Την Τρίτη 29 Ιούλη, ολοκληρώθηκε στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση - Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών -Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας». Πέμπτη και Παρασκευή ολοκληρώθηκε η συζήτηση και ψήφισή του στο Β’ Θερινό Τμήμα. Μέσα από συνοπτικότατες διαδικασίες ανοίγει, για πρώτη φορά, ο δρόμος για την οικοδόμηση σε δάση και δασικές εκτάσεις πολυτελών κατοικιών προς όφελος των καταπατητών των οικοδομικών συνεταιρισμών. Επιτρέπεται ακόμη η δόμηση των περιβόητων «σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων», διάσπαρτων μέσα σε δάση και σ’ όλη την Ελλάδα.
Στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε σε δύο μεθοδεύσεις οι οποίες ανοίγουν το δρόμο στην αποψίλωση του επιστημονικού ορισμού του δάσους και των δασικών εκτάσεων και επιτρέπουν στον μεγαλοεργολάβο και ιδιοκτήτη του συγκροτήματος Πόρτο Καρράς ΑΕ Κ. Στέγγο να κατασκευάσει 585 πολυτελείς βίλες μέσα σε δημόσιο δάσος 17.630 στρεμμάτων (πρόκειται για την υπόθεση που παλαιότερα προκάλεσε πολιτικό σεισμό και πολιτογραφήθηκε ως σκάνδαλο Πάχτα).
Σε ό,τι αφορά τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, αναφέραμε ποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες συνέδραμαν τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για να ξεκινήσει την αποψίλωσή του με τον αποχαρακτηρισμό των φρυγάνων και των άβατων κλιτύων των ορέων και παρουσιάσαμε πολλά στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτή την άποψή μας. Αναφέραμε, ακόμα, ότι μεθοδεύεται η πλήρης κατάργηση του επιστημονικού ορισμού του δάσους, χωρίς να παρουσιάσουμε συγκεκριμένα στοιχεία.
Οι δασοκτόνοι υπουργοί Γεωργίας και Περιβάλλοντος και οι διάφοροι κολαούζοι τους όσες φορές στο παρελθόν ετοίμαζαν επίθεση στο δασικό πλούτο της χώρας «ανακάλυπταν» πάντα ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους είναι δήθεν ανεπαρκής για τους δασάρχες και τους υπόλοιπους υπηρεσιακούς και κυβερνητικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης, εμποδίζοντάς τους να κρίνουν με τα ίδια κριτήρια και ενιαίο τρόπο αν πρόκειται για δάσος, δασική έκταση ή χορτολιβαδική έκταση. Ολα αυτά τα έλεγαν προκειμένου να καταλήξουν στη θέση, ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να εισαχθούν στον ορισμό του δάσους αριθμητικά δεδομένα και συγκεκριμένα:
Πρώτον, ένα ελάχιστο εμβαδόν κάτω από το οποίο μια έκταση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως δάσος, ακόμη και εάν η συγκόμωση (δασοκάλυψη) είναι 100%. Για παράδειγμα, στο δασοκτόνο νόμο 3208/2003 ορίστηκαν ως ελάχιστη έκταση τα τρία στρέμματα και αυτή η διάταξη χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον προκειμένου να αποχαρακτηριστούν και να οικοπεδοποηθούν πολλές εκτάσεις-φιλέτα.
Δεύτερον, αριθμητικά δεδομένα συγκόμωσης, κάτω από τα οποία μια έκταση θα χαρακτηρίζεται είτε ως δασική είτε ως χορτολιβαδική. Πάλι στο δασοκτόνο νόμο 3208, για ποσοστό συγκόμωσης πάνω από 25% μια έκταση θεωρούνταν δάσος, για ποσοστό μεταξύ 25% και 15% θεωρούνταν δασική και για ποσοστό μικρότερο του 15% δεν θεωρούνταν δασική, αλλά χορτολιβαδική. Και αυτά τα αριθμητικά δεδομένα ήταν καταστροφικά για το δασικό πλούτο της χώρας.
Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Ν. Ταγαράς στις 12 του περασμένου Μάη με απόφασή του αποδέχτηκε την απόφαση 32/8.1.2013 του ΣτΕ. Ηταν υποχρεωμένος να την εφαρμόσει και ήδη το υπουργείο είχε καθυστερήσει 17 μήνες. Με την απόφασή του αυτή το ΣτΕ επαναβεβαιώνει προηγούμενες αποφάσεις του, που είχαν αναγνωριστεί και με την απόφαση 27/1999 του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ). Οπως γράψαμε, χρειάστηκαν 14 χρόνια προκειμένου να γίνει αποδεκτός ο επιστημονικός ορισμός του δάσους, που είναι απόλυτα αντικειμενικός και δίνει τη δυνατότητα σε όλους όσοι εμπλέκονται στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης να έχουν ενιαία κριτήρια χαρακτηρισμού της.
