Γράφει ο Κ. Αγραφιώτης
Tη δημοσιοποίηση της απόφασης του Eurogroup της Παρασκευής 20/2 ακολούθησαν, όπως είναι φυσικό, πλήθος ερμηνειών και τοποθετήσεων από κάθε πλευρά που κύριο στόχο είχαν να υποστηρίξουν τις θέσεις και την τακτική του πολιτικού τους φορέα. Υπάρχει όμως η ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων και οι αλήθειες που περιλαμβάνει δεν μπορούν να αποκρυφτούν.
Στο διάγγελμα του ο πρωθυπουργός είδε «μια σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία, η οποία σε τελική ανάλυση κατέληξε θετικά για τη χώρα. Πετύχαμε, όπως είπε, στο τέλος το βασικό μας σκοπό». «Μ’ αυτή τη συμφωνία -υποστηρίζει- ακυρώσαμε τα σχέδια τους, αποτρέψαμε το σχέδιο τυφλών συντηρητικών δυνάμεων μέσα και έξω από τη χώρα να προκαλέσουν ασφυξία στην Ελλάδα. Κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια και αξιοπρεπή». Στη συνέχεια αναφέρει ότι «η συμφωνία ακυρώνει στην πράξη τη λιτότητα και τους μηχανισμούς που την επιβάλλουν όπως και τα εξωπραγματικά και υφεσιακά πρωτογενή πλεόνασμα. Κάναμε ένα αποφασιστικό βήμα αφήνοντας πίσω μας την λιτότητα, τα μνημόνια και την τρόικα. Ένα αποφασιστικό βήμα για την αλλαγή πορείας της χώρας εντός της ευρωζώνης».
Αυτά είδε ο πρωθυπουργός ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που αποτυπώθηκε στη συμφωνία.
Κι όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν πρόκειται για ένα έντιμο συμβιβασμό, όπως πολλοί υποστηρίζουν, αλλά για επικράτηση των θέσεων του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Πολλά γράφηκαν τις προηγούμενες ημέρες για τη συμφωνία, οπότε δεν θα σταθούμε αναλυτικά. Να σημειώσουμε μόνο ότι η συμφωνία αυτή παρατείνει την υπάρχουσα, την Κύρια Συμφωνία για Οικονομική Βοήθεια, όπως αποκαλείται, δηλαδή τη δανειοδότηση της χώρας και μαζί τις υποχρεώσεις που συνοδεύουν τα δάνεια, με μια λέξη το μνημόνιο. Η παράταση των τεσσάρων μηνών είναι για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της τρέχουσας συμφωνίας, αυτή που κατά την κυβέρνηση έπαψε να υπάρχει μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, η αξιολόγηση θα γίνει από τους δανειστές, την τρόικα, η οποία τώρα πήρε το όνομά «θεσμοί». Τη Δευτέρα κατατέθηκε πρώτος κατάλογος μεταρρυθμίσεων ο οποίος θα εξεταστεί για να αποφασιστεί ότι είναι στο πλαίσιο των δεσμεύσεων της συμφωνίας και θα προχωρήσει προς την τελική αξιολόγηση. Εφόσον προχωρήσει θετικά η αξιολόγηση θα αρχίσει η τμηματική εκταμίευση των μνημονιακών δανείων που δεν εκταμιεύτηκαν το τέλος του Δεκέμβρη. Καθένας αντιλαμβάνεται ότι πριν από κάθε εκταμίευση η χώρα θα υφίσταται τους άθλιους εκβιασμούς που ζούμε τα χρόνια μνημονίου, ιδιαίτερα τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο που λήγουν ομόλογα αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα εναπομείναντα κεφάλαια του ΤΧΣ που δανείσθηκε η χώρα και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στηριζόταν στην αξιοποίηση τους, δεσμεύονται από την ΕΕ και θα αξιοποιηθούν μόνο για τις τράπεζες, αν υπάρξει ανάγκη. Η συμφωνία προβλέπει ρητά ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της στους δανειστές και να απόσχει που κάθε είδους μονομερή ενέργεια, δηλαδή από την ανατροπή οποιουδήποτε μέτρου που έχει συμφωνηθεί και η προώθηση μέτρων που έχουν δημοσιονομικό κόστος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ολόκληρο το μνημονιακό πλαίσιο παραμένει ανέγγιχτο και αν κάτι αλλάξει θα πρέπει να αντικατασταθεί με ισοδύναμα μέτρα. Φυσικά, η συμφωνία αυτή είναι μόνο η αρχή. Ένα νέο πρόγραμμα δανειοδότησης και δεσμεύσεων, δηλαδή θα αποφασιστεί ένα νέο μνημόνιο που δεν θα λέγεται μνημόνιο και θα ελέγχεται όχι από την τρόικα, αλλά από τους «θεσμούς», από τα αφεντικά και όχι τους υπαλλήλους τους.
