Μόνο σε 24 ώρες 34 πολίτες σκοτώθηκαν την Τετάρτη (20/8) στο Ντονέτσκ από τον ανηλεή βομβαρδισμό της πόλης από το πυροβολικό της αμερικανόδουλης κυβέρνησης της Ουκρανίας, η οποία έχει ως βασικό πολιτικο-κοινωνικό στήριγμά της τους νεοναζιστές.
Ο ιμπεριαλισμός της Δύσης επιχειρεί να ενσωματώσει την Ουκρανία στα αντιρωσικά σχέδιά του με τον τρόπο που πάντα γνώριζε: την πιο ακραία θηριωδία και την πιο αδίστακτη προπαγάνδα.
Σε εκατοντάδες χιλιάδες ανέρχονται οι ξεσπιτωμένοι φιλορώσοι και μη, πρόσφυγες στη Νοτιο-Ανατολική Ουκρανία, χιλιάδες οι άμαχοι θύματα και αλύπητος ο βομβαρδισμός και αποκλεισμός πόλεων, πρώτα απ'όλα του Λουγκάνσκ και του Ντόνετσκ, από το κράμα μισθοφόρων των ΗΠΑ και της ΕΕ και ναζιστών που κυριαρχούν στο Κίεβο ελέω Ομπάμα αλλά και Μέρκελ –Ολάντ και σια...
Και όμως γι'αυτή την ιδιόμορφη νεογενοκτονία που θα τη ζήλευαν και οι πάλαι - ποτέ χιτλερικοί του Βερολίνου δεν λέγεται ούτε γράφεταιο τίποτα στη Δύση. Ο λόγος είναι απλός. Οι μαζικές αγριότητες στη Νοτιο-Ανατολική και όχι μόνο, Ουκρανία, οι μαζικοί διωγμοί, οι σφαγές και η απίστευτη καταπίεση, εξυπηρετούν ζωτικά στρατηγικά συμφέροντα του αμερικανο-ΕΕ ιμπεριαλισμού και τα βρώμικα σχέδιά του απέναντι στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία.
Και η Ρωσία του Πούτιν πώς απαντά σε αυτούς τους σχεδιασμούς;
Πηγές από το Ρωσικό πολιτικό κατεστημένο, οι οποίες διατηρούν την ανεξαρτησία τους από τη Ρωσική ηγεσία, τόνιζαν στην Iskra ότι το δίδυμο Πούτιν-Μεντβέντεφ, μετά από ταλαντεύσεις για ένα χρονικό διάστημα, έχει, αποφασίσει να εγκαταλείψει , σχεδόν, στην τύχη τους τους ρωσικούς και φιλορωσικούς πληθυσμούς της Ουκρανίας και ειδικότερα της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας και μαζί τους όλους εκείνους τους Ουκρανούς αντιφασίστες δημοκράτες που θέλουν μια δημοκρατική και προοδευτική Ουκρανία γέφυρα συνεργασίας, ειρήνης και σταθερότητας στην Ευρώπη.
Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι ο Βλ. Πούτιν, αφού πήρε κάτι το αυτονόητο, την Κριμαία, η οποία άλλωστε ήταν πάντα καθαρό Ρωσικό έδαφος με ρωσικό πληθυσμό, θεώρησε ότι μπορεί να εμφανίζεται στο εσωτερικό της Ρωσίας περίπου ως θριαμβευτής και ως τέτοιος να διαθέτει την άνεση να κρατηθεί πολιτικά μακριά, χωρίς κόστος, από τη Νοτιοανατολική Ουκρανία.
Άλλες πηγές υπογράμμιζαν μάλιστα, πιο κυνικά, ότι επ'αυτού υπάρχει στην ουσία άτυπη συμφωνία της Ρωσίας με τις ΗΠΑ: Η Κριμαία να παραχωρηθεί στη Ρωσία και η Νοτιοανατολική Ουκρανία να παραδοθεί ως τρόπαιο στο έλεος των εγκάθετων ΗΠΑ και ΕΕ στο Κίεβο δια «πάσαν χρήσιν».
