Σε πορεία ιδιωτικοποίησης έχει εισέλθει κι η Μαρίνα Αλίμου, που με 1.100 θέσεις ελλιμενισμού και 900 θέσεις εναπόθεσης σκαφών στον χερσαίο χώρο είναι η μεγαλύτερη μαρίνα των Βαλκανίων και μια από τις τέσσερις μεγαλύτερες της Ευρώπης. Μαζί με χιονοδρομικά κέντρα, ιαματικά λουτρά, σπήλαια και δεκάδες καταπληκτικές παραλίες σε όλη την Ελλάδα, η μαρίνα Αλίμου ετοιμάζεται να ξεπουληθεί σε ιδιώτες, προκαλώντας τεράστια και ανεπανόρθωτη βλάβη στο δημόσιο συμφέρον (από τα δημόσια οικονομικά μέχρι το δικαίωμα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση), τις θέσεις εργασίας και το περιβάλλον.
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Για τις αρνητικές επιπτώσεις από την επικείμενη ιδιωτικοποίηση της μαρίνας Αλίμου μιλήσαμε με συνδικαλιστές από τις μαρίνες και την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ). «Κατ’ αρχάς ακόμη κι η ίδια η Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου, προϊόν συνένωσης των Ολυμπιακών Ακινήτων, της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου και της Εταιρείας Τουριστικά Ακίνητα, που είναι μετεξέλιξη του ΕΟΤ, φτιάχτηκε με σκοπό να ξεπεραστούν τα νομικά εμπόδια για να ξεπουληθούν τα συγκεκριμένα φιλέτα που είχε στην κατοχή του ελληνικό το δημόσιο», τονίζει στα Επίκαιρα ο Μανόλης Δελής, ηλεκτρολόγος, γραμματέας του σωματείου εργαζομένων μαρίνων.
Απέτυχαν οι ιδιώτες!
«Η εμπειρία που υπάρχει ήδη από τον χώρο μας είναι αρκετή για να απορριφθούν οι ιδιωτικοποιήσεις ως μοντέλο ανάπτυξης, ακόμη και κερδοφορίας για το ελληνικό δημόσιο», υπογραμμίζει ο Γιάννης Κεχαγιάς, πρόεδρος της ομοσπονδίας εργαζομένων στην ΕΤΑΔ. «Η δεύτερη ακτή Βούλας ανατέθηκε σε ιδιώτη και κατά παράδοξο τρόπο παραμένει επί χρόνια κλειστή για τους λουόμενους και το κοινό. Η ακτή Βουλιαγμένης, αντίθετα, που είναι η μόνη η οποία παραμένει στο ελληνικό δημόσιο κι είναι κερδοφόρα με έναν κύκλο εργασιών το 2013 ύψους 1,042 εκ. ευρώ οδεύει κι αυτή προς ιδιωτικοποίηση. Το αποτέλεσμα θα είναι να χαθεί κι η τελευταία φθηνή πρόσβαση των λουομένων σε οργανωμένη παραλία της Αττικής». «Πρέπει να τονίσουμε ότι η Ακτή Βουλιαγμένης του δημοσίου, που έκοβε κατά μέσο όρο 300.000 εισιτήρια όχι μόνο είχε το χαμηλότερο κόστος εισόδου, με 4 ευρώ που περιελάμβανε και ξαπλώστρα, αλλά με τα χαμηλά τιμολόγια της ύψους 2 ευρώ, για πολύτεκνους, ΑΜΕΑ, κ.α. ασκούσε και κοινωνική πολιτική», αναφέρει στα Επίκαιρα ο Θανάσης Ζαχαρής, κηπουρός, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων και γραμματέας Ομοσπονδίας στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου.