Οι πολέμιοι του δάσους και του επιστημονικού ορισμού, όμως, κάθε φορά που ετίθετο το οξύ ζήτημα της εφαρμογής του, ανακάλυπταν έλλειψη αντικειμενικότητας και αδυναμία εφαρμογής ενιαίων κριτηρίων στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης. Αυτό κάνει τώρα ο Ν. Ταγαράς. Στην πρώτη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής που συζητούσε αυτό το νομοσχέδιο, δήλωσε για τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, που ενσωματώθηκε στην ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του συντάγματος: «Σε ό,τι αφορά τα θέματα για επεμβάσεις, γιατί άκουσα και για καταστρατήγηση του άρθρου 24 και του 117, όπως άκουσα και για τους ορισμούς, θα ήθελα να σας πω ότι πράγματι, με τους ορισμούς είναι ένα μείζον θέμα. Τα άρθρα 24 και 117, με την περιγραφή που έχει, υπάρχουν προβλήματα στο πώς όλοι οι Δασάρχες θα σκέπτονται και θα χαρακτηρίζουν με τα ίδια κριτήρια για το ίδιο θέμα με ενιαίο τρόπο».
Ως νεόκοπος υπουργός και ως άσχετος με το αντικείμενο (πολιτικός μηχανικός), ο Ν.Ταγαράς αδυνατεί να χωνέψει τα μαθήματα που του έγιναν για τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και γι’ αυτό έμπλεξε τα άρθρα του συντάγματος. Ως δεξιός και ως πολιτικός μηχανικός είναι επηρεασμένος από τις θεωρίες για μια καπιταλιστική ανάπτυξη που αδιαφορεί για το περιβάλλον και το δασικό πλούτο. Ο επιστημονικός ορισμός του δάσους πέρασε μεν στην ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του συντάγματος, αλλά με μια λαθροχειρία: την εισαγωγή των λέξεων «αναγκαία επιφάνεια». Το ΣτΕ στην 32/2013 απόφασή του αγνόησε στην ουσία αυτές τις λέξεις και έκρινε με νομική πληρότητα ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους είναι πλήρης και δεν χρειάζονται υποκατάστατα (αριθμητικά δεδομένα) για να χαρακτηρίζουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις οι δασάρχες με ενιαία κριτήρια.
Στην επίθεσή του ενάντια στον επιστημονικό ορισμό του δάσους στη Διαρκή Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου συνέδραμαν τον Ν. Ταγαρά και τα στελέχη της ΠΕΔΔΥ και του ΓΕΩΤΕΕ, που πήραν μέρος στη δεύτερη συνεδρίασή της, στο πλαίσιο της λεγόμενης ακρόασης φορέων που καλούνται να διατυπώσουν τις θέσεις στο συζητούμενο νομοσχέδιο. Αλλοι συνέδραμαν τον Ν. Ταγαρά με την πλήρη υποτίμηση και αποσιώπηση της επίθεσής του στον επιστημονικό ορισμό του δάσους και άλλοι με ανοικτή τοποθέτηση. Παραθέτουμε απόσπασμα από τη δευτερολογία ενός απ’ αυτούς:
«Στην Ελλάδα γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι πολλές φορές αφήνουμε τα προβλήματα να διογκώνονται, τα βάζουμε κάτω από το χαλί και κάποια στιγμή φτάνει κάποια ώρα, όπως αυτή η συγκεκριμένη εδώ, και ανοίγουμε μια βαλβίδα εκτόνωσης και πάμε να εκτονώσουμε το πρόβλημα. Παρά τις προθέσεις της Πολιτείας να λύσει το πρόβλημα, έρχεται η δικαστική εξουσία και ουσιαστικά σταματά την όποια διαδικασία επίλυσης του προβλήματος και ξαναγυρίζουν πίσω το χρόνο. Το ίδιο έγινε με το νόμο 3208, όταν βάζαμε θέματα αντισυνταγματικότητας του ορισμού. Εγιναν 13 αναβολές στο ΣτΕ της συγκεκριμένης δίκης και φτάσαμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όπου πήραμε γνωμοδοτήσεις και καταλήξαμε μετά από 13 χρόνια, να πούμε ότι δεν χρειάζονται ποσοστιαία κριτήρια για να κριθεί μια έκταση δασική ή μη. Αυτό δημιούργησε στη διοίκηση προβλήματα. Κατά την γνώμη μου, χρειάζεται σταθερότητα στο νομικό πλαίσιο για τα δάση και δεν χρειάζεται να αναθεωρούμε, διότι το να αναθεωρούμε το νομικό πλαίσιο για τα δάση και τους δασικούς χάρτες, ουσιαστικά κλείνουμε το μάτι μας, χωρίς να το κατανο-ούμε, σε διάφορα συμφέροντα που λέτε. Πρέπει να ξέρουν οι πολίτες, από πού ξεκινά το έννομο συμφέρον και που φτάνει, που υποτίθεται ότι πρέπει να έχουμε στα δασικά οικοσυστήματα. Δεν στρεφόμαστε εμείς κατά των οικοδομικών συνεταιρισμών, δεν είναι όλοι οι συνεταιρισμοί ίδιοι, ούτε όλες οι υποθέσεις ίδιες» (οι επισημάνσεις δικές μας).