Ένας ανομολόγητος φόβος του Πούτιν ήταν ο κλιμακούμενος πολιτικός και κοινωνικός ριζοσπαστισμός του κινήματος των φιλορώσων στην Ουκρανία, ο οποίος έθετε σε κίνδυνο τις αρπακτικές και δυναστικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Ρωσίας.
Ο Ρώσος πρωθυπουργός κάθε άλλο παρά θα ήθελε να φορτωθεί τις ριζοσπαστικές τάσεις της λαϊκής εξουσίας των φιλορώσων στα ουκρανικά εδάφη.
Από την άλλη, τόνιζαν ρωσικοί κύκλοι, πως το δίδυμο Πούτιν-Μεντβέντεφ, παρά τις αντιθέσεις του, υπερεκτίμησε και συνεχίζει να υπερεκτιμά τη δύναμη και την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ γενικώς και ειδικώς στην αντιμετώπιση του Ουκρανικού συστήματος.
Οι ίδιοι κύκλοι έλεγαν πως οι ΗΠΑ μπορεί να κέρδισαν τον πρώτο ψυχρό πόλεμο αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν επιτυχώς ένα δεύτερο.
Αντίθετα ΗΠΑ και κυρίως η ΕΕ, βρίσκονται σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική αποδυνάμωση, χάνουν διαρκώς και μάλλον με ταχύτητα, έδαφος, ενώ όπου προβαίνουν τελευταία σε στρατιωτικές επεμβάσεις αναγκάζονται σε υποχωρήσεις , αποτυχίες αν όχι και σε ήττες.
Αυτές τις ώρες η Ρωσία αλλά και γενικότερα οι ανερχόμενες δυνάμεις των BRICS θα μπορούσαν να σηκώσουν πολύ πιο αποτελεσματικά το ανάστημά τους και να δείξουν μια άλλη κατεύθυνση στις περιφερειακές διενέξεις και τα πλανητικά προβλήματα.
Οι ίδιες πηγέ,όμως, εξέφραζαν στην Iskra τις ζωηρές αμφιβολίες τους για το κατά πόσο η σημερινή Ρωσική ηγεσία έχει τη θέληση και τη δύναμη να αντιμετωπίσει χωρίς το «κόμπλεξ» της πρόσφατης ήττας του πρώτου ψυχρού πολέμου (αν και σε πολύ διαφορετικούς όρους καθεστώτων και χαρακτήρα) τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ και ΕΕ.
Ο υπογράφων δεν παραβλέπει , φυσικά, την βαθιά συνθετότητα της κατάστασης στην Ουκρανία , στην Ευρώπη και στις Ρωσο-αμερικανο-ΕΕ σχέσεις.
Κατανοεί, όμως, ότι ο κόσμος αλλάζει ραγδαία και ότι ζούμε τους επικίνδυνους και τραγικούς σπασμούς αυτής της αλλαγής και ότι η Ρωσία βρίσκεται στο μεταίχμιο αυτών των αλλαγών. Η ηγεσία Πούτιν στο βαθμό που δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί τους φιλορώσους της Ουκρανίας και πολύ περισσότερο εφ'όσον τους εγκαταλείψει μέχρι τέλους, κινδυνεύει να βρεθεί γρήγορα στον «αέρα» και το «κενό».
Έτσι κι αλλοιώς μόνο μια νέα προοδευτική και βαθιά δημοκρατική Ρωσία θα μπορέσει να υπερασπίσει τα γνήσια και νόμιμα εθνικά της συμφέροντα και μαζί μια άλλη προοδευτική κατεύθυνση στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Και μια τέτοια Ρωσία ασφαλώς δεν είναι η Ρωσία του Πούτιν.
Αυτήν την Ρωσία και αυτήν την άλλη Ουκρανία προς το παρόν αντιπροσωπεύουν, μόνοι και αβοήθητοι, οι εξεγερμένοι του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ. Είμαστε μαζί τους!
http://www.iskra.gr