Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος
Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega (9-2-2015), oΜανώλης Γλέζος ισχυρίστηκε πως ο Αλέξης Τσίπρας, με τις προγραμματικές θέσεις της κυβέρνησης που ανέγνωσε στη Βουλή, «ταυτοποιήθηκε με την Ιστορία». Αν έμενε σ’ αυτό δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Οι υπερβολές στο λόγο του Μ. Γλέζου δεν είναι τωρινό φαινόμενο και κυρίως δεν είναι κάτι το άγνωστο. Χώρια που η Ιστορία δεν θα ρωτήσει ούτε εκείνον ούτε κανέναν άλλον για το τι θα κάνει με τον Αλέξη Τσίπρα.
Το εξόχως ανέλπιστο και ανερμάτιστο στο λόγο του Μ. Γλέζου είναι ότι συνέχισε, δηλώνοντας ότι οι Προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα- Κυβέρνησης του θύμισαν το ιστορικό Γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη (!!!!) για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο που αποτέλεσε και την προγραμματική βάση της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.
Ασφαλώς δεν υπάρχει καμία σχέση. Όχι γιατί οι συνθήκες είναι διαφορετικές αλλά γιατί πουθενά στο λόγο της κυβέρνησης δεν υπάρχει η διάθεση για σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό γενικά και τον ευρωενωσιακό και ευρωζωνικό ιμπεριαλισμό ειδικότερα, με στόχο «μια καινούργια Ελλάδα της Δουλειάς, της Λεφτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό», όπως ανέφερε το Γράμμα του Ζαχαριάδη για το επιστέγασμα της πάλης του ελληνικού λαού κατά του φασισμού.
Για την ταύτιση των προγραμματικών δηλώσεων με το Γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, η Αλέκα Παπαρήγα εξέφρασε την αγανάκτησή της από του βήματος της Βουλής, σχολιάζοντας ως εξής την, όντως, ιστορική απρέπεια του Μ. Γλέζου: «η μυλωνού βάζει τον άντρα της στην ίδια μοίρα με τους πραματευτάδες».Δηλαδή ότι ο Μανώλης Γλέζος προσπάθησε να εξισώσει τον Τσίπρα με κάτι πολύ ανώτερο απ’ αυτόν.
Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος; Όχι βέβαια. Η ιστορική αλήθεια είναι πως ο πολιτικός και ιδεολογικός δρόμος του Τσίπρα δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη διαδρομή του Ζαχαριάδη. Όπως δεν έχει καμία σχέση- ιδεολογικά και πολιτικά- η σημερινή κυβέρνηση με την ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ και γενικότερα του αριστερού και λαϊκού κινήματος, στο οποίο πρωταγωνίστησε το ΚΚΕ γράφοντας απαράμιλλές σελίδες αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών, ταξικών αγώνων. Πρόκειται για εντελώς διαφορετικά πράγματα που ούτε συγκρίνονται ούτε εξισώνονται.
Το βασικότερο που απουσίαζε από την αγανάκτηση της πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ήταν μια τεκμηριωμένη και συγκροτημένη υπεράσπιση του Ν. Ζαχαριάδη, από την καπηλεία του Γλέζου, βασισμένη στην πολιτική ουσία του ιστορικού του Γράμματος. Ούτε κι αυτό είναι παράξενο. Η σημερινή πολιτική της ηγεσίας του κόμματος κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή του Γράμματος του Ζαχαριάδη, το οποίο, μάλιστα, αποτιμά ως λανθασμένο. Έτσι φτάνουμε μπροστά σε ένα αποτέλεσμα που είναι τραγικό και για τον Ν. Ζαχαριάδη και για την ιστορία του ΚΚΕ και για την προοπτική του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος. Οι άλλοι να καπηλεύονται τις πιο ένδοξες, τις πιο διδακτικές και τις πιο πρωτοποριακές σελίδες της ιστορίας του και το κόμμα εκείνο που θα έπρεπε να έχει αυτές τις σελίδες σημαία και καθοδήγηση για την δράση του, να ψελλίζει ρητά για την… μυλωνού και τον άνδρα της!!! Κι αυτό την ώρα που ο λαός έχει ανάγκη από την οργάνωση της πάλης του για να υπερασπίσει την ίδια την ζωή και την επιβίωση του ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα μονοπώλια, ενάντια στην ΕΕ και την ευρωζώνη, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για «μια καινούργια Ελλάδα της Δουλειάς, της Λεφτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».