Πρόκειται για φιλοκυβερνητικό παραλήρημα ηγετικού στελέχους της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων), που διέκρινε καλές προθέσεις της πολιτείας να λύσει το πρόβλημα, αλλά την εμπόδισε η δικαστική εξουσία. Ο κύριος αυτός αναφέρεται προφανώς στην απόφαση 32/2013 του ΣτΕ, μια απόφαση-σταθμό, αφού το ΣτΕ αναγκάστηκε να αποδεχτεί για πρώτη φορά τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, μετά από χρονοτριβή 14 χρόνων. Αντί αυτή η απόφαση να χαροποιήσει το στέλεχος της ΠΕΔΔΥ, το στενοχωρεί και προβάλλει τον γελοίο και προκλητικό ισχυρισμό, ότι δήθεν αυτή η απόφαση σταματά τη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος και ξαναγυρίζει το χρόνο πίσω! Φτάνει στο σημείο να δίνει πιστοποιητικά αθωότητας σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, με το κουτοπόνηρο «δεν είναι όλοι ίδιοι».
Ο Ν. Ταγαράς και οι διάφοροι κολαούζοι του, που βρίσκονται τόσο στην ΠΕΔΔΥ όσο και στις κεντρικές υπηρεσίες, προετοιμάζουν το έδαφος για έκδοση νέας εγκυκλίου, παρόμοιας αυτής που είχε εκδώσει το υπουργείο Γεωργίας (Γενική Διεύθυνση Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος, Διεύθυνση Ζ), με την οποία εισήχθησαν αριθμητικά δεδομένα, παραβιάζοντας έτσι ωμά την απόφαση 32/2013, με την οποία αναγνωρίστηκε ο επιστημονικός ορισμός του δάσους.
Από την πλευρά της, η ΠΕΔΔΥ συνολικά και στελέχη της, προκειμένου να καλύψουν την υποτίμηση της απόφασης του ΣτΕ και την άρνηση πολεμικής στον αναπληρωτή υπουργό, ισχυρίζονται ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους δεν έχει καμία αξία από τη στιγμή που διευρύνονται οι επιτρεπτές επεμβάσεις στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Διαγράφουν έτσι τον αγώνα που επί πολλά χρόνια έδωσαν οι δασολόγοι για να ισχύει ο επιστημονικός ορισμός του δάσους στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης.
Την άποψή μας για το ΣτΕ την έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη. Θεωρούμε ότι υπηρετεί «το δίκαιο του μονάρχη». Δε θα παραιτηθούμε, όμως, από τον αγώνα να εξαναγκάσουμε το ΣτΕ να ενδιαφερθεί για την εφαρμογή των δικών του αποφάσεων και τον Αρειο Πάγο να ασκήσει διώξεις τόσο σε βάρος της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ όσο και υψηλόβαθμων υπηρεσιακών παραγόντων.
Περνάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα. Από τον Απρίλη του 2013 ανοίξαμε μέτωπο ενάντια στις προσπάθειες του καπιταλιστή Κυριάκου Μαμιδάκη που επιχειρούσε να κατασκευάσει δεξαμενές πετρελαίου σε δημόσια δασική έκταση στον κόλπο της Σούδας. Ο κύριος αυτός προσπάθησε να τρομοκρατήσει υπαλλήλους-δασολόγους προκειμένου να υποχωρήσουν και να δεχτούν τον ισχυρισμό του, ότι η έκταση στην οποία θέλει να κατασκευάσει τις δεξαμενές είναι ιδιωτική. Οι προσπάθειές του έπεσαν στο κενό και σ’ αυτό θεωρούμε ότι συμβάλαμε καταλυτικά με τη συνεχή αποκαλυπτική δημοσιογραφική δουλειά μας. Από τη στιγμή που δεν επιτρεπόταν –στο πλαίσιο των επιτρεπτών επεμβάσεων των άρθρων 45-61 του νόμου 998/1979– η εγκατάσταση δεξαμενών αποθήκευσης πετρελαίου σε δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις, η επένδυση του Κυρ. Μαμιδάκη έμενε μετέωρη.
Αφού ο Κυρ. Μαμιδάκης δεν μπόρεσε να κάνει τη δουλειά του με το ζόρι και τις απειλές, σπεύδει η συγκυβέρνηση να του κάνει ένα δωράκι, με προσχηματικό αντάλλαγμα την υποχρέωσή του να καταβάλλει ένα τέλος χρήσης. Ο κίνδυνος για ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση του ήδη βεβαρημένου κόλπου της Σούδας δεν παίζει κανένα ρόλο, όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση καπιταλιστικών συμφερόντων.