Η συμφωνία αυτή ενταφιάζει όχι μόνο το συνεδριακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τις μετεκλογικές εξαγγελίες του. Η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους μετατράπηκε σε σεβασμό όλων των υποχρεώσεων της χώρας προς δανειστές της. Η ακύρωση των μνημονίων έγινε νέο μνημόνιο. Η τρόικα έγινε «θεσμοί». Στην καλύτερη περίπτωση οι εργαζόμενοι θα γλιτώσουν από κάποια μέτρα του emailΧαρδούβελη και στη χειρότερη ποιος ξέρει τι θα τους συμβεί.
Αποδεικνύεται κατ’ αυτό τον τρόπο ότι ολόκληρη η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση του μνημονίου, διαγραφή του χρέους μέσα στο ευρώ και την ΕΕ σε πλήρη συμφωνία με τους δανειστές, χωρίς μονομερείς ενέργειες και μόνο με σκληρή διαπραγμάτευση δεν ήταν ένα λάθος της ηγεσίας του, αλλά μια ολόκληρη επιχείρηση παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού του ελληνικού λαού για ευνόητους λόγους.
Δεν απαλλάσσεται καμιά χώρα και κανένας λαός από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, την ΕΕ και την εξάρτηση με συζητήσεις, έξυπνα σχέδια και ευφυείς διαπραγματεύσεις. Ούτε υπάρχει εντός της ΕΕ φιλολαϊκή πολιτική. Μόνο με ανυποχώρητο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ανατροπής, που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη και το λαό μπορεί να υπάρξει διέξοδος.
Ως εκ τούτου, το διάγγελμα του πρωθυπουργού βαφτίζει το κρέας ψάρι, είναι για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, συνεχίζει την παραπλανητική προπαγάνδα με στόχο τη συγκάλυψη των μεγάλων υποχωρήσεων και την πρόληψη των αντιδράσεων στο εσωτερικό του κόμματός του.
Πολύ πιο καθαρή και σαφή από ταξική σκοπιά, απαλλαγμένη από ιδιαίτερα κομματικά και προσωπικά στοιχεία και αποτυπώνοντας το συλλογικό συμφέρον της αστικής τάξης και έναν ωμό ρεαλισμό, είναι η άποψη που εκφράζεται από κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Γράφει η Καθημερινή της Κυριακής: «Σειρά πολιτικών έκαναν καριέρα πείθοντας το λαό πως όσα υπέμεινε ήταν αποτέλεσμα κακής ή δειλής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές. Αυτές τις ώρες γίνεται πολύ καθαρό πως κανείς Έλληνας πολιτικός δεν έχει άλλη διέξοδο από το να συμβιβαστεί έντιμα εφόσον θέλει την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης. Ο συμβιβασμός επί του οποίου εργάζεται ο κ. Τσίπρας δεν είναι προϊόν δειλίας ή ύποπτων κινήτρων… Ας το καταλάβουμε πώς οι «μαγκιές» ικανοποιούν το κοινό αίσθημα προσωρινά, αλλά μόνο αντίθετα αποτελέσματα και περισσότερο κόστος για τον έλληνα πολίτη φέρνουν… Αν συνεννοηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας το καταραμένο, επίπλαστο διχασμό».
