ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΥΣ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ»
Θεωρούν «τελειωμένο» το δίδυμο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου * Αλλάζουν μονομερώς τη συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών για το «μαύρο χρήμα» με την Ελλάδα
Μέρες '81 «βλέπουν» οι ΗΠΑ, με επερχόμενο «τσουνάμι Τσίπρας»
Δ.Π. ΔΗΜΑΣ
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι Αμερικανοί επιδιώκουν να «κοντύνουν» τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ και να ενισχύσουν εμμέσως εκείνα τα κόμματα που διατηρούν επιφυλάξεις απέναντι στην εξελικτική γερμανική στρατηγική. Στο έτερο μοντέλο συμφωνίας, των «ύποπτων» χωρών, δεν υπάρχει το στοιχείο της αμοιβαιότητας και ουσιαστικά οι ΗΠΑ επιβάλλουν τη θέλησή τους να παίρνουν πληροφορίες χωρίς οι ίδιοι να δίνουν τίποτα
Με το «δικό» τους τρόπο, που συνίσταται από την «επί του πρακτέου» αντίληψη των πραγμάτων και επί τη βάσει ρεαλιστικών και όχι συναισθηματικών συμπλεγμάτων, οι Αμερικανοί... «βλέπουν» Τσίπρα!
Αν και κάτω από διαφορετικές γεωπολιτικές συγκυρίες, υπάρχει η απόκοσμη αίσθηση πως, τηρουμένων των αναλογιών, η σημερινή εποχή «θυμίζει» μέρες του '81 -με τη Νέα Δημοκρατία του Γεωργίου Ράλλη ν' αγωνίζεται να πείσει ότι αποτελεί εγγύηση για τη χώρα και την τότε αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου να ενεργεί ως ήρεμη δύναμη που βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας.
Ηταν τότε που η Ουάσιγκτον «έβλεπε» το επερχόμενο «τσουνάμι Ανδρέας» και, αγνοώντας σκανδαλωδώς ή αδιαφορώντας για την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έβαλε στοπ σ' όλες τις μηχανές συνεργασίας με την κυβέρνηση Ράλλη και, μεταξύ άλλων, υπονόμευσε τις συνομιλίες για τις βάσεις, για να τις διαπραγματευθεί αργότερα με τον Παπανδρέου.
Ανάλογο σκηνικό φαίνεται να διαμορφώνεται τώρα, καθώς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού βλέπουν το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει ημερομηνία λήξης.
Ετσι, πρακτικοί, εκ παραδόσεως, οι Αμερικανοί δεν έχουν πολιτικούς ενδοιασμούς να «συνεργαστούν» με όποιον διευκολύνει τις κινήσεις τους στη διεθνή σκακιέρα. Ακόμη και αν είναι αριστερός. Ακόμη και αν κινείται... ΣΥΡΙΖΑ. Υπό μια βασική προϋπόθεση: Να πετύχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εντυπωσιακή νίκη στην ευρωκάλπη, προκειμένου να το πάρουν στα σοβαρά και να μπει «για τα καλά» στο ραντάρ της Ουάσιγκτον. Ωστε, στην αντίληψή τους, να φανεί ότι μπορεί να κάνει παιχνίδι στον ευρωπαϊκό Νότο. Εννοείται, με στόχο το Βερολίνο.
Ετσι, όλα αυτά θα αποκτήσουν τη σημασία τους!
***
Οι Αμερικανοί προβαίνουν σε παρασκηνιακές ενέργειες, που υποδηλώνουν ότι αναμένουν καταιγιστικές εξελίξεις την «επομένη» των ευρωεκλογών. Από τη φύση, δε, των ενεργειών τους, που σαφώς βάζουν σε δύσκολη θέση τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, προδικάζεται πως έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση των δύο πρωταγωνιστών της συγκυβέρνησης...
