Η στρατιωτική επιχείρηση που διεξάγεται από τις Ουκρανικές αρχές στο νότιο ανατολικό τμήμα της χώρας, έχει οδηγήσει σε μια ανθρωπιστική καταστροφή αυτήν την περιοχή. Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο για να σώσουν τον εαυτόν τους και τα παιδιά τους. Την 1η Αυγούστου οι πρόσφυγες συγκεντρώθηκαν κάτω από τα τείχη της Ουκρανικής Πρεσβείας στην Μόσχα, προκειμένου να επιστήσουν την προσοχή στην κατάσταση στην οποία τους βάζει το Κίεβο .
Πρόσφυγες από την Ουκρανία συγκεντρώθηκαν κάτω από τα τείχη της πρεσβείας της χώρας που κυριολεκτικά τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ρωσία. Οι άνθρωποι θέλουν απλά να ακουστούν τα δεινά που περνούν.Να τους προσέξει η διεθνής κοινότητα, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες, για να πιέσουν το Κίεβο να ανοίξει ανθρωπιστικούς διαδρόμους για να φύγουν όλοι οι άποροι από την νότιο- ανατολική Ουκρανία.
Ο reporter της Dney.Ru επισκέφθηκε το θέατρο των επιχειρήσεων. Το πρώτο πράγμα που πιάνει το μάτι σας είναι η ασυνήθιστη δομή της κοινωνίας στην οποία το μεγαλύτερο μέρος αποτελείται από γυναίκες και παιδιά.
Υπάρχουν άντρες, που κρατούν τα παιδιά στους ώμους τους για να βοηθήσουν τις γυναίκες τους.
Πρόσφυγες που ειρηνικά ,αλλά σταθερά θα ήθελαν να πάρουν έστω μια απάντηση από τις Ουκρανικές αρχές, για αυτό συγκεντρώθηκαν μπροστά στην πρεσβεία της χώρας τους.
Οι γυναίκες και τα παιδιά ξεδιπλώνουν πανό στα οποία καλούν να σταματήσει η αιματοχυσία στην Donbass, την παροχή ανθρωπιστικού διαδρόμου και να μην θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές και την υγεία των παιδιών. Η Ουκρανία μέσω της πρεσβεία της παρέμεινε σιωπηλή και αδιάφορη για τα δεινά των προσφύγων.
Ένας από τους συμμετέχοντες , ο Andrew Podgorny, είπε γιατί έφυγε στο εξωτερικό. Αναγκάστηκε να φύγει με την οικογένεια του ένεκα της διαμάχης που δημιουργήθηκε από τους Πολιτοφύλακες.
Έκανε αυτή την κίνηση για να διατηρηθούν στην ζωή και για την υγεία των παιδιών του και των δύο εγγονών του. Είπε ότι η ξέφυγε από τα δύσκολα , γιατί έφερε την οικογένεια εκ των προτέρων - πριν τα στρατεύματα ξεκινήσουν να μπλοκάρουν τις πόλεις της Ουκρανίας.
''΄Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να επιστήσουμε την προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας και τις λεγόμενες Ουκρανικές αρχές σε ό,τι συμβαίνει τώρα στις περιοχές και στις πόλεις του Donetsk και του Lugansk. Να ακούσει η διεθνής κοινότητα για να μας και να βοηθήσει στην οργάνωση ανθρωπιστικών διαδρόμων για την έξοδο από την εμπόλεμη ζώνη των γυναικών και των παιδιών και των ηλικιωμένων, άρρωστοι άνθρωποι που χρειάζονται επείγουσα ιατρική φροντίδα.
Σε μια περιοχή με επικείμενη ανθρωπιστική καταστροφή , δεν είναι αρκετό το φαγητό , δεν είναι αρκετό το ψωμί, δεν είναι αρκετά τα φάρμακα. Όλα αυτά είναι πολύ τρομακτικά, έτσι πρέπει για ανθρωπιστικούς λόγους να βγάλουν έξω τον άμαχο πληθυσμό'' είπε ο άνθρωπος.
''Όμως, ενώ η παγκόσμια κοινότητα παραβλέπει το πρόβλημα, διέξοδος για τους κατοίκους στα νοτιο ανατολικά της χώρας είναι η φυγή προς την Ρωσία. Υπάρχει ανάγκη να βρουν αυτό που χρειάζονται''
Πολλές ευχαριστίες στον Ρωσικό λαό , που μας βοηθά. Νιώθω την υποστήριξη, με βοήθησαν να βρώ μια θέση εργασίας τώρα και να αποφασίσω να οργανώσω τον γιο μου να στείλει τα παιδιά στο σχολείο .Σχεδιάζουμε να μείνουμε στην Ρωσία, επειδή επιστροφή στην εμπόλεμη ζώνη με τα παιδιά δεν γίνεται. Στην συνέχεια θα δούμε'', πρόσθεσε, ο πρόσφυγας.
