 |
Οι Ταξικές Κοινωνίες, για όσο χρονικό διάστημα εκφράζουν με την ύπαρξή τους μια Ιστορική νομοτελειακή αναγκαιότητα, στον αγώνα του Ανθρώπινου είδους για την (παραγωγική μεταποίηση και) ιδιοποίηση της φύσης, υπαγορεύουν και την συνεπή και αναπόδραστη προς τις μορφές της Κοινωνικής τους συγκρότησης αναγκαιότητα, της ύπαρξης και εναλλαγής των αντίστοιχων μορφών Κρατικής εξουσίας, ως μηχανισμών – φορέων των δοσμένων κατά περίπτωσιν και περίστασιν συσχετισμών Ταξικής Κυριαρχίας, που εκφράζονται μέσα από την κάθε επιμέρους ειδική Ταξική τους εκπόρευση και έκφανση.
Το Κράτος είναι ο Καθολικός συμπυκνωτής και συλλογικός εκφραστής της Ταξικής φύσης και βούλησης όλων των Ταξικών Κοινωνιών, γι αυτό : Ο Κρατικός μηχανισμός εν γένει, μπορεί να υπάρχει και να συντηρείται, μόνο ως έκφραση της κοινής Κοινωνικής βούλησης των εκάστοτε Αρχουσών Τάξεων, και της ανάλογης γενικής Κοινωνικής αποδοχής, συναίνεσης ή/και ανοχής των λοιπών Κυριαρχούμενων Κοινωνικών και Οικονομικών Τάξεων και επιμέρους Στρωμάτων.
Για να συντηρηθεί λοιπόν αυτό το Κράτος απαιτείται η βούληση καταρχήν της Άρχουσας Τάξης, και η συναίνεση της Κοινωνίας συνολικά, που επιτυγχάνεται αναλόγως, ως προς την καθεκάστην τρέχουσα συγκυρία, με τον πιο «μαλακό» ή/και τον πλέον βάρβαρο και άγριο τρόπο.
Κατά κανόνα βέβαια πάντα, οι Κυρίαρχοι κύκλοι των Αρχουσών Τάξεων, ως συλλογικοί εκφραστές της «Κοινωνικής» (τους) βούλησης, φροντίζουν να μετακυλούν το κύριο μέρος – αν δεν είναι επιτευκτό το όλον – του κόστους ύπαρξης, συντήρησης και ανάπτυξης του Κρατικού τους μηχανισμού στις Εκμεταλλευόμενες και Καταπιεζόμενες Τάξεις.
Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, και στην εποχή μας, κυρίως με την έμμεση και άμεση φορολογία, με την πρώτη να αποτελεί την κυρίως τούρτα, και την δεύτερη το απαραίτητο «κερασάκι», που παίζει ακριβώς τον ρόλο του δέντρου, πίσω από το οποίο αποκρύπτεται το δάσος. Μια συμπληρωματική Ετήσια Ληστεία, προκειμένου να αποκρυφτεί το διαρκές έγκλημα της καθημερινής Αφαίμαξης.
Στα μικρομεσαία ψαράκια που εξαναγκάζονται να ασκούν για βιοπορισμό το (ΑΝ) Ελεύθερο Επάγγελμα, έχουν προστεθεί τις τελευταίες δεκαετίες και οι περιοδικές καταβολές του ΦΠΑ, ‘όπως και οι διάφοροι έλεγχοι μετά προστίμων και «συμβιβασμών» …. κτλ …. κτλ …..
Μετά τα όποια «τυχόντα», αλλά στην πραγματικότητα ΑΝΑΓΚΑΙΑ πρόστιμα, όπως πχ για παρκινγκ, που η επιβολή και είσπραξή τους βασίζεται σε συνθήκες που διαμορφώνει η Άρχουσα Τάξη ώστε να καθίσταται αναπόφευκτη η «Παραβατικότητα» που τα καθιστά «Αναγκαία», όπως η έλλειψη χώρων στάθμευσης στην προκείμενη περίπτωση …. (έτσι μπορούν να βάλουν και πρόστιμα για το πέταμα των αποτσίγαρων λόγω απουσίας δημόσιων σταχτοδοχείων, του φτυσίματος λόγω έλλειψης πτυελοδοχείων, των ακαθαρσιών των οικόσιτων ζώων …. κτλ …. κτλ …), το πρώτο είδος φόρων που πληρώνει η Κοινωνία των Αφελών Πολιτών, είναι οι ΒΛΑΚΕΙΑΣ Επιλεκτικοί ….
