Σοκ προκαλεί το άρθρο του Γερμανού Βόλφγκανγκ Γκλομπ, μέλους της Γαλλογερμανικής Οικονομικής Επιτροπής, στην ημερήσια γαλλική οικονομική εφημερίδα «Λεζ Εκό» από τις πρώτες κιόλας λέξεις του: «Η Γερμανία έχει ένα πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι η Γαλλία» γράφει χωρίς περιστροφές ευθύς εξαρχής. Πολύ πιο ωμό είναι το κλείσιμο αυτού του περιεκτικού άρθρου: «Η διάσημη γερμανική Επιτροπή των Σοφών δεν έχει αφήσει την παραμικρή αμφιβολία στην τελευταία ετήσια έκθεσή της: η καλή λειτουργία ενός κοινού νομίσματος σε ευρωπαϊκή κλίμακα απαιτεί την εγκατάλειψη της εθνικής κυριαρχίας σε κεντρικούς τομείς.Τα κράτη που θα αρνηθούν αυτή την εγκατάλειψη, πρέπει να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα. Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθείται στη Γερμανία η συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γαλλία για την έξοδό της από το ευρώ! Το μέλλον θα δείξει αν αυτό το βήμα είναι η έσχατη λύση για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της γαλλικής βιομηχανίας»!
Ανατριχίλα προκαλούν οι «σοφοί» της Γερμανίας με τις θέσεις τους: Οποια χώρα αρνείται να παραδώσει την εθνική κυριαρχία της, πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ! Οποιος λαός δηλαδή αρνείται να γίνει δούλος του Τέταρτου Ράιχ, δεν έχει καμιά θέση στην Ευρωζώνη και πρέπει αμέσως να πάψει να χρησιμοποιεί το ευρώ ως νόμισμά του! Στο πλαίσιο αυτό, το μέλλον θα δείξει αν και η Γαλλία πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη και να εγκαταλείψει το ευρώ! Τελεία και παύλα. Το ζήτημα δηλαδή της καταρράκωσης της εθνικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας δεν περιορίζεται στη φτωχή και ήδη κατεξευτελισμένη Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο, στην Ισπανία, αλλά και στην Ιταλία, ακόμη και στη Γαλλία! Μόνο οι χώρες που παραδίδουν την κυριαρχία τους στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας μπορούν να χρησιμοποιούν ως «εθνικό» νόμισμα το ευρώ!
Οι όροι είναι σαφέστατοι και το τίμημα που πρέπει να πληρώσει ο κάθε λαός για να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ επαρκέστατα προσδιορισμένο. Λαοί και ηγέτες της Ευρώπης καλούνται να αποφασίσουν, χωρίς κανένα δικαίωμα να παραπονούνται εκ των υστέρων ότι οι Γερμανοί τους «ξεγέλασαν». Το Βερολίνο έχει θέσει πεντακάθαρα τους όρους του και περιμένει τις δηλώσεις αποδοχής τους. Οι Γάλλοι έλαβαν το μήνυμα. Δεν τολμούν να σηκώσουν το γάντι. Απλώς ικετεύουν τους Γερμανούς να αλλάξουν πολιτική, αν κρίνει τουλάχιστον κανείς από ένα άρθρο του αρχισυντάκτη του μηνιαίου γαλλικού οικονομικού περιοδικού «Λεζ Αλτερνατίβ Εκονομίκ» Γκιγιόμ Ντιβάλ. «Το Βερολίνο πρέπει να πάψει να πνίγει μέσω ασφυξίας την Ευρώπη» είναι ο εύγλωττος τίτλος του άρθρου αυτού.
«Η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης συνεχίζει να απειλεί το μέλλον της ευρωπαϊκής οικοδόμησης» ισχυρίζεται ο αρθρογράφος, ο οποίος αγωνιά: «Πώς να κάνουμε να καταλάβουν οι γείτονές μας ότι η γερμανική πολιτική οδηγεί την Ευρώπη στο χείλος της αβύσσου;... Πώς να κάνουμε να καταλάβουν οι γείτονές μας ότι μας στήνουν στον τοίχο;». Στην αρχή προσπαθεί να τρομάξει τους Γερμανούς λέγοντας ότι η πολιτική τους προκαλεί κοινωνικές εντάσεις που μπορεί να φτάσουν ακόμη και στον σημαντικότερο εταίρο του Βερολίνου, την ίδια τη Γαλλία. «Δεν είναι βέβαιο ότι οι πιο έντονες εντάσεις θα προκληθούν στις περιφερειακές χώρες της Ευρώπης. Η Γαλλία φαίνεται να είναι επίσης μια καλή υποψήφια χώρα για μείζονες κρίσεις με την Αριστερά της πολύ εξασθενημένη και ισχυρή την Ακρα Δεξιά, με απελπισμένες πολλές κοινωνικές ομάδες» γράφει ο Γάλλος αρθρογράφος. Αντιλαμβάνεται όμως ότι η πολιτική της Μέρκελ έχει ευρύτατη υποστήριξη στον γερμανικό πληθυσμό. «Η καγκελάριος απολαμβάνει της στήριξης της μεγάλης πλειονότητας των συμπολιτών της.
Εδώ και τέσσερα χρόνια βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τραγική κατάσταση αναφορικά με τη γερμανική κοινή γνώμη» ομολογεί και παραδέχεται ότι η Μέρκελ είναι πλήρως εναρμονισμένη στην ευρωπαϊκή πολιτική της με το γενικό αίσθημα του λαού της. «Στην κρίση της Ευρωζώνης οι Γερμανοί δεν μπορούν να δεχτούν να βοηθήσουν τις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες αν οι πολίτες τους δεν υποφέρουν τουλάχιστον τόσο όσο οι Γερμανοί με την ''ατζέντα Σρέντερ''. Πρόκειται για μια στάση κατανοητή ψυχολογικά, αλλά εντελώς αυτοκτονική για την Ευρώπη» ισχυρίζεται. Το λάθος του είναι εξόφθαλμο. Μόνο «αυτοκτονική» δεν είναι αυτή η πολιτική για τη Γερμανία, όσο τα κράτη και οι λαοί της Ευρώπης υποτάσσονται στο Τέταρτο Ράιχ. Μόνο αν ξεσηκωθούν εναντίον του, το Βερολίνο θα σκεφθεί αν πρέπει να αλλάξει πολιτική.
