της επί της Ακτής Ελεφαντοστού και την ιστορική της πρόκριση στις δεκαέξι καλύτερες ομάδες του κόσμου, η Εθνική κινδυνεύει πλέον να πουληθεί και αυτή σε ιδιώτες. Άμεσα. Τώρα που πουλάει και ξεπουλάμε.Σα να τ’ ακούω τα επιχειρήματα των αναμορφωτών μας:
1. Έτσι κι αλλιώς οι παίκτες της Εθνικής παίζουν
σε επαγγελματικές ομάδες, και απλώς αποδεικνύουν με τις επιδόσεις τους ότι ο ανταγωνισμός του ιδιωτικού τομέα είναι που διδάσκει πραγματική μπάλα. Στο κάτω-κάτω όλα πωλούνται παντού, πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο.
2. Από πού κι ως πού να πληρώνει την Εθνική –σήμερα στη Βραζιλία, αύριο
αλλού– ο φορολογούμενος που δεν παρακολουθεί ποδόσφαιρο; Και καλά όταν η Εθνική κερδάει. Όταν χάνει όμως;3. Και τι είναι το ποδόσφαιρο, τέλος πάντων; Όπως πολύ εύστοχα είχε πει, όχι κανένας τυχαίος, αλλά ο μεγάλος, Άγγλος παρακαλώ, ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ, «το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιγνίδι όπου 22 άνθρωποι κυνηγούν μια μπάλα επί 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί.» Οπότε;
Έτσι, λοιπόν που λέτε… Τη βλέπω την Εθνική να περνάει σούμπιτη στο ΤΑΙΠΕΔ.
“
Τι να μας πει, μωρέ, η κάθε Κόστα Ρίκα,
Φοβάμαι μόνο τα μυαλά του Χαρδουβέλη Γκίκα.
Φοβάμαι μόνο τα μυαλά του Χαρδουβέλη Γκίκα.
