Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Η καινούργια και πολύ αιματηρή κρίση της Λωρίδας της Γάζας έχει πολύ μεγάλο παρασκήνιο. Το βέβαιο είναι ότι δεν αφόρα μόνο την εκδίκηση, όπως αναφέρεται, του Ισραήλ στην δολοφονία των τριών Ισραηλινών νέων που βρέθηκαν νεκροί και όπως υποστηρίχτηκε δολοφονήθηκαν από τους Παλαιστίνιους της Χαμάς, καθώς και τα αντίποινα στις εκτοξεύσεις ρουκετών από την περιοχή της Γάζας προς το έδαφος του Ισραήλ.
Το επίμαχο σημείο της περιοχής είναι το μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου που βρίσκεται στην θαλάσσια περιοχή της Γάζας και όπως αναφέρουν τα ίδια τα τουρκικά δημοσιεύματα, είναι περιεκτικότητας 38 δις κυβικών μέτρων. Το κοίτασμα αυτό έχει γίνει γνωστό ήδη από το 2000 και οι αυξανόμενες ανάγκες του Ισραήλ για φυσικό αέριο κατέστησαν αναγκαία την επέμβαση των Ισραηλινών για να ελέγξουν αυτό το κοίτασμα που βρίσκεται κοντά στο άλλο μεγάλο κοίτασμα στην αμφισβητούμενη περιοχή του Levant, δυναμικότητας 3,5 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Το Ισραήλ παράλληλα το 2009 προχώρησε στην αναγνώριση 90 χιλιόμετρα δυτικά του λιμανιού της Χάιφας του κοιτάσματος Tamar, δυναμικότητας 283 δις κυβικών μέτρων και 47 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του γνωστού κοιτάσματος του Levıathan, δυναμικότητας 530 δις κυβικών μέτρων. Στα κοιτάσματα αυτά έχει αμφισβητηθεί η ισραηλινή κυριότητα από Συρία, Λίβανο και Παλαιστινίους της Γάζας. Ήδη το Ισραήλ χωρίς να ρωτήσει κανένα έχει προχωρήσει στην εξόρυξη φυσικού αερίου από το κοίτασμα Tamar, ενώ προβλέπεται από το 2017 να αρχίσει και η εξόρυξη από το κοίτασμα Levıathan. Το Ισραήλ υπολογίζει ότι μέσα στο 2015 το ήμισυ σχεδόν των ενεργειακών του αναγκών θα καλυφτεί από την εγχώρια εξόρυξη φυσικού αερίου.
Πέραν όμως αυτών των κοιτασμάτων που ήδη εκμεταλλεύονται οι Ισραηλινοί έχει ανακύψει όπως αναφέραμε το πρόβλημα του κοιτάσματος του Levant που βρίσκεται σε αμφισβητουμένη περιοχή καθώς και το κοίτασμα της Λωρίδας της Γάζας. Και τα δυο αυτά κοιτάσματα είναι στην στόχευση του Ισραήλ που δεν φαίνεται διατεθειμένο να αφήσει την εκμετάλλευση του σε αραβικά χέρια. Εδικά για το κοίτασμα της Γάζας, το έτος 2000 σε έρευνες που έγιναν τότε ανακαλύφθηκε ότι σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την ακτή της λωρίδας και σε γεωργήσεις που έγιναν σε βάθος 603 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, ανακαλύφθηκε το κοίτασμα δυναμικότητας 38 δις κυβικών μέτρων. Οι Παλαιστίνιοι υπολόγισαν ότι το κοίτασμα αυτό θα επιφέρει περί τα 2,5 δις δολάρια ανακουφίζοντας οικονομικά την Λωρίδα. Η προοπτική αυτή όμως είχε ανησυχήσει έντονα το Ισραήλ γιατί προβλέπει ότι με την οικονομική ενίσχυση της Λωρίδας θα αυξηθούν οι τρομοκρατικές ενέργειες σε βάρος του εδάφους το Ισραήλ και για τον λόγο αυτό έχουν αρχίσει ξανά οι πολεμικές επιχειρήσεις εμποδίζοντας κάθε ενέργεια των Παλαιστίνιων προς την κατεύθυνση της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος.
Τώρα τι σχέση έχει η Τουρκία σε όλα αυτά ; Όσο και αν φαίνετε παράδοξο την στιγμή που ο Ερντογάν καταδικάζει επίσημα τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστίνιων, η Τουρκία είναι αυτή που στηρίζει και βοηθά με ουσιαστικό τρόπο τους Ισραηλινούς στις επιχειρήσεις αυτές. Συγκεκριμένα η μεγάλη βάση ραντάρ που βρίσκεται στην περιοχή Kürecik, κοντά στην πόλη Μαλάτεια της νοτιοανατολικής Τουρκίας, (αποκαλύψεις της τουρκικής επιθεώρησης Aydınlık 11/7), χρησιμοποιείται από τους Ισραηλινούς, (υπάρχουν τουρκικά δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι ακόμα και Ισραηλινοί αξιωματικοί υπηρετούν στην βάση αυτή), για να καθοδηγούν τα ισραηλινά αεροπλάνα στους βομβαρδισμούς κατά των Παλαιστινίων στη λωρίδα της Γάζας. Η Τουρκία προσδοκά την άμεση συνεργασία του Ισραήλ στην εκμετάλλευση όλων των ενεργειακών κοιτασμάτων της ανατολικής Μεσογείου, μηδέ των κυπριακών εξαιρουμένων και η συνεργασία αυτή υλοποιείται με άριστο τρόπο στην μεγάλη βάση των Ραντάρ στο Kürecik. Η τουρκική υποκρισία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Από την μια ο Ερντογάν εμφανίζεται σαν ο μεγάλος κατήγορος των βιαιοτήτων των Ισραηλινών και από την άλλη στηρίζει με όλα τα μέσα το Ισραήλ στις πολεμικές του επιχειρήσεις φυσικά για το κοινό ενεργειακό όφελος.
Όσον αφορά την δική μας πλευρά σε όλο αυτό το βρώμικο παιχνίδι, το επίμαχο σημείο είναι τα μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο δύσκολο και οι προσδοκίες ότι τα κοιτάσματα αυτά θα διοχετευτούν μέσω της ελληνικής ΑΟΖ απομακρύνεται όλο και πιο πολύ πλήττοντας άμεσα τα ελληνικά συμφέροντα. Φυσικά η ελληνική πλευρά είναι πάντα και μόνιμα απούσα σε όλες αυτές τις εξελίξεις.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
