Νικολάι Λιτόβκιν
Τελικά υπάρχει «ρωσική εισβολή» ή είναι απλά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα του Κιέβου για να συγκαλύψει τις ήττες του στις μάχες με τους αυτονομιστές, και γενικότερα την αποτυχία της πολιτικής του, να αρνείται τον διάλογο, και να συνεχίζει τον αδελφοκτόνο πόλεμο;
Τελικά υπάρχει «ρωσική εισβολή» ή είναι απλά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα του Κιέβου για να συγκαλύψει τις ήττες του στις μάχες με τους αυτονομιστές, και γενικότερα την αποτυχία της πολιτικής του, να αρνείται τον διάλογο, και να συνεχίζει τον αδελφοκτόνο πόλεμο;
 |
| Πέτρο Ποροσένκο. Πηγή: Reuters |
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πιότρ Ποροσένκο, κατήγγειλε επίσημα και δημόσια εισβολή της Ρωσίας στη χώρα του. Κι' όμως, οι χώρες της Δύσης δεν φαίνονται να βιάζονται για να προσφέρουν στο Κίεβο στρατιωτική υποστήριξη, ενώ όλα δείχνουν ότι περιορίζονται στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ετσι, στον Ποροσένκο δεν απομένει άλλη επιλογή, από το να παρουσιάζει στην κοινή γνώμη, στο εσωτερικό της χώρας του, την ήττα του στρατού του στις μάχες με τους εξεγερθέντες ως επέμβαση της Μόσχας.
Ειδικότερα, ο Ποροσένκο είπε στις 28 Αυγούστου ότι η Ρωσία έστειλε στρατό στο έδαφος της χώρας του, με αποτέλεσμα την κατάληψη της παραθαλάσσιας πόλης, Νοβοαζόβσκ. Ο πρέσβης της Ουκρανίας στην ΕΕ, Κονσταντίν Ελισέεφ, κάλεσε τη Δύση να παράσχει στο Κίεβο «ευρεία στρατιωτική και τεχνική υποστήριξη», ωστόσο, οι ηγέτες των ΗΠΑ και της ΕΕ δήλωσαν ότι δεν προτίθενται προς το παρόν να εγκαταλείψουν τα πλαίσια της πολιτικής των κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία. Στην τρέχουσα συγκυρία, ο βασικός στόχος του Κιέβου είναι η ενεργή ανάμιξη ΗΠΑ και Ευρώπης στη σύγκρουση. Αμέσως μετά την ανακοίνωση του ουκρανού προέδρου, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Πάβελ Κλίμκιν, έγραψε στη σελίδα του στο Twitter: «Ξεσηκώνουμε τους πάντες».
Πιέσεις στο εσωτερικό της Ουκρανίας
Ρώσοι πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι μια από τις αιτίες της δήλωσης Ποροσένκο, είναι οι τελευταίες αποτυχίες στις μάχες με τους αυτονομιστές. Οι κυβερνητικές δυνάμεις έχασαν τον έλεγχο της παραθαλάσσιας πόλης Νοβοαζόβσκ και αν δεν γίνει αναφορά στον «εξωτερικό» παράγοντα, η κοινωνία θα επιρρίψει τις ευθύνες της αποτυχίας στην ηγεσία της χώρας.
Όπως ανέφερε στη RBTH ο ρώσος πολιτικός αναλυτής Φιόντορ Λουκιάνοφ, «ο πρόεδρος, ως ανώτατος διοικητής των ΕΔ, είναι αυτός που λογοδοτεί στην κοινή γνώμη για την αποτυχία ή τις αποτυχίες στις μάχες, και το βάρος της ευθύνης βαραίνει τους δικούς του ώμους. Επίσης, η Ουκρανία βρίσκεται σε πάρα πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση και βλέποντας την πολιτική υποστήριξη της Δύσης, ο πρόεδρος προσπαθεί να επισπεύσει τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας».
Εξάλλου, η πολιτική πίεση προς τον ουκρανό πρόεδρο αυξήθηκε και από την πλευρά των αντιπάλων του. Ειδικότερα, η Γιούλια Τιμοσένκο -πριν ακόμη από την ανακοίνωση Ποροσένκο περί εισβολής του ρωσικού στρατού- δήλωσε ότι η Μόσχα «ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας» και ότι ο πρόεδρος πρέπει να κηρύξει στρατιωτικό νόμο στις περιφέρειες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, καθώς και να δημιουργήσει εκεί «επιτελείο του ανώτατου στρατιωτικού διοικητή». Η Τιμοσένκο τον κάλεσε «να πάρει στα χέρια του όλους τους μοχλούς της διοίκησης της άμυνας της Ουκρανίας» και απαίτησε να συγκληθεί έκτακτη σύσκεψη του ουκρανικού κοινοβουλίου, το οποίο «πρέπει να κάνει έκκληση προς τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου για αποτελεσματική στρατιωτική βοήθεια».
