Το μήνυμα των εκλογών ελήφθει, γιατί 25 ψηφίζουμε και 26 φεύγουν. Και έτσι έγινε. Και έφυγαν και ξανάρθαν με μια κυβέρνηση troll. Γιατί ο λαός μέσα στην οικονομική μιζέρια πρέπει να έχει μια κυβέρνηση να γελάει ή πιο σωστά να κλαίει και να γελάει μαζί με την νέα κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση κλαυσίγελων μαργαριταριών, μια κυβέρνηση φασιστοΜΠΑΤΣΟΚ, λαικοδεξιών σουργέλων και Σημιτοτεχνοκρατών της eurobank. Κυβέρνηση ισορροπιών της κακιάς ώρας, για να αντέξει όσο μπορεί παραπάνω, με κλεισμένη την βουλή, να περάσει στην ζούλα τα νέα μέτρα, να εξαγοράσει τους «ανεξάρτητους» βουλευτές και να επιβιώσει- αν το καταφέρει- από την δοκιμασία της εκλογής του προέδρου.
Μια κυβέρνηση που δεν θα είχε ούτε ένα μήνα ζωής, αν οι βουλευτές ήταν πιο αξιοπρεπείς, η αντιπολίτευση πιο σοβαρά μαχητική και ο λαός πιο συνειδητά και αγωνιστικά οργανωμένος.
Αν δεν είχαμε μπει ως κοινωνία, ως χώρα, ως Ευρώπη, ως πλανήτης Γη στο τρενάκι της παρακμής, μια καθολικής παρακμής που μολύνει και στην συνέχεια σαπίζει κάθε ζωντανό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κύτταρο. Ναι είναι μια κυβέρνηση αντάξια ενός λαού, ενός συστήματος που οι μόνες εφεδρείες που του χουν μείνει είναι οι φασίστες, τα ΠΑΣΟΚολαμόγια, τα σούργελα, και οι μαφιόζοι που κατακτάνε τους Δήμους.
Ναι ολοφάνερα πρόκειται για μια τραγωδία, μα αν μιλάμε για τον τόπο που γεννήθηκε η τραγωδία τότε ας ελπίζουμε σε μια «Νέμεσις» που θα αποκαταστήσει την τάξη και την δικαιοσύνη και θα τιμωρήσει την «υβρίν», σε μια γρήγορη «Νέμεσις» προτού η «ύβριν» τα σμπαραλιάσει όλα.
Εκτός και αν η «Νέμεσις» αποφασίσει αυτή την φορά να έρθει όταν η «ύβριν» καταστρέψει τα πάντα, λειτουργώντας λίγο, πολύ ως μια ιστορική «ειρωνεία», μια «ύβριν»- «Νέμεσις» δηλαδή.
Μπορούμε ως δρώντα υποκείμενα να αλλάξουμε την ροη των πραγμάτων προς την «ύβριν»- παρακμάζουσα σήψη;; Να γίνουμε η αναγκαία «Νέμεσις», ενάντια στην πραγμοποιημένη νομοτέλεια(;;) της καταστροφής;;;
Η ιστορική νεκροψία θα δείξει αν τα δρώντα υποκείμενα μπόρεσαν να διαχωριστούν από την πραγμοποιημένη συνθήκη του αντικειμένου, δηλαδή αν κατάφεραν να αρνηθούν, να απορρίψουν, να συγκρουστούν με την καθολικά πραγμοποιημένη ενότητα υποκειμένου- αντικειμένου. Αν κατάφεραν «το ένα να γίνει δυο», η τάση της χειραφέτησης να διαχωριστεί από την τάση της χειραγώγησης, καθώς όσο παραμένει η ενότητα των δυο τάσεων τόσο ο αντεπαναστατικός βραχνάς θα πνίγει την τάση της
