Η ΕΠΟΝ από τα ιδρυτικά της κείμενα έθετε ως βασικό στόχο την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και του Βούλγαρους κατακτητές, ενώ παράλληλα όμως πρόβαλε κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα, ανέπτυξε αξιόλογη πολιτιστική και επιμορφωτική δράση και πρόβαλε ένα συνολικό όραμα για τη μεταπολεμική Ελλάδα. Οι Επονίτες και οι Επονίτισσες πήραν ενεργά μέρος στην αντίσταση του ελληνικού λαού στους ξένους κατακτητές.
Χαρακτηριστικές στιγμές της δράσης τους αυτής ήταν η μαζική συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια για την αποτροπή της επιστράτευσης τον Μάρτιο του 1943, στη «μάχη της σοδειάς» -κυρίως στη Θεσσαλία και την Ήπειρο, το καλοκαίρι του 1944 με σκοπό τη διαφύλαξη της αγροτικής παραγωγής- ή στις μάχες που διεξήχθησαν σε συνοικίες της Αθήνας το 1944. Τα αγόρια και τα κορίτσια της ΕΠΟΝ στελέχωσαν επίσης ένοπλες ομάδες, οι οποίες εντάχθηκαν στα στρατιωτικά σώματα του ΕΛΑΣ και συμμετείχαν με ηρωισμό στις μάχες που διεξήχθησαν με τις δυνάμεις κατοχής, καταβάλλοντας σημαντικό φόρο αίματος.
Πλούσια υπήρξε η προπαγανδιστική και η επιμορφωτική δράση της ΕΠΟΝ. Παρά τις συνθήκες τρομοκρατίας, κατά την περίοδο 1943-1944, στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδος εκδόθηκαν εκατοντάδες έντυπες και χειρόγραφες εφημερίδες από τις κατά τόπους οργανώσεις της ΕΠΟΝ, διανεμήθηκαν προκηρύξεις και φυλλάδια, διοργανώθηκαν θεατρικές παραστάσεις, μορφωτικές εκδηλώσεις, μαθήματα, ομιλίες και εκδρομές, συγκροτήθηκαν τα «αετόπουλα» όπου εντάχθηκαν χιλιάδες μικροί μαθητές.
Διαβάστε επίσης
«Της νέας γενιάς είμαστε μεις, το πιο κρυφό καμάρι που ανοίξαμε το δρόμο μας, Ελλάδα μας, στις 23 Φλεβάρη…»
Η ΕΠΟΝ, χαμένη στη μετάφραση του χθες
«ΕΠΟΝίτισα στους δρόμους και στις γειτονιές της Αθήνας»
Για μια ζωή λεύτερη κι ωραία
