Η χώρα οδηγείται σε εκλογές στις 25 Ιανουάριου. Η βουλή -και στην τρίτη ψηφοφορία- απέτυχε να εκλέξει για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον εκλεκτό της συγκυβέρνησης. Από μόνο του αυτό το γεγονός αποτελεί θετική εξέλιξη για τον ελληνικό λαό. Η απαλλαγή του από τη συγκυβέρνηση των μνημονίων, της φτώχειας του λαού και της απόλυτης παράδοσης στον ιμπεριαλισμό, ανεξαρτήτως του τι θα επακολουθήσει έχει θετικό χαρακτήρα.
Η αποτυχία αυτή υπογραμμίζει για άλλη μια φορά την αδυναμία της αστικής τάξης να επιβάλει τον πολιτικό έλεγχο της στις εξελίξεις διαμορφώνοντας σταθερή και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και σταθερή κυβέρνηση για να προωθήσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, παρόλο που η ιδεολογική κυριαρχία της δεν αμφισβητείται.
Η διαμόρφωση μιας απόλυτα ελεγχόμενης πολιτικής ζωής στη χώρα και η ενσωμάτωση του λαού στους αστικούς σχεδιασμούς, έστω όχι ενεργητικά αλλά με τη μορφή της ανοχής και της αδράνειας είναι το ζητούμενο για την ελληνικήαστική τάξη και τους ευρωπαίους συμμάχους της. Ο φόβος ενός νέου κύματος λαϊκής δυσαρέσκειας καιμια πιθανήέξαρση του λαϊκού κινήματος που θα αμφισβητήσει την ασκούμενη πολιτική και την επικυριαρχία των δανειστών είναι εμφανής. Η κρίση που σοβεί και η λαϊκή δυσαρέσκεια που αναπτύσσεται σε ολόκληρη την ΕΕ- και όχι μόνο στις χώρες της περιφέρειας της που βιώνουν πολύ πιο έντονα την οικονομική κρίση-, κάνει πολύ επιτακτική την ανάγκη σταθεροποίησης της κατάστασης στην Ελλάδα. Αυτό το γεγονός υπογραμμίζουν οι θέσεις και οι παρεμβάσεις των παραγόντων της ΕΕ.
Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι του εξάντλησαν όλα τα μέσα για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, ώστε να αποφευχθούν οι εκλογές και με τον πιο σίγουρο τρόπο να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της λεηλασίας του λαού και την υποταγή του. Από την ακραία κινδυνολογία και τους εκβιασμούς του πρωθυπουργού και των υπουργών, του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδας και των τραπεζιτών γενικότερα, των μεγαλοπαραγόντων, των καναλιών και των καλοπληρωμένων υπαλλήλων τους στα τηλεοπτικά παράθυρα, ως τις ωμές παρεμβάσεις των ευρωπαίων παραγόντων στα εσωτερικά της Ελλάδαςμε στόχο την πίεση στους βουλευτές και κυρίως την κατατρομοκράτηση του λαού. Σε όλες αυτές τις παρεμβάσεις η κυβέρνηση δεν βγήκε να πει το παραμικρό, να εκφράσει την παραμικρή διαμαρτυρία, παρά μόνο τις αξιοποίησε υπέρ της προώθησης των στενών ιδιοτελών συμφερόντων της. Η εικόνα μπανανίας που εμφανίζει η χώρα φαίνεται ότι την εξυπηρετεί και την ικανοποιεί απόλυτα, της πάει γάντι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα δεν υστέρησε στη διατύπωση εκβιαστικών διλημμάτων. Η προώθηση του στόχου της αυτοδυναμίας και η διατύπωση διλλημάτων - ΣΥΡΙΖΑ ή συγκυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ ή μνημόνια και Μέρκελ - αποσκοπεί στην συρρίκνωση των μικρότερων πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς και στον εκβιασμό του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προσαρμογές και τα στρογγυλέματα της πολιτικής του, εναρμονιζόμενος με το κατεστημένο της χώρας και της ΕΕ, ακόμη δεν πείθει ολοκληρωτικά τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Η ελληνικήάρχουσα τάξη και η ΕΕ δεν ανησυχούν μήπως σχεδιασμένα αμφισβητήσει την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ΕΕ και ακόμη περισσότερο την κυριαρχία του κεφαλαίου. Πιέζουν για να τον εξαναγκάσουν σε πλήρη συμβιβασμό και ευθυγράμμιση με τις επιδιώξεις τους. Αισθάνονται ανασφαλείς λόγω της πολιτικής αστάθειας που επικρατεί και δεν επιτρέπουν την παραμικρή διαφοροποίηση.Ο φόβος τους αφορά στο χρόνο και στους ρυθμούς ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ- και στο ενδεχόμενο ο λαϊκός παράγοντας να ξεφύγει από τον έλεγχο της κυρίαρχης πολιτικής- κι όχι σ’ αυτή καθ’ αυτή την ενσωμάτωση του κόμματος του κ. Τσίπρα.
Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα οδηγήσουν σε απαρχή γρήγορων και βαθιών εξελίξεων, φοβούμαστε όμως όχι σε ουσιαστικές ανατροπές υπέρ του λαού. Ο ελληνικός λαός, εξουθενωμένος από τα πλήγματα της πολιτικής των μνημονίων και τη λεηλασία που υπέστη, πρέπει στις εκλογές να δώσει τις απαντήσεις του. Είναι στο χέρι του να καταφέρει μεγάλο πλήγμα στα κόμματα της συγκυβέρνησης μέχρι και εξαφάνισης τους. Δεν πρέπει όμως να τρέφει αυταπάτες για το τι πραγματικά αντιπροσωπεύει για τη ζωή και το μέλλον του η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάδειξη του στην κυβέρνηση. Εξάλλου η ηγεσία του έχει δημοσιοποιήσει τις προθέσεις του για μια ορισμένη ανακούφιση της ακραίας φτώχειας ορισμένων λαϊκών στρωμάτων, αν φυσικά το εγκρίνει η τρόικα και απόλυτη προσαρμογή στα πλαίσια της Ευρωζώνης, της ΕΕ των ΗΠΑ και των διεθνών συμμαχιών της χώρας γενικότερα.
Ο ελληνικός λαός, με την ψήφο του, πρέπει να διαμορφώσει κατά το δυνατόν τους όρους για έξοδο από την κρίση με βάση τα δικά του συμφέροντα. Να αμφισβητήσει την ευρωενωσιακή και ατλαντική πορεία της χώρας, το σημαντικότερο βάθρο της αστικής στρατηγικής καταψηφίζοντας τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Να διαμορφώσει τους όρους δημιουργίας ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου εναντίον του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων στη βάση ενός πλαισίου στόχων που κατατείνουν στην υπεράσπιση της ζωής του λαού και βρίσκονται σε ουσιαστική αντιπαράθεση με την καπιταλιστική κυριαρχία.