Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια το «δόγμα Σαμαρά»

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα αστικό κόμμα εξουσίας χτίζει ολόκληρη την προεκλογική του καμπάνια πάνω στην αρνητική προπαγάνδα για το βασικό πολιτικό αντίπαλό του, όπως κάνει σ’ αυτές τις εκλογές η ΝΔ. Το έκανε και το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου το 1989 και το 1993 και η ΝΔ του Κ. Καραμανλή το 2000 και το 2004. Αν υπάρχει μια διαφορά σε σχέση με την τωρινή τακτική της ΝΔ του Α. Σαμαρά δεν είναι τόσο η απουσία κάθε ψήγματος «οραματικού» λόγου, που συνόδευε τις παλαιότερες προεκλογικές εκστρατείες αρνητικής προπαγάνδας, όσο το περιεχόμενο της αρνητικής προπαγάνδας. Ποτέ, ακόμη και στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, η ΝΔ δεν εμφανίστηκε στον πολιτικό στίβο με τόσο σκληρή ακροδεξιά ατζέντα, όπως κάνει φέτος.Ο Σαμαράς, που την περίοδο της ΠΟΛΑ το ‘παιζε κεντρώος και αστοφιλελεύθερος, εμφανίζεται τώρα σαν χρυσαυγίτης με κοστούμι, φτάνοντας συχνά στα όρια της γελοιότητας. Οπως όταν σταυροκοπιέται μπροστά σε εικόνες και καταγγέλλει τον Τσίπρα ότι κάνει δημόσιες σχέσεις με την ορθοδοξία, σε αντίθεση με τον ίδιο που έχει την ορθοδοξία ως κομμάτι της ψυχής του. ‘Η όταν στήνεται μπροστά στο φράχτη του Εβρου και επιδίδεται σ’ ένα ρατσιστικό παραλήρημα, με αποτέλεσμα να του την πέφτει ακόμη και ο κυβερνητικός του εταίρος, το ΠΑΣΟΚ, κατηγορώντας τον για γραμμή Μπαλτάκου.

Είναι φανερό ότι ο Σαμαράς επέλεξε την ακροδεξιά ατζέντα στοχεύοντας καθαρά στη δεξαμενή ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής και του Καμμένου. Με τους ηγέτες των νεοναζί στη φυλακή και τον πλήρη αποκλεισμό της συμμορίας από τα αστικά ΜΜΕ και με την πλήρη ανυποληψία του Καμμένου, αλλά και την αποψίλωσή του από μια σειρά προβεβλημένα στελέχη, τα οποία στην πλειοψηφία τους έχουν προσχωρήσει και θα είναι υποψήφιοι με τη ΝΔ, ο Σαμαράς με το ακροδεξιό-εθνικιστικό επιτελείο του έκριναν ότι πρέπει να στοχεύσουν αποκλειστικά σ’ αυτό το χώρο, στον οποίο φρόντισαν να δημιουργήσουν κενά εκπροσώπησης.

Οι λεγόμενοι «κεντροδεξιοί» της ΝΔ, καραμανλικοί και μητσοτακικοί, δεν εκφράζουν καμιά αντίθεση σ’ αυτή τη γραμμή. Από τη μια δε θέλουν να εκτεθούν και να κατηγορηθούν από τους σαμαρικούς ως υπονομευτές της παράταξης και από την άλλη συνειδητοποιούν ότι περιθώρια σημαντικά προς τ’ αριστερά τους δεν έχουν. Οι ίδιοι, βέβαια, δεν εμφανίζονται με το ίδιο σκληρό ακροδεξιό προφίλ, όμως κάνουν τη δική τους απεύθυνση σ’ αυτό το ακροατήριο. Δεν είναι τυχαίο ότι τη μέρα που προκηρύσσονταν οι εκλογές, η Μπακογιάννη οργάνωσε επίσκεψη στο ΑΤ Εξαρχείων και μπήκε μέσα στην κλούβα για να φωτογραφηθεί με τους ΜΑΤατζήδες.