Ύστερα από δηλώσεις όπως αυτή, εκ μέρους των κύριων ανταγωνιστών του στην εσωτερική πολιτική σκηνή, ο Ποροσένκο έπρεπε να ενεργήσει χωρίς χρονοτριβή, θεωρεί ο Λουκιάνοφ. Σύμφωνα με τον αναλυτή, «στις συνθήκες πολέμου στις οποίες βρίσκεται η χώρα, μια τέτοια εσωτερική διαμάχη δεν είναι ιδιαίτερα κόσμια, αν και η ουκρανική πολιτική ποτέ δεν διακρινόταν από κάτι τέτοιο». Όπως σημείωσε μιλώντας στη RBTH ο ουκρανός αμυντικός αναλυτής, Ίγκορ Λεβτσένκο, ο πρόεδρος εξέφρασε τις γνωστές θέσεις, οι οποίες εξηγούνται από τις ήττες στις μάχες με τους αυτονομιστές. «Ο πρόεδρος -εκτιμά ο αναλυτής- ανακοίνωσε αυτό, το οποίο είχε υποστηριχθεί και προηγουμένως, αιτιολογεί τις αποτυχίες στα ανατολικά με την ύπαρξη ρωσικής εισβολής. Στα μετόπισθεν των στρατευμάτων μας που απέκλεισαν το Ντονέτσκ από νότο, σημειώθηκε σοβαρό πλήγμα. Είναι εξαιρετικά ρεαλιστική η πιθανότητα μιας επίθεσης στη Μαριούπολη και η δημιουργία νέου προγεφυρώματος για τους μαχητές της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Στη διαμορφωθείσα κατάσταση, το μόνο που απομένει στις ουκρανικές ΕΔ είναι να αμυνθούν. Το Κίεβο έχει απόλυτη ανάγκη τη στρατιωτική βοήθεια της Δύσης. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ μπορούν να παράσχουν όπλα, αλλά όχι και δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις».
Η θέση των μεγάλων δυνάμεων
Στη διάρκεια της έκτακτης συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο πρέσβης της Βρετανίας στον Οργανισμό, Μαρκ Λάιαλ Γκραντ, δήλωσε ότι η παρουσία ρώσων στρατιωτικών στην Ουκρανία «παραβιάζει την κυριαρχία της χώρας και είναι αντίθετη με το διεθνές Δίκαιο». Όπως τόνισε, το Λονδίνο διαθέτει «αδιάσειστα στοιχεία ότι στην Ουκρανία επιχειρεί τακτικός ρωσικός στρατός». Και πρόσθεσε: «Η Ρωσία δεν μπορεί πλέον να προσποιείται ότι δεν εμπλέκεται άμεσα στη σύγκρουση». Σύμφωνα με τον ίδιο, η Μόσχα παρέδωσε επίσης στις δυνάμεις των αυτοανακηρυχθέντων Δημοκρατιών «σημαντική ποσότητα προηγμένων όπλων, μεταξύ αυτών τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και πυροβολικό».
Η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Σαμάνθα Πάουερ, ανέφερε ότι ρωσικός στρατιωτικός εξοπλισμός βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην παραλιακή πόλη Νοβοαζόβσκ. «Το πιο σημαντικό ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει αναφορικά με τις τελευταίες ενέργειες της Ρωσίας -δήλωσε η Πάουερ- δεν είναι το τι θα πρέπει να πούμε σε αυτή, αλλά το τι πρέπει να κάνουμε για να μας ακούσει». Επίσης, την Πέμπτη το ΝΑΤΟ δημοσίευσε δορυφορικές εικόνες οι οποίες -σύμφωνα με τη συμμαχία- επιβεβαιώνουν την παρουσία ρωσικού πυροβολικού στην Ουκρανία.
Η Ρωσία από την πλευρά της, απέρριψε κατηγορηματικά όλες τις κατηγορίες που της αποδόθηκαν, υποστηρίζοντας ότι αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ακόμη προβοκάτσια. Ο πρέσβης της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν, ζήτησε από τις ΗΠΑ να αναφέρουν «τι ακριβώς κάνουν στο κτίριο του Συμβουλίου Άμυνας και Ασφάλειας της Ουκρανίας οι δεκάδες αμερικανοί σύμβουλοι», και επίσης, πώς εμφανίστηκαν στην κατοχή του ουκρανικού στρατού «νεότατα αμερικανικά οπλικά συστήματα» και «πόσοι αμερικανοί μισθοφόροι από τις λεγόμενες “εταιρίες ασφαλείας” πολεμούν σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από τις ακτές της χώρας τους».
