Οι μέρες του αποκλεισμού είναι μετρημένες.
Το Ισραήλ έχει χάσει
από τον *SUNERA THOBANI (μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)
Το Ισραήλ μπορεί να κερδίσει αυτή την τρέχουσα μάχη στη Γάζα, αλλά μόνο με τη δολοφονία ακόμη περισσότερων Παλαιστινίων, τους οποίους κρατά φυλακισμένους και χωρίς κανέναν τρόπο διαφυγής. Το Ισραήλ είναι, φυσικά, μια σημαντική στρατιωτική δύναμη, στην πραγματικότητα, είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη χώρα στον κόσμο. Αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα της στήριξης, που απολαμβάνει από την πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή προπαγάνδας, που έχουν δημιουργήσει ποτέ οι άνθρωποι, τις ΗΠΑ. Το Ισραήλ υπήρξε ο μεγαλύτερος αποδέκτης αμερικανικής εξωτερικής βοήθειας κάθε χρόνο από το 1967 - πάνω από $ 81.3 δισεκατομμύρια δολάρια σε 50 χρόνια - και είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας των
Αμερικανικών όπλων. Μια ισραηλινή νίκη σε αυτόν τον αγώνα, όπως και στο παρελθόν, θα έλεγα, επομένως, ότι θα είναι αποτέλεσμα περισσότερο, του μεγέθους και τη δύναμης, των διεθνών υποστηρικτών του (συμπεριλαμβανομένου του Καναδά και το Ηνωμένου Βασιλείου), παρά της ισραηλινής πολιτικής ή της ισραηλινής στρατιωτικής ικανότητας.Όποια και αν είναι η έκβαση αυτής της μάχης, το Ισραήλ έχει ήδη χάσει τον πόλεμο. Παρά την κατοχή και τον αποκλεισμό της Γάζας, το Ισραήλ παρέμεινε ανίκανο, να απομονώσει ή να περιθωριοποιήσει - πόσο μάλλον να καταστρέψει - την παλαιστινιακή αντίσταση που εκπροσωπείται πλέον από τη Χαμάς. Η επιχείρηση Protective Edge είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να το επιτύχει αυτό. Στην πραγματικότητα, μάλλον το αντίθετο θα συμβεί. Η καθημερινή επίδειξη της ανθεκτικότητας της Χαμάς και η όλο και περισσότερο εξελιγμένη μαχητική ικανότητα της, δεν αφήνουν αμφιβολία, ότι η οργάνωση έχει αναδειχθεί ως η ισχυρότερη φατρία εντός της παλαιστινιακής κοινωνίας, η οποία καταπολεμά και αντιστέκεται στον αποδεκατισμό των Παλαιστινίων και της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.
Η πρόσφατη ανακοίνωση από γιατρούς, ακαδημαϊκούς, καθηγητές, δικαστές, επιχειρηματίες , δημοσιογράφους, γυναίκες και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες, που υποστηρίζουν τη θέση της Χαμάς, ότι καμία κατάπαυση του πυρός, δεν είναι αποδεκτή χωρίς την άρση του αποκλεισμού, αποδεικνύει την ενότητα και την αποφασιστικότητα των κατοίκων της Γάζας για να τερματιστεί αυτή η παράνομη δράση από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, μια για πάντα. Ακόμα και οι εχθροί της, καθορίζουν τώρα τη Χαμάς ως τον πρώτο πραγματικό παλαιστινιακό στρατό, με διαδηλώσεις στη Δυτική Όχθη και το Ισραήλ απειλούν για την ύπαρξη και την άνθηση μιας νέας Ιντιφάντα. Αυτός ο παλαιστινιακός στρατός δύσκολα θα υποβιβαστεί και θα τεθεί στο περιθώριο.
