Είναι σαν τον ταχυδρόμο, χτυπάει πάντα τρεις φορές και μάλιστα τις πλέον ακατάλληλες ώρες.
Ο συγκεκριμένος...φίλος εκτός από την αδιακρισία του, κουβαλάει και τόνους δειλίας, κρύβεται και μάλιστα καλά και εμφανίζεται όταν δεν πρέπει.
Σαν τις κυβερνήσεις που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από τη χώρα.
Δειλές, μοιραίες και άβουλες κρύβονται πίσω από τα φουστάνια της Αγγέλας, κάτω από τα παντελόνια -ή μέσα δεν έχει σημασία- των τροικανών και χτυπούν ύπουλα και ανελέητα.Και καλά να έρθει όταν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις, όταν έρχεται επί υπουργίας Αδώνιδος, η μάχη είναι άνιση.
Όλα, από τις εξετάσεις για την διάγνωση, μέχρι τη.... θεραπεία και την κηδεία κοστίζουν και τελικά ανακαλύπτεις πως είναι πεταμένα λεφτά, όπως τα νέα δάνεια της υπερχρεωμένης Ελλάδας, ότι μπαίνει από δόση καταλήγει στο πηγάδι, στη μαύρη τρύπα του απύθμενου χρέους.
Και έχεις και τον Άδωνη να πουλάει μαγκιά και γνώση.
Έλεος, ο καρκίνος παλεύεται, ο Μπουμπούκος όχι.
Στα εξωτερικά ιατρεία μεγάλου νοσοκομείου οι καρκινοπαθείς ανασφάλιστοι περιμένουν να πληρώσουν τις εξετάσεις τους, οι μεταξύ τους κουβέντες για την πορεία του ΕΣΥ, για τα χάλια της υγείας, για την υπερπροσπάθεια των γιατρών και νοσοκόμων και το δια ταύτα "άντε και διαγνώστηκε ο καρκίνος, και άντε και έχουν το κουράγιο να το παλέψουν, με τι λεφτά;"
Αυτή η ευχή "την υγειά μας νάχουμε και όλα γίνονται" τους βγάζει περιπαιχτικά τη γλώσσα, κλείνει πονηρά το μάτι και προσθέτει "λεφτά, για νάχεις την υγειά σου, έχεις;"
Άνθρωποι με ημερομηνία λήξης στα γκισέ, όσο έχουν θα είναι εκεί, και μετά τι;
Παράπλευρες απώλειες των αποφάσεων των πεφωτισμένων σωτήρων, που πάντα στο παραπέντε καταφέρνουν να περάσουν τις γραμμές και να βρεθούν επιπλέοντες στο καταστροφικό τους τσουνάμι.
Οι φελλοί και τα σκατά τα καταφέρνουν και είναι στον αφρό και όσο και αηδιάζουμε που τα βλέπουμε, θα είναι πάντα εκεί, εκτός και αν εμείς αποφασίσουμε αλλιώς.
Στο καλά στημένο εκλογικό παιχνίδι και λίγο πριν ρίξουμε το κουκί, ας σκεφτούμε τις ουρές των ανέργων, τα παιδιά μας στα συσσίτια, τους ανασφάλιστους καρκινοπαθείς, τους άστεγους στους δρόμους.
Κανείς δεν μας εγγυάται πως δεν θα είμαστε στις ίδιες ουρές μόλις καταφέρουν να υφαρπάξουν την ψήφο μας, τα πολιτικά κοράκια καραδοκούν, το παιχνίδι είναι στημένο και μόνο εμείς μπορούμε να το αλλάξουμε.
Δεν ξεσηκωνόμαστε, δεν αντιδρούμε, είμαστε χωμένοι βαθιά στη νιρβάνα ή μήπως στο φόβο;
Όπως και νάχει όμως δεν την γλιτώνουμε , γιαυτό τουλάχιστον την ύστατη στιγμή ας διαχειριστούμε σωστά την ψήφο μας.
Παλιοπολιτικοί σε νέα(;) κόμματα και κινήματα, μου θυμίζει τη λαϊκή σοφή ρήση: Ο λύκος κι αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε, ούτε την κεφαλή του....
