Σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος οι συμφωνίες με το Αζερμπαϊτζάν
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Με την παροχή των σχετικών διαβεβαιώσεων προς τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίεφ, κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα διαλύθηκαν οι αβεβαιότητες που πλανιόνταν πάνω από τις δύο συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών. Η πρώτη αφορά την μεταβίβαση του 66% του ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου ΑΕ), έναντι 400 εκ. ευρώ στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων του Αζερμπαϊτζάν, Σοκάρ. Η δεύτερη συμφωνία σχετίζεται την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου που διερχόμενος απ’ όλη την Βόρεια Ελλάδα θα περνάει στην Αλβανία και θα καταλήγει στην Ιταλία, παρέχοντας την δυνατότητα σε όλη την Δυτική Ευρώπη να προμηθεύεται τούρκικο φυσικό αέριο.
Η ελληνική κοινωνία από την υλοποίηση και των δύο αυτών συμφωνιών δεν έχει να αναμένει κανένα όφελος. Κι οι δύο συμφωνίες πολύ σύντομα θα αποδειχθούν επιβλαβείς για τουλάχιστον πέντε λόγους:
Κατ’ αρχάς πρόκειται για έργο που η κατασκευή του υπηρετεί έναν και μόνο στόχο: την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία. Η σημαντικότερη συμβολή του Δια-αδριατικού αγωγού ΤΑΡ (Trans-Adriatic Pipeline) σχετίζεται με το ψαλίδισμα των ρωσικών φιλοδοξιών για ενεργειακή διείσδυση στην Δυτική Ευρώπη, μέσω του αγωγού Σάουθ Στριμ. Η Ελλάδα κατ’ εντολή των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή των ρωσικών σχεδίων. Έτσι ο Σαμαράς φαίνεται να ολοκληρώνει ό,τι ξεκίνησε ο συμφοιτητής του στις ΗΠΑ Γιώργος Παπανδρέου, εντάσσοντας την Ελλάδα σε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι
απ’ το οποίο έχει μόνο να ζημιωθεί.Η κατασκευή του ΤΑΡ είναι επιβλαβής γιατί, κατά δεύτερο, σηματοδοτεί την ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας από την Τουρκία. Ο ΤΑΡ προς τα ανατολικά θα συνδέεται με τον Δια-ανατολικό αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΝΑΡ (Trans-Anatolian Gas Pipeline) που θα διασχίζει τα τουρκικά εδάφη μεταφέροντας αέριο από την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Η αναβάθμιση της θέσης της Τουρκίας στον ενεργειακό σχεδιασμό που προκρίνουν για τη νότια Ευρώπη Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες είναι εξόφθαλμη. Όσο εξόφθαλμη είναι κι η απώλεια από την μεριά της Ελλάδας της αυτονομίας που έχαιρε στο πλαίσιο όχι μόνο του προηγούμενου καθεστώτος, αλλά και του σχεδίου που προωθούσε, εναλλακτικά, η Μόσχα με την βοήθεια της κυβέρνησης Καραμανλή. Οι ελληνικές κυβερνήσεις όμως αποδεικνύονται τόσο υποτελείς που οδήγησαν στα βράχια ένα σχέδιο που διασφάλιζε την απρόσκοπτη κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Ελλάδας ενώ ταυτόχρονα κρατούσε καθηλωμένη την Τουρκία. Τώρα, το αποτέλεσμα των επιλογών τους είναι η ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας, η αναβάθμιση της Τουρκίας που θα έχει αυξημένο λόγο μια και θα μπορεί να ανοιγοκλείνει τις στρόφιγγες όποτε θέλει, ενώ δεν περνάει απαρατήρητος κι ο ελιγμός που έκανε να αγοράζει η ίδια το αέριο από τους Αζέρους, το οποίο θα στέλνεται δυτικά.
Φούσκα θα αποδειχθούν και τα οικονομικά οφέλη που υποτίθεται θα έχει η Ελλάδα από την κατασκευή του αγωγού, αξίας 1,5 δισ., η οποία θα ξεκινήσει το 2015, θα έχει μήκος 547 χιλιόμετρα και θα τεθεί σε λειτουργία το 2019. Τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που υπόσχεται ο Σαμαράς, το ΙΟΒΕ τις κατέβασε, για την περίοδο μετά την ολοκλήρωση, στις 100. Από την παράκληση μάλιστα του Σαμαρά να δραστηριοποιηθούν στο έργο και ελληνικές κατασκευαστικές, εύκολα συνάγεται πως ο αγωγός θα είναι, με τον υπάρχοντα σχεδιασμό, το μοναδικό τεχνικό έργο στην Ελλάδα που θα πραγματοποιηθεί χωρίς την ανάμιξη ελληνικών εργοληπτικών εταιρειών. Ούτε ένα ευρώ επίσης δεν απαίτησε ο Σαμαράς για τέλη διέλευσης, ούτε καν τη δυνατότητα να προμηθευόμαστε στην Ελλάδα αέριο σε προνομιακή τιμή! Πρόκειται για υποχωρήσεις που είναι πιθανό να μην έχουν προηγούμενο σε αναπτυγμένη χώρα…
Τέταρτο, η διέλευση του ΤΑΡ από την Βόρειο Ελλάδα εντάσσεται σε μια ευρύτερη συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας το ελληνικό δημόσιο απώλεσε μια ακόμη κερδοφόρα εταιρεία, την ΔΕΣΦΑ. Η συμφωνία για τον αγωγό έχει ως αναπόσπαστο στοιχείο το ξεπούλημα της ΔΕΣΦΑ. Μάλιστα, επειδή πρυτάνευσαν πολιτικά κι όχι οικονομικά κριτήρια στην επιλογή του αγοραστή (κι έτσι αποκλείστηκε η Γκαζπρόμ, κατόπιν ωμής παρέμβασης της Κομισιόν) το τίμημα ήταν μικρότερο αυτού που θα μπορούσε να εισπράξει το ελληνικό δημόσιο.
Τέλος, σημαντική θα είναι η επιβάρυνση στο περιβάλλον. Είναι ενθαρρυντικό πως ήδη έχουν ξεσηκωθεί αγρότες από την Καβάλα και τις Σέρρες που αρνούνται να δώσουν τα χωράφια τους για να περάσει ο αγωγός, επισημαίνοντας τους κινδύνους που γεννιούνται.
Η κυβέρνηση παρόλα αυτά χαρακτηρίζει την συμφωνία για τον αγωγό συμφέρουσα…
http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/