Αίφνης, κατά πληροφορίες της «Κ.Ε.», η αμερικανική κυβέρνηση άλλαξε μονομερώς το, κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, περιεχόμενο προς σύναψη τελούσας φορολογικής συμφωνίας με την Ελλάδα για την αμοιβαία ανταλλαγή φορολογικών στοιχείων. Αντ' αυτού, την τελευταία στιγμή έστειλε στην Αθήνα νέο κείμενο από το οποίο έχει αφαιρεθεί το στοιχείο της αμοιβαιότητας κατά τα πρότυπα συμφωνιών με φορολογικούς παραδείσους, όπου κυκλοφορεί μαύρο χρήμα και υπόκεινται σε διαρκή διεθνή παρακολούθηση και εποπτεία.
Η εξέλιξη αυτή έπεσε ως... «κεραυνός εν αιθρία» στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, ενώ προ σοβαρού διλήμματος και έντονου προβληματισμού προφανώς βρίσκεται η πολιτική ηγεσία της συγκυβέρνησης σε ανώτατο επίπεδο, η οποία, κάτω από την ασφυκτική εκλογική πίεση, το διατηρεί εν κρυπτώ! Η αποκάλυψη της αμερικανικής ενέργειας «τινάζει στον αέρα» το στρατηγικό της σχεδιασμό και «μαρτυρεί» πως έπεται μια δύσκολη συνέχεια.
Πέρα από την εγγενή αδυναμία σύναψης και έγκρισης μιας αποικιοκρατικής συνθήκης, ο υφιστάμενος προβληματισμός πηγάζει και από το είδος των πολιτικών μηνυμάτων που εξάγονται στο Μαξίμου από την ερμηνεία της αιφνίδιας αμερικανικής μεταστροφής, σε ένα ζήτημα που τυγχάνει υπό συζήτηση μεταξύ των δύο πλευρών για ένα, περίπου, έτος -ότι, δηλαδή, ενδεχομένως να τους θεωρούν «ξοφλημένους»...
Οι «φόβοι» τους για τα μελλούμενα ενισχύεται και από την εν ψυχρώ «εκτέλεση» Ευρωπαίων παικτών στο πλαίσιο του επεισοδίου των αποκαλύψεων των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».
Οπως εκτιμάται, πίσω από όλο αυτό το «γαϊτανάκι» των πληροφοριών, που... «τυχαία» είδαν, τώρα, το φως της δημοσιότητας, κρύβονται σκοπιμότητες που εξυπηρετούν αγγλοσαξονικά σχέδια στο ευρωπαϊκό τοπίο. Στο βάθος φυσικά βρίσκεται η Ουάσιγκτον, η οποία, εν γνώσει σαφώς του Ομπάμα, έριξε την «τορπίλη» Γκάιτνερ κατά τρόπο που επιδιώκει να δείξει προς όλους ότι είναι αποστασιοποιημένη. Η αμερικανική πλευρά, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, θέλει να καταγράψει πως ουδεμία ανάμιξη είχε στο «έγκλημα» των Κανών και πως, κατά σχετική έκφραση παρατηρητού, «εμείς δεν βάλαμε το χέρι μας στο αίμα... προσπαθήσαμε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε και με δικές μας προτροπές κρατήθηκε το ευρώ»...
Είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς και πρέπει να επισημανθεί πως κατά τη στάνταρντ υποχρέωση Αμερικανών αξιωματούχων, ιδιαίτερα όταν έχουν πρόσβαση σε υψηλής διαβάθμισης έγγραφα, το βιβλίο του Γκάιτνερ πήρε την έγκριση του Λευκού Οίκου προ της εκδόσεώς του έπειτα από μελέτη και ανάλυση του περιεχομένου του.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι Αμερικανοί επιδιώκουν να «κοντύνουν» τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ και να ενισχύσουν εμμέσως εκείνα τα κόμματα που διατηρούν επιφυλάξεις απέναντι στην εξελικτική γερμανική στρατηγική, που έχει βάλει σε εφαρμογή το γερμανικό κατεστημένο και υλοποιεί η καγκελάριος Μέρκελ για τη «γερμανοποίηση» της Ευρώπης.