Βλακείας Επιλεκτικούς, ονομάζω τους Φόρους που δεν είναι Κοινωνικά Εξαναγκαστικοί αφεαυτοί, αλλά επιβάλλονται Επιλεκτικά στους Πολίτες, ανάλογα με τον βαθμό που οι ίδιοι επέτρεψαν στη Καθεστηκυία Τάξη να επιδράμει καθοριστικά στην διαμόρφωση της «Προσωπικότητάς» τους - Συνείδησής τους.
Τοιούτοι φόροι είναι α) τα επί τιμήματος τυχερά παιχνίδια, όπως κληρώσεις, λαχνοί κλπ …. Που τρέφουν τις κούφιες ελπίδες των αποβλακωμένων και β) οι διάφοροι έρανοι, συνδρομές, εθελοντισμοί …. κτλ, που τεκμηριώνουν την κεκτημένη ηλιθιότητα του Φιλότιμου Αυτόδουλου Πολίτη ……
Τα τυχερά παιχνίδια συνιστούν καθαυτό Φορολογία Βλακείας. Στον Νεοελληνικό Κοινωνικό – Οικονομικό σχηματισμό, όπου η Παραγωγή και Αναπαραγωγή Ηλιθίων αποτελεί την βασική προϋπόθεση και συνιστώσα της (ΜΗ) Παραγωγικής διαδικασίας παρατηρήθηκε για πρώτη φορά και η φορολόγηση των φόρων : Τα «κέρδη» που προκύπτουν από τους ΒΛΑΚΕΙΑΣ Επιλεκτικούς Φόρους, φορολογούνται κι αυτά. Από του ΜΑΚΑΡΙΑ τη μνήμη Παπαντρίκου Πατρός …..
(Είχαμε τον γέροντα πάππο της «Δημοκρατίας» της Σκομπυάδος, ήρθε μετά ο Πατήρ Παπαντρίκος, ήρθε και ο Ιός ΓΑΠ, και υπολλειπόμεθα μόνο του Παναγίου Πνεύματος, ίνα παραδώσωμεν ολοσχερώς το πνεύμα …. Σόι πάει το Βασίλειον της «Δημοκρατίας» …… Κατά Καραμάν Αλή και Παπατζή, κατά Μητσωτό και Ντόρα, κι άντε στο περίμενε για τα δώρα ΚΟΡΟΪ-ΔΕΣ ….)
Πάμε τώρα στο δεύτερο είδος των Βλακείας Επιλεκτικών Φόρων. Κάποτε υπήρχε ένας πράγματι αφελής και φιλότιμος λαός, που τάδινε όλα για την φανέλα του στρατιώτη …. κλπ .... και που μας τελείωσε μετά την επταετή Κυβέρνηση του Πουλιού Εθνικής Σωτηρίας (Το Πουλάκι Τσίου) και το Τάμα της Γασμούλας Φραγκοφάγου Παναγίας των άπληστων Αρχόντων του Έθνους και της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Η διαφθορά των Αρχών έγινε και διαφθορά σύσσωμου του Μεταπολιτευτικού Νεοελληνικού Εθνίδιου. Πονηροί οι Αρβανιτόβλαχοι, ξύπνησαν κομματάκι και οι Μικρασιάτες, κι όλα γίναν «δώσε μου για να σου δώσω», σε μια κατ’ αντιστοιχίαν Ταξικής και Κοινωνικής θέσης δοσοληψία : Ο καθένας «εργάζεται» από και σύμφωνα με την δική του θέση στο Κοινωνικό Προτσέσο Αργόσχολης Απασχόλησης, και όλοι αμοίβονται σύμφωνα με τις Ταξικές τους Ανάγκες. Είναι οι ίδιες Ανάγκες που οδήγησαν την όλη Κοινωνία μας, ακοινώνητη, στην Διεθνή Τουαλέτα, κι οι τελευταίοι περιμένουν τις Ευρω(Π) Σολες για να τραβήξουν το καζανάκι …..
