Κυβέρνηση: Όλα τα αντιδραστικά αντιλαϊκά προαπαιτούμενα θα εφαρμοστούν, λέει ο Χαρδούβελης
του Γιώργου ΚρεασίδηΣτη σταθεροποίηση που υπόσχεται η κυβέρνηση το µόνο σταθερό είναι η προσήλωση στην υλοποίηση του κοινού σχεδιασµού µε την τρόικα. Ο υπουργός Οικονοµικών και άνθρωπος των τραπεζών Γκίκας Χαρδούβελης από το Γιούρογκρουπ του Λουξεµβούργου φυσικά επανέλαβε την προπαγάνδα για νέα εποχή που έρχεται. Όταν όµως έγινε πιο συγκεκριµένος, ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα θα υλοποιήσει τα περίφηµα 12 προαπαιτούµενα για να εξασφαλίσει τη δόση από την τρόικα, τα έξι µάλιστα ως το τέλος του µήνα και τα υπόλοιπα µέσα στον Αύγουστο, ενώ άγνωστος παραµένει ο χρόνος της διαπραγµάτευσης της βιωσιµότητας του χρέους. Με δυο λόγια έρχονται αλλεπάλληλα και σκληρά µέτρα.
Τα έξι πρώτα προαπαιτούµενα της τρόικας αφορούν περιορισµούς στις λαϊκές αγορές, την ουσιαστική κατάργηση των περιβαλλοντικών όρων στις επενδύσεις, φορολογικό γιουρούσι µε συµψηφισµό επιστροφής ΦΠΑ και ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων σε βάρος των ταµείων, πίεση στα φαρµακεία και δηµιουργία νέας αγοράς µε την ιατροφαρµακευτική κάλυψη ανασφάλιστων αντί της ασφάλισής τους. Το δεύτερο πακέτο για τον Αύγουστο αφορά το τσεκούρωµα των επικουρικών συντάξεων µε βάση τη «ρήτρα µηδενικού ελλείµµατος», την κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων που στηρίζουν τις επικουρικές αρµοδιότητας του υπουργείου Εργασίας, το τέλος της προστασίας των δασών και τη τσιµεντοποίηση του αιγιαλών, τη δηµιουργία της «µικρής ∆ΕΗ» και το ολοκληρωτικό πέρασµα στους ιδιώτες, τον άµεσο προσανατολισµό του ∆ηµοσίου στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου στο όνοµα της «απαλλαγής από διοικητικά βάρη» και ρυθµίσεις για τα οικονοµικά των κοµµάτων µε στόχο τον πολιτικό έλεγχο.
Στο µεταξύ προχωράει η υλοποίηση ήδη ψηφισµένων σκληρών µέτρων. Από 1η Ιουλίου έρχεται µείωση επικουρικών συντάξεων σύµφωνα µε τους µνηµονιακούς αντιασφαλιστικούς νόµους που υπέγραψαν Λοβέρδος-Κουτρουµάνης κ.λπ. Ακόµα θα εφαρµοστεί η µείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9%, από το οποίο το 2,9% αφορά τις εργοδοτικές εισφορές και λειτουργεί σαν ωρολογιακή βόµβα για τα ταµεία. Η κυβερνητική προπαγάνδα φυσικά εµφανίζει το 1% που αφορά τις εισφορές των εργαζοµένων σαν… αύξηση για να χρυσώσει το χάπι.
Μετά τη συρρίκνωση της εκλογικής της βάσης, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι η πολιτική της αποδίδει και θα προχωρήσει σε κάποια φιλολαϊκά µέτρα, έστω και µικρής εµβέλειας. Μόνο που βρίσκονται στη σφαίρα της προπαγάνδας. Η µείωση της τιµής των εισιτηρίων στα µέσα µαζικής µεταφοράς ήταν τελικά… αύξηση, ενώ η επιστροφή του 13ου µισθού αφορά ελάχιστους δικαιούχους, για την ακρίβεια όσους καταγράψει η αξιολόγηση στο ∆ηµόσιο ότι πέτυχαν το 90% των «στόχων» και για ποσό που δεν αντιστοιχεί µε το καταργηµένο δώρο.