Το παραπάνω είναι σαφή. Τα κεφάλια μέσα, οι μαγκιές τελείωσαν, ο συμβιβασμός με τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους και η υποταγή στην ΕΕ είναι μονόδρομος. Πέρα από αυτό είναι το χάος και η χρεοκοπία και καλά θα κάνουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συνεννοηθούν και να ομονοήσουν στην κυρίαρχη αστική άποψη και συμφέροντα για να συνεχιστεί ο ίδιος δρόμος: η χώρα να παραμείνει στο ευρώ, να κυριαρχούν τα ίδια συμφέροντα, να μπει η χώρα στην ανάπτυξη, η οποία φυσικά θα είναι παρόμοια με την ανάπτυξη που ζήσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια και η οποία στο τέλος της έχει μια νέα κρίση και μια νέα χρεοκοπία.
Το κύριο άρθρο της Καθημερινής έχει και ένα καλό λόγο για τον Α. Τσίπρα, υποστηρίζοντας ότι ο συμβιβασμός του δεν είναι προϊόν δειλίας και υπόπτων κινήτρων, αντίθετα είναι αποτέλεσμα των αντικειμενικών συνθηκών και του αναγκαίου ρεαλισμού. Τόσο απλά.
Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια για να υποστηρίξει κανείς ότι η μεγάλη ευκαιρία για τον ελληνικό λαό που έδινε η κατάσταση που διαμορφώθηκε σταδιακά χάνεται και ότι τα δεινά για αυτόν θα συνεχιστούν για δεκαετίες ακόμη. Αυτό είναι πλατιά αποδεκτό.
Εκείνο που τίθεται επιτακτικά είναι “τώρα τι γίνεται; τι κάνουμε;” Όχι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Εργατικός Αγώνας έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και την κατάληξη της, δεν είχε και δεν έχει αυταπάτες. Ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού όμως πίστεψε σε μια καλύτερη προοπτική με το ΣΥΡΙΖΑ, στήριξε και ψήφισε σε μεγάλο ποσοστό. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των ψηφοφόρων είναι αριστερός κόσμος και στη πολύ μεγάλη τους πλειοψηφία είναι εργάτες, άνεργοι, μισθωτοί, μικροεπαγγελματίες κ.λπ. Όλη αυτοί αναζητούν ή θα αναζητήσουν το επόμενο διάστημα διέξοδο και προοπτική. Όσο τα πράγματα ξεκαθαρίζουν τόσο οι αμφιβολίες, οι ενστάσεις και η απόρριψη θα μεγαλώνουν. Σε όλο αυτόν τον κόσμο πρέπει να δοθεί ελπίδα, προοπτική, πολιτική διέξοδος και σχέδιο δράσης και αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος παρά μόνο η Αριστερά, οι συλλογικότητες της, οι αριστεροί αγωνιστές.
Οι εξελίξεις, ιδιαίτερα όσο περνά ο χρόνος και ξεκαθαρίζει η κατάσταση, είναι δυνατόν ορισμένες δυνάμεις στο χώρο της αριστεράς να τις κάνουν σοφότερες; Να βγάλουν συμπεράσματα και να στρατευθούν σε μια λογική ανατροπής υπέρ του εργαζόμενου λαού; Αυτό σύντομα θα φανεί.
