Ασφαλιστικό, εργασιακά και μισθολόγιο δημοσίου στην ατζέντα της Τρόικας
Το ανέκδοτο με τον λαγό που διαλαλεί κομπάζοντας σε όλη τη ζούγκλα τις ερωτικές επιδόσεις του με την τίγρη μέχρι να εμφανιστεί η ίδια η τίγρη μπροστά του και να τερματίσει απότομα τη συζήτηση θυμίζει η κυβέρνηση δύο μέρες πριν την έλευση της Τρόικας και την επίσημη έναρξη του πέμπτου γύρου της αξιολόγησης. Τα σχέδια διαφοροποίησης και λελογισμένων έστω παροχών μπαίνουν στο ράφι μπροστά στην βαριά, πολύ βαριά ατζέντα της Τρόικας.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Ο πρώτος πάγος στην πρόθεση της κυβέρνησης να χαλαρώσει ελαφρώς τα λουριά, κατόπιν και των δημοσκοπήσεων που δίνουν σταθερά στη δεύτερη θέση τη ΝΔ και με παγιωμένη την διαφορά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε από την Μέρκελ. Το ταξίδι του Σαμαρά στο Βερολίνο ήταν ωστόσο προγραμματισμένο να αποτύχει για τρεις κυρίως λόγους, αποκαλύπτοντας παιδαριώδεις σχεδιασμούς και βαθιά άγνοια της συγκυρίας και των συσχετισμών εκ μέρους όποιων πήραν αυτή την απόφαση. Πρώτο, είχε προηγηθεί μια μέρα πριν η επίσκεψη του γάλλου πρωθυπουργού Μάνουελ Βαλς, τον οποίο η Μέρκελ θα χόρευε στο ταψί – γνωστό αυτό. Αν η Γερμανία άδειαζε το στενό της σύμμαχο Παρίσι, θα έκανε χάρες στην Αθήνα που είναι «μαύρο πρόβατο»; Δεύτερο, μια εβδομάδα μετά το ταξίδι του Σαμαρά θα ξεκίναγε ο έλεγχος της Τρόικας κι η Μέρκελ ήταν αδύνατο, πολύ πέρα από τη γερμανική νοοτροπία, να εμφανίσει ως περιττό κι επί της ουσίας να υπονομεύσει το έργο της αξιολόγησης. Άρα και να ήθελε να κάνει χάρες θα τις παρέπεμπε για μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου. Τρίτο και σημαντικότερο: Όσο καλά και να ξέρει η Μέρκελ πως τέτοιους σφουγγοκωλάριους και γερμανόδουλους σαν και την ομήγυρη του Σαμαρά όσο και να ψάξει δεν πρόκειται να βρει πουθενά ούτε στα υπόγεια του Ράιχσταγκ, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνει παραχωρήσεις γιατί θα δημιουργηθεί προηγούμενο. Και μέχρι σήμερα άλλωστε η πολιτική της Γερμανίας δεν επιβλήθηκε λόγω παροχών, αλλά εκβιασμών. Γιατί να αλλάξουν μια επιτυχημένη συνταγή; Για όλους αυτούς τους λόγους ο Σαμαράς επέστρεψε ταπεινωμένος από το τρίτο του ταξίδι στο Βερολίνο και σε χειρότερη διαπραγματευτική θέση καθώς ακόμη και τις διεργασίες γύρω από την τύχη του ελληνικού δημόσιου χρέους οι Γερμανοί εξακολουθούν να τις θεωρούν αποκλειστικά δική τους υπόθεση, κρατώντας τα χαρτιά τους κλειστά. Έτσι οι ανακοινώσεις παραπέμπονται για μετά τον έλεγχο της Τρόικας, ενώ δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός πως το ΔΝΤ που όλοι θέλουν να απεμπλακεί από την επιχείρηση της Ελληνικής «διάσωσης» μια ώρα …αρχύτερα, για λόγους αυστηρά τεχνικούς θέτει το όριο της βιωσιμότητας αρκετά χαμηλά, στο 120% του ΑΕΠ, ενώ είχε θέσει καθαρά στο παρελθόν θέμα κουρέματος μέρους του χρέους των Ευρωπαίων ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος από τα σημερινά εξωφρενικά επίπεδα του 175% του ΑΕΠ, όπου το έστειλε η Τρόικα. Η απομάκρυνσή του επομένως ενισχύει τις πιέσεις των Ευρωπαίων εν όψει των διαπραγματεύσεων. Το τι ακριβώς θα αποφασιστεί θα γίνει γνωστό αφού πρώτα ολοκληρωθεί ο έλεγχος της Τρόικας.