Γίνεται ξεκάθαρο τι σήµαινε η προεκλογική θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πως η διαχείριση εντός µνηµονιακών δεσµεύσεων, ευρωζώνης και ΕΕ δεν µπορεί παρά να έχει αντιλαϊκό χαρακτήρα. Τα περί διαπραγµατεύσεων καταλήγουν σε δεσµεύσεις σαν κι αυτές του Χαρδούβαλη στο Γιουρογκρουπ: «Όλα τα προαπαιτούµενα θα υλοποιηθούν». Ακόµα και το περίφηµο ΕΣΠΑ, που ο ΣΥΡΙΖΑ διαφηµίζει σαν εργαλείο ξεπεράσµατος της εξαθλίωσης εντός ΕΕ, δεν είναι παρά µηχανισµός εκβιασµού, όπως διαπιστώνει η Αυγή της περασµένης Τρίτης µε τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Βέτο της τρόικας και για το ΕΣΠΑ». Η εκταµίευση πόρων του ΕΣΠΑ προϋποθέτει για την ΕΕ εφαρµογή των καταστροφικών για την κοινωνία «µεταρρυθµίσεων»…
Αν κάτι πιέζει τη συγκυβέρνηση Σαµαρά-Βενιζέλου αυτό δεν είναι παρά η λαϊκή οργή και αγανάκτηση, όπως αυτή καταγράφηκε στις ευρωεκλογές, αλλά κυρίως οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες. Είναι οι µαχητικές καθαρίστριες που δεν συµβιβάζονται µε την απόλυση από το υπουργείο Οικονοµικών, οι σχολικοί φύλακες, οι εκπαιδευτικοί, η ΕΡΤ. Είναι η απήχηση, η αλληλεγγύη και αποδοχή που συναντούν, οι οποίες αυξάνουν την πίεση στην κυβέρνηση. Όσο είναι αλήθεια ότι το παζάρι και η µαϊµού σύγκρουση Λοβέρδου-Μητσοτάκη, η παράταση της διαθεσιµότητας για πολλούς εργαζόµενους δεν έλυσαν κανένα πρόβληµα, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι οι καθυστερήσεις και ρωγµές στην εφαρµογή της κυβερνητικής πολιτικής, αποτέλεσµα της λαϊκής κινητοποίησης, αφήνουν το περιθώριο αγωνιστικής απάντησης.
Εξάλλου, παρά τη ρητορική για πολιτική ανακούφισης, η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισµένη να συνεχίσει στον γνωστό δρόµο που χάραξε µε την τρόικα. Ο Σαµαράς στη συνέντευξή του στο Βήµα την περασµένη Κυριακή επιµένει στη γραµµή των αντιδραστικών µεταρρυθµίσεων που θα µας κάνουν «φυσιολογική χώρα», όπως περιγράφει το ακροδεξιό επιτελείο του το καθεστώς Ειδικής Οικονοµικής Ζώνης που ονειρεύεται. Στα θετικά της κυβέρνησης δεν περιγράφει κάτι παραπάνω από τη «φούσκα» του πρωτογενούς πλεονάσµατος και την έξοδο στις αγορές – σαν τρίτο βήµα τη διαπραγµάτευση µε την τρόικα για τη βιωσιµότητα του χρέους. Αν κρίνει κανείς από τις ολέθριες συνέπειες του «κουρέµατος» (PSI) και τη διαπραγµατευτική λογική που καταγράφηκε µε τη φράση του Σόιµπλε προς τον Στουρνάρα «ξέχνα το, Γιάννη…» καµιά αισιοδοξία δεν επιτρέπεται. Η αποδοχή των απαιτήσεων της τρόικας είναι στρατηγική που επιβάλλει το κεφάλαιο για να διασφαλίσει την πολύτιµη για τα κέρδη και την εξουσία του συµµαχία µε την ΕΕ.
Μόνη ελπίδα λοιπόν είναι ένα λαϊκό κίνηµα ανατροπής που θα ακυρώσει την προσπάθεια σταθεροποίησης της κοινωνικής εξαθλίωσης την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση. Ένα κίνηµα σύγκρουσης σε όλη τη γραµµή του µετώπου που θα επαναφέρει τις κλαδικές και πανεργατικές απεργίες τις οποίες τόσο φοβάται η κυβέρνηση, την ελπίδα και την αυτοπεποίθηση του λαού.
http://prin.gr
