Ολοκληρώθηκαν και οι Εκλογές 2014.
Όπως αναμενόταν όλοι νίκησαν. Ή τουλάχιστον όλοι δήλωσαν οτι νίκησαν.
Κάτι για το οποίο, το AmanToMatiMou είχε ήδη προβλέψει από το Σάββατο μέσω τουίτερ (φωτο)*
Είναι όμως τα πράγμτα έτσι;
Είναι όλοι νικητές, ή μήπως ψεύδονται;
Ας ρίξουμε μια πιο αναλυτική ματιά:
Ας ρίξουμε μια πιο αναλυτική ματιά:
ΣΥΡΙΖΑ: Ναι, βγήκε πρώτο κόμμα. Ναι εξέλεξε τη Δούρου στην Αττική. Όμως, έχοντας απέναντί του την πιο αστεία κυβέρνηση όλων των εποχών, το 26% δεν το λες και περηφανή νίκη.
ΝΔ: Οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος θα θεωρούσε το 22% της ΝΔ μια τραγωδία. Εκτός φυσικά από τον Αντωνάκη. Που όμως δεν είναι σοβαρός, οπότε δεν έχει να κάνει. Άσε που όλες οι προσωπικές επιλογές του πήγαν άπατες. Και που επί ηγεσίας του ο Σύριζα από το 4% έφτασε στο 26. Μεγάλη ήττα.
ΧΑ: Οκ, ανέβασαν το ποσοστό τους, αλλά με το μισό κόμμα στη φυλακή για κακουργήματα, δεν το λες και νίκη.
ΠΑΣΟΚ: Σε άλλες εποχές το 8% το έπαιρνε ο Ανδρέας μόνο που θα ην έβγαζε έξω να κατουρήσει. Όσο κι αν για τον Βενιζέλο θεωρείται νίκη (άλλωστε για τον Βενιζέλο κάθε μέρα εκτός φυλακής θεωρείται μια προσωπική επιτυχία) η ουσία είναι οτι το ΠΑΣΟΚ τελειώνει. Ήττα.
ΠΟΤΑΜΙ: Ο Σταύρος ο Θεοδωράκης είχε δηλώσει – σεμνά σεμνά – οτι αν δεν είναι τρίτο κόμμα θα το θεωρήσει μεγάλη αποτυχία. Τελικώς ήταν πέμπτο. Άρα με τα ίδια του τα λόγια ηττήθηκε, δεν το λέω εγώ.
ΚΚΕ: Η μικρή άνοδος και το 6% σημαίνει βάσανα και μόνο βάσανα. Άντε πάλι από την αρχή να ψάχνουν να βρουν μήπως αυτή η άνοδος οφείλεται στη διάβρωση των λαϊκών αγώνων από την πλουτοκρατία και το κεφάλαιο. Άρα ήττα.
ΑΝ.ΕΛ: Έχασαν τη μισή εκλογική τους δύναμη. Άρα ήττα ασυζητητί.
ΔΗΜΑΡ: Και περνάμε στον μεγάλο νικητή της χθεσινής εκλογικής βραδυάς. Και ο μεγάλος θρίαμβος της ΔΗΜΑΡ συμπυκνώνεται στην χθεσινοβραδυνή δήλωση του Φώτη Κουβέλη: “Από αύριο πρέπει να συζητήσουμε το αποτέλεσμα των εκλογών”.
Αυτό είναι. Το ζητούμενο είναι η συζήτηση. Δώσε στο μέσο ΔΗΜΑΡίτη συζήτηση και πάρ’του την ψυχή.
Και δεν είναι μόνο η ΔΗΜΑΡ. Είναι όλο το πολιτικό κομμάτι της λεγόμενης (άγνωστο γιατί) “κεντροαριστεράς”. Το θέμα είναι να γίνεται συζήτηση. Να συζητάει ο Κουβέλης με τη Ρεπούση. Ο Μπίστης με τον Ψαριανό. Ο Μαργαρίτης με τον Λοβέρδο. Ο Χωμενίδης με τον Τατσόπουλου. Η Μπατζελή με την Ξενογιαννακοπούλου.Ακόμα και η Βάνα Μπάρμπα με τον Γιώργο Βέλτσο.
Μην τους πείς μόνο να κάνουν. Αυτό είναι το δύσκολο. Πες του να συζητάνε και είναι άρχοντες.
Το δήλωσε άλλωστε χθες το βράδυ και ο Ανδρέας ο Λοβέρδος, με τη γνωστή του σοβαρότητα: “Από αύριο πρέπει να ανοίξει ο διάλογος για την Κεντροαριστερά”.
Τα ποσοστά δεν έχουν καμμια σημασία. Σημασία έχει να γίνεται συζήτηση.
Ο Φώτης Κουβέλης έχει αισίως συμπληρώσει ήδη σαράντα χρόνια πολιτικής καριέρας με συζήτηση και τίποτα άλλο. Και η οποία από σήμερα το πρωί ξεκινάει και πάλι.
Αμφιβάλλει κανείς οτι είναι ο μεγάλος νικητής;
