Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος
«Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
[…]
Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
Κώστας Τριπολίτης
Για το κράτος[i]
Ο «παλιομοδίτης», «σκοταδιστής» και πρωτοπόρος «λαϊκιστής» Κάρολος Μάρξ φρόντισε έγκαιρα να αποκαλύψει στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους την απάτη των «ανεξάρτητων» και «υπερκομματικών»:
«Τι είναι η κοινωνία, ανεξάρτητα από το ποια είναι η μορφή της; Το προϊόν της αμοιβαίας δράσης των ανθρώπων. Είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι να επιλέξουν τούτη ή την άλλη μορφή κοινωνίας; Σε καμιά περίπτωση.
Σήμερα
ξέρουμε βέβαια ότι το κοινοβουλευτικό-«αντιπροσωπευτικό» κράτος αποτελεί την τυπική μορφή του αστικού κράτους, την τυπική κρατική μορφή με βάση την οποία ασκείται η καπιταλιστική πολιτική εξουσία. […] Στα πλαίσια του «αντιπροσωπευτικού» κοινοβουλευτικού συστήματος τα πολιτικά κόμματα αποτελούν μόνο με τη μεταφορική έννοια του όρου τους εκπροσώπους των κυρίαρχων τάξεων. Ο πραγματικός εκπρόσωπος των κυρίαρχων τάξεων είναι το αστικό κράτος ως όλον.
ξέρουμε βέβαια ότι το κοινοβουλευτικό-«αντιπροσωπευτικό» κράτος αποτελεί την τυπική μορφή του αστικού κράτους, την τυπική κρατική μορφή με βάση την οποία ασκείται η καπιταλιστική πολιτική εξουσία. […] Στα πλαίσια του «αντιπροσωπευτικού» κοινοβουλευτικού συστήματος τα πολιτικά κόμματα αποτελούν μόνο με τη μεταφορική έννοια του όρου τους εκπροσώπους των κυρίαρχων τάξεων. Ο πραγματικός εκπρόσωπος των κυρίαρχων τάξεων είναι το αστικό κράτος ως όλον.
Στην κοινωνική παραγωγή της ζωής τους οι άνθρωποι συνάπτουν συγκεκριμένες, αναγκαίες, ανεξάρτητες από τη θέλησή τους σχέσεις, σχέσεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια συγκεκριμένη βαθμίδα ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών τους δυνάμεων. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων σχηματίζει την οικονομική δομή της κοινωνίας, την πραγματική βάση, πάνω στην οποία ορθώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα, και στην οποία αντιστοιχούν συγκεκριμένες κοινωνικές μορφές συνείδησης.Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής επικαθορίζει την κοινωνική, πολιτική και πνευματική διαδικασία της ζωής εν γένει. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το Είναι τους αλλά αντίστροφα είναι το κοινωνικό τους Είναι που καθορίζει τη συνείδησή τους.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής αποτελεί ακριβώς τον αιτιακό πυρήνα των συνολικών καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας (κι όχι τις κοινωνικές σχέσεις αυτές καθαυτές), τις θεμελιώδεις κοινωνικές-ταξικές αλληλεξαρτήσεις που ορίζουν ένα σύστημα κοινωνικής εξουσίας, σ’ όλα τα κοινωνικά επίπεδα, ως καπιταλιστικό σύστημα. Εδώ όμως εμπεριέχονται και οι πολιτικές σχέσεις εξουσίας: οι σχέσεις που συγκεφαλαιώνουν τη συνολική αστική κυριαρχία και αποτυπώνονται στη συγκεκριμένη υλικότητα της καπιταλιστικής κρατικής δομής.
Τα αστικά κόμματα, ή καλύτερα το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα αποτελεί απλώς ένα τμήμα αυτού του κράτους, επιτελεί μια επιμέρους λειτουργία στα πλαίσιά του: Την οργάνωση της λαϊκής «αντιπροσώπευσης», την αναπαραγωγή της συναίνεσης στην αστική πολιτική (και κοινωνική) κυριαρχία, μέσα από την «κοινοβουλευτικοποίηση» των διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών πρακτικών και αιτημάτων και την ενσωμάτωσή τους στα πλαίσια της αστικής-κρατικής στρατηγικής.
Το σύγχρονο κράτος αντιστοιχεί σ’ αυτή τη σύγχρονη ατομική ιδιοκτησία και έχει σταδιακά εξαγορασθεί μέσω των φόρων από τους ατομικούς ιδιοκτήτες. Το κράτος έχει ξεπέσει σ’ αυτούς ολοκληρωτικά μέσα από το κρατικό χρέος, και η ύπαρξή του είναι απόλυτα εξαρτημένη, με την άνοδο και πτώση των κρατικών χρεογράφων στο χρηματιστήριο, από τις εμπορικές πιστώσεις που του δίνουν οι ατομικοί ιδιοκτήτες, οι αστοί.
