Σχόλιο: Κατά τους «Μαρξιστές της συμφοράς» (και διάφορες «αντικαπιταλιστικές» γκρούπες και σχετικά κομματίδια που έμμεσα μίλησαν για «λαϊκή εξέγερση» στην Ουκρανία), η επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ στη Ρωσία και η σχεδόν περικύκλωση της από το ΝΑΤΟ οφείλεται σε… «ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς» κυρίως για τον …έλεγχο του φυσικού αερίου και των ενεργειακών πηγών. Παγκοσμιοποίηση και Υπερεθνικές Επιχειρήσεις δεν υπάρχουν και δεν παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο, η ΕΕ είναι μια… «λυκοσυμμαχία» έτοιμη να διαλυθεί από στιγμή σε στιγμή λόγω των ενδο-ιμπεριαλισμών των κρατών της κλπ. ανέκδοτα.
Την ίδια στιγμή που οι καλοβολεμένοι ινστρούχτορες αυτοί προσπαθούν να στριμώξουν την πραγματικότητα στην εκατοστή τρίτη απόδοση των Απάντων του Λένιν, στη Ρωσία οι τάσεις συμμαχίας της υπό τον Πούτιν Ρωσικής ελίτ που στηρίζεται από ένα πελώριο λαϊκό κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης, μαζί με το ΚΚ Ρωσίας, αλλά και με σημαντικά τμήματα Εργατικών Συνομοσπονδιών που στηρίζουν τον αγώνα του καθεστώτος απέναντι στην αδίστακτη επέλαση της Υ/Ε, γίνονται ολοένα και πιο διακριτές......
Φέτος, για πρώτη φορά μετά το 1991, δόθηκε επίσημη άδεια για την οργάνωση πανεργατικών συλλαλητηρίων για την Εργατική Πρωτομαγιά στην Κόκκινη Πλατεία, τα οποία ο ανεκδιήγητος λακές της Δύσης, Μπορίς Γιέλτσιν, είχε καταργήσει μετατρέποντας την Εργατική Πρωτομαγιά σε….«Αργία της Άνοιξης και της Εργασίας» (sic) κάποιων βολεμένων μεγαλο-συνδικαλιστών.
Φέτος, παγκοσμίως η Εργατική Πρωτομαγιά συνδέεται και –κατά τη γνώμη μας– πρέπει να συνδέεται από κάθε συνειδητοποιημένο, αγωνιζόμενο άνθρωπο, όσο ποτέ άλλοτε με τον αγώνα κατά της Νεοφιλελεύθερης Καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης. Η έκβαση του αγώνα αυτού θα κρίνει όχι μόνο το ταξικό ζήτημα (με τη στενή μαρξιστική έννοια) αλλά και την κοινωνική απελευθέρωση κάθε ετερο-καθοριζόμενης κοινωνικής ομάδας (όπως αυτή που πρεσβεύει η Περιεκτική Δημοκρατία), από την παγκοσμιοποιημένη κτηνωδία που καταστρέφει και εξευτελίζει τους λαούς και τους ανθρώπους τους με την οικονομική και τη φυσική βία. Η Εθνική απελευθέρωση από την Υπερεθνική Ελίτ & τις ντόπιες «δημοκρατικές» Χούντες της, και η Οικονομική και πολιτική Αυτοδυναμία των λαών μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για έναν τέτοιο πραγματικό διεθνισμό των λαών, και είναι ένα όραμα με συγκεκριμένη στρατηγική που είναι ικανό να δώσει νέα ασύλληπτη δύναμη αγώνα «στης γης τους κολασμένους». Η πρόταση μας για ένα Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσηςθεωρούμε ότι κινείται προς αυτή τη δύσκολη μεν αλλά κρίσιμα αναγκαία για το σκοπό αυτό, κατεύθυνση.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ
Για πρώτη φορά από το 1991 οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές ενώσεις της Ρωσίας θα διαδηλώσουν στην Κόκκινη Πλατεία για την Εργατική Πρωτομαγιά, όπως συνέβαινε την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, ανακοίνωσε την Τρίτη η Ομοσπονδία των Συνδικάτων της Μόσχας.
«Η Κριμαία επέστρεψε στη Ρωσία και τα συνδικάτα επιστρέφουν στην Κόκκινη Πλατεία» δήλωσε με ενθουσιασμό κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Συνδικάτων της Μόσχας Σεργκέι Τσερνόφ.