Περαιτέρω, το κίνημα του Μποϊκοτάζ, (BDS), που ξεκίνησε από την παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών το 2005, έχει σημειώσει αλματώδη ανάπτυξη. Αν και αρχικά αντιμετώπισε την απλοϊκή κατηγορία ότι είναι αντισημιτικό, η καμπάνια BDS καθημερινά κερδίζει περισσότερη δημόσια στήριξη, ιδίως από ομάδες φοιτητών, συνδικάτα, εκκλησίες, ακαδημαϊκές και επαγγελματικές οργανώσεις, καλλιτέχνες, αθλητές και απλούς καταναλωτές. Η δύναμη αυτής της εκστρατείας σε επίπεδο βάσης αποκάλυψε ακόμη και πριν από την τελευταία θηριωδία, ότι το Ισραήλ χάνει την ικανότητά του, να ελέγχει την εικόνα του στην παγκόσμια κοινή γνώμη (εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών). Το Ισραήλ δεν είναι πλέον σε θέση να λάμβάνει ως δεδομένη την κατοχή που έχει επιβάλλει, με ηθικό έρεισμα που στηρίζεται σε ρατσιστικά στερεότυπα και διατυπώσεις, σχετικά με την παλαιστινιακή «απανθρωπιά» και την ισλαμική «βαρβαρότητα».
Πράγματι, τόσο πολύ έχει κλονιστεί η θέση του Ισραήλ, που οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη αναγκάστηκαν την περασμένη εβδομάδα, να απαγορεύσουν τις πτήσεις προς το Τελ Αβίβ, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα. ότι το Ισραήλ καλύτερα να αλλάξει τακτική, πριν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο. Μια ημέρα πριν, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών ,ψήφισε για να ξεκινήσει μια νέα έρευνα σχετικά με τα πιθανά ισραηλινά εγκλήματα πολέμου στη Γάζα. Η αντίδραση του Ισραήλ στις εξελίξεις αυτές ήταν, να βομβαρδίσει ένα σχολείο του ΟΗΕ που χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο στο Μπέιτ Χανούν, σκοτώνοντας δεκαπέντε ακόμη Παλαιστίνιους και τραυματίζοντας διακόσιους. Αυτό ήταν μετά βίας το πιο αποτελεσματικό - ή ακόμα και το πιο ορθολογικό – μέσο, για να διεκδικήσει εκ νέου το δημόσιο κύρος του ή να καθησυχάσει τους διεθνείς υποστηρικτές του. Αντ 'αυτού, η επίθεση στο σχολείο αποκάλυψε πόσο εκτός ελέγχου η ισραηλινή στρατηγική έχει οδηγηθεί. Η ύβρις της αποικιοκρατικής δύναμης!
Τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου, αν και τρομακτικά, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η τελευταία φορά, που ο ΟΗΕ ανέθεσε, στον δικαστή Goldstone να διερευνήσει τη βία, ήταν στην Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι (Δεκέμβριος 2008), όταν πάνω από 1.417 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν - 926 από αυτούς άμαχοι, 437 παιδιά. Η έκθεση του Goldstone που ακολούθησε, διαπίστωσε ότι τα ισραηλινά στρατεύματα είχαν όντως διαπράξει εγκληματα πολέμου. Το Ισραήλ κατήγγειλε την έκθεση, ενώ οι διεθνείς υποστηρικτές του έκαναν τα στραβά μάτια, οδηγώντας στην περαιτέρω αποδυνάμωση των Ηνωμένων Εθνών και αφήνοντας άθικτη τη στρατηγική του Ισραήλ για τη δολοφονία Παλαιστινίων αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Επιπλέον, η φιλο-ισραηλινή πίεση οδήγησε τον δικαστή Goldstone, να εκφράζει αργότερα αμφιβολίες σχετικά με τα πορίσματα της έκθεσης, επικαλούμενος πληροφορίες ,που του παρείχαν οι Ισραηλινές Δυνάμεις Ασφαλείας σχετικά με τις έρευνες του. Ο Goldstone εξέφρασε την «εμπιστοσύνη» του, ότι το Ισραήλ «θα ανταποκριθεί αναλόγως» στην περίπτωση μιας «αμέλειας» ενός αξιωματικού, σχετικά με ό, τι η έκθεση θεωρούσε, ως την πιο σοβαρή από τις επιθέσεις εναντίον αμάχων – την δολοφονία περίπου 29 μέλων της οικογένειας al-Simouni στο σπίτι τους. Επικρίνοντας μάλιστα τον ΟΗΕ για «προκατάληψη εναντίον του Ισραήλ» και κηρύσσοντας την Χαμάς (ηθικά ; έμφυτα; ) ανίκανη να ερευνά τα δικά της «εγκλήματα πολέμου» , ο δικαστής Goldstone αποκήρυξε τα πορίσματα της έκθεσης που θα φέρουν πάντα το όνομά του.