Αντίο στους «συνωμότες»
Τώρα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, θέλουν με «βούλα και σφραγίδα» να πουν «αντίο» στους «συνωμότες» των Κανών (σ.σ. «Kiss them good bye», κατά την έκφραση έγκυρου παράγοντα) -Σαμαρά και Βενιζέλο-, τους οποίους από καιρό τώρα θεωρούν «καμένα χαρτιά» και η πολιτική τους διάρκεια έχει περάσει στα ληξιπρόθεσμα. Αν και δημοσίως είναι προσεκτικοί, για τους γνωρίζοντες καθίσταται όλο και περισσότερο διακριτό ότι θέλουν να τους βγάλουν εκτός παιχνιδιού και μάλιστα με στίγμα!... Είναι προφανώς αναλώσιμοι.
Το ενδιαφέρον είναι ότι εμμέσως ενισχύουν τον κ. Γ.Α. Παπανδρέου, στον οποίον, αν και γνωρίζουν πως δεν θα πρωταγωνιστήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή, επιθυμούν να δώσουν την «ευκαιρία του αδικημένου», για τους φίλους του στο Ιδρυμα Brookings, στην Ουάσιγκτον, να παίξει ένα παρασκηνιακό ρόλο και «αν χρειαστεί... άσ' τον να βάλει αυτός τα χέρια του στο "αίμα"». Μήπως αυτό δεν κάνει ο ΓΑΠ το τελευταίο διάστημα; Εν γνώσει και με σιωπηρή παρότρυνση Αμερικανών συνομιλητών του;
Ο Γκάιτνερ, ως αναπόσπαστο κομμάτι τού βαθέος αμερικανικού κατεστημένου, εξυπηρέτησε τη συγκεκριμένη αμερικανική γραμμή, ενώ, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο ΓΑΠ «πήρε το μήνυμα» και συνέχισε το δικό του «στόρι» στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».
Επρόκειτο για μια εξαιρετικά μεθοδευμένη κίνηση στη συνολική της εκπόνηση.
Από πλευράς ΓΑΠ, κατά τις πληροφορίες της «Κ.Ε.», αναζητούνταν από μηνών στην Αθήνα, από πολύ «οικείους» του πρώην πρωθυπουργού, φόρουμ για να μπορέσει ο κ. Παπανδρέου να πει τη «δικιά» του πλευρά της ιστορίας -είτε εν είδει συνεντεύξεως είτε με τη διαρροή πληροφοριών. Προφανώς το συγκεκριμένο ενδιαφέρον αφορούσε την υπόθεση του δημοψηφίσματος και το παρασκήνιο των Κανών, που οδήγησε τελικά στον τεχνοκράτη πρωθυπουργό Παπαδήμο.
Ο «προβληματισμός» στη διάρκεια δείπνου στην Αθήνα, τον περασμένο Δεκέμβριο, κατά εγκύρως ενημερωμένους κύκλους, ήταν κατά πόσον θα πρέπει να αναζητηθεί ελληνικό ή ευρωπαϊκό μέσον ενημέρωσης και μάλιστα ακούστηκαν και συγκεκριμένα ονόματα μέσων και δημοσιογράφων στο τραπέζι των συνδαιτυμόνων και στη συνέχεια φέρεται να έγιναν και κάποιες βολιδοσκοπήσεις. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, στόχος ήταν η εγκυρότητα του μέσου και του δημοσιογράφου και, τελικά, η αποκλίνουσα άποψη ήταν πως είναι προτιμητέα η οδός ενός ευρωπαϊκού μέσου ενημέρωσης.