Φέτος, η επιστροφή συμβολικού χαρακτήρα των διαδηλωτών στη μεγαλύτερη πλατεία στη χώρα, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στο Κρεμλίνο, έλαβε την έγκριση των αρχών, όπως την εποχή της πρώην ΕΣΣΔ όταν η 1η Μαΐου αποτελούσε ευκαιρία για μεγάλες στρατιωτικές και πολιτικές παρελάσεις ενώπιον των ηγετών της Σοβιετικής Ένωσης.
«Η φετινή διαδήλωση θα έχει επίσης αντιφασιστικό χαρακτήρα, εξαιτίας της κατάστασης στα σύνορά μας» ανέφερε ο Αλεξάντρ Σερτσουκόφ, ο πρόεδρος του ρωσικού πολιτικού κόμματος «Ένωση των Εργατών» αναφερόμενος στα γεγονότα στα ανατολικά της Ουκρανίας.
Ο Τσερνόφ προσέθεσε ότι απέστειλε πρόσκληση στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, χωρίς να έχει μέχρι στιγμής λάβει απάντηση. Ο δήμαρχος της Μόσχας, Σεργκέι Σομπιάνιν, από την πλευρά του, αποδέχθηκε την πρόσκληση.
Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια διαδηλωτές αναμένεται να κατακλύσουν τους δρόμους σε ολόκληρη τη Ρωσία για να πάρουν μέρος στις συγκεντρώσεις για την Πρωτομαγιά. Στη διαδήλωση της Μόσχας πέρυσι συμμετείχαν περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι.
—-
[Σ.Σ. Οι κάπως ασαφείς περιγραφές του παρακάτω δελτίου τύπου του ITAR-TASS ειδικά για τα δρώμενα στην Πρωτομαγιά επί ΕΣΣΔ και στο μεταίχμιο της μετάβασης στο καπιταλιστικό καθεστώς αναδημοσιεύονται βασικά για κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία.]
Η Ρωσία αναβιώνει την παράδοση των διαδηλώσεων της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Κόκκινη Πλατεία
ΠΗΓΗ: ITAR -TASS / ΜΟΣΧΑ , 29/04/2014.
Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι θα λάβουν μέρος στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς των εργατικών συνδικάτων σε όλη τη Ρωσία. Μια εορταστική πορεία θα οργανωθεί στην Κόκκινη Πλατεία στο κέντρο της Μόσχας, για πρώτη φορά από το 1991. Ο επικεφαλής της Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων Mikhail Shmakov δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στο ITAR -TASS ότι η Ρωσία αναβιώνει την παράδοση εορτασμού της Πρωτομαγιάς στα τείχη του Κρεμλίνου.
«Διαδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν σε 1.100 πόλεις και δήμους. Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι θα συμμετέχουν σε αυτά και ελπίζω ότι η φωνή τους θα ακουστεί», είπε, προσθέτοντας ότι «τα περιφερειακά γραφεία των συνδικάτων προσθέτουν κοινά συνθήματα μαζί με τα αιτήματα τους». Κατά την άποψη του Shmakov, παρά την ιστορία της Πρωτομαγιάς που υπερβαίνει τα 100 χρόνια, το σύνθημα για μια εργάσιμη ημέρα οκτώ ωρών εργασίας παραμένει επίκαιρη.
Μετά την Επανάσταση του 1917, η ημέρα της αλληλεγγύης των εργαζομένων εορταζόταν επίσημα, μαζικά και πανηγυρικά. Παραδοσιακές εκδηλώσεις ξεκινούσαν με ομιλίες καλωσορίσματος από τα κορυφαία στελέχη του κόμματος, στη συνέχεια, πραγματοποιούταν παρέλαση και η γιορτή έκλεινε με εκδηλώσεις πολιτισμού και πορεία των εργαζομένων. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Πρωτομαγιά ήταν σύμβολο της επανάστασης και της ταξικής πάλης. Τώρα, σχεδόν σε όλες τις χώρες είναι μια ειρηνική ημέρα αργίας. Στη Ρωσία, η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης των Εργαζομένων μετονομάστηκε σε Αργία της Άνοιξης και της Εργασίας (Holiday of Spring and Labor) το 1992. Το 1990, το προτελευταίο έτος οπότε οι διαδηλώσεις έγιναν στην Κόκκινη Πλατεία, η Πρωτομαγιά μετατράπηκε σε πολιτική δράση «υψηλού πνεύματος».
Η προετοιμασία του 28ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ ήταν σε εξέλιξη, έντονες πολιτικές συζητήσεις λάμβαναν χώρα στην κοινωνία, το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος προσπάθησε να ελέγξει την εμπειρία των σαρωτικών πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων που ονομάστηκαν περεστρόικα και να οργανώσει ένα συνέδριο χωρίς εσωτερική διάσπαση. Όλα αυτά ήταν το υπόβαθρο των εκδηλώσεων της Πρωτομαγιάς. Στη συνέχεια, το συλλαλητήριο της Πρωτομαγιάς στη Κόκκινη Πλατεία χωρίστηκε σε δύο ομάδες ακτιβιστών. Οι περισσότεροι διαδηλωτές είχαν επικριτική, αλλά εποικοδομητική διάθεση που καθόρισαν την κλίμακα και έδιναν τον τόνο της ημέρας. Άλλοι ακτιβιστές επιδίωκαν προσβλητικούς στόχους: μαύρες σημαίες των αναρχικών, τρίχρωμες σημαίες μοναρχικών, πορτρέτα του τελευταίου αυτοκράτορα της Ρωσίας Νικόλαου Β ‘ και του Σοβιετικού ηγέτη Στάλιν. Και όλα αυτά συνέβησαν στο πλαίσιο ενός συνθήματος των ακροδεξιών εθνικιστών απέναντι στις κατεστημένες αρχές, «Από το αξίωμα στη φυλακή !»
Διαδηλώσεις που έχουν γίνει στη Μόσχα έχουν μαζέψει περί τα 100.000 άτομα στο παρελθόν. Περίπου 50.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε μια διαδήλωση στην Κόκκινη Πλατεία το 1991, έπειτα από την οποία η παράδοση διακόπηκε για 13 χρόνια. Τότε ο Mikhail Shmakov ηγήθηκε της Μοσχοβίτικης Ομοσπονδίας Συνδικάτων και είπε κάτι που αναπαράγεται στα αρχεία των ειδήσεων της TASS – ότι μια δράση «που θα συμπεριλάμβανε τον Πρόεδρο της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τον πρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου της ΕΣΣΔ Anatoly Lukyanov, τον πρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου της RSFSR Μπορίς Γιέλτσιν [ο πρώτος μετασοβιετικός Ρώσος πρόεδρος], και τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Πόλης της Μόσχας Gavriil Popov, θα διοργανωνόταν υπό το σύνθημα “Ένωση, Αλληλεγγύη, Ανθρώπινα Δικαιώματα για την Εργασία.”»
Μετά το 1991, η αργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς μετατράπηκε σε μαζικές πολιτικές συνάξεις υποστηρικτών ριζοσπαστικά σκεπτόμενων πολιτικών. Για παράδειγμα, μια δράση που επονομάστηκε ως «μια διαδήλωση Κομουνιστο-γενών οργανώσεων» έλαβε χώρα στην Κόκκινη Πλατεία το 1992. Η διαδήλωση ξεκίνησε με την εκτέλεση του ύμνου της Σοβιετικής Ένωσης και την ανάρτηση της Κόκκινης Σημαίας, και ολοκληρώθηκε με τις εκκλήσεις του επικεφαλής του κινήματος της αντιπολίτευσης «Εργαζόμενη Μόσχα», Viktor Anpilov, για «την έγκαιρη αποπομπή του Προέδρου Μπορίς Γιέλτσιν, τον εκτοπισμό του Δημάρχου της Μόσχας Gavriil Popov από την εξουσία και την παραπομπή του τελευταίου σε δίκη».
Ταυτόχρονα, μια πραγματικά εν πλήρη ανάπτυξη, μαζική διαδήλωση επ’ ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας Εργατών στήθηκε στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, το Κίεβο, την 1η του Μάη, 1992. Εκατοντάδες διαδηλωτών με κόκκινα πλακάτ και συνθήματα «Το μέλλον είναι με τον Σοσιαλισμό!», «Όχι στον Καπιταλισμό!», συναθροίστηκαν στο Μνημείο Φιλίας που είχε αφιερωθεί στην επανένωση της Ουκρανίας με τη Ρωσία και επικαλούνταν τη μάχη ενάντια στον εθνικισμό και την συνένωση των εργατών.