Εδώ και πολλά χρόνια, οι καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων πιέζουν να αναγνωριστεί ο οικισμός του Αγίου Στεφάνου. Η πίεση εντάθηκε ιδιαίτερα από το φθινόπωρο του 2009, επί υπουργίας της Τ. Μπιρπίλη, αποτυπώθηκε στο νόμο 3818/2010 και βήμα βήμα προετοιμαζόταν το έδαφος για τη νομιμοποίηση αυτού του οικισμού. Ενα ακόμη σημαντικό βήμα έγινε με το νόμο 3889 (δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2010), πάλι με υπουργό την Τ. Μπιρμπίλη. Ερχεται τώρα ο Ν. Ταγαράς και νομιμοποιεί τις παράνομες αποφάσεις που είχε πάρει ο αντινομάρχης το 1978, επεκτείνοντας τα όρια του οικισμού και συμπεριλαμβάνοντας δάση και δασικές εκτάσεις, χωρίς να υπάρχει εξουσιοδοτική πράξη. Επόμενο ήταν οι δασικές υπηρεσίες να πάρουν αποφάσεις και να μπλοκάρουν τις παρανομίες. Το θράσος του Ν. Ταγαρά δεν έχει όρια. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 31, με την οποία νομιμοποιείται ο παράνομος οικισμός του Αγίου Στεφάνου, ο συντάκτης της αναφέρει ότι τυχόν πράξεις της διοίκησης που εκδόθηκαν ανακαλούνται από τη δημοσίευση της διάταξης αυτής, ενώ είναι γνωστός σ’ όσους ασχολούνται με το δάσος και την προστασία του ο αγώνας που έδωσαν οι υπηρεσιακοί παράγοντες για να μη νομιμοποιηθεί ο παράνομος αυτός οικισμός, όπως είναι γνωστές και οι πιέσεις που ασκήθηκαν στους υπηρεσιακούς παράγοντες προκειμένου να ενδώσουν.
Τέλος, πρέπει να αναφερθούμε σε δυο προκλητικές τροπολογίες, μία υπουργική και μία τεσσάρων βουλευτών.
Η υπουργική τροπολογία αφορά την περιβόητη «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», η οποία εδώ και δύο χρόνια προσπαθούσε, με τη βοήθεια υψηλόβαθμων υπηρεσιακών παραγόντων του ΥΠΕΚΑ, να αποφύγει την έκδοση οικοδομικής άδειας για τις εγκαταστάσεις της στις Σκουριές. Δεν μπόρεσε να το πετύχει, χάρη στον αγώνα που έκαναν οι κάτοικοι της βορειοανατολικής Χαλκιδικής και στις αποκαλύψεις που έγιναν από διάφορες πλευρές (μεταξύ των άλλων και εμάς). Πλέον, με την υπουργική τροπολογία, θα χτίζονται μεταλλευτικά οικοδομικά συγκροτήματα χωρίς έγκριση δόμησης και άδεια δόμησης από τις αρμόδιες πολεοδομίες! Πρόκειται για μια προκλητική φωτογραφική διάταξη.
Η βουλευτική τροπολογία κατατέθηκε από δύο ζεύγη βουλευτών, εκ των οποίων οι τρεις είναι βουλευτές Ευβοίας. Το πρώτο ζεύγος αποτελείται από τον δεξιό Κ. Μαρκόπουλο και τον «ανανεωτικό αριστερό» ΔΗΜΑΡίτη Δ. Αναγνωστάκη και το δεύτερο ζεύγος αποτελείται από τον τεράστιο Σίμο Κεδίκογλου και τον Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος έσπευσε να συνδράμει τον ομοιοπαθή (βρέθηκαν και οι δύο εκτός κυβέρνησης) και αγαπητό εν τηλεοράσει συνάδελφό του Σίμο. Και οι τέσσερις προτείνουν να εξαιρεθεί ο νομός Εύβοιας από το Τεκμήριο του Δημοσίου! Αν αυτή η προκλητική τροπολογία γίνει δεκτή, θα προκληθεί μεγάλη ζημιά στο δασικό πλούτο της περιοχής και θα γίνει ένα ακόμη βήμα στην κατάργηση του τεκμήριου του Δημοσίου σε όλη τη χώρα, για να στήσουν πάρτι οι καταπατητές και οι πλιατσικολόγοι. Αν αναρωτιέστε πώς γίνεται να συνυπογράφει ένας ΔΗΜΑΡίτης με τους δεξιούς, αναζητήστε τις ψηφοθηρικές ανάγκες όλων τους.
Για να περάσει αυτή η τροπολογία, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Ν.Ταγαράς ανέθεσε στον Ειδικό Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη να διερευνήσει τις προθέσεις όλων των κομμάτων. Οπως έλεγε, ήθελε ευρύτατη συναίνεση για να την αποδεχτεί. Οταν γράφαμε αυτό το σχόλιο (Πέμπτη απόγευμα) δεν γνωρίζαμε την τύχη της. Υπενθυμίζουμε πως είναι παλιό το κόλπο των υπουργών να βάζουν ως «μπροστινούς» βουλευτές, οι οποίοι καταθέτουν τροπολογίες ώστε να διερευνήσουν τις προθέσεις των κομμάτων.
