Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Όταν οι λέξεις αλλάζουν νόημα


Πανηγύρια λοιπόν, ξανά. Η κρίση τελείωσε, τα πάθη μας τελειώνουν και η ανάπτυξη έρχεται. Όπως έρχεται κάθε χρόνο βέβαια σύμφωνα με την ετήσια πρόβλεψη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου και του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών. Παράλληλα ο «μνημονιακός» Τύπος …ξεσαλώνει, φωνάζοντας για νίκη της κυβέρνησης και ήττα της άκρατης καταστροφολογίας της αριστεράς (μόνο η αριστερά μας νοιάζει, αυτή μας απειλεί).Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια της ελληνικής κρίσης πολλές λέξεις άλλαξαν …σημασία. Όπως έγραφε κάποτε και ο Θουκυδίδης «καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει»*. Η σχεδόν εγκληματική φορολογική πολιτική της κυβέρνησης απέφερε το τρικ του πλεονάσματος 2 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 500 εκατ. θα επιστρέψουν πίσω στους πιο αδύναμους πολίτες, στην αφετηρίας τους δηλαδή. Αυτό, εν έτει 2014, λογίζεται ως επιτυχία.
Παράλληλα όπως συνηθίζεται, καμία λέξη για τα σημαντικά. Μετά το Μνημόνιο, τι; Θα βγούμε στις αγορές, για να δανειστούμε με το υπέρογκο επιτόκιο του 6%, όταν μέχρι τώρα δανειζόμασταν με περίπου 3%; Χλωμό. Οπότε όποιος γράφει πως δεν θα υπάρξει νέο Μνημόνιο, αντιμετωπίζει τον σοβαρό κίνδυνο να εκτεθεί. Προφανώς δεν θα έχει το ίδιο όνομα, αναφέρθηκε παραπάνω το «παιχνίδι» των λέξεων, μάλλον δεν θα έχει ούτε ΔΝΤ μέσα, που θα αντικατασταθεί με περισσότερη Ευρώπη. Όπως και να το ονομάσουν όμως, μια δανειακή σύμβαση ειδικά για την Ελλάδα με συγκεκριμένες απαιτήσεις και δημοσιονομικούς στόχους, είναι Μνημόνιο κι όποιος δεν θα το δει θα εθελοτυφλεί.
Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα θυμίζει έναν αγώνα …ποδοσφαίρου, όπου η αδύναμη ομάδα πέτυχε ένα τυχερό γκολ στα πρώτα λεπτά. Στη συνέχεια το φαβορί πιέζει ανελέητα, ωστόσο ο αδύναμος κατορθώνει με νύχια και με δόντια να στείλει τον αγώνα στην παράταση. Η ήττα όμως, δεν αχνοφαίνεται στον ορίζοντα αλλά περιμένει στην επόμενη γωνία…

*Μετ: «και τη καθιερωμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους»