Γράφει ο Άρης Ιχθύς Συνωμοσιολόγος
Το καθεστώς του προέδρου Ομπάμα, πλούσιo σε αλαζονεία υπεροψία και έπαρση, μετέτρεψε την ουκρανική κρίση σε κρίση των σχέσεών της Αμερικής με τη Ρωσία. Εκ προθέσεως ή απλά ηλίθια προπαγάνδα, τα ψέματα της Ουάσιγκτον οδηγουν τα πράγματα από την κρίση στον πόλεμο.
Μη θέλοντας να ακούσει τις ανόητες απειλές της Ουάσινγκτον,η Μόσχα σταμάτησε να παίρνει τηλεφωνήματα από τον Ομπάμα και ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Η κρίση προήλθε στην Ουκρανία μετά την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης από τον δάκτυλο της Ουάσινγκτον και των Δυτικών για να την αντικαταστήσει με τις μαριονέτες τους. Οι μαριονέτες με λόγια και πράξεις άρχισαν να δρουν εναντίον του πληθυσμού των πρώην ρωσικών περιοχών που προσαρτήθηκαν στην Ουκρανία από τους πρώην κομμουνιστές ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης.
Οι συνέπειες αυτής της ηλίθιας πολιτικής – διπλωματίας των Αμερικάνων, οδήγησε τους πολίτες της Ουκρανίας σε δημοψήφισμα για την επιστροφή στη Ρωσία. Η Κριμαία επέστρεψε στην Ρωσία και η Ανατολική Ουκρανία και άλλες περιοχές στο νότο της χώρας είναι πιθανό να την ακολουθήσουν.
Γιατί το καθεστώς Ομπάμα προσπαθεί να προκαλέσει το ρωσικό στρατό;
Η απάντηση ίσως βρίσκεται στο γεγονός ότι το σχέδιο της Ουάσιγκτον να εκδιώξει τη Ρωσία από την ναυτική βάση της Μαύρης Θάλασσας πήγε στραβά, και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες “δωρίζουν” με πονηρό τρόπο τμήματα της Ουκρανίας και ελπίζουν σε μια πιθανή ρωσική στρατιωτική εισβολή , ετσι ώστε να άρουν και αυτοι την ευκαιρία για να έχουν την αφορμή να δημιουργήσουν σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και την ανάπτυξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Μαύρη θάλασσα.
Η απάντηση ίσως βρίσκεται στο γεγονός ότι το σχέδιο της Ουάσιγκτον να εκδιώξει τη Ρωσία από την ναυτική βάση της Μαύρης Θάλασσας πήγε στραβά, και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες “δωρίζουν” με πονηρό τρόπο τμήματα της Ουκρανίας και ελπίζουν σε μια πιθανή ρωσική στρατιωτική εισβολή , ετσι ώστε να άρουν και αυτοι την ευκαιρία για να έχουν την αφορμή να δημιουργήσουν σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και την ανάπτυξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Μαύρη θάλασσα.
Εντέχνως η Δύση στήνει την ακολουθία εκείνη που χρειαζόταν για να δυναμώσει το ΝΑΤΟ και την παρουσία της στην Μαύρη θάλασσα , έχοντας το άλοθι , διότι ο Πούτιν ασκεί “επεκτατική πολιτική” στην Ουκρανία και σε Χώρες του πρώην Σοβιετικού Μπλοκ.
Επίσης, με ακόμη πιο βαθιά λόγια, εδραιώνοντας ένα νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίαςανοιγει η πόρτα για τρισεκατομμύρια δολάρια σε κέρδη και έσοδα για τη στρατιωτική βιομηχανία των ΗΠΑ καθώς στα πλαίσια της ενδυνάμωσης των χωρών του ΝΑΤΟ ,λόγω της Ρωσικής απειλής , όλες οι Χώρες θα ψωνίσουν από τα “καλούδια” των Αμερικάνων .
Είναι ένα γερό χαρτί για την ανάκαμψη της Οικονομίας των ΗΠΑ, που δείχνει να φθίνει και να κοντεύει να σκάσει , και με χειρουργική ακρίβεια το ρίχνει στο ταμπλώ της Διπλωματίας.
Μια χούφτα των στρατευμάτων , μισθοφόρων και αεροσκαφών που έστειλε Ουάσιγκτον για να “κατευνάσει” την οργή της Ρωσικής Αρκούδας που λειτουργεί επίτηδες προβληματικά και αναποτελεσματικά , δεν είναι παρά ένα ακόμη κόλπο των ΗΠΑ για να θερμάνουν περαιτέρω το σηνικό.
Οι οικονομικές κυρώσεις που εφαρμόζονται μεμονωμένα σε Ρώσους αξιωματούχους δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο παρά μόνο την ανικανότητα της Ουάσινγκτον. Οι πραγματικές κυρώσεις θα έβλαπταν τις Χώρες-μαριονέτες του ΝΑΤΟ, περισσότερο από την ίδια τη Ρωσία.
Η Ουάσιγκτον απαιτεί από την Ρωσία να κόψει το έδαφος κάτω από τα πόδια των φιλορώσων διαδηλωτών στην ανατολική Ουκρανία και να τους πείσει να υπακούσουν το -καθεστώς μαριονέτα- του Κιέβου, όμως αυτό φαντάζει πραγματικά πολύ δύσκολο να συμβεί από την μεριά της Ρωσίας.
Οι απαιτήσεις αυτές είναι τόσο υπερρεαλιστικές που ξεπερνούν κάθε λογική μορφή αλαζονείας.
Τα δυτικά και ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης που είναι υποστηρικτές της πολιτικής της Ουάσινγκτον προωθούν αυτές τις μη ρεαλιστικές απαιτήσεις ως κάτι φυσιολογικό.
η Ουάσινγκτον προσπαθεί να πλασσάρει την Ρωσία σαν -αυτοκρατορία του κακού- και να δαιμονοποιήσει τον πρόεδρός της, Βλαντιμίρ Πούτιν σχετικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία, διότι είναι σε αντίθεση με τα αμερικανικά συμφέροντα.
Η αλαζονεία της είναι άνευ προηγουμένου και μπορεί να θέσει τον κόσμο στην καταστροφή.
Που είναι η αίσθηση της αυτοσυντήρησης και προστασίας στην Ευρώπη;
Γιατί η Ευρώπη δεν έχει εκδόσει εντάλματα σύλληψης για καθένα από το καθεστώς του Ομπάμα;
Χωρίς κάλυψη από την Ευρώπη και τα ευρωπαικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που εξυμνούν τον Ομπάμα, η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο σε πόλεμο.