Η «επιθυμία» Παπανδρέου βρήκε απήχηση στις στήλες των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», οι οποίες προφανώς άντλησαν τις διοχετευθείσες πληροφορίες του περιεχομένου των συνομιλιών της Συνόδου των Κανών από τους «οικείους» του ΓΑΠ, με βασική δομή τη φερόμενη συνωμοσία Ευρωπαίων αξιωματούχων με τους Σαμαρά και Βενιζέλο, για την ανατροπή του Ελληνα τότε πρωθυπουργού. Ο κ. Παπανδρέου ήταν το «θύμα» των Γαλλογερμανών και, από τη σχετική ανάγνωση, αυτό βοηθά στην πολιτική υστεροφημία του.
Εκείνοι οι λίγοι στην Αθήνα, σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο, που έχουν υπόψη τους τη «μεγάλη εικόνα» των εξελίξεων, δικαιολογημένα λοιπόν κάθονται σε... «αναμμένα κάρβουνα» από το συνδυασμό των αποκαλύψεων των «Φ.Τ.» με τα όσα ήλθαν από Ουάσιγκτον διά της «γραφής» Γκάιτνερ -για όσα ελέχθησαν, αλλά και για όσα ενδεχομένως βρίσκονται ακόμη στο φούρνο!
Το ιστορικό
Είναι λογικό συνεπώς να γίνονται συναφείς συνειρμοί εκ μέρους των ανώτατων κυβερνητικών παραγόντων για την ερμηνεία της αμερικανικής μεταστροφής στη φορολογική υπόθεση.
Επί τη βάσει οδηγιών του Κογκρέσου προς την αμερικανική κυβέρνηση, προ έτους περίπου προτάθηκε από την Ουάσιγκτον προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις η σύναψη διμερών συμφωνιών για τη βελτίωση της φοροεισπρακτικής ικανότητας των Ην. Πολιτειών και το «ξεκαθάρισμα» του μαύρου χρήματος Αμερικανών υπηκόων στο εξωτερικό με την ανταλλαγή πληροφοριών φορολογικής φύσεως φυσικών και νομικών προσώπων.
Οι ΗΠΑ έχουν δύο πρότυπα συμφωνιών, εκ των οποίων το ένα αφορά τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σ.σ. με εξαίρεση την Ελβετία, με την οποία τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα λόγω του εκεί τραπεζικού απορρήτου) και ένα έτερο που αφορά φορολογικούς παραδείσους, ήτοι χώρες που ξεπλένουν χρήμα και για τις οποίες δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
Στον ευρωπαϊκό τύπο συμφωνίας προβλέπεται το στοιχείο της αμοιβαιότητας που σημαίνει ότι θεσμικά οι ΗΠΑ μπορούν να ζητούν στοιχεία, αλλά και η αντισυμβαλλόμενη χώρα μπορεί να ζητά και να παίρνει στοιχεία από τις ΗΠΑ.
Στο έτερο μοντέλο συμφωνίας, των «ύποπτων» χωρών, δεν υπάρχει το στοιχείο της αμοιβαιότητας και ουσιαστικά οι ΗΠΑ επιβάλλουν τη θέλησή τους να παίρνουν χωρίς να δίνουν πληροφορίες.
Οι συμφωνίες αυτές έχουν προχωρήσει με αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και την ίδια περίοδο προτάθηκε ανάλογη συμφωνία και με την Ελλάδα, με βάση το ευρωπαϊκό πρότυπο, που, όμως, δεν προχώρησε και «καθόταν» για μήνες στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών άνευ απαντήσεως προς την Ουάσιγκτον, γεγονός που λέγεται πως είχε προκαλέσει αρκετές παραστάσεις δυσφορίας από τους υπερατλαντικούς συμμάχους.
Αίφνης, προ 15ημέρου περίπου, έπεσε... «κεραμίδα» στην πλατεία Συντάγματος, όπου έφθασε άνευ προειδοποίησης νέο σχέδιο συνθήκης από την Ουάσιγκτον, από το οποίο έχει αφαιρεθεί το στοιχείο της αμοιβαιότητας, κατά το πρότυπο συνθήκης των «ύποπτων χωρών».