Ο βομβαρδισμός την περασμένη εβδομάδα του σχολείου του ΟΗΕ, που χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο για τους Παλαιστίνιους, που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και τις γειτονιές τους, μαρτυρεί πόσο καλά τοποθετημένη ήταν η «εμπιστοσύνη» του δικαστή Goldstone στο Ισραήλ, για να διερευνήσει τυχόν "επιχειρησιακά παραπτώματα." Ο αριθμός των νεκρών στην τρέχουσα επίθεση στη Γάζα ανέρχεται σήμερα σε πάνω από 1.030 Παλαιστίνιους (κυρίως αμάχους) και 46 Iσραηλινούς(ως επί το πλείστον στρατιώτες). Οι υποστηρικτές του Ισραήλ δεν μπορούν να ισχυριστούν πως είναι αθώοι, για την συνενοχή τους, σε αυτή τη σφαγή των αμάχων. Το ισραηλινό κατεστημένο έχει ήδη ξεκινήσει προληπτικά εκστρατεία προπαγάνδας, κατά της νέας έρευνας του ΟΗΕ η οποία δεν έχει ακόμη συσταθεί, καταγγέλλοντάς τη ως "μεροληπτική" και χαρακτηρίζοντάς τη "λαϊκό δικαστήριο". Η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι το Ισραήλ είναι σε θέση να ξεφύγει και να μην τιμωρηθεί για μαζικές δολοφονίες, οι ακτιβιστές πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τη συντονισμένη διεθνή δράση, που θα απαιτηθεί για να εξασφαλιστεί, ότι το Ισραήλ θα κληθεί να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα πολέμου.
Το Ισραήλ αναμφίβολα θα συνεχίσει, να δικαιολογεί την πολιτική γενοκτονίας του, προσφέροντας τις συνήθεις ισλαμοφοβικές κοινοτοπίες του, ότι δηλαδή, "οι Παλαιστίνιοι δεν εκτιμούν την ανθρώπινη ζωή. Η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και χρησιμοποιούν τα δικά τους παιδιά, τις οικογένειες και τις κοινότητες τους ως ανθρώπινες ασπίδες. Το Ισραήλ ζει καθημερινά υπό την απειλή της εξαφάνισης", κλπ. κλπ. Και οι πολιτικοί υποστηρικτές του, ιδίως αυτοί στις ΗΠΑ, τον Καναδά και στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, θα συνεχίσουν να βοηθούν στο πλασάριμα αυτού του ρατσιστικού αποικιακού λόγου, τη δαιμονοποίηση της Χαμάς και των «απάνθρωπων» Παλαιστινίων. Μερικοί από αυτούς μπορεί μάλιστα να βάζουν όλη την δύναμή τους στην προσπάθεια αυτής της προπαγάνδας. Αλλά είναι σαφές ότι το Ισραήλ έχει οδηγηθεί στο χείλος του γκρεμού, από τη δύναμη της παλαιστινιακής αντίστασης. Η επιχείρηση Protective Edge έχει oδηγήσει τώρα το Ισραήλ πέρα από τα όρια, καθώς επιτίθεται σε μεγάλο βαθμό με αυτοκαταστροφική - αν και δολοφονική - στρατηγική. Ό,τι έχει πλέον να προσφέρει το Ισραήλ είναι περισσότερες σφαγές, περισσότερο θάνατο, περισσότερη καταστροφή.
