Στην αλήστου μνήμης αντι-ΚΚΕ επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ, της δεκαετίας του ’80, κατέφυγε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης σε μια προσπάθεια να εκβιάσει συνειδήσεις, εν είδει ψηφοθηρίας, προβάλλοντας στην ουσία την λογική (κι αυτή δανεισμένη από το παλιό ΠΑΣΟΚ) του «μικρότερου κακού». Απευθυνόμενος στη Λιάνα Κανέλλη- στην πρωινή εκπομπή του MEGA- είπε χαρακτηριστικά «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος, τι μπρόκολα, τι λάχανα, εσείς τα έχετε λυμένα, όμως δεν τα έχει λύσει ο κόσμος της Αριστεράς. Ευτυχώς ΚΚΕ σημαίνει, όχι μόνο η ηγεσία του αλλά και ο κόσμος της Αριστεράς και ο λαός του». Πού μας οδήγησε το ΠΑΣΟΚ με τέτοια επιχειρηματολογία εναντίον του ΚΚΕ το γνωρίζουμε. Ας δούμε όμως τι εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνοντας ως ηχώ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Ευ. Γιαννόπουλου τα ίδια επιχειρήματα
Για όσους δεν γνωρίζουν από ιστορία η φράση «Τι Πλαστήρας- Τι Παπάγος» αποδίδεται στον Ζαχαριάδη και αφορά στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου του 1952 που τις έχασε το Κέντρο (ο συνασπισμός, δηλαδή, των Κομμάτων της ΕΠΕΚ του στρατηγού Ν. Πλαστήρα, των Φιλελευθέρων του Σ. Βενιζέλου, του ΣΚΕΛΔ των Σβώλου- Τσιριμώκου κ.ά.) και στην κυβερνητική εξουσία ανήλθε το συντηρητικό- δεξιό Κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός», ηγέτης και ιδρυτής του οποίου ήταν ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος. Αποδίδοντας στο ΚΚΕ την κατηγορία ότι θεωρούσε ίδιους τον Πλαστήρα και τον Παπάγο ουσιαστικά το εγκαλούν γιατί δεν συνέστησε σε ‘κείνες τις εκλογές στους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν τα συνασπισμένα κόμματα του Κέντρου και γιατί τάχθηκε υπέρ της αυτόνομης εκλογικής καθόδου της ΕΔΑ με συνδυασμούς σε όλη τη χώρα. Προφανώς ο κ. Σκουρλέτης, υιοθετώντας αυτή την κατηγορία, ιστορικά τάσσεται ενάντια στην τότε αυτόνομη κάθοδο της ΕΔΑ. Μάλλον την ήθελε ουρά του Κέντρου. Άποψη ενδεικτική και για το τι Αριστερά ονειρεύεται σήμερα- τόσο αυτός όσο και το κόμμα του.
Η φράση «Τι μπρόκολα- τι λάχανα» είναι του Χαρίλαου Φλωράκη. Και την είχε πει για να χαρακτηρίσει την φιλελευθεροποίηση της Χούντας με το περιβόητο πείραμα του Μαρκεζίνη. Σαν παλιός «Ρήγας» ο Π. Σκουρλέτης δικαιολογείται να νιώθει απέχθεια για εκείνη τη φράση του ηγέτη του ΚΚΕ καθώς ο χώρος από τον οποίο προέρχεται, το ΚΚΕ Εσωτερικού δηλαδή, είχε αποδεχτεί την φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη και ήταν έτοιμο να συμμετάσχει στις ψευτοεκλογές που σχεδίαζε ο παλιός συντηρητικός πολιτικός για τον εξαγνισμό της Χούντας. Ήρθε βέβαια το Πολυτεχνείο και απέδειξε περίτρανα πως η χούντα δεν μπορούσε να εκδημοκρατιστεί παρά μόνο να ανατραπεί. Η ιστορία δικαίωσε περίτρανα την φράση του Χαρίλαου Φλωράκη με την οποία συμπυκνωνόταν όλη η τότε τρέχουσα πολιτική του ΚΚΕ. Κι έστειλε στα αζήτητα τον συμβιβασμό με την χούντα που επιδίωκε το ΚΚΕ Εσωτερικού, το οποίο όμως συνέχισε στην ίδια συμβιβαστική λογική, με το σύστημα, με την περιβόητη ΕΑΔΕ.
Η απέχθεια, όμως, του Π. Σκουρλέτη στο «Τι Πλαστήρας τι Παπαγός», και στο «τι μπρόκολα τι λάχανα» του Χαρίλαου, στην αυτόνομη δηλαδή παρουσία μιας Αριστεράς ασυμβίβαστης με το σύστημα, δεν είναι μόνο ιστορικής σημασίας. Είναι κι ενδεικτική ενός πνεύματος συμβιβασμού δίχως όρια που διαπνέει τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι, προφανώς, έχουν ως όραμά τους μια αριστερά- δεκανίκι του συστήματος που θα βάζει πλάτη για να βγάζει πάντοτε την αστική τάξη από την δύσκολη θέση και να εξαγνίζει την εξουσία της. Η στάση απέναντι στην ιστορία ήταν πάντοτε στοιχείο της σύγχρονης πολιτικής ταυτότητας και των ανθρώπων και των πολιτικών σχηματισμών.
