Του Αντώνη Λογοθέτη
Το ερώτημα δεν έχει χαρακτηριστικά λογοπαίγνιου.
Πολιτικά και κυριολεκτικά η ήττα (κατ΄άλλους, συντριβή) είναι απώλεια (χάσαμε ότι είχαμε στη κατοχή μας).Το μη κέρδος ή το μη αναμενόμενο κέρδος είναι γεγονός που δεν προϋποθέτει κατοχή αλλά προσμονή ευνοϊκού αποτελέσματος.
Αυτές οι παραδοχές είναι λογικές, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και δεν μπορεί να συγκριθούν με τις ηθικές μεν αλλά εκτός πραγματικότητας, υπερβάσεις του «αριστερού γκρουπούσκουλου» που έχασε τους «εαμικούς του προσανατολισμούς».
Πότε άραγε ανακαλύφθηκε ότι το Σχέδιο Β είναι «γκρουπούσκουλο» ;
Προφανώς όχι στην ιδρυτική του διακήρυξη των 400 ανθρώπων, αλλά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Γιατί το μέγεθος πολιτικά δεν λέει τίποτα.
Και αυτές οι συγκρίσεις των 41.000 της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των 11.331 του ΣΧΕΔΙΟΥ Β με τους Κυνηγούς και το Παναθηναϊκό κίνημα δεν είναι τίποτα άλλο, στην καλύτερη περίπτωση, από απλοϊκές αναλύσεις που παραπέμπουν στη λογική της ποσότητας ως κυρίαρχου πολιτικού στοιχείου.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε την πραγματικότητα.
Το ΣΧΕΔΙΟ Β αποφάσισε να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία. Καταρχήν όχι μόνο του, αλλά μέσα από μια αριστερή συμπόρευση, με ραβασάκια ή όχι, δεν έχει σημασία, που δεν πέτυχε. Και στη συνέχεια μόνο του.
Πάνω σ΄αυτό μπορεί να υπάρχουν οι όποιες ενστάσεις.( κάποιες έχω κι εγώ ] Προσωπικά παρότι δεν δικαιούμαι, έχω). Αλλά μετά την απόφαση τα πράγματα δεν κρίνονται μόνο εκ του αποτελέσματος.
Να δούμε λίγο, μετά από αυτή την απόφαση, πού απευθύνεται το ΣΧΕΔΙΟ Β;
Στην υπάρχουσα Αριστερά (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ , ΣΥΡΙΖΑ);
Προφανώς όχι.
Το εκλογικό του ακροατήριο (για εκλογική μάχη μιλάμε) δεν μπορούσε να είναι αυτό. Δεν υπήρχε το διακριτό στοιχείο σε ότι αφορά το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα έκανε εύκολο να διεμβολίσεις το τσιμενταρισμένο μπλοκ τους και μάλιστα σε μηδενικό στην ουσία χρόνο. Στο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά (που του αποσπάσαμε ψήφους) η βέβαιη προσμονή της εξουσίας έκανε αναποτελεσματική την όποια παρέμβαση.
Τι έμενε ; (το έλεγε συχνά-πυκνά αλλά διακριτικά ο Αλ. Αλαβάνος) η συντηρητική πλευρά της ελληνικής κοινωνίας, ενταγμένη σε διάφορα κόμματα ή αναποφάσιστη.
Ήταν θετικό πεδίο δράσης αυτή η πλευρά ;
Πιθανόν με άλλους χρόνους και με άλλους όρους.
Όμως μέσα σένα πολωμένο(πολυποίκιλα) πολιτικό περιβάλλον και σε χρόνο εξαιρετικά περιορισμένο να κερδίσεις εκλογική αναγνωρισιμότητα με όπλο εκ προοιμίου αναποτελεσματικό (εθνικό νόμισμα) ήταν αδύνατο.
Να επιχειρήσουμε κάποια πρώτα «κρύα» συμπεράσματα :
1.- Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν μπορούσε να έχει άλλο αποτέλεσμα από αυτό που επήλθε. (Το 0.20 ή το 0.40 δεν έχει διαφορά). Αν ο στόχος ήταν η πρώτη προσπάθεια διάκρισης των πολιτικών στοιχείων και της αναγνωρισιμότητας του ΣΧΕΔΙΟΥ Β΄ με την ευκαιρία των εκλογών, πραγματοποιήθηκε σε ικανό βαθμό.
Δεν μπορούσε σε άλλο.
2.- Το αν ήταν ευνοϊκή η χρονική συγκυρία της συμμετοχής είναι ερευνητέο. Θεωρώ πως δεν ήταν. Αλλά ποιο γεγονός καθορίζει τη συγκυρία, όταν η απραξία, ως γεγονός , δεν παράγει το παραμικρό αποτέλεσμα ;
3.- Με δεδομένες τις αδυναμίες του εγχειρήματος (οικονομικές, οργανωτικές, περιφερειακές, μαζικής συμμετοχής, ) και τη συστημική και όχι μόνο, αντιπαλότητα, υπήρχε αντίδοτο ; Θεωρώ πως όχι.
Θεωρώ ότι η μάχη δόθηκε εξ αρχής, «εκτός έδρας». Αλλά θεωρώ εξίσου ότι δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Από τη στιγμή που αποφασίσθηκε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία της εκλογικής διαδικασίας ως δοκιμασία αντοχής των απόψεων μας στην ελληνική κοινωνία καλώς πράξαμε.
Το αποτέλεσμα δεν μπορούσε να είναι ριζικά διαφορετικό.
4.- Τελικά, έχει λόγο ύπαρξης το ΣΧΕΔΙΟ Β΄;
Ας ανοίξει μια συζήτηση που θα καθορίσει :
Α) Το ΣΧΕΔΙΟ Β΄ προβλέπει και αντιμετωπίζει την αποτυχία ενός ΣΧΕΔΙΟΥ Α΄ που απλώς προδικάζουμε ή είναι ΕΝΑ ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ σχέδιο και ΜΟΝΑΔΙΚΟ για την αντιμετώπιση της κρίσης και την ανατροπή ;
B) ToΣΧΕΔΙΟ Β΄είναι ΜΟΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ή και πολλά άλλα (που όμως τα λένε και άλλοι).
Γ) Το ΣΧΕΔΙΟ Β΄ ως πολιτικό υποκείμενο, ποιο κενό έρχεται να καλύψει ;
Αυτή η συζήτηση ν΄ανοίξει αλλά μέχρι τότε και επειδή έχουμε (οι παλιότεροι) πολλές φορές καταλάβει στη φαντασία μας τα «χειμερινά ανάκτορα» ας προσγειωθούμε.
Η απόφαση να εκτεθεί το ΣΧΕΔΙΟ Β΄στην εκλογική δοκιμασία, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ μπορούσε να έχει, στις δοσμένες πολιτικές συνθήκες.
Και αυτή θεωρώ ότι είναι η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης πραγματικότητας
Αν άξιζε το κόπο ;
Πιθανόν όχι.
Αλλά δοσμένης της ευκαιρίας, ποιός αποφεύγει να παίξει, ξέροντας ότι μόνο κέρδος μπορεί να έχει, περιορισμένο μεν, αλλά κέρδος.
Τι συντρίφτηκε σύντροφοι, το εκλογικό μας ποσοστό ή η αναγνωρισιμότητα μας ;
Για εκλογικό αποτέλεσμα μιλάμε, για τίποτε άλλο……..
Συνεπώς και απλά, δεν κερδίσαμε αλλά δεν χάσαμε….
Όλα τα άλλα είναι άσχετα με τις εκλογές.
