Τι ακριβώς αποφάσισε η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο; Για να μην πελαγοδρομούμε στις διφορούμενες διατυπώσεις, που γράφονται έτσι για να βολεύουν όλες τις φράξιες (ιδιαίτερα τους «ανησυχούντες» της προεδρικής πλειοψηφίας, όπως οι 53 που έκαναν αισθητή την παρουσία τους με κοινό κείμενο), για να μη δίνουμε σημασία στη μόνιμα επαναλαμβανόμενη καραμέλα (απεύθυνση στον Περισσό, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «τις κινήσεις, τις συλλογικότητες και τους απλούς πολίτες», ας μείνουμε στο καινούργιο, το οποίο διατύπωσε εναργέστατα την επομένη της συνεδρίασης της ΚΕ ο Τσίπρας, με άρθρο του στην ΕφΣυν, υπό τον τίτλο: «Για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας».
Ιδού το «ζουμί» της απόφασης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, εκλαϊκευμένο με την υπογραφή του Τσίπρα: «Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον μνημονιακό χώρο, και στρέφονται προς την Αριστερά. Τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες, που αμφισβητούν πλέον ανοιχτά την πολιτική του Μνημονίου. Δεν ζητάμε πιστοποιητικό ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας από κανέναν. Δεν κρατάμε πολιτικό μητρώο για το παρελθόν. Δεν θα τους αφήσουμε όμως, και δεν πρέπει να τους αφήσουμε, βορά στους εκβιασμούς των μνημονιακών μηχανισμών. Ζητάμε και επιδιώκουμε μαζί τους ειλικρινή και καθαρή συνεννόηση, στην βάση των θέσεων και της πολιτικής αξιοπιστίας».
Σε ακόμη πιο ελεύθερη απόδοση, αυτό σημαίνει: Και Λούκα (Κατσέλη), και Θοδώρα (Τζάκρη), και Μιλένα (Αποστολάκη)! Και όχι μόνο. Και ο Μάρκος (Μπόλαρης) και ο Πάρις (Μουτσινάς) και όποιος άλλος θέλει, μπορεί να βρει μια μεγάλη αγκαλιά στον ΣΥΡΙΖΑ, να βρει μια θέση στα ψηφοδέλτιά του και να διεκδικήσει ευπροσώπως την επανεκλογή του ή την επιστροφή του στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Ως άλλος Ιησούς ο Τσίπρας θα τους βαφτίσει στην κολυμβήθρα της πολιτικής σκοπιμότητας και θα τους δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσουν το έργο τους, απαλλαγμένοι από κάθε αμαρτία του παρελθόντος.
Τι εννοεί, όμως, ο… ποιητής, όταν λέει «δεν θα τους αφήσουμε, όμως, και δεν πρέπει να τους αφήσουμε, βορά στους εκβιασμούς των μνημονιακών μηχανισμών»; Πολλές ερμηνείες δεν μπορούν να υπάρξουν. Εκείνο που λέει ο Τσίπρας είναι πως, αν όλους αυτούς δεν τους μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα τους μαζέψουν οι «μνημονιακοί μηχανισμοί». Θα τους μαζέψουν «εκβιάζοντάς τους», όπως λέει! Πώς ακριβώς θα τους εκβιάσουν; Μόνο έναν τρόπο έχουν:
την επανεκλογή τους. Για τέτοιας ποιότητας πολιτικούς πρόκειται! Πρέπει να εκλεγούν οπωσδήποτε, οπότε ή ο ΣΥΡΙΖΑ θ’ ανοίξει πόρτες και παράθυρα για να τους υποδεχτεί ή θα υποκύψουν (οι κακόμοιροι…) στους «μνημονιακούς μηχανισμούς».
Πέρα από τον απόλυτο πολιτικό αμοραλισμό που εκφράζει αυτή η θέση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνεται και σε πολιτικά άλογους ανθρώπους.
Για να το πούμε διαφορετικά, πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ποιοι είναι, τέλος πάντων, αυτοί οι αστέρες της πολιτικής και τι αντιπροσωπεύουν από εκλογική άποψη; Τι αντιπροσωπεύει η Κατσέλη, τι αντιπροσωπεύει η Τζάκρη, τι αντιπροσωπεύει –επιτέλους– η Αποστολάκη, αυτό το αποκρουστικό στελεχάκι του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», η κολλητή του Βενιζέλου επί σειρά ετών; Εχουν αυτά τα «υλικά κατεδάφισης» της σοσιαλδημοκρατίας μάζες που τα ακολουθούν πιστά σε όποιο κόμμα πάνε; Ούτε γι’ αστείο δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς κάτι τέτοιο.