Είναι θετικές οι αντιδράσεις που σημειώνονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ απ’ αφορμή τη συμφωνία, από διάφορους παράγοντες, αριστερά στελέχη του, από οργανώσεις του. Πέρα από το αν ορισμένα στελέχη του και μάλιστα ιστορικά όπως ο Μανώλης Γλέζος είχαν πιστέψει ότι θα έχουμε έναν αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της τρόικας παρόμοιο με αυτόν του ΕΑΜ στην κατοχή και σήμερα δηλώνουν διαψευσμένοι, αυτό προκαλεί πολλές απορίες, είναι θετικό γεγονός οι αντιδράσεις αυτές, οι οποίες όμως πρέπει να έχουν συνέχεια. Έστω και αν οι αντιδράσεις αυτές συνυπάρχουν με αυταπάτες για τη συνέχεια της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί η ένταση τους να διαμορφώσει νέα δεδομένα. Προβληματίζει πάντως το γεγονός ότι όλα ή τα περισσότερα στελέχη που αντέδρασαν δεν ανήκουν στην αριστερή πλατφόρμα. Η στάση της αριστερής πλατφόρμας σε μεγάλο βαθμό θα επηρεάσει πιθανόν και να κρίνει τις εξελίξεις, αρκεί να συνειδητοποιηθεί ότι οι δυνατότητες ουσιαστικού επηρεασμού της πολιτικής της του ΣΥΡΙΖΑ ως μια κατεύθυνση ρήξης είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Η αριστερή, ριζοσπαστική προοπτική για το λαό και τη χώρα βρίσκεται πέρα από την κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται στη στήριξη και τη συμμετοχή σε ένα μέτωπο αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με στόχο τη σωτηρία του λαού και τη διεκδίκηση βαθιών αλλαγών στην κοινωνικοπολιτική ζωή, στην προοπτική του σοσιαλισμού.
Οι υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις, οι δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς και κυρίως το ΚΚΕ καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να εκφράσουν και να υπερασπίσουν τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και αυτό σημαίνει ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής που θα αγωνιστεί εναντίον των μνημονίων και της πολιτικής του κεφαλαίου, για βαθιές αλλαγές στην προοπτική του σοσιαλισμού. Αυτό προϋποθέτει τη διαμόρφωση ανατρεπτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση και ενιαίο μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Φυσικά η πείρα μέχρι σήμερα από τη στάση και την πολιτική που ακολουθεί το κόμμα τα χρόνια του μνημονίου και νωρίτερα, μας έχει διδάξει ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πολύ μικρές. Όλοι όμως σε αυτή τη βάση θα κριθούν.
Ο Εργατικός Αγώνας σ’ αυτό το στόχο θα δώσει τη δική του συνεισφορά.
http://ergatikosagwnas.gr
Tη δημοσιοποίηση της απόφασης του Eurogroup της Παρασκευής 20/2 ακολούθησαν, όπως είναι φυσικό, πλήθος ερμηνειών και τοποθετήσεων από κάθε πλευρά που κύριο στόχο είχαν να υποστηρίξουν τις θέσεις και την τακτική του πολιτικού τους φορέα. Υπάρχει όμως η ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων και οι αλήθειες που περιλαμβάνει δεν μπορούν να αποκρυφτούν.
Στο διάγγελμα του ο πρωθυπουργός είδε «μια σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία, η οποία σε τελική ανάλυση κατέληξε θετικά για τη χώρα. Πετύχαμε, όπως είπε, στο τέλος το βασικό μας σκοπό». «Μ’ αυτή τη συμφωνία -υποστηρίζει- ακυρώσαμε τα σχέδια τους, αποτρέψαμε το σχέδιο τυφλών συντηρητικών δυνάμεων μέσα και έξω από τη χώρα να προκαλέσουν ασφυξία στην Ελλάδα. Κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια και αξιοπρεπή». Στη συνέχεια αναφέρει ότι «η συμφωνία ακυρώνει στην πράξη τη λιτότητα και τους μηχανισμούς που την επιβάλλουν όπως και τα εξωπραγματικά και υφεσιακά πρωτογενή πλεόνασμα. Κάναμε ένα αποφασιστικό βήμα αφήνοντας πίσω μας την λιτότητα, τα μνημόνια και την τρόικα. Ένα αποφασιστικό βήμα για την αλλαγή πορείας της χώρας εντός της ευρωζώνης».
Αυτά είδε ο πρωθυπουργός ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που αποτυπώθηκε στη συμφωνία.
