Στοιχεία – σοκ από την έκθεση της UNICEF για τα χρόνια των μνημονίων.
Τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, όπως η οικονομική και η ανθρωπιστική κρίση που χτύπησαν την Ελλάδα από το 2009 και εντεύθεν, είναι εμφανή. Ίσως γιατί τώρα φαίνονται με πιο έκδηλο τρόπο οι «μαύρες» τρύπες που άφησαν πίσω τους στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Σε αυτή την «πληγή» αναφέρεται ο ιστότοπος New Europe, εστιάζοντας στις επιπτώσεις που είχε και έχει η οικονομική κρίση στα παιδιά και στις οικογένειες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνική Εθνικής Επιτροπής της UNICEF, περίπου 686.000 παιδιά στην Ελλάδα (35,4% του συνόλου) βρίσκονται υπό το άμεσο φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Με το 28% περίπου της εργατικής δύναμης στην Ελλάδα να είναι εκτός εργασίας, ο αριθμός των ανηλίκων που μεγαλώνουν σε νοικοκυριά ανέργων έχει αυξηθεί 70% μέσα σε τέσσερα χρόνια. Αυτό είχε ως άμεσο αποτέλεσμα να επιδεινωθούν δραματικά οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών, καθώς ζουν με γονείς που είτε ο ένας, είτε και οι δύο έχουν χάσει τις δουλειές τους.
Περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν χάσει την πρόσβασή τους στην ασφάλιση και την κοινωνική πρόνοια.
Το άρθρο αναφέρεται στη δράση των ΜΚΟ που προσφέρουν τρόφιμα, είδη ένδυσης, υγειονομική περίθαλψη, ακόμη και ψυχολογική υποστήριξη στους μη έχοντες. Μάλιστα, υπάρχουν ανησυχητικά στοιχεία που δηλώνουν πως ολοένα και περισσότερα παιδιά αναγκάζονται να δουλέψουν για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, περίπου 6.000 ανήλικοι δούλευαν το 2012. Ανεπιβεβαίωτες εκτιμήσεις θεωρούν πως ο πραγματικός αριθμός είναι ακόμα μεγαλύτερος. Ως εκ τούτου τα ποσοστά των παιδιών που εγκατέλειψαν πρόωρα το σχολείο έχουν επίσης αυξηθεί αρκετά. Στατιστικά στοιχεία της Eurostat έδειξαν ότι το 11,4% των σπουδαστών στην Ελλάδα, διέκοψαν τις σπουδές τους κατά το 2012.
Το άρθρο περιλαμβάνει και κάποιες συνεντεύξεις ανθρώπων που έχουν υποστεί τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Όπως η 35χρονη άνεργη Μαίρη Κίλκη, μητέρα δύο παιδιών, που στηρίζεται οικονομικά από τους συνταξιούχους γονείς της. Λέει η ίδια: «Με την οικονομική κρίση, έχουμε επανεξετάσει τις προτεραιότητές μας και έχουμε κόψει τις περιττές δαπάνες.
Προσπαθούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης με τα παιδιά μας. Πάμε σε πάρκα, για παράδειγμα.
Προσπαθούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης με τα παιδιά μας. Πάμε σε πάρκα, για παράδειγμα.
Εάν είναι ευχαριστημένα, τότε είμαστε κι εμείς. Το πρώτο μου παιδί μπορούσε να απολαύσει το κολύμπι ή να χορεύει μπαλέτο σε πολύ νεαρή ηλικία. Είχαμε την οικονομική άνεση για να κάνει πολλές δραστηριότητες, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με το δεύτερο.
Χρησιμοποιούμε τα ρούχα της αδελφής της, τα παπούτσια της και τα παιχνίδια της».
Χρησιμοποιούμε τα ρούχα της αδελφής της, τα παπούτσια της και τα παιχνίδια της».