Ο ακροδεξιός λόγος από μόνος του δεν αρκεί, βέβαια, για μια προεκλογική εκστρατεία. Δεν μπορείς να νικήσεις τον ΣΥΡΙΖΑ ή να περιορίσεις στο ελάχιστο δυνατό τη διαφορά της ήττας μόνο με το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Χρειάζεται και… οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα. Ομως, και σ’ αυτόν τον τομέα ο Σαμαράς έχει επιλέξει την αρνητική προπαγάνδα: χρεοκοπία, θ’ αδειάσουν οι τράπεζες και δε θα έχουν λεφτά τα ΑΤΜ, θα μας διώξουν από το ευρώ, οι αγρότες θα χάσουν τις επιδοτήσεις, οι επαγγελματίες και οι άνεργοι θα χάσουν τα λεφτά από το ΕΣΠΑ, οι επιχειρήσεις δε θα έχουν ρευστότητα, αυτά και πολλά παρόμοια ακούγονται καθημερινά όχι μόνο από τους γραφικούς τύπου Βούλτεψη και Μπουμπούκου, αλλά από τον ίδιο τον Σαμαρά, στις προεκλογικές ομιλίες και στις δηλώσεις του.

Μόνο που -όπως του λένε και οι συριζαίοι- το 2015 δεν είναι 2012, όταν το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες παρέμβαιναν ανοιχτά στην προεκλογική εκστρατεία, στηρίζοντας την τρομοκρατική εκστρατεία του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Τώρα, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα τηρούν αυστηρή ουδετερότητα και οι κυβερνήσεις (ιδίως η γερμανική) σπεύδουν αμέσως να διορθώσουν τυχόν ακραία δημοσιεύματα (όπως συνέβη με το τελευταίο του Spiegel), ενώ και ο Βενιζέλος δεν ακολουθεί την τακτική Σαμαρά, προσβλέποντας σε μια αυριανή κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, η τρομοπροπαγάνδα του Σαμαρά λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ σ’ εκείνα τα τμήματα των ψηφοφόρων που ήδη προσανατολίζονταν προς αυτόν. Η σκέψη που επικρατεί είναι απλή: η ΝΔ έχει ήδη δεσμευτεί έναντι των δανειστών, οπότε με τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δεν μπορεί να είναι χειρότερα. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνα τα στρώματα στα οποία μπορεί να πιάσει η τρομο-προπαγάνδα, όπως έπιασε και το 2012, και σ’ αυτό ποντάρει ο Σαμαράς.

Εδώ που τα λέμε, δεν έχει και κάτι καλύτερο να «πουλήσει» προεκλογικά ο Σαμαράς, μετά το Βατερλό που υπέστη και στις δύο φάσεις του πολιτικού σχεδιασμού που έκανε από τον περασμένο Σεπτέμβρη. Και η επιχείρηση «φεύγει η τρόικα - αποδεσμευόμαστε από το ΔΝΤ - πετυχαίνουμε αναδιάρθρωση του χρέους» απέτυχε παταγωδώς και η επιχείρηση «εκλέγουμε πρόεδρο της δημοκρατίας» το ίδιο. Στην ανάπτυξη αυτών των δύο επιχειρήσεων ο Σαμαράς ανάλωσε όλα τα πολιτικά του καύσιμα, οπότε δεν μπορεί να εμφανιστεί τώρα σαν αντιμνημονιακός. Το μόνο που υπόσχεται είναι ότι άμα κερδίσει τις εκλογές θα φτιάξει «έναν οδικό χάρτη για τη μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών». Ομως, στην ομιλία του στη ΔΕΘ είχε ανακοινώσει αυτόν τον «οδικό χάρτη», με πολλά ταρατατζούμ και στη συνέχεια τον είδε να εξαϋλώνεται στο παρατεταμένο παζάρι με την τρόικα. Οσο κι αν «οι ψηφοφόροι ξεχνούν», το βέβαιο είναι ότι δεν ξεχνούν τόσο σύντομα. Γι’ αυτό και ο Σαμαράς καταφεύγει κυρίως στην τρομοκρατία του Grexit, που θα επέλθει με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (όπως ισχυρίζεται μόνο η ΝΔ πλέον), παρά στο θετικό πολιτικό λόγο και την υποσχεσιολογία. Αυτά τα έκανε μέχρι τα μέσα Οκτώβρη και τα είδε να γίνονται χίλια κομμάτια, οπότε θα ήταν αναποτελεσματικό να τα επαναφέρει τώρα.

http://www.eksegersi.gr/