Σκηνικό πρωτοφανούς ρήξης των σχέσεων της Ελλάδας με τους δανειστές της διαμορφώθηκε προχθές, Παρασκευή, κατά τη συνάντηση του έλληνα υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, με τον επικεφαλής του συμβουλίου υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης (Γιούρογκρουπ) Γ. Ντάιζελμπλουμ. Η διάσταση απόψεων φάνηκε καθαρά στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την συνάντηση, διαμορφώνοντας όρους σύγκρουσης με τους δανειστές, προς μεγάλη φυσικά ικανοποίηση του ελληνικού λαού που είδε για πρώτη φορά εκπρόσωπο των δανειστών να μην βρίσκει …
κατεβασμένα παντελόνια στις διαπραγματεύσεις του με την Ελλάδα, όπως σταθερά συνέβαινε από το 2010. Το σκηνικό της σύγκρουσης με τους δανειστές και κυρίως με την ΕΕ και την Γερμανία φάνηκε να επισημοποιείται και να βαθαίνει μετά την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Μαξίμου αργά το βράδυ της Παρασκευής με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη, τον υπουργό Οικονομίας Γ. Σταθάκη, τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, Ε. Τσακαλώτο, και τον υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε αμετακίνητος λέγοντας ότι θα τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Νέες διαστάσεις στη ρήξη θα δώσει επίσης το Βερολίνο μέσω του φιλικού του Τύπου, στον απόηχο των όσων διαδραματίστηκαν στην Αθήνα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Τρία είναι τα σημεία στα οποία επικεντρώθηκε η διαφωνία Βαρουφάκη – Ντάιζελμπουλ: Οι σχέσεις με την Τρόικα, με την ελληνική πλευρά να απορρίπτει το καθεστώς εποπτείας, το πρόγραμμα, δηλαδή οι όροι υπό τους οποίους θα δίνεται η βοήθεια, με την Αθήνα να ζητά την αντικατάσταση του υπάρχοντος και, τέλος, η πρωτοβουλία για μια διεθνή συνάντηση για το χρέος, με τον Ντάιζελμπουμ να την απορρίπτει υποδεικνύοντας ως αρμόδιο όργανο το Γιούρογκρουπ.
Η σύγκρουση, όσο κι αν ήταν αναμενόμενη, δεν ήταν δεδομένη λόγω του ότι το πλαίσιο που εξ αρχής έθεσε η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να αμφισβητούσε τα όσα έχουν μέχρι σήμερα συμφωνηθεί (πχ απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις) δεν σηματοδοτεί ωστόσο σύγκρουση με τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πρώτο, υιοθετεί βασικές παραδοχές τους. Για παράδειγμα, η αντιπρόταση Βαρουφάκη στον Ντάιζελμπουλ, με βάση δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών, προέβλεπε ισοσκελισμένους μεν προϋπολογισμούς, αλλά απόρριψη των πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία ούτως ή άλλως ήταν προϊόντα δημιουργικής λογιστικής. Επίσης προέβλεπε την μετάθεση μεν των αποπληρωμών του χρέους μετά το 2020, ένα κοινά συμφωνημένο μορατόριουμ δηλαδή την πενταετία 2015-2020, αλλά την αποπληρωμή ολόκληρου του χρέους. Δεν τέθηκε καν θέμα διαγραφής μέσω λογιστικού ελέγχου, όπως είχε ψηφίσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ! Δεύτερο, ο ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει επιθετικά προβληματισμούς που ήδη υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Για παράδειγμα την ίδια περίπου ώρα που γίνονταν οι φορτισμένες δηλώσεις Βαρουφάκη – Ντάιζελμπλουμ, κι ο ολλανδός υπουργός έλεγε μετά λύπης στο αφτί του έλληνα ομολόγου του «μόλις σκότωσες την Τρόικα», την σκότωνε ψυχρά από τις Βρυξέλλες κι ένας επίτροπος∙ ο Πιέρ Μοσκοβισί που είναι μάλιστα κι εκ των πλέον αρμοδίων ως επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων. «Η Επιτροπή θα εξετάσει το ρόλο της αποκαλούμενης Τρόικας, μεταξύ άλλων και το ενδεχόμενο αντικατάστασής της, με την πάροδο του χρόνου, με μια δομή που θα διαθέτει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία, θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά όργανα και θα υπόκειται σε μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο», ήταν η απάντηση που έδωσε σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημ. Παπαδημούλη. Άρα, υπό διασταυρούμενα πυρά πεθαίνει η Τρόικα!
Η αναζήτηση σημείων κοινής συμφωνίας ήταν επίσης εμφανής και στις δηλώσεις Τσίπρα – Σουλτς που προηγήθηκαν μια μέρα της επίσκεψης Ντάιζελμπουμ, ενώ ακολούθησαν την βίαιη αντίδραση των τραπεζιτών στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετήσει δικούς του ανθρώπους στις διοικήσεις των τραπεζών που οδήγησε σε μια πρώτη (πριν αλέκτωρ…) και διπλή υποχώρηση: Το μήνυμα που δόθηκε από το Μαξίμου στους υπουργούς να σταματήσουν τις φιλολαϊκές δηλώσεις (επαναπρόσληψη καθαριστριών, σχολικών φυλάκων, ακύρωση ιδιωτικοποίησης ΟΛΠ, ΔΕΗ, κ.α.) και την ανακοίνωση Δραγασάκη που ξεκαθάριζε ότι οι όποιες αλλαγές στα ΔΣ των τραπεζών θα γίνουν συναινετικά και μόνο. Έτσι, ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου φαινόταν να εκπροσωπεί την τάση της ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν το ελληνικό κεφάλαιο με αιχμή του δόρατος τους απατεώνες των τραπεζών, εκφράζει την τάση της σύγκρουσης. Σε αυτό το πλαίσιο περίσσεψαν οι υποσχέσεις εκ μέρους του νέου πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Πχ «διαπραγματευόμαστε με ασφάλεια και εγγυόμαστε τη σταθερότητα». Επίσης, άφησε ανοιχτή τη συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, από την εργαλειοθήκη του οποίου η Τρόικα αξιοποίησε πολλές προτάσεις μετατρέποντάς τις σε μνημονιακές δεσμεύσεις, ενώ ο Αλ. Τσίπρας εγγυήθηκε «μια αλλαγή πορείας χωρίς να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι άλλων χωρών». Επιχείρημα κατ’ ευθείαν βγαλμένο από τη φαρέτρα της Μέρκελ, καθώς δική της επινόηση ήταν η χρησιμοποίηση των ευρωπαίων φορολογουμένων ως ανθρώπινων ασπίδων που απέκρυψαν και διευκόλυναν την διάσωση των τραπεζών μέσω των «δανείων διάσωσης».
Παρότι επομένως το τοπίο είναι ρευστό κι η ατμόσφαιρα εκρηκτική, ας μην υπάρχουν αυταπάτες…
https://leonidasvatikiotis.wordpress.com