Εκείνο που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποδοχή του από την αστική τάξη. Ρίχνει γέφυρες προς συγκεκριμένα συμφέροντα, τα οποία έχουν στρατολογημένα εδώ και χρόνια πολλά απ’ αυτά τα πολιτικά μπάζα. Οι σχέσεις της Μιλένας Αποστολάκη με το Συγκρότημα Λαμπράκη, για παράδειγμα, είναι γνωστές από παλιά. Και βέβαια, δεν είναι τυχαία η χαλάρωση της κριτικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ από τα έντυπα του Συγκροτήματος και η αντιμετώπισή του ως αυριανή κυβέρνηση. Η πίεση είναι τέτοια ώστε να ελέγξουν απόλυτα τον ΣΥΡΙΖΑ και να μην τους προκύψει κάποια έκπληξη λόγω της ασταθούς ισορροπίας στο εσωτερικό του. Δεν είναι τυχαίοι, επίσης, οι έπαινοι που εισέπραξε ο Τσίπρας, επειδή χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και είπε «κομμένη η πλάκα». Λίγο ακόμη και θα φώναζαν «έτσι σε θέλουμε, αρχηγάρα».
Να σημειώσουμε ακόμη την επισήμανση μιας παλιάς καραβάνας, του Σπύρου Λυκούδη, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι «έχει φτάσει σ' ένα κατώφλι που μπορεί να τον οδηγήσει σε μια δική του κυβέρνηση» και «επιχειρεί να ρεαλιστικοποιήσει την πολιτική του όσον αφορά στις συμμαχίες». Ο Λυκούδης δεν είδε «τόλμη για ένα καθαρό κάλεσμα». Θα ήθελε κάλεσμα όχι προς διάφορα πρόσωπα, αλλά προς τη σοσιαλδημοκρατία ως σύνολο, δηλαδή προς αυτό που ονομάζεται Κεντροαριστερά.
Τέλος, για να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς γλώσσα Τσίπρα, θα πρέπει να πούμε «κομμένη η πλάκα» σ’ εκείνους που εμφανίζονται ως η «αριστερή συνείδηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Π. Λαφαζάνης το έγραψε πεντακάθαρα: «Η Αριστερή Πλατφόρμα εμφανίζεται, επίσης, να θέλει να αποκλείσει οποιαδήποτε άλλη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ, γενικώς και ανεξαρτήτως προθέσεων, με οποιοδήποτε άλλο πολιτικό σχήμα πέραν των δυνάμεων της Αριστεράς (...) Τίποτα, όμως, ψευδέστερον, πιο κακόπιστο και πιο υστερόβουλο απ' όλα αυτά (...) Αντίθετα, ευνοεί, υποστηρίζει και προσβλέπει σε ανακατατάξεις, διεργασίες και μετατοπίσεις στον πέραν της Αριστεράς χώρο (...) είναι εντελώς ανοικτή για κοινή δράση, συγκλίσεις και συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις και προσωπικότητες που προέρχονται από το σοσιαλδημοκρατικό χώρο και ευρύτερα, οι οποίες ριζοσπαστικοποιούνται (...) "Ταβάνι" η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αποκτήσουν αν... κάνουν το λάθος να αναζητήσουν "κεντροαριστερά" πολιτικά δεκανίκια, που κατά τεκμήριο είναι διάτρητα και εύθραυστα». Λόγο στην κομματική εξουσία θέλουν, όχι να μην σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ1: Τα περί εμβάθυνσης των… ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ, τις εκκλήσεις του τύπου «να βαθύνουμε τη σχέση μας με τα κινήματα και την κοινωνία» κανένας δεν μπορεί πλέον να τις παίρνει στα σοβαρά, εκτός αν είναι αθεράπευτα αφελής ή αδίστακτος πολιτικός απατεώνας. Θα μπορούσε, άλλωστε, να ρίξει μια ματιά στο πώς συμπεριφέρεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα ίδια τα μέλη του κόμματος στη Νέα Φιλαδέλφεια, χάριν του μεγαλοκαπιταλιστή Μελισσανίδη.
ΥΓ2: Σε συνέντευξη του αμερικανού πρέσβη στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, έγινε ο εξής αποκαλυπτικός διάλογος:
«Ερ.: Πώς βλέπετε τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο διευθυντής του "Brookings", Μπιλ Ανθόλις, προσφωνώντας πέρυσι τον κ. Τσίπρα, του ζήτησε να εξηγήσει τι σημαίνει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να διεκδικεί την εξουσία σε μια χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Απ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια σημαντική πολιτική δύναμη της Ελλάδας. Πήγαν πολύ καλά στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Κέρδισαν μία πολύ σημαντική περιφέρεια, την Αττική. Παρακολουθούμε τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρεθεί ποτέ στην κυβέρνηση. Είναι μια ομάδα διαφορετικών οργανώσεων, οπότε υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι. Υπό αυτήν την έννοια είναι κατανοητό ότι ο αρχηγός του κόμματος προσπαθεί να εξηγήσει μερικά πράγματα, γιατί πολύς κόσμος έχει ερωτήματα».
Ο αμερικανός πρέσβης εξήγησε γιατί ο Τσίπρας είναι αναγκασμένος να επαναλαμβάνει κάπου-κάπου πως η Ελλάδα δε θα φύγει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πως το δόγμα «ανήκομεν εις την δύσιν» δε θα διασαλευτεί. Η ικανοποίησή του, διατυπωμένη με το γνωστό τρόπο της διπλωματίας, δεν κρύβεται.
Πέτρος Γιώτης
http://www.eksegersi.gr