Τα παιδιά που επέζησαν από τον βομβαρδισμό των στρατευμάτων της επιβολής του νόμου της Ουκρανικής νομοθεσίας, δεν θα είναι σε θέση ποτέ να ξεχάσουν την φρίκη του πολέμου. Τώρα τους φαίνεται σαν κάτι απόμακρο σχεδόν ξεχασμένο Αλλά όλες οι λεπτομέρειες και ο πόνος που είδαμε έπρεπε να περάσει μέσα από τα μάτια αυτών των παιδιών.
Όχι πολύ μακρύ από το κύριο σώμα των διαδηλωτών βρισκόταν μια μικρή ομάδα παιδιών.
Τα παιδιά έκαναν φίλους και μίλησαν για ένα θέμα που τους ενώνει όλους - τον κατάλογο των συγγενών-παιδιών που έχουν μείνει πίσω στην Ουκρανία. Εκείνους, που ίσως ποτέ δεν θα είναι σε θέση να δουν.
Ένας άλλος άνδρας, ο Andrew Fatyanov, μίλησε για το πως η οικογένεια του διασώθηκε από τις μάχες που γίνονταν . Ο άνθρωπος ζούσε στο Lisichansk, όπως λέει ο ίδιος, το λίκνο της Donbass.
Η απόφαση να εκκενώσουν την πόλη πάρθηκε αμέσως μόλις ανέλαβαν οι στρατιωτικοί και έπεσαν τα πρώτα βλήματα. Δεν κατάφεραν να πάρουν όλη την οικογένεια. Ο άνθρωπος μου είπε ότι η μητέρα του και οι αδελφές του είναι ακόμη στην καρδιά της στρατιωτικής επιχείρησης.
Πρόκειται είπε, και θα ήταν ευτυχής να είχαν φύγει, αλλά η πόλη είναι αποκλεισμένη. Κανένας δεν φεύγει η εισέρχεται στην πόλη. Επιπλέον , οι μάχες έχουν επηρεάσει την οικολογική κατάσταση στην πόλη. Έχω μιλήσει με την μητέρα μου λέει - απλά αναπνέουν χημικά και πονάει συνεχώς ο λαιμός. Βροχή και λακκούβες. Ηδη κάποια ακατανόητη κατάσταση συμβαίνει με το διυλιστήριο της πόλης, οι δυνάμεις ασφαλείας το βομβάρδισαν επίσης και μπορεί να υπάρχει μια μόλυνση, δεν είχε συμβεί πριν φύγω. Τότε ήταν που έφυγα με την οικογένεια μου . είπε.
Επιπλέον τα προβλήματα αυτά ανέκυψαν στον Andrew Fatyanova με την κατάσταση που δημιουργήθηκε και όταν πήρε την γυναίκα του και τα δυο του παιδιά στην Ουκρανία. Το λεωφορείο σχεδόν έπεσε μέσα στα πυρά των ελευθέρων σκοπευτών.
''Σταματήσαμε με τα παιδιά μας, ο δρόμος είπε ήταν κλειστός δεν μπορούσαμε να πάνε πουθενά.
Υπήρχαν ελεύθεροι σκοπευτές που σημάδευαν και πυροβολούσαν 4 λεωφορεία. Έτσι μείναμε μιάμιση ημέρα σε εκείνα τα επικίνδυνα μέρη και φέρναμε γύρους '' είπε ο άνθρωπος. Δεν υπήρχε σχέδιο να επιστρέψει η οικογένεια στην Ουκρανία - απλά πηγαίναμε στο πουθενά. Η βόμβα κατάστρεψε τα πάντα - το σπίτι και τις οικονομίες μας - κατέληξε ο αρχηγός της οικογένειας
Κάποιοι είχαν την τύχη και τον χρόνο να εγκαταλείψουν την Ουκρανία πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών. Η Julia Kulnis έμενε με την μικρή της κόρη στο σπίτι της στην Stakhanov, στην περιοχή του Lugansk, όταν ήταν ακόμη ήσυχα. Έφυγε την επόμενη μέρα που ξεκίνησν οι βομβαρδισμοί. Στην συνέχεια επέστρεψε για ένα δεύτερο παιδί -τον γιο της . Και αυτή την φορά όλα κύλησαν ομαλά. ''Προφανώς ήταν θέλημα Θεού'' -είπε η γυναίκα. Σύμφωνα με αυτήν οι υπόλοιποι συγγενείς περνάνε πολύ δύσκολα. Η ζωή στην πόλη είναι σχεδόν αδύνατη. Η μόνη λύση είναι να βομβαρδίσει η Ρωσία. Και τώρα είναι αποκλεισμένη. Η Stakhanov στον κλοιό και οι δυνάμεις ασφαλείας είναι γύρω . Που θα πάει αυτή η κατάσταση δεν ξέρω. Μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε ημέρα με τους συγγενείς μας. Τελικά το SUPER MARKET έκλεισε. Νωρίτερα με δελτίο θα μπορούσαμε να αγοράσουμε τα προϊόντα.Τώρα σε καμία περίπτωση δεν δίνουν χρήματα, δεν υπάρχουν τρόφιμα.