Γεράσιμος Λιόντος
ΚΟΝΤΡΑ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε σε δύο μεθοδεύσεις οι οποίες ανοίγουν το δρόμο στην αποψίλωση του επιστημονικού ορισμού του δάσους και των δασικών εκτάσεων και επιτρέπουν στον μεγαλοεργολάβο και ιδιοκτήτη του συγκροτήματος Πόρτο Καρράς ΑΕ Κ. Στέγγο να κατασκευάσει 585 πολυτελείς βίλες μέσα σε δημόσιο δάσος 17.630 στρεμμάτων (πρόκειται για την υπόθεση που παλαιότερα προκάλεσε πολιτικό σεισμό και πολιτογραφήθηκε ως σκάνδαλο Πάχτα).
Σε ό,τι αφορά τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, αναφέραμε ποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες συνέδραμαν τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για να ξεκινήσει την αποψίλωσή του με τον αποχαρακτηρισμό των φρυγάνων και των άβατων κλιτύων των ορέων και παρουσιάσαμε πολλά στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτή την άποψή μας. Αναφέραμε, ακόμα, ότι μεθοδεύεται η πλήρης κατάργηση του επιστημονικού ορισμού του δάσους, χωρίς να παρουσιάσουμε συγκεκριμένα στοιχεία.
Οι δασοκτόνοι υπουργοί Γεωργίας και Περιβάλλοντος και οι διάφοροι κολαούζοι τους όσες φορές στο παρελθόν ετοίμαζαν επίθεση στο δασικό πλούτο της χώρας «ανακάλυπταν» πάντα ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους είναι δήθεν ανεπαρκής για τους δασάρχες και τους υπόλοιπους υπηρεσιακούς και κυβερνητικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης, εμποδίζοντάς τους να κρίνουν με τα ίδια κριτήρια και ενιαίο τρόπο αν πρόκειται για δάσος, δασική έκταση ή χορτολιβαδική έκταση. Ολα αυτά τα έλεγαν προκειμένου να καταλήξουν στη θέση, ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να εισαχθούν στον ορισμό του δάσους αριθμητικά δεδομένα και συγκεκριμένα:
Πρώτον, ένα ελάχιστο εμβαδόν κάτω από το οποίο μια έκταση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως δάσος, ακόμη και εάν η συγκόμωση (δασοκάλυψη) είναι 100%. Για παράδειγμα, στο δασοκτόνο νόμο 3208/2003 ορίστηκαν ως ελάχιστη έκταση τα τρία στρέμματα και αυτή η διάταξη χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον προκειμένου να αποχαρακτηριστούν και να οικοπεδοποηθούν πολλές εκτάσεις-φιλέτα.
Δεύτερον, αριθμητικά δεδομένα συγκόμωσης, κάτω από τα οποία μια έκταση θα χαρακτηρίζεται είτε ως δασική είτε ως χορτολιβαδική. Πάλι στο δασοκτόνο νόμο 3208, για ποσοστό συγκόμωσης πάνω από 25% μια έκταση θεωρούνταν δάσος, για ποσοστό μεταξύ 25% και 15% θεωρούνταν δασική και για ποσοστό μικρότερο του 15% δεν θεωρούνταν δασική, αλλά χορτολιβαδική. Και αυτά τα αριθμητικά δεδομένα ήταν καταστροφικά για το δασικό πλούτο της χώρας.
Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Ν. Ταγαράς στις 12 του περασμένου Μάη με απόφασή του αποδέχτηκε την απόφαση 32/8.1.2013 του ΣτΕ. Ηταν υποχρεωμένος να την εφαρμόσει και ήδη το υπουργείο είχε καθυστερήσει 17 μήνες. Με την απόφασή του αυτή το ΣτΕ επαναβεβαιώνει προηγούμενες αποφάσεις του, που είχαν αναγνωριστεί και με την απόφαση 27/1999 του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ). Οπως γράψαμε, χρειάστηκαν 14 χρόνια προκειμένου να γίνει αποδεκτός ο επιστημονικός ορισμός του δάσους, που είναι απόλυτα αντικειμενικός και δίνει τη δυνατότητα σε όλους όσοι εμπλέκονται στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης να έχουν ενιαία κριτήρια χαρακτηρισμού της.
Οι πολέμιοι του δάσους και του επιστημονικού ορισμού, όμως, κάθε φορά που ετίθετο το οξύ ζήτημα της εφαρμογής του, ανακάλυπταν έλλειψη αντικειμενικότητας και αδυναμία εφαρμογής ενιαίων κριτηρίων στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης. Αυτό κάνει τώρα ο Ν. Ταγαράς. Στην πρώτη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής που συζητούσε αυτό το νομοσχέδιο, δήλωσε για τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, που ενσωματώθηκε στην ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του συντάγματος: «Σε ό,τι αφορά τα θέματα για επεμβάσεις, γιατί άκουσα και για καταστρατήγηση του άρθρου 24 και του 117, όπως άκουσα και για τους ορισμούς, θα ήθελα να σας πω ότι πράγματι, με τους ορισμούς είναι ένα μείζον θέμα. Τα άρθρα 24 και 117, με την περιγραφή που έχει, υπάρχουν προβλήματα στο πώς όλοι οι Δασάρχες θα σκέπτονται και θα χαρακτηρίζουν με τα ίδια κριτήρια για το ίδιο θέμα με ενιαίο τρόπο».
