Σε μια χώρα που κάποτε ήταν μέρος ενός πολυεθνικού κράτους, άνθισε η ιδέα του Ναζισμού. Στο Κίεβο και στις Δυτικές περιοχές της Ουκρανίας είναι τώρα στην μόδα στο μίσος όλων των πραγμάτων που'' δεν είναι Ουκρανικά.''
Όσοι αρνούνται να υποστηρίξουν τις εθνικιστικές ιδέες είναι ίδιοι με τους προδότες της πατρίδας, οι οποίοι πρέπει να σκοτώνονται στο όνομα της Εθνικής Ασφάλειας.
Κατά την διάρκεια των ετών στην Ουκρανία της πλατείας ανεξαρτησίας μια ολόκληρη γενιά πιστεύει ότι η Ρωσία είναι ο κύριος εχθρός τους. Βλέπουν τους εαυτούς τους ως τους μοναδικούς ανθρώπους εξ ορισμού, που είναι καλύτεροι και σοφότεροι από τους άλλους, σε αυτό βοήθησε και η Ουκρανία συμπεριλαμβανομένων και των Δυτικών γειτόνων.
Πάνω απ όλους, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, το προσπάθησαν σύμβουλοι από τις Ηνωμένες πολιτείες.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των ομοϊδεατών τους, τους ανθρώπους του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας οι Ουκρανικές αρχές οργανώνουν μια ''πολιτιστικής κάθαρση''.
Μετά απ΄ όλα αυτά , ο ευκολότερος τρόπος να κάνουμε τους ανθρώπους να πιστεύουν στην μοναδικότητα τους- είναι να απαλλαγούμε από τους ανθρώπους που τολμούν να μιλήσουν ενάντια στις ιδέες του Bandera και μετατρέποντας ολόκληρη την χώρα σε ένα φασιστικό στρατόπεδο.
Οι εκδηλώσεις στην Ουκρανία επαναλαμβάνονται με καταπληκτική ακρίβεια με΄ό,τι συνέβη στην Γερμανία του Χίτλερ όταν ήλθε στην εξουσία. Και δεν είναι μόνο η απαγόρευση των ανεπιθύμητων καλλιτεχνών. Οι νόμοι για την γλώσσα και την εθνική ταυτότητα έχουν αντιγραφεί από εκείνους που έγιναν στην Νυρεμβέργη στην δεκαετία του '30. Ομοίως , ο Χίτλερ απαγόρευσε τα αριστερά κόμματα. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο οι Γερμανοί τα έκαναν εκείνα τα χρόνια.
Οι Ουκρανοί οπαδοί του Ναζισμού τους ξεπέρασαν σε λίγους μήνες.
Στην Κλασική ταινία του Mikhail Romm '' Συνήθης Φασισμός'' (Ordinary fascism) δείχνει πόσο εύκολα ένας πολιτισμένος άνθρωπος μπορεί να γίνει μαριονέτα, έτοιμος να πυροβολήσει γυναίκες και παιδιά για τον μοναδικό λόγο ότι δεν το ήθελε. Μέχρι πρόσφατα φαινόταν ότι η επανάληψη μιας τέτοιας ιδέας φάνταζε αδύνατη να επαναληφθεί. Αυτό όμως που συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία δείχνει σαφώς ότι ο βάκιλος του φασισμού δεν είναι μόνο βιώσιμος, αλλά και τόσο ισχυρός όσο πότε.
Και μόνο από τους ίδιους τους ασθενείς εξαρτάται - αν μπορεί ποτέ να ανακάμψει.
Στην Ουκρανία μια γενιά Φασιστών; Γιατί οι Δυτικοί πολιτικοί ενθαρρύνουν τους Ναζί του Κιέβου;
Ποιος είναι υπεύθυνος για την γενοκτονία του λαού του, και τι περιμένει από εκείνους που δεν θέλουν να συμβιβαστούν με τις απόψεις του;
http://www.ntv.ru/