Κι όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν πρόκειται για ένα έντιμο συμβιβασμό, όπως πολλοί υποστηρίζουν, αλλά για επικράτηση των θέσεων του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Πολλά γράφηκαν τις προηγούμενες ημέρες για τη συμφωνία, οπότε δεν θα σταθούμε αναλυτικά. Να σημειώσουμε μόνο ότι η συμφωνία αυτή παρατείνει την υπάρχουσα, την Κύρια Συμφωνία για Οικονομική Βοήθεια, όπως αποκαλείται, δηλαδή τη δανειοδότηση της χώρας και μαζί τις υποχρεώσεις που συνοδεύουν τα δάνεια, με μια λέξη το μνημόνιο. Η παράταση των τεσσάρων μηνών είναι για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της τρέχουσας συμφωνίας, αυτή που κατά την κυβέρνηση έπαψε να υπάρχει μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, η αξιολόγηση θα γίνει από τους δανειστές, την τρόικα, η οποία τώρα πήρε το όνομά «θεσμοί». Τη Δευτέρα κατατέθηκε πρώτος κατάλογος μεταρρυθμίσεων ο οποίος θα εξεταστεί για να αποφασιστεί ότι είναι στο πλαίσιο των δεσμεύσεων της συμφωνίας και θα προχωρήσει προς την τελική αξιολόγηση. Εφόσον προχωρήσει θετικά η αξιολόγηση θα αρχίσει η τμηματική εκταμίευση των μνημονιακών δανείων που δεν εκταμιεύτηκαν το τέλος του Δεκέμβρη. Καθένας αντιλαμβάνεται ότι πριν από κάθε εκταμίευση η χώρα θα υφίσταται τους άθλιους εκβιασμούς που ζούμε τα χρόνια μνημονίου, ιδιαίτερα τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο που λήγουν ομόλογα αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα εναπομείναντα κεφάλαια του ΤΧΣ που δανείσθηκε η χώρα και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στηριζόταν στην αξιοποίηση τους, δεσμεύονται από την ΕΕ και θα αξιοποιηθούν μόνο για τις τράπεζες, αν υπάρξει ανάγκη. Η συμφωνία προβλέπει ρητά ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της στους δανειστές και να απόσχει που κάθε είδους μονομερή ενέργεια, δηλαδή από την ανατροπή οποιουδήποτε μέτρου που έχει συμφωνηθεί και η προώθηση μέτρων που έχουν δημοσιονομικό κόστος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ολόκληρο το μνημονιακό πλαίσιο παραμένει ανέγγιχτο και αν κάτι αλλάξει θα πρέπει να αντικατασταθεί με ισοδύναμα μέτρα. Φυσικά, η συμφωνία αυτή είναι μόνο η αρχή. Ένα νέο πρόγραμμα δανειοδότησης και δεσμεύσεων, δηλαδή θα αποφασιστεί ένα νέο μνημόνιο που δεν θα λέγεται μνημόνιο και θα ελέγχεται όχι από την τρόικα, αλλά από τους «θεσμούς», από τα αφεντικά και όχι τους υπαλλήλους τους.
Η συμφωνία αυτή ενταφιάζει όχι μόνο το συνεδριακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τις μετεκλογικές εξαγγελίες του. Η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους μετατράπηκε σε σεβασμό όλων των υποχρεώσεων της χώρας προς δανειστές της. Η ακύρωση των μνημονίων έγινε νέο μνημόνιο. Η τρόικα έγινε «θεσμοί». Στην καλύτερη περίπτωση οι εργαζόμενοι θα γλιτώσουν από κάποια μέτρα του emailΧαρδούβελη και στη χειρότερη ποιος ξέρει τι θα τους συμβεί.
Αποδεικνύεται κατ’ αυτό τον τρόπο ότι ολόκληρη η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση του μνημονίου, διαγραφή του χρέους μέσα στο ευρώ και την ΕΕ σε πλήρη συμφωνία με τους δανειστές, χωρίς μονομερείς ενέργειες και μόνο με σκληρή διαπραγμάτευση δεν ήταν ένα λάθος της ηγεσίας του, αλλά μια ολόκληρη επιχείρηση παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού του ελληνικού λαού για ευνόητους λόγους.