Ως νεόκοπος υπουργός και ως άσχετος με το αντικείμενο (πολιτικός μηχανικός), ο Ν.Ταγαράς αδυνατεί να χωνέψει τα μαθήματα που του έγιναν για τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και γι’ αυτό έμπλεξε τα άρθρα του συντάγματος. Ως δεξιός και ως πολιτικός μηχανικός είναι επηρεασμένος από τις θεωρίες για μια καπιταλιστική ανάπτυξη που αδιαφορεί για το περιβάλλον και το δασικό πλούτο. Ο επιστημονικός ορισμός του δάσους πέρασε μεν στην ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του συντάγματος, αλλά με μια λαθροχειρία: την εισαγωγή των λέξεων «αναγκαία επιφάνεια». Το ΣτΕ στην 32/2013 απόφασή του αγνόησε στην ουσία αυτές τις λέξεις και έκρινε με νομική πληρότητα ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους είναι πλήρης και δεν χρειάζονται υποκατάστατα (αριθμητικά δεδομένα) για να χαρακτηρίζουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις οι δασάρχες με ενιαία κριτήρια.
Στην επίθεσή του ενάντια στον επιστημονικό ορισμό του δάσους στη Διαρκή Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου συνέδραμαν τον Ν. Ταγαρά και τα στελέχη της ΠΕΔΔΥ και του ΓΕΩΤΕΕ, που πήραν μέρος στη δεύτερη συνεδρίασή της, στο πλαίσιο της λεγόμενης ακρόασης φορέων που καλούνται να διατυπώσουν τις θέσεις στο συζητούμενο νομοσχέδιο. Αλλοι συνέδραμαν τον Ν. Ταγαρά με την πλήρη υποτίμηση και αποσιώπηση της επίθεσής του στον επιστημονικό ορισμό του δάσους και άλλοι με ανοικτή τοποθέτηση. Παραθέτουμε απόσπασμα από τη δευτερολογία ενός απ’ αυτούς:
«Στην Ελλάδα γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι πολλές φορές αφήνουμε τα προβλήματα να διογκώνονται, τα βάζουμε κάτω από το χαλί και κάποια στιγμή φτάνει κάποια ώρα, όπως αυτή η συγκεκριμένη εδώ, και ανοίγουμε μια βαλβίδα εκτόνωσης και πάμε να εκτονώσουμε το πρόβλημα. Παρά τις προθέσεις της Πολιτείας να λύσει το πρόβλημα, έρχεται η δικαστική εξουσία και ουσιαστικά σταματά την όποια διαδικασία επίλυσης του προβλήματος και ξαναγυρίζουν πίσω το χρόνο. Το ίδιο έγινε με το νόμο 3208, όταν βάζαμε θέματα αντισυνταγματικότητας του ορισμού. Εγιναν 13 αναβολές στο ΣτΕ της συγκεκριμένης δίκης και φτάσαμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όπου πήραμε γνωμοδοτήσεις και καταλήξαμε μετά από 13 χρόνια, να πούμε ότι δεν χρειάζονται ποσοστιαία κριτήρια για να κριθεί μια έκταση δασική ή μη. Αυτό δημιούργησε στη διοίκηση προβλήματα. Κατά την γνώμη μου, χρειάζεται σταθερότητα στο νομικό πλαίσιο για τα δάση και δεν χρειάζεται να αναθεωρούμε, διότι το να αναθεωρούμε το νομικό πλαίσιο για τα δάση και τους δασικούς χάρτες, ουσιαστικά κλείνουμε το μάτι μας, χωρίς να το κατανο-ούμε, σε διάφορα συμφέροντα που λέτε. Πρέπει να ξέρουν οι πολίτες, από πού ξεκινά το έννομο συμφέρον και που φτάνει, που υποτίθεται ότι πρέπει να έχουμε στα δασικά οικοσυστήματα. Δεν στρεφόμαστε εμείς κατά των οικοδομικών συνεταιρισμών, δεν είναι όλοι οι συνεταιρισμοί ίδιοι, ούτε όλες οι υποθέσεις ίδιες» (οι επισημάνσεις δικές μας).
Πρόκειται για φιλοκυβερνητικό παραλήρημα ηγετικού στελέχους της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων), που διέκρινε καλές προθέσεις της πολιτείας να λύσει το πρόβλημα, αλλά την εμπόδισε η δικαστική εξουσία. Ο κύριος αυτός αναφέρεται προφανώς στην απόφαση 32/2013 του ΣτΕ, μια απόφαση-σταθμό, αφού το ΣτΕ αναγκάστηκε να αποδεχτεί για πρώτη φορά τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, μετά από χρονοτριβή 14 χρόνων. Αντί αυτή η απόφαση να χαροποιήσει το στέλεχος της ΠΕΔΔΥ, το στενοχωρεί και προβάλλει τον γελοίο και προκλητικό ισχυρισμό, ότι δήθεν αυτή η απόφαση σταματά τη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος και ξαναγυρίζει το χρόνο πίσω! Φτάνει στο σημείο να δίνει πιστοποιητικά αθωότητας σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, με το κουτοπόνηρο «δεν είναι όλοι ίδιοι».