Οπως εγκύρως λέγεται, η επικρατέστερη ερμηνεία της αμερικανικής μεταστροφής έχει να κάνει με την προσδοκώμενη ανατροπή του ελληνικού πολιτικού σκηνικού και της εξ αυτού απορρέουσας επιθυμίας της Ουάσιγκτον να εγείρει έναν τοίχο προστασίας για την κάλυψη «παλαιών συναλλαγών» της με μέλη του ελληνικού κατεστημένου που μπορεί να ελεγχθούν στο μέλλον για οικονομικές παρατυπίες και εύλογα να ζητηθούν στοιχεία στις Ην. Πολιτείες.
Κατά εμφαντική επισήμανση, οι Αμερικανοί βλέπουν ότι αλλάζει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό και ότι μπορεί ν' ανοίξουν «παλιές ιστορίες» και, συνεπώς, δεν θέλουν θεσμοθετημένη ανταλλαγή πληροφοριών για ν' αποφύγουν εμπλοκή εκεί συνεργατών τους στο πολιτικό και επιχειρηματικό πεδίο.
Η Αθήνα είναι παγωμένη από την εξέλιξη αυτή, γιατί δεν μπορεί να παρουσιάσει μια τέτοια συνθήκη στη Βουλή και είναι φυσικό η κυβέρνηση Σαμαρά να θελήσει να το τρενάρει και να βρίσκεται στο τραπέζι για την επόμενη κυβέρνηση.
Αλλα έως πότε; Οι Αμερικανοί δεν θα αναμένουν επί μακρόν και θα πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει γρήγορα επ' αυτού. Εκτός, βέβαια, αν μέσα στο όλο σκεπτικό τους συνυπολογίζουν και ταχείες πολιτικές εξελίξεις, οπότε και πάλι όλα αυτά υποδηλώνουν περαιτέρω το επερχόμενο πολιτικό τσουνάμι στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Ολα συγκλίνουν στην εκτίμηση πως αναμένεται δραματική ανατροπή της εσωτερικής πολιτικής οικονομίας της χώρας. Με πλήρη επίγνωση των επερχόμενων εξελίξεων, το κυβερνών πολιτικό προσωπικό είναι σε βιασύνη να προλάβει τα... «χειρότερα» και με κάθε τρόπο επιχειρεί ωραιοποίηση των πάντων μέσα από συντονισμένη διαστρέβλωση και απόκρυψη της αλήθειας. Σε αυτό το συνδράμουν οι αγωνιούσες ελίτ μιας μικρής περιμέτρου των Αθηνών, που επιχειρούν εν χορώ να «ζωγραφίσουν», μέσα από καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, μια εικόνα αισιοδοξίας ευελπιστώντας, παράλληλα, πως το εκλογικό σώμα θα πέσει θύμα της ευρέως ανακυκλούμενης κινδυνολογίας περί αποσταθεροποίησης της χώρας.
Οπως έχει επισημανθεί από τις στήλες αυτές, η Ελλάδα διανύει μια επώδυνη, μεν, αλλά αναγκαία εξελικτική διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σκηνικού που ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή, οι πολιτικοί της συγκυβέρνησης αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων και οι ενέργειές τους υπαγορεύονται από ταπεινά ελατήρια και παλαιοκομματικές αντιλήψεις που δεν επιτρέπουν την ανάδειξη αισιόδοξων προοπτικών.
Στην Ουάσιγκτον, αποφεύγουν τις προβλέψεις. Θεωρούν κατ' ελάχιστον ως δεδομένη τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και περιμένουν απλώς να δουν το εύρος της νίκης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προκειμένου -και σε συνδυασμό με ορισμένες άλλες μεταβλητές του συνολικού πολιτικού τοπίου- να εξαγάγουν τα συμπεράσματά τους για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα!... Και μετά; Οψόμεθα!
dpdimas29@gmail.com