Περαιτέρω, το κίνημα του Μποϊκοτάζ, (BDS), που ξεκίνησε από την παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών το 2005, έχει σημειώσει αλματώδη ανάπτυξη. Αν και αρχικά αντιμετώπισε την απλοϊκή κατηγορία ότι είναι αντισημιτικό, η καμπάνια BDS καθημερινά κερδίζει περισσότερη δημόσια στήριξη, ιδίως από ομάδες φοιτητών, συνδικάτα, εκκλησίες, ακαδημαϊκές και επαγγελματικές οργανώσεις, καλλιτέχνες, αθλητές και απλούς καταναλωτές. Η δύναμη αυτής της εκστρατείας σε επίπεδο βάσης αποκάλυψε ακόμη και πριν από την τελευταία θηριωδία, ότι το Ισραήλ χάνει την ικανότητά του, να ελέγχει την εικόνα του στην παγκόσμια κοινή γνώμη (εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών). Το Ισραήλ δεν είναι πλέον σε θέση να λάμβάνει ως δεδομένη την κατοχή που έχει επιβάλλει, με ηθικό έρεισμα που στηρίζεται σε ρατσιστικά στερεότυπα και διατυπώσεις, σχετικά με την παλαιστινιακή «απανθρωπιά» και την ισλαμική «βαρβαρότητα».
Πράγματι, τόσο πολύ έχει κλονιστεί η θέση του Ισραήλ, που οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη αναγκάστηκαν την περασμένη εβδομάδα, να απαγορεύσουν τις πτήσεις προς το Τελ Αβίβ, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα. ότι το Ισραήλ καλύτερα να αλλάξει τακτική, πριν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο. Μια ημέρα πριν, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών ,ψήφισε για να ξεκινήσει μια νέα έρευνα σχετικά με τα πιθανά ισραηλινά εγκλήματα πολέμου στη Γάζα. Η αντίδραση του Ισραήλ στις εξελίξεις αυτές ήταν, να βομβαρδίσει ένα σχολείο του ΟΗΕ που χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο στο Μπέιτ Χανούν, σκοτώνοντας δεκαπέντε ακόμη Παλαιστίνιους και τραυματίζοντας διακόσιους. Αυτό ήταν μετά βίας το πιο αποτελεσματικό - ή ακόμα και το πιο ορθολογικό – μέσο, για να διεκδικήσει εκ νέου το δημόσιο κύρος του ή να καθησυχάσει τους διεθνείς υποστηρικτές του. Αντ 'αυτού, η επίθεση στο σχολείο αποκάλυψε πόσο εκτός ελέγχου η ισραηλινή στρατηγική έχει οδηγηθεί. Η ύβρις της αποικιοκρατικής δύναμης!
Τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου, αν και τρομακτικά, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η τελευταία φορά, που ο ΟΗΕ ανέθεσε, στον δικαστή Goldstone να διερευνήσει τη βία, ήταν στην Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι (Δεκέμβριος 2008), όταν πάνω από 1.417 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν - 926 από αυτούς άμαχοι, 437 παιδιά. Η έκθεση του Goldstone που ακολούθησε, διαπίστωσε ότι τα ισραηλινά στρατεύματα είχαν όντως διαπράξει εγκληματα πολέμου. Το Ισραήλ κατήγγειλε την έκθεση, ενώ οι διεθνείς υποστηρικτές του έκαναν τα στραβά μάτια, οδηγώντας στην περαιτέρω αποδυνάμωση των Ηνωμένων Εθνών και αφήνοντας άθικτη τη στρατηγική του Ισραήλ για τη δολοφονία Παλαιστινίων αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Επιπλέον, η φιλο-ισραηλινή πίεση οδήγησε τον δικαστή Goldstone, να εκφράζει αργότερα αμφιβολίες σχετικά με τα πορίσματα της έκθεσης, επικαλούμενος πληροφορίες ,που του παρείχαν οι Ισραηλινές Δυνάμεις Ασφαλείας σχετικά με τις έρευνες του. Ο Goldstone εξέφρασε την «εμπιστοσύνη» του, ότι το Ισραήλ «θα ανταποκριθεί αναλόγως» στην περίπτωση μιας «αμέλειας» ενός αξιωματικού, σχετικά με ό, τι η έκθεση θεωρούσε, ως την πιο σοβαρή από τις επιθέσεις εναντίον αμάχων – την δολοφονία περίπου 29 μέλων της οικογένειας al-Simouni στο σπίτι τους. Επικρίνοντας μάλιστα τον ΟΗΕ για «προκατάληψη εναντίον του Ισραήλ» και κηρύσσοντας την Χαμάς (ηθικά ; έμφυτα; ) ανίκανη να ερευνά τα δικά της «εγκλήματα πολέμου» , ο δικαστής Goldstone αποκήρυξε τα πορίσματα της έκθεσης που θα φέρουν πάντα το όνομά του.