Ο Ν. Ταγαράς και οι διάφοροι κολαούζοι του, που βρίσκονται τόσο στην ΠΕΔΔΥ όσο και στις κεντρικές υπηρεσίες, προετοιμάζουν το έδαφος για έκδοση νέας εγκυκλίου, παρόμοιας αυτής που είχε εκδώσει το υπουργείο Γεωργίας (Γενική Διεύθυνση Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος, Διεύθυνση Ζ), με την οποία εισήχθησαν αριθμητικά δεδομένα, παραβιάζοντας έτσι ωμά την απόφαση 32/2013, με την οποία αναγνωρίστηκε ο επιστημονικός ορισμός του δάσους.
Από την πλευρά της, η ΠΕΔΔΥ συνολικά και στελέχη της, προκειμένου να καλύψουν την υποτίμηση της απόφασης του ΣτΕ και την άρνηση πολεμικής στον αναπληρωτή υπουργό, ισχυρίζονται ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους δεν έχει καμία αξία από τη στιγμή που διευρύνονται οι επιτρεπτές επεμβάσεις στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Διαγράφουν έτσι τον αγώνα που επί πολλά χρόνια έδωσαν οι δασολόγοι για να ισχύει ο επιστημονικός ορισμός του δάσους στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης.
Την άποψή μας για το ΣτΕ την έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη. Θεωρούμε ότι υπηρετεί «το δίκαιο του μονάρχη». Δε θα παραιτηθούμε, όμως, από τον αγώνα να εξαναγκάσουμε το ΣτΕ να ενδιαφερθεί για την εφαρμογή των δικών του αποφάσεων και τον Αρειο Πάγο να ασκήσει διώξεις τόσο σε βάρος της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ όσο και υψηλόβαθμων υπηρεσιακών παραγόντων.
Περνάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα. Από τον Απρίλη του 2013 ανοίξαμε μέτωπο ενάντια στις προσπάθειες του καπιταλιστή Κυριάκου Μαμιδάκη που επιχειρούσε να κατασκευάσει δεξαμενές πετρελαίου σε δημόσια δασική έκταση στον κόλπο της Σούδας. Ο κύριος αυτός προσπάθησε να τρομοκρατήσει υπαλλήλους-δασολόγους προκειμένου να υποχωρήσουν και να δεχτούν τον ισχυρισμό του, ότι η έκταση στην οποία θέλει να κατασκευάσει τις δεξαμενές είναι ιδιωτική. Οι προσπάθειές του έπεσαν στο κενό και σ’ αυτό θεωρούμε ότι συμβάλαμε καταλυτικά με τη συνεχή αποκαλυπτική δημοσιογραφική δουλειά μας. Από τη στιγμή που δεν επιτρεπόταν –στο πλαίσιο των επιτρεπτών επεμβάσεων των άρθρων 45-61 του νόμου 998/1979– η εγκατάσταση δεξαμενών αποθήκευσης πετρελαίου σε δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις, η επένδυση του Κυρ. Μαμιδάκη έμενε μετέωρη.
Δωράκια
Οπως φαίνεται, ο καπιταλιστής δε σταμάτησε να πιέζει τις κυβερνήσεις, ζητώντας να διευρυνθούν οι επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις. Οι πιέσεις του απέδωσαν και η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με το άρθρο 36 του δασοκτόνου νομοσχεδίου επιτρέπει πλέον την εγκατάσταση δεξαμενών αποθήκευσης πετρελαίου σε χορτολιβαδικές εκτάσεις. Ιδού σχετική διάταξη: «Δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών μετά των αναγκαίων αγωγών προσαγωγής τους επιτρέπεται να εγκατασταθούν σε δημόσιες εκτάσεις των περιπτώσεων α’ και β’ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του παρόντος νόμου και δασικές εκτάσεις».Αφού ο Κυρ. Μαμιδάκης δεν μπόρεσε να κάνει τη δουλειά του με το ζόρι και τις απειλές, σπεύδει η συγκυβέρνηση να του κάνει ένα δωράκι, με προσχηματικό αντάλλαγμα την υποχρέωσή του να καταβάλλει ένα τέλος χρήσης. Ο κίνδυνος για ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση του ήδη βεβαρημένου κόλπου της Σούδας δεν παίζει κανένα ρόλο, όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση καπιταλιστικών συμφερόντων.