Αν και η ιδιωτικοποίηση των ακτών θα προκαλέσει σίγουρη ζημιά στην κοινωνία, εξ ίσου οι αρνητικές θα είναι και οι συνέπειες από την ιδιωτικοποίηση της μαρίνας Αλίμου, κι ας μην είναι τόσο προφανείς, αντίθετα δηλαδή με μια ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι πρόκειται για θέμα που αφορά τους «σκαφάτους» και τα χοντρά πορτοφόλια. «Μετά την ιδιωτικοποίηση των μαρίνων Φλοίσβου, Ζέας, Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και Βουλιαγμένης μεταφέρθηκαν στον μαρίνα Αλίμου εκατοντάδες επαγγελματικά σκάφη που δεν μπορούσαν να αντέξουν το αυξημένο κόστος ελλιμενισμού. Αναφέρομαι σε σκάφη θαλάσσιου τουρισμού, Ναυτικούς Ομίλους και αλιείς που είναι μεροκαματιάρηδες. Τα τιμολόγια που τους παρέχει η μαρίνα Αλίμου είναι 70% χαμηλότερα. Μόνο έτσι μπορούν να αντέξουν και να μην κλείσουν. Ο ιδιώτης αδιαφορεί γι’ αυτή την παράμετρο. Γι’ αυτό σήμερα ο Φλοίσβος ελλιμενίζει γύρω στα 80 επαγγελματικά σκάφη, όταν πριν λίγα χρόνια ελλιμένιζε τετραπλάσιο αριθμό. Αν ιδιωτικοποιηθεί η μαρίνα Αλίμου και τα τριπλάσια τέλη ελλιμενισμού περάσουν για παράδειγμα στα ναύλα, ας αναλογιστούμε τι ζημιά θα υποστεί ο θαλάσσιος τουρισμός», αναφέρει ο Θεοχάρης Κοκμοτάς, ηλεκτρολόγος, αντιπρόεδρος του σωματείου και της ομοσπονδίας.
Τότε, πολύ πιθανά θα επαναληφθεί στον θαλάσσιο τουρισμό η αρνητική εμπειρία από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, που με τα υψηλά του τέλη έδιωξε τις εταιρείες χαμηλού κόστους και αύξησε το κόστος των αεροπορικών ταξιδιών στην Αθήνα, με δραματικές επιπτώσεις για τον τουρισμό στην πρωτεύουσα (σχετικό δημοσίευμα).
Διάχυση τζίρων
«Οι επιπτώσεις θα γίνουν αισθητές σε όλη την περιοχή, ακόμη και σε όσους δεν έχουν σχέση με θαλάσσια επαγγέλματα ή σπορ», αναφέρει ο Μ. Δελής. «Μέχρι τώρα ο χώρος είναι ελεύθερος, δεν πρέπει να πληρώσεις για να μπεις κι ο κάθε πολίτης μπορεί να αγοράσει έναν καφέ σε πλαστικό ή να μην αγοράσει τίποτε και να κάνει την βόλτα του, σε ένα ωραίο φυσικό περιβάλλον. Κάθε εβδομάδα από την Παρασκευή μέχρι την Κυριακή περνούν περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι κάνοντας την βόλτα τους. Ο ιδιώτης θα επιδιώξει να βγάλει από τη μύγα ξύγκι, εμπορευματοποιώντας το κάθε τι. Και τότε θα εμφανίσει κέρδη. Επίσης να έχουμε υπ’ όψη ότι η μαρίνα Αλίμου επέτρεπε ως τώρα να αναπτύσσονται δουλειές και έξω απ’ αυτήν. Στα γύρω σούπερ μάρκετ τα Σάββατα υπάρχει κοσμοπλημμύρα, δεν μένει τίποτε στα ράφια. Ο ιδιώτης θα επιδιώξει να φέρει αυτούς τους τζίρους μέσα στη μαρίνα, προκαλώντας μαρασμό σε άλλους επαγγελματίες. Το ίδιο φαινόμενο ισχύει και στα χιονοδρομικά κέντρα που τώρα θα πουληθούν. Τι νόημα έχει να εξετάζουμε την κερδοφορία του Παρνασσού για παράδειγμα όταν με την λειτουργία του δίνει εδώ και δεκαετίες δουλειά σε χιλιάδες επαγγελματίες στην Αράχοβα και τα γύρω χωριά…».