Αυτό είναι μια φρίκη''- είπε η γυναίκα. Μιλώντας για τα δεινά που πέρασε αυτή και τα παιδιά της και τώρα περνούν και άλλοι συγγενείς της. Η Τζούλια δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της.
Επιπλέον, με δάκρυα στα μάτια της η γυναίκα μιλάει για τους ανθρώπους του Donbass στην δυτική Ουκρανία. ''Δεν θα επιστρέψω.Τέτοια δυσαρέσκεια έχουμε κατά των αρχών.
Επιπλέον,με δάκρυα στα μάτια η γυναίκα μιλάει για τη στάση προς τους ανθρώπους του Donbass στη δυτική Ουκρανία. "Κανείς δεν θα επιστρέψει. Τέτοια έχουμε δυσαρέσκεια κατά των αρχών, καθώς και για όλη την Ουκρανία. Στο ποιο μέρος σε παρακολουθούν, σε ποιο μέρος σε σκοτώνουν;
Ισχυρή στήριξη, έχουν την τύχη να απολαμβάνουν οι πρόσφυγες στην Ρωσία δήλωσε ο Vorotintcev Valentin, ο οποίος άφησε την περιοχή του Lugansk και ήλθε στην Ρωσία με την σύζυγό του και τα δυο του παιδιά. Σύμφωνα με τον ίδιο, η βοήθεια ξεκίνησε από τον σταθμό των λεωφορείων :
''Ήρθαμε εδώ με τα παιδιά, με τις τσάντες τους. Ούτε συγγενείς ούτε φίλοι , που να πάμε δεν ξέραμε
Είδαμε τις Τέντες που έγραφαν Βοήθεια για την Donbass. Πλησιάσαμε ήταν μια γυναίκα που μας βοήθησε αμέσως.
Αποφασίσαμε να αποδράσουμε με την οικογένεια μου πολύ πριν τις επιθέσεις. Στο ''Lugansk και
στο obkladyvat είχαν ήδη ξεκινήσει. Ενήργησα γρήγορα. Ας ηρεμήσω τώρα με το μεροκάματο που θα δουλεύω και θα πληρώνομαι. είμαι ένας ανθρακωρύχος, πήρα τα παιδιά και έφυγα από την φασαρία , άφησα ένα διαμέρισμα και όλα τα πράγματά μας. '' είπε ο άνθρωπος.
Ωστόσο, όπως και πολλοί άλλοι πρόσφυγες δε πρόκειται να επιστρέψουμε πίσω.Βομβαρδίστηκαν τα πάντα για να επιστρέψουμε στο πουθενά. Και δεν θα τελειώσουν γρήγορα. Δεν θα σταματήσουν να ξεκουραστούν άν δεν ισοπεδώσουν τα πάντα. ''
Κάτω από τα τείχη της Πρεσβείας της Ουκρανίας , άνθρωποι συγκεντρώθηκαν με διαφορετική μοίρα. Είναι όμως ενωμένοι από ένα πράγμα -τη ζωή τους που συνάντησε κάποτε την τιμωρητική λειτουργία του Ουκρανικού στρατού.
Φοβούμενοι τις βόμβες που έπεφταν από τον ουρανό πήραν τα παιδιά τους οι άνθρωποι και άφησαν την Πατρίδα και βρήκαν μια πολύ μεγαλύτερη κατανόηση και συμπάθεια στην Ρωσία.
Δεν είναι όλοι αρκετά τυχεροί για να πάρουν όλη την οικογένεια τους, κάποιοι χωρίζονται.
Στην νοτιο ανατολική Ουκρανία παραμένουν τα παιδιά. οι ηλικιωμένοι , οι έγκυες γυναίκες, τα άτομα που χρειάζονται ειδική φροντίδα. Το Κίεβο δεν θέλει να οργανώσει έναν ανθρωπιστικό διάδρομο, δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να ξεφύγουν . Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν προκειμένου να επιστήσουν την προσοχή του κόσμου σ αυτό το πρόβλημα.
Η πρεσβεία της Ουκρανίας στην Μόσχα σιωπά, κάτω από τα τείχη της υπήρχαν άνθρωποι που κυριολεκτικά η κυβέρνηση του Κιέβου υπό την απειλή του θανάτου , κλώτσησε έξω.
http://www.dni.ru