Ο βομβαρδισμός την περασμένη εβδομάδα του σχολείου του ΟΗΕ, που χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο για τους Παλαιστίνιους, που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και τις γειτονιές τους, μαρτυρεί πόσο καλά τοποθετημένη ήταν η «εμπιστοσύνη» του δικαστή Goldstone στο Ισραήλ, για να διερευνήσει τυχόν "επιχειρησιακά παραπτώματα." Ο αριθμός των νεκρών στην τρέχουσα επίθεση στη Γάζα ανέρχεται σήμερα σε πάνω από 1.030 Παλαιστίνιους (κυρίως αμάχους) και 46 Iσραηλινούς(ως επί το πλείστον στρατιώτες). Οι υποστηρικτές του Ισραήλ δεν μπορούν να ισχυριστούν πως είναι αθώοι, για την συνενοχή τους, σε αυτή τη σφαγή των αμάχων. Το ισραηλινό κατεστημένο έχει ήδη ξεκινήσει προληπτικά εκστρατεία προπαγάνδας, κατά της νέας έρευνας του ΟΗΕ η οποία δεν έχει ακόμη συσταθεί, καταγγέλλοντάς τη ως "μεροληπτική" και χαρακτηρίζοντάς τη "λαϊκό δικαστήριο". Η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι το Ισραήλ είναι σε θέση να ξεφύγει και να μην τιμωρηθεί για μαζικές δολοφονίες, οι ακτιβιστές πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τη συντονισμένη διεθνή δράση, που θα απαιτηθεί για να εξασφαλιστεί, ότι το Ισραήλ θα κληθεί να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα πολέμου.
Το Ισραήλ αναμφίβολα θα συνεχίσει, να δικαιολογεί την πολιτική γενοκτονίας του, προσφέροντας τις συνήθεις ισλαμοφοβικές κοινοτοπίες του, ότι δηλαδή, "οι Παλαιστίνιοι δεν εκτιμούν την ανθρώπινη ζωή. Η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και χρησιμοποιούν τα δικά τους παιδιά, τις οικογένειες και τις κοινότητες τους ως ανθρώπινες ασπίδες. Το Ισραήλ ζει καθημερινά υπό την απειλή της εξαφάνισης", κλπ. κλπ. Και οι πολιτικοί υποστηρικτές του, ιδίως αυτοί στις ΗΠΑ, τον Καναδά και στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, θα συνεχίσουν να βοηθούν στο πλασάριμα αυτού του ρατσιστικού αποικιακού λόγου, τη δαιμονοποίηση της Χαμάς και των «απάνθρωπων» Παλαιστινίων. Μερικοί από αυτούς μπορεί μάλιστα να βάζουν όλη την δύναμή τους στην προσπάθεια αυτής της προπαγάνδας. Αλλά είναι σαφές ότι το Ισραήλ έχει οδηγηθεί στο χείλος του γκρεμού, από τη δύναμη της παλαιστινιακής αντίστασης. Η επιχείρηση Protective Edge έχει oδηγήσει τώρα το Ισραήλ πέρα από τα όρια, καθώς επιτίθεται σε μεγάλο βαθμό με αυτοκαταστροφική - αν και δολοφονική - στρατηγική. Ό,τι έχει πλέον να προσφέρει το Ισραήλ είναι περισσότερες σφαγές, περισσότερο θάνατο, περισσότερη καταστροφή.
