του Μάνου Ελευθεριώτη
Η κυβέρνηση προσπαθεί τελευταία να πείσει τον ελληνικό λαό, με εξαγγελίες και άλλες γνωστές πρακτικές, ότι είναι αποφασισμένη να δώσει την μάχη ώστε να μειωθούν οι τιμές στα αγαθά, να χτυπηθούν τα φαινόμενα της αισχροκέρδειας, καθώς και όλα τα άλλα κακά δαιμόνια που βιώνουμε καθημερινά.
Όμως οι εξαγγελίες αυτές, δεν είναι καθόλου ενδιαφέρουσες ούτε καν ως παραμύθι γιατί πολύ απλά δεν έχουν… δράκο.
Γι αυτό η κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι μπορεί να πέσει στο κενό η προσπάθεια της, ρίχνει στην μάχη τον Γιακουμάτο, τον Κύριο «Εγώ κοιτάω να μπορέσω να μειώσω το ψωμάκι του φτωχού», καθώς ξέρει ότι ο Γιακουμάτος είναι ένα από τα στελέχη της ΝΔ που παίζει στα δάχτυλα το λαϊκό αίσθημα, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση να συνεχίσει την καταστροφική πορεία για την χώρα.
Έτσι, στο όνομα της καταπολέμησης του φαινομένου βρίσκουν τα εξιλαστήρια θύματα, ως τους πρωτεργάτες της αισχροκέρδειας. Βάζουν στο κάδρο τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρέμπορους οι οποίοι στην πλειοψηφία τους βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης και του λουκέτου.
Στοχοποιούν τους φουρνάρηδες, αλλά κουβέντα δεν γίνεται για τις μεγάλες αλευροβιομηχανίες και τα καρτέλ των μεγαλοεισαγωγέων που είναι οι υπεύθυνοι για τις αυξήσεις στο ψωμί. Στοχοποιούν τους λαϊκατζήδες, τους μανάβηδες, τους κρεοπώλες, όμως αφήνουν στο απυρόβλητο τους μεγαλέμπορους του κλάδου, οι οποίοι κάνουν «πάρτι» κλέβοντας κυριολεκτικά τους παραγωγούς, τους μικρεμπόρους και τους καταναλωτές.
Το κυβερνητικό επιτελείο γνωρίζει όμως πολύ καλά, ότι τα φαινόμενα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση κάποια ανωμαλία ούτε κάποια στρέβλωση, αλλά αποτέλεσμα της κυριαρχίας των μονοπωλίων στο τρόφιμο. Ότι η αισχροκέρδεια, και η αρπαχτή, δεν είναι τίποτα άλλο από το «νόμιμο κέρδος» που καρπώνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι μεσάζοντες, οι βιομήχανοι και τα παράσιτα στον κόσμο της ελεύθερης αγοράς που και οι ίδιοι υπηρετούν.
Έτσι λοιπόν, όσες αναφορές και να γίνουν για το κακό αυτό δαιμόνιο της αισχροκέρδειας, όσοι Γιακουμάτοι και αν περάσουν δεν θα καταφέρουν να ημερέψουν το τέρας . Όχι γιατί είναι ανίκανοι ή λίγοι, αλλά επειδή συνειδητά έχουν επιλέξει να διαχειρίζονται το σύστημα, κρύβοντας από τον λαό το γεγονός ότι στην οικονομία δεν υπάρχει ηθική.
Ότι η αισχρότητα, η ατιμία, η παρανομία, η αφιλανθρωπία δεν είναι κουσούρια κάποιων παρανοϊκών, γι αυτό και δεν αντιμετωπίζονται με νόμους εξαγγελίες.
Γι αυτό, όσο η κυβέρνηση και οι κάθε λογής θιασώτες της πολιτικής της, συνεχίζουν να αναζητούν διαμάντια μέσα στον «βόθρο» της καπιταλιστικής αγοράς, το μόνο που θα καταφέρουν να πετύχουν είναι να τον κάνουν να… ξεχειλίσει.