«Η μαρίνα του Αλίμου θα μπορούσε να είχε πολύ περισσότερα κέρδη από σήμερα κιόλας, χωρίς μάλιστα να χαρατσώνει τον κόσμο. Έχει επιλεγεί συνειδητά όμως μια πορεία απαξίωσης και υποβάθμισης της ώστε ο ιδιώτης να εμφανιστεί σαν σωτήρας. Για παράδειγμα, το 30% από τις 1.100 ηλεκτρικές πρίζες είναι εκτός λειτουργίας. Δεν έχουν αντικατασταθεί για λόγους κόστους. Το αποτέλεσμα όμως είναι να έχουμε διαφυγόντα έσοδα και κέρδη. Η ίδια εγκατάλειψη παρατηρείται και στο δίκτυο ύδρευσης, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημαντικές διαρροές, η ΕΥΔΑΠ να επιβάλει πρόστιμα, κοκ. Στο παρελθόν είχαμε ακόμη και 200 γραμμές σταθερής τηλεφωνίας που δίναμε στα σκάφη, για να ικανοποιούν τις ανάγκες επικοινωνίας τους. Από τότε όμως που η μαρίνα Αλίμου πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ επήλθε η εγκατάλειψη, κάτι που αντανακλάται και στην απροθυμία μόνιμων επισκεπτών να φέρουν τα σκάφη τους εδώ», τονίζει Θ. Κοκμοτάς.
Η ίδια εγκατάλειψη παρατηρείται και σε άλλα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου που έχουν πάρει το δρόμο της ιδιωτικοποίησης, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, που μάλλον πρέπει να μετονομαστεί σε Ταμείο πρώτα Απαξίωσης και μετά Ιδιωτικοποίησης Περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου. Για παράδειγμα «τα Ξενία Θάσου, Σάμου και Μυτιλήνης, κοσμήματα στο παρελθόν του ελληνικού τουρισμού μετατρέπονται σε ερείπια. Οι ιαματικές πηγές σε Αιδηψό, Μέθανα, Πλατύσταμο, Θερμοπύλες και Κύθνο έχουν εγκαταλειφθεί με δραματικές συνέπειες για την υγεία των πιο φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού. Το ίδιο έγινε και με το κάμπινγκ στη Βούλα και στα Καμένα Βούρλα που το επέλεγαν χιλιάδες παραθεριστές κάθε χρόνο», τονίζει ο Θ. Κοκμοτάς.
Απολύσεις, μεροκάματα πείνας
Καταστροφικές θα είναι οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση και στις εργασιακές σχέσεις, λόγω της μείωσης των θέσεων εργασίας και της ελαστικοποίησης που θα επέλθει. «Στην μαρίνα της Βουλιαγμένης πριν ιδιωτικοποιηθεί δούλευαν 16-17 εργαζόμενοι με μισθούς περίπου 1.200-1.300 ευρώ. Σήμερα εργάζονται 7 άτομα με μισθούς πολύ κάτω από 1.000 ευρώ», σύμφωνα με τον Μ. Δελή.
Γιατί όμως να υπάρχει μονιμότητα, ήταν η τελευταία μας ερώτηση στους συνδικαλιστές. «Με την πολύχρονη εμπειρία που διαθέτουμε έχουμε σώσει πολλά σκάφη. Στις 21 Ιανουαρίου 2011, χάρη στη δική μας επέμβαση, φωτιά που ξεκίνησε από ένα σκάφος περιορίστηκε έγκαιρα, καταστρέφοντας 6 ακόμη σκάφη, μόνο. Οπουδήποτε αλλού δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες σκάφη θα είχαν γίνει παρανάλωμα. Αν συμβεί κάτι αντίστοιχο σήμερα, που έχουμε μείνει 35 μόνο εργαζόμενοι, σχεδόν δηλαδή οι μισοί σε σχέση με το προσωπικό που είχαμε πριν λίγους μήνες, είναι άγνωστο αν θα έχουμε τη δυνατότητα της έγκαιρης και αποτελεσματικής επέμβασης. Η μαρίνα πλέον λειτουργεί οριακά και χάρη στο δικό μας φιλότιμο. Επίσης, έχετε υπ’ όψη σας την φύση της δουλειάς, που κορυφώνεται αργίες και σαββατοκύριακα, ημέρες και ώρες δηλαδή που ο περισσότερος κόσμος δεν δουλεύει. Τότε είναι που έρχονται και φεύγουν τα σκάφη. Επιπλέον, άπειρες φορές μας παίρνουν τηλέφωνο κι ερχόμαστε μες στη μαύρη νύχτα, όταν σπάνε σκοινιά, όταν χτυπάνε σκάφη μεταξύ τους, όταν γίνεται μπλακ άουτ. Πρόκειται για εμπειρία που δεν την αποκτάς από την μια μέρα στην άλλη, ούτε μεταφέρεται».
Εν κατακλείδι η παραμονή της μαρίνας Αλίμου στο δημόσιο, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη και πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της θα αποβεί σε όφελος όλων.