Η κατάσταση είναι δύσκολη για τους Παλαιστινίους, ιδίως στη Γάζα, αλλά σίγουρα δεν έχουν απελπιστεί. Ο θυμός και η αντίσταση των κατοίκων της Γάζας εμπνέει τους Παλαιστινίους στη Δυτική Όχθη και στο Ισραήλ για να εξεγερθούν και πάλι. Ακόμη και ο Μαχμούντ Αμπάς ωθήθηκε στο να εκφράσει την αλληλεγγύη και την ταύτισή του, με τη θέση της Χαμάς σχετικά με την κατάπαυση του πυρός.
Οι Παλαιστίνιοι έχουν αποδείξει ξανά και ξανά τη βούλησή τους και την γενναία αντίστασή τους, για να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή στα εδάφη τους. Η έμπνευση αυτής της αντίστασης είναι περισσότερο αισθητή στην αυξανόμενη υποστήριξη, που υπάρχει σε όλο τον κόσμο προς την έκκληση του κίνηματος του BDS, για την επιβολή εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Η πρόκληση για τους ακτιβιστές διεθνώς είναι να εντείνουν την πίεση για την εν λόγω απαγόρευση. Σε αντίθετη περίπτωση, καθώς το στρατιωτικό οπλοστάσιο του Ισραήλ μεγαλώνει, είμαστε όλοι συνένοχοι στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Η Μέση Ανατολή δεν είναι πια αυτό που ήταν το 1967, ούτε καν το 2008. Οι ήττες των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, τουλάχιστον για τώρα, άλλαξαν το κλίμα για τους Δυτικούς κατακτητές, εισβολείς και επενδυτές στην περιοχή, παρά το καθεστώς του Σίσι στην Αίγυπτο. Το Ισραήλ φαίνεται να μην έχει μάθει τίποτα από αυτές τις ήττες. Οι Παλαιστίνιοι, από την άλλη πλευρά έχουν μάθει σίγουρα, διαβεβαιώνουν, ότι οι ημέρες του αποκλεισμού είναι πλέον μετρημένες.
*Ο Sunera Thobani είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο British Columbia
Οι Παλαιστίνιοι έχουν αποδείξει ξανά και ξανά τη βούλησή τους και την γενναία αντίστασή τους, για να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή στα εδάφη τους. Η έμπνευση αυτής της αντίστασης είναι περισσότερο αισθητή στην αυξανόμενη υποστήριξη, που υπάρχει σε όλο τον κόσμο προς την έκκληση του κίνηματος του BDS, για την επιβολή εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Η πρόκληση για τους ακτιβιστές διεθνώς είναι να εντείνουν την πίεση για την εν λόγω απαγόρευση. Σε αντίθετη περίπτωση, καθώς το στρατιωτικό οπλοστάσιο του Ισραήλ μεγαλώνει, είμαστε όλοι συνένοχοι στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Η Μέση Ανατολή δεν είναι πια αυτό που ήταν το 1967, ούτε καν το 2008. Οι ήττες των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, τουλάχιστον για τώρα, άλλαξαν το κλίμα για τους Δυτικούς κατακτητές, εισβολείς και επενδυτές στην περιοχή, παρά το καθεστώς του Σίσι στην Αίγυπτο. Το Ισραήλ φαίνεται να μην έχει μάθει τίποτα από αυτές τις ήττες. Οι Παλαιστίνιοι, από την άλλη πλευρά έχουν μάθει σίγουρα, διαβεβαιώνουν, ότι οι ημέρες του αποκλεισμού είναι πλέον μετρημένες.
*Ο Sunera Thobani είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο British Columbia
