήτρια
58. Ζώη Μπάρμπα Φοιτήτρια
59. Αντώνης Μπεκιάρης Φοιτητής
60. Γιώργος Μπέτης Ξενοδοχουπάλληλος
61. Κική Μένου Φιλόλογος – σερβιτόρα
62. Νεφέλη Μηνακάκη Φοιτήτρια
63. Γιάννης Μητσόπουλος Τεχνικός
64. Αλέξανδρος Μινωτάκης Μεταπτυχιακός φοιτητής
65. Στεφάνος Μολόχας Αυτοαπασχολούμενος
66. Γιώργος Μονοτράκης Μαθηματικός
67. Χαρά Μπιτσάκη Τελειόφοιτη χημικού
68. Γιάννης Μοριανός Φοιτητής
69. Γιασεμί Μοριανού Μεταπτυχιακός φοιτητής
70. Γιάννης Μοσχονάς Φοιτητής
71. Δημήτρης Μποζίκας Φοιτητής
72. Στάθης Ντούρος Άνεργος γεωπόνος
73. Αθηνά Ξανθοπούλου Άνεργη κοινωνική ανθρωπολόγος
74. Μαρία Ξεκαρδάκη Φοιτήτρια
75. Πάνος Πανάς Φοιτητής
76. Αρχοντούλα Παπαδημητρίου Ιατρός
77. Μυρσίνη Παπακουνάδη Αγροτικός ιατρός, Χανιά
78. Δημήτρης Παπακωνσταντίνου Εργαζόμενος βιομηχανίας
79. Στάθης Παπαλιάκος Φοιτητής
80. Εφη Παπαπαύλου Υποψήφια διδάκτωρ χημικός
81. Νίκος Παπαργύρης Φοιτητής
82. Γιώργος Πενταφράγκας Φοιτητής
83. Θοδωρής Περεντίδης Οικονομολόγος-λογιστής
84. Γιάννης Πετράκης Άνεργος μαθηματικός
85. Σήφης Ποτηράκης Φοιτητής γεωπονικής
86. Κώστας Ράπτης Μεταπτυχιακός φοιτητής
87. Νεφέλη Ράπτη Αγροτικός ιατρός, Χανιά
88. Κωνσταντίνος Ρηγόπουλος Μηχανικός περιβάλλοντος
89. Γιάννης Σιαμαντάς Απόφοιτος Οδοντριατρικής
90. Στέλλα Σουνδουλουνάκη Ιατρός
91. Κατερίνα Σοφουλάκη Μηχανικός
92. Δημητρής Σουφτάς Κοινωνικός επιστήμονας
93. Νατάσσα Σπαρτινού Ιατρός
94. Μαρικαίτη Στασινού Φοιτήτρια
95. Μάνος Μαρκάκης Μεταπτυχιακός φοιτητής
96. Παναγιώτης Στέρπης Φοιτητής
97. Ισμήνη Στέλιου Άνεργη
98. Δημήτρης Συνάπαλος Μηχανικός
99. Άγγελος Ταβλαδοράκης Φοιτητής
100. Λάμπρος Τάσσης Φοιτητής
101. Δημήτρης Τζαμουράνης Εργαζόμενος βιομηχανίας
102. Γιώργος Τζίμας Φοιτητής
103. Δημήτρης Τζίμας Φοιτητής
104. Ολίβια Τζιουβάρα Βιολόγος
105. Βασίλης Τζώτζης Άνεργος
106. Ελένη Τριανταφυλλοπούλου Πολιτικός μηχανικός, μέλος ΣΜΤ
107. Κώστας Τριχιάς Πολιτικός μηχανικός, μέλος ΣΜΤ
108. Αθηνά Τσαγκαράκη Αρχαιολόγος
109. Μαρία Τσίγκου Τελειόφοιτη ΤΕΙ Πάτρας
110. Βασίλης Υφαντής Φοιτητής
111. Κώστας Φουρίκος Οικονομολόγος
112. Σπύρος Χαϊκάλης Άνεργος μηχανικός
113. Χαράλαμπος Χατζηγιαννάκος Τεχνικός ανυψωτικών μηχανημάτων
114. Διονύσης Χατζηδάκης Μεταπτυχιακός φοιτητής
115. Βασίλης Χονδρογιάννης Συμβασιούχος Αρχαιολόγος
116. Αναστασία Χουλιαρά Φοιτήτρια
117. Ειρήνη Χαιρέτη Φυσικός
118. Θωμάς Χαριτάκης Άνεργος μηχανικός
119. Γιώργος Χαρίτος Αρχαιολόγος
120. Μαρία Χατζηνικολάου Φιλόλογος