Ο έλεγχος που ξεκινάει μεθαύριο Τρίτη θα δοκιμάσει περαιτέρω τις αντοχές της κυβέρνησης ενώ, σε κάθε περίπτωση, θα σημάνει την εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων. Πρόκειται μάλιστα για μέτρα που έχουν ψηφιστεί σε Μνημονιακούς νόμους, τώρα όμως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να γίνουν νόμοι, όπως έγινε για παράδειγμα το καλοκαίρι με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τρία είναι κυρίως τα μέτρα που θα μονοπωλήσουν την συζήτηση και το πολιτικό ενδιαφέρον από ένα σύνολο 1.000 σχεδόν εκκρεμοτήτων που ανέλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά αργά ή γρήγορα να υλοποιήσει.
Νέα αντιλαϊκά μέτρα θα φέρει για ψήφιση στη Βουλή σύντομα η κυβέρνηση Σαμαρά
Το πρώτο και σημαντικότερο μέτρο σχετίζεται με το νέο ασφαλιστικό. Βάσει του ασφαλιστικού νόμου του Α. Λοβέρδου το ύψος των συντάξεων από το 2015 και μετά θα καθορίζεται βάσει αναλογιστικών μελετών τόσο για τα κύρια, όσο και για τα επικουρικά ταμεία. Έτσι, αλλάζει εκ βάθρων το σύστημα προσδιορισμού των συντάξεων και φυσικά οι συντάξεις μπαίνουν σε μια τροχιά σταθερών μειώσεων. Όπως ακριβώς πριν την υπαγωγή στο καθεστώς των Μνημονίων ήταν δεδομένο πως κάθε χρόνο οι συντάξεις θα αυξάνονταν και το μόνο υπό συζήτηση θέμα ήταν το ποσό της αύξησης, στο εξής δεδομένη θα είναι η μείωση κάθε χρόνο και υπό συζήτηση το επίπεδο της μείωσης.
Το δεύτερο θέμα αφορά το ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο που θα πρέπει κι αυτό να εφαρμοστεί από 1/1/2015. Μέχρι τότε όμως, όπως και το νέο ασφαλιστικό, το νέο μισθολόγιο που θα σημάνει την μείωση των αμοιβών πολλών χιλιάδων δημόσιων υπαλλήλων θα πρέπει να έχει ψηφιστεί από την Βουλή.
Καυτό θέμα θεωρείται από την κυβέρνηση και το εργασιακό. Η Τρόικα, όπως φυσικά και οι έλληνες βιομήχανοι και τραπεζίτες που έδωσαν τη σχετική παραγγελία και θα είναι οι άμεσα ωφελημένοι, ζητούν επίμονα τρεις αλλαγές: Να αλλάξει ο νόμος και να επιτραπούν οι ομαδικές απολύσεις, να απαγορευτούν επί της ουσίας οι απεργίες μέσω του καθορισμού ως προϋπόθεση για να ληφθεί σχετική απόφαση της ύπαρξης απόλυτης πλειοψηφίας στο σύνολο των εργαζομένων και τέλος, να δοθεί στους εργοδότες το δικαίωμα της εκδικητικής αντ-απεργίας (λοκ-άουτ). Ο κίνδυνος για την κυβέρνηση δεν προέρχεται από την εξαχρειωμένη και αργυρώνητη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ που ακόμη και στο θέμα του βασικού μισθού επέλεξε να πάει με τους εργοδότες απορρίπτοντας την προοπτική αύξησής του, αλλά από την πιθανότητα το ΠΑΣΟΚ να επιχειρήσει να οικοδομήσει φιλολαϊκό προφίλ κρατώντας αποστάσεις από αυτά τα μέτρα.
Μαζί με τα παραπάνω είναι το ζήτημα της πρώτης κατοικίας, των κόκκινων δανείων των τραπεζών, η κατάργηση του χαμηλού συντελεστή του ΦΠΑ, κ.α. Πρόκειται για μέτρα που όσο κι αν κάνει την δύσκολη η κυβέρνηση στο τέλος θα τα ψηφίσει, οδηγώντας σε περαιτέρω επιδείνωση την ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων. συνταξιούχων και νέων.