Εδώ και πολλά χρόνια, οι καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων πιέζουν να αναγνωριστεί ο οικισμός του Αγίου Στεφάνου. Η πίεση εντάθηκε ιδιαίτερα από το φθινόπωρο του 2009, επί υπουργίας της Τ. Μπιρπίλη, αποτυπώθηκε στο νόμο 3818/2010 και βήμα βήμα προετοιμαζόταν το έδαφος για τη νομιμοποίηση αυτού του οικισμού. Ενα ακόμη σημαντικό βήμα έγινε με το νόμο 3889 (δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2010), πάλι με υπουργό την Τ. Μπιρμπίλη. Ερχεται τώρα ο Ν. Ταγαράς και νομιμοποιεί τις παράνομες αποφάσεις που είχε πάρει ο αντινομάρχης το 1978, επεκτείνοντας τα όρια του οικισμού και συμπεριλαμβάνοντας δάση και δασικές εκτάσεις, χωρίς να υπάρχει εξουσιοδοτική πράξη. Επόμενο ήταν οι δασικές υπηρεσίες να πάρουν αποφάσεις και να μπλοκάρουν τις παρανομίες. Το θράσος του Ν. Ταγαρά δεν έχει όρια. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 31, με την οποία νομιμοποιείται ο παράνομος οικισμός του Αγίου Στεφάνου, ο συντάκτης της αναφέρει ότι τυχόν πράξεις της διοίκησης που εκδόθηκαν ανακαλούνται από τη δημοσίευση της διάταξης αυτής, ενώ είναι γνωστός σ’ όσους ασχολούνται με το δάσος και την προστασία του ο αγώνας που έδωσαν οι υπηρεσιακοί παράγοντες για να μη νομιμοποιηθεί ο παράνομος αυτός οικισμός, όπως είναι γνωστές και οι πιέσεις που ασκήθηκαν στους υπηρεσιακούς παράγοντες προκειμένου να ενδώσουν.
Τέλος, πρέπει να αναφερθούμε σε δυο προκλητικές τροπολογίες, μία υπουργική και μία τεσσάρων βουλευτών.
Η υπουργική τροπολογία αφορά την περιβόητη «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», η οποία εδώ και δύο χρόνια προσπαθούσε, με τη βοήθεια υψηλόβαθμων υπηρεσιακών παραγόντων του ΥΠΕΚΑ, να αποφύγει την έκδοση οικοδομικής άδειας για τις εγκαταστάσεις της στις Σκουριές. Δεν μπόρεσε να το πετύχει, χάρη στον αγώνα που έκαναν οι κάτοικοι της βορειοανατολικής Χαλκιδικής και στις αποκαλύψεις που έγιναν από διάφορες πλευρές (μεταξύ των άλλων και εμάς). Πλέον, με την υπουργική τροπολογία, θα χτίζονται μεταλλευτικά οικοδομικά συγκροτήματα χωρίς έγκριση δόμησης και άδεια δόμησης από τις αρμόδιες πολεοδομίες! Πρόκειται για μια προκλητική φωτογραφική διάταξη.
Η βουλευτική τροπολογία κατατέθηκε από δύο ζεύγη βουλευτών, εκ των οποίων οι τρεις είναι βουλευτές Ευβοίας. Το πρώτο ζεύγος αποτελείται από τον δεξιό Κ. Μαρκόπουλο και τον «ανανεωτικό αριστερό» ΔΗΜΑΡίτη Δ. Αναγνωστάκη και το δεύτερο ζεύγος αποτελείται από τον τεράστιο Σίμο Κεδίκογλου και τον Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος έσπευσε να συνδράμει τον ομοιοπαθή (βρέθηκαν και οι δύο εκτός κυβέρνησης) και αγαπητό εν τηλεοράσει συνάδελφό του Σίμο. Και οι τέσσερις προτείνουν να εξαιρεθεί ο νομός Εύβοιας από το Τεκμήριο του Δημοσίου! Αν αυτή η προκλητική τροπολογία γίνει δεκτή, θα προκληθεί μεγάλη ζημιά στο δασικό πλούτο της περιοχής και θα γίνει ένα ακόμη βήμα στην κατάργηση του τεκμήριου του Δημοσίου σε όλη τη χώρα, για να στήσουν πάρτι οι καταπατητές και οι πλιατσικολόγοι. Αν αναρωτιέστε πώς γίνεται να συνυπογράφει ένας ΔΗΜΑΡίτης με τους δεξιούς, αναζητήστε τις ψηφοθηρικές ανάγκες όλων τους.
Για να περάσει αυτή η τροπολογία, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Ν.Ταγαράς ανέθεσε στον Ειδικό Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη να διερευνήσει τις προθέσεις όλων των κομμάτων. Οπως έλεγε, ήθελε ευρύτατη συναίνεση για να την αποδεχτεί. Οταν γράφαμε αυτό το σχόλιο (Πέμπτη απόγευμα) δεν γνωρίζαμε την τύχη της. Υπενθυμίζουμε πως είναι παλιό το κόλπο των υπουργών να βάζουν ως «μπροστινούς» βουλευτές, οι οποίοι καταθέτουν τροπολογίες ώστε να διερευνήσουν τις προθέσεις των κομμάτων.
Γεράσιμος Λιόντος
ΚΟΝΤΡΑ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
