Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΗ*
Η παράταση των ημερών του φρέσκου γάλακτος έχει μακρά ιστορία! Κατά καιρούς έχουν γίνει προσπάθειες παράτασης των ημερών του από την πλευρά του Υπουργείου Ανάπτυξης και των κατά περιόδουςδιαφόρων υπουργών ή υφυπουργών του, οι οποίοι υπακούοντας στις επιθυμίες μερίδας των γαλακτοβιομήχανων υπήρξαν πρόθυμοι να υλοποιήσουν τις επιταγές τους με πρόσχημα τον ανταγωνισμό και τη μείωση των τιμών του καταναλωτή. Το ότι δεν υλοποιήθηκε μέχρι τώρα ως μέτρο «εξυγίανσης» και «εξισορρόπησης» της αγοράς ως πολιτική του «υγιούς» ανταγωνισμού οφείλεται στις αντιδράσεις του κτηνοτροφικού κόσμου. Οι κτηνοτρόφοι σύσσωμοι ,και όχι μόνο οι αγελαδοτρόφοι, αντιδρούν, το προτάσσουν, μαζί με τη φέτα, ως ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα και το θεωρούν «αιτία πολέμου». Μαζί τους μερίδα των εγχώριων γαλακτοβιομηχανιών, κυρίως των μικρών, οι οποίες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν με την επικράτηση του μέτρου κι από κοντά τους, πιεζόμενη, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η οποία προασπίζεται, όχι τον κόσμο τον οποίο, υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, αλλά την πολιτική της παρουσία, την πολιτική της ύπαρξη και επιβίωση. Στη σύγκρουση, οι υπουργοί τάσσονται στο πλευρό των εγχώριων συμφερόντων και κυρίως με την πλευρά των κτηνοτρόφων, διαφορετικά θα τους σβήσει η πολιτική ιστορία και το πολιτικό τους μέλλον θα είναι αβέβαιο.
Όμως τελευταία το θέμα έρχεται και επανέρχεται. Η τρόϊκα το θέτει μετά επιτάσαεως και απαιτεί την εφαρμογή του επικαλούμενη την έκθεση του ΟΟΣΑ. Γιατί άραγε τόση πρεμούρα για το γαλατάκι μας;
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως δευτερογενές ζήτημα στο οποίο θα μπορούσαν να συμφωνήσουν για να ξεπεραστούν τα αγκάθια της διαπραγμάτευσης με την τρόϊκα και να επιτευχθεί συμφωνία με αποτέλεσμα τη ροή της δανειοδότησης και την αποκατάσταση του αισθήματος πολιτικής βεβαιότητας, ασφάλειας και σταθερότητας, ενόψει μάλιστα των πολλαπλών εκλογών.
Όμως το ζήτημα δεν είναι δευτερογενές, είναι πρωτεύoν. Πολιτικός στόχος της τρόϊκας ο πρωτογενής τομέας της χώρας στο σύνολό της και η παραγωγική αποδιάρθρωση και αποδυνάμωση της οικονομίας της. Με την παράταση των ημερών του φρέσκου γάλακτος δεν θα πληγεί μόνο η αγελαδοτροφία, αλλά η κτηνοτροφία στο σύνολό της. Η τιμή παραγωγού του αγελαδινού γάλακτος, με τις αθρόες εισαγωγές, θα κατρακυλήσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα από τα 0,42 ευρώ που είναι σήμερα και που ίσα ίσα εξασφαλίζει την επιβίωσή της με αποτέλεσμα τη σταδιακή υπερχρέωσή της και την παντελή της εξάλειψη λόγω μη οικονομικής βιωσιμότητας. Μαζί της και η υπόλοιπη αιγοπροβατοτροφία, η οποία θα δει τις τιμές του αιγοπρόβειου γάλακτος σταδιακά να μειώνονται με τη χρήση του εισαγόμενου και τη νόθευση των γαλακτοκομικών από τις αθρόες εισαγωγές. Το πλήγμα θα είναι θανάσιμο για την κτηνοτροφία ,της οποίας η παραγωγή κάθε χρόνο, λόγω του υψηλού κόστους, μειώνεται και σταδιακά συρρικνώνεται. Την κτηνοτροφία στη φθίνουσα πορεία θα ακολουθήσει η γεωργική παραγωγή, η οποία λόγω της μείωσης ή της εξάλειψης της αγελαδοτροφίας και αιγοπροβατοτροφίας θα μειωθεί και οι τιμές παραγωγού θα πέσουν με αποτέλεσμα να καταστεί ασύμφορη η εκμετάλλευση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Άμεση θα είναι λοιπόν η επίπτωση στο σύνολο του πρωτογενούς τομέα τον οποίο όλοι αποκαλούνται ως κυρίαρχη οικονομική προτεραιότητα και δραστηριότητα για την έξοδό μας από την οικονομική κρίση. Κατ΄επέκτασιν άμεση θα είναι και η επίπτωση στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
Το ξέρουν αυτό οι τροϊκανοί κι εκεί στοχεύουν και γι΄αυτό επιμένουν. Στην οικονομική αποδυνάμωση αυτής της χώρας με την παραγωγική αποδιάρθρωσή της και διάλυση κάθε παραγωγικού τομέα και ιστού με αποτέλεσμα την πολιτική μας υποτέλεια και την επικυριαρχία των ξένων κέντρων των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων. Αυτός είναι ο στόχος που θέλουν να επιτύχουν με όχημα το «γαλατάκι» μας. Την οικονομική και πολιτική υποδούλωση αυτής της χώρας. Θα το δεχτούμε; Όχι βέβαια. Το φρέσκο γάλα ας γίνει και αυτό το προγεφύρωμα της αντίστασης και αντίδρασης ,όχι μόνο των κτηνοτρόφων αλλά ολόκληρης της ελληνική κοινωνίας και των υγιών πολιτικών δυνάμεων που λένε όχι στα μνημόνια και στις επιταγές της τρόϊκας. Από το «γαλατάκι» μας ας πάρουμε τις δυνάμεις ... και με τη γκλίτσα στα χέρια ας ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική.
* Ο Δημήτρης Καμπούρης είναι Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων και πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
Πηγή: Δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 5/3/2014