Αφού δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τους έμμεσους φόρους χωρίς να μακρηγορήσουμε, και αφού σε όλους μας είναι πάνω κάτω γνωστό το τι συμβαίνει μ’ αυτούς, ας περάσουμε απευθείας στους «Λογικούς» μέχρι παράνοιας Φόρους :
Έχουμε λοιπόν τους φόρους απόκτησης, του έχειν και κατέχειν . Αυτοί (Σου) Μπαίνουν όποτε αποκτάς Κουνητό ή Ακούνητο. Κατόπιν σου ξαναμπαίνουν επειδή συνεχίζεις να κατέχεις( δηλαδή κουνάς ή κουνιέται από μόνο του) αυτό που απέκτησες. Τι μου τάθελες τα Κουνήματα Μικρό - Μεσαίο ανθρωπάκι ;
(Τελευταία κι αφού σκέφτηκαν πως τα Κουνητά κουνιούνται, αποφάσισαν να μην αρκεστούν στην φορολόγησή τους αλλά να τα ξανά ξεκουνήσουν. Παράτησαν έτσι την όχι και τόσο αποδοτική φορολογία, τρώγοντας κάμποσα από τα Κουνητά των Ελλήνων της Κύπρου. Βάλαν και στους Ελλαδίτες κάτι δυσβάστακτους φόρους στα Ακούνητα, για να τα ξεκουνήσουν για τα καλά, και τοιούτο - τρόπως έγινε το πρώτο βήμα για την κατάκτηση και κατοχύρωση ενός νέου Ευρωπαϊκού «κεκτημένου», το οποίο δεν έχει θέση σε αυτό το άρθράκι, διότι ξεφεύγει εμφανώς από τα όρια του θέματός μας που αφορά τους (ΥΠΕΡ) «Εθνικούς» Ευρωφόρους και ουδαμώς τις «Εθνικές» Ευρωληστείες.)
Τέλος έχουμε τους Φόρους του ΕΙΝΑΙ, δηλαδή τους φόρους που Μας ΒΑΖΟΥΝ απλά και μόνο επειδή έχουμε την αναιδή θρασύτητα να Υπάρχουμε. Και αν δεν έχεις να τους πληρώσεις σε χρήμα, στο άμεσο μέλλον θα σε βάζουν να τους πληρώνεις σε είδος, πχ να δουλεύεις τζάμπα. Δηλαδή θα σε καταστήσουν μια εργασιακή πόρνη – από τεχνίτη μέχρι πόρνη, ανάλογα με τα «προσόντα» και την «εκπαίδευση» - με νταβατζή το ΥΠΕΡ Εθνικό Ευρωκράτος.
Αυτοί οι φόροι ήδη πληρώνονται, αλλά δεν έχουν καταστεί επισήμως ΑΜΕΣΟΙ. Όπως μας έχει δείξει η Ιστορία, όταν μπαίνει ο Κεφαλικός Φόρος στο δικαίωμα ΥΠΑΡΞΗΣ, ή για να ειπωθεί διαφορετικά του ΕΙΝΑΙ,, τότε ο Κοινωνικό – Οικονομικός σχηματισμός έχει φτάσει στο όριο της δικής του ύπαρξης. Η συνέχεια είναι ΤΑΞΙΚΩΤΑΤΗ με εκατέρωθεν αποκοπή Κεφαλών.
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ψηφοφορίες που αποφασίζουν το μέλλον των Κοινωνιών, δεν γίνονται με καλπιές, ούτε καθορίζονται από αναποφάσιστες πλειοψηφίες. Και εδώ μπαίνει ένας «Άγνωστος» στους εκλογολάγνους αλλά και περιστασιακούς ψηφοφόρους Φόρος : Ο Φόρος της Ιστορίας. Και αυτοί που δεν προετοιμάστηκαν σωστά για την Προδιαγεγραμμένη Ιστορική Δοσοληψία, τον πληρώνουν με το ΚΕΦΑΛΙ τους !
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