Δεν απαλλάσσεται καμιά χώρα και κανένας λαός από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, την ΕΕ και την εξάρτηση με συζητήσεις, έξυπνα σχέδια και ευφυείς διαπραγματεύσεις. Ούτε υπάρχει εντός της ΕΕ φιλολαϊκή πολιτική. Μόνο με ανυποχώρητο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ανατροπής, που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη και το λαό μπορεί να υπάρξει διέξοδος.
Ως εκ τούτου, το διάγγελμα του πρωθυπουργού βαφτίζει το κρέας ψάρι, είναι για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, συνεχίζει την παραπλανητική προπαγάνδα με στόχο τη συγκάλυψη των μεγάλων υποχωρήσεων και την πρόληψη των αντιδράσεων στο εσωτερικό του κόμματός του.
Πολύ πιο καθαρή και σαφή από ταξική σκοπιά, απαλλαγμένη από ιδιαίτερα κομματικά και προσωπικά στοιχεία και αποτυπώνοντας το συλλογικό συμφέρον της αστικής τάξης και έναν ωμό ρεαλισμό, είναι η άποψη που εκφράζεται από κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Γράφει η Καθημερινή της Κυριακής: «Σειρά πολιτικών έκαναν καριέρα πείθοντας το λαό πως όσα υπέμεινε ήταν αποτέλεσμα κακής ή δειλής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές. Αυτές τις ώρες γίνεται πολύ καθαρό πως κανείς Έλληνας πολιτικός δεν έχει άλλη διέξοδο από το να συμβιβαστεί έντιμα εφόσον θέλει την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης. Ο συμβιβασμός επί του οποίου εργάζεται ο κ. Τσίπρας δεν είναι προϊόν δειλίας ή ύποπτων κινήτρων… Ας το καταλάβουμε πώς οι «μαγκιές» ικανοποιούν το κοινό αίσθημα προσωρινά, αλλά μόνο αντίθετα αποτελέσματα και περισσότερο κόστος για τον έλληνα πολίτη φέρνουν… Αν συνεννοηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας το καταραμένο, επίπλαστο διχασμό».
Το παραπάνω είναι σαφή. Τα κεφάλια μέσα, οι μαγκιές τελείωσαν, ο συμβιβασμός με τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους και η υποταγή στην ΕΕ είναι μονόδρομος. Πέρα από αυτό είναι το χάος και η χρεοκοπία και καλά θα κάνουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συνεννοηθούν και να ομονοήσουν στην κυρίαρχη αστική άποψη και συμφέροντα για να συνεχιστεί ο ίδιος δρόμος: η χώρα να παραμείνει στο ευρώ, να κυριαρχούν τα ίδια συμφέροντα, να μπει η χώρα στην ανάπτυξη, η οποία φυσικά θα είναι παρόμοια με την ανάπτυξη που ζήσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια και η οποία στο τέλος της έχει μια νέα κρίση και μια νέα χρεοκοπία.
Το κύριο άρθρο της Καθημερινής έχει και ένα καλό λόγο για τον Α. Τσίπρα, υποστηρίζοντας ότι ο συμβιβασμός του δεν είναι προϊόν δειλίας και υπόπτων κινήτρων, αντίθετα είναι αποτέλεσμα των αντικειμενικών συνθηκών και του αναγκαίου ρεαλισμού. Τόσο απλά.
Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια για να υποστηρίξει κανείς ότι η μεγάλη ευκαιρία για τον ελληνικό λαό που έδινε η κατάσταση που διαμορφώθηκε σταδιακά χάνεται και ότι τα δεινά για αυτόν θα συνεχιστούν για δεκαετίες ακόμη. Αυτό είναι πλατιά αποδεκτό.
Εκείνο που τίθεται επιτακτικά είναι “τώρα τι γίνεται; τι κάνουμε;” Όχι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Εργατικός Αγώνας έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και την κατάληξη της, δεν είχε και δεν έχει αυταπάτες. Ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού όμως πίστεψε σε μια καλύτερη προοπτική με το ΣΥΡΙΖΑ, στήριξε και ψήφισε σε μεγάλο ποσοστό. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των ψηφοφόρων είναι αριστερός κόσμος και στη πολύ μεγάλη τους πλειοψηφία είναι εργάτες, άνεργοι, μισθωτοί, μικροεπαγγελματίες κ.λπ. Όλη αυτοί αναζητούν ή θα αναζητήσουν το επόμενο διάστημα διέξοδο και προοπτική. Όσο τα πράγματα ξεκαθαρίζουν τόσο οι αμφιβολίες, οι ενστάσεις και η απόρριψη θα μεγαλώνουν. Σε όλο αυτόν τον κόσμο πρέπει να δοθεί ελπίδα, προοπτική, πολιτική διέξοδος και σχέδιο δράσης και αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος παρά μόνο η Αριστερά, οι συλλογικότητες της, οι αριστεροί αγωνιστές.
Οι εξελίξεις, ιδιαίτερα όσο περνά ο χρόνος και ξεκαθαρίζει η κατάσταση, είναι δυνατόν ορισμένες δυνάμεις στο χώρο της αριστεράς να τις κάνουν σοφότερες; Να βγάλουν συμπεράσματα και να στρατευθούν σε μια λογική ανατροπής υπέρ του εργαζόμενου λαού; Αυτό σύντομα θα φανεί.
Είναι θετικές οι αντιδράσεις που σημειώνονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ απ’ αφορμή τη συμφωνία, από διάφορους παράγοντες, αριστερά στελέχη του, από οργανώσεις του. Πέρα από το αν ορισμένα στελέχη του και μάλιστα ιστορικά όπως ο Μανώλης Γλέζος είχαν πιστέψει ότι θα έχουμε έναν αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της τρόικας παρόμοιο με αυτόν του ΕΑΜ στην κατοχή και σήμερα δηλώνουν διαψευσμένοι, αυτό προκαλεί πολλές απορίες, είναι θετικό γεγονός οι αντιδράσεις αυτές, οι οποίες όμως πρέπει να έχουν συνέχεια. Έστω και αν οι αντιδράσεις αυτές συνυπάρχουν με αυταπάτες για τη συνέχεια της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί η ένταση τους να διαμορφώσει νέα δεδομένα. Προβληματίζει πάντως το γεγονός ότι όλα ή τα περισσότερα στελέχη που αντέδρασαν δεν ανήκουν στην αριστερή πλατφόρμα. Η στάση της αριστερής πλατφόρμας σε μεγάλο βαθμό θα επηρεάσει πιθανόν και να κρίνει τις εξελίξεις, αρκεί να συνειδητοποιηθεί ότι οι δυνατότητες ουσιαστικού επηρεασμού της πολιτικής της του ΣΥΡΙΖΑ ως μια κατεύθυνση ρήξης είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Η αριστερή, ριζοσπαστική προοπτική για το λαό και τη χώρα βρίσκεται πέρα από την κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται στη στήριξη και τη συμμετοχή σε ένα μέτωπο αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με στόχο τη σωτηρία του λαού και τη διεκδίκηση βαθιών αλλαγών στην κοινωνικοπολιτική ζωή, στην προοπτική του σοσιαλισμού.
Οι υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις, οι δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς και κυρίως το ΚΚΕ καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να εκφράσουν και να υπερασπίσουν τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και αυτό σημαίνει ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής που θα αγωνιστεί εναντίον των μνημονίων και της πολιτικής του κεφαλαίου, για βαθιές αλλαγές στην προοπτική του σοσιαλισμού. Αυτό προϋποθέτει τη διαμόρφωση ανατρεπτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση και ενιαίο μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Φυσικά η πείρα μέχρι σήμερα από τη στάση και την πολιτική που ακολουθεί το κόμμα τα χρόνια του μνημονίου και νωρίτερα, μας έχει διδάξει ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πολύ μικρές. Όλοι όμως σε αυτή τη βάση θα κριθούν.
Ο Εργατικός Αγώνας σ’ αυτό το στόχο θα δώσει τη δική του συνεισφορά.
http://ergatikosagwnas.gr