Επειδή το κράτος είναι η μορφή με την οποία τα άτομα μιας άρχουσας τάξης επιβάλλουν τα κοινά συμφέροντά τους και με την οποία συγκεφαλαιώνεται όλη η αστική κοινωνία μιας εποχής, γι’ αυτό λοιπόν, όλοι οι κοινοί θεσμοί διαμεσολαβούνται από το κράτος, αποκτούν μια πολιτική μορφή. Από δω προέρχεται η αυταπάτη, ότι ο νόμος στηρίζεται στη βούληση, και μάλιστα πάνω στην αποσπασμένη από την πραγματική της βάση ελεύθερη βούληση».
Το στερεότυπο πραπαγανδιστικό πλαίσιο του αστικού μπλοκ εξουσίας
Το πολιτικό προσωπικό και οι δημοσιολόγοι υπηρέτες του αστικού μπλοκ εξουσίας, ανενδοίαστα αναγνωρίζουν και αποδέχονται την παράνοια και τη βαναυσότητα της ασκούμενης γενοκτονικής πολιτικής των μνημονίων που επιτάσσουν τα υπερεθνικά ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας της ΕΕ και του ΔΝΤ[ii]. Ταυτόχρονα με περισπούδαστο ύφος και λόγο «υπεύθυνο» εκφράζουν την οργή τους για το «πελατειακό πολιτικό σύστημα»[iii] και τις «παθογένειές» του, την ανεπίτρεπτη ανεκτικότητα της αστικής «δημοκρατίας»[iv] και την «κατάντια χώρας»[v]. Καταγγέλλουν με θάρρος και αποφασιστικότητα τα «οργανωμένα συμφέροντα»[vi] που αντιστέκονται στις «μεταρρυθμίσεις»[vii] και στον «εκσυγχρονισμό»[viii] του αστικού κράτους. Παράλληλα δεν παραλείπουν να δηλώσουν την κατανόηση, την αλληλεγγύη και τον απέραντο πόνο που νοιώθουν για τα θύματα της κοινωνικής ανθρωπιστικής καταστροφής[ix] που προκαλούν οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του αστικού μπλοκ εξουσίας και στηρίζουν με την ψήφο τους. Πλην όμως όλα αυτά είναι απολύτως αναγκαία γιατί δυστυχώς «δεν υπάρχει άλλη λύση»!
Σ’ αυτό το σημείο ο υποβολέας, συγκαταβατικά και με ύφος «χάρη σας κάνουμε», απευθύνει το λόγο στους σύριζα «αριστερούς»[x]και ενίοτε στους κομμουνιστάς: «Εσείς τι λέτε»; Στην πέμπτη λέξη, καπάκι, άπαντες, με πυρ ομαδόν, σπεύδουν να αποσυντονίσουν το λόγο των ερωτώμενων και να υπονομεύσουν την εικαζόμενη απάντηση που μάταια επιχειρούν να καταθέσουν χωρίς να ακούγονται. Στις διαμαρτυρίες τους παίρνουν ομαδική «αποστομωτική» απάντηση ότι «διάλογος» γίνεται και όχι μονόλογος. Ταυτόχρονα δέχονται αλλεπάλληλες δήθεν ερωτήσεις - στερεότυπα που στην ουσία τους στοχεύουν στην αποδόμηση της πιθανολογούμενης απάντησης. Μια απάντηση που δεν θα δοθεί, παρά τις προσπάθειες και τις όποιες διαμαρτυρίες, ακόμα κι αν είσαι σύριζα «αριστερός»[xi]…
λέξη, καπάκι, άπαντες, με πυρ ομαδόν, σπεύδουν να αποσυντονίσουν το λόγο των ερωτώμενων και να υπονομεύσουν την εικαζόμενη απάντηση που μάταια επιχειρούν να καταθέσουν χωρίς να ακούγονται. Στις διαμαρτυρίες τους παίρνουν ομαδική «αποστομωτική» απάντηση ότι «διάλογος» γίνεται και όχι μονόλογος. Ταυτόχρονα δέχονται αλλεπάλληλες δήθεν ερωτήσεις - στερεότυπα που στην ουσία τους στοχεύουν στην αποδόμηση της πιθανολογούμενης απάντησης. Μια απάντηση που δεν θα δοθεί, παρά τις προσπάθειες και τις όποιες διαμαρτυρίες, ακόμα κι αν είσαι σύριζα «αριστερός»[xi]…
Επανακάμπτοντας τα ντόπερμαν του αστικού μπλοκ εξουσίας, με έκδηλη αγωνία για το «μέλλον της χώρας», ανησυχούν βαθύτατα για την επαπειλούμενη «πολιτική σταθερότητα» και την καταρρέουσα αστική «δημοκρατία», που την πλήττουν βάναυσα οι αντιδράσεις των «οργανωμένων συμφερόντων», όσων εργαζομένων δηλαδή με τη σειρά τους ρίχνονται στον καιάδα της εξαθλίωσης. Απνευστί καταγγέλλουν όσους αρνούνται να αποδεχτούν την απώλεια των «συντεχνιακών τους προνομίων»[xii], αρνούνται να συμβάλουν στη «σωτηρία της χώρας» και δεν κατανοούν την «κρισιμότητα της κατάστασης». Αγανακτούν με τις -απολιτικές έως τώρα- αυθόρμητες διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις οργής[xiii] των θυμάτων ενάντια στους εκπροσώπους της εξουσίας του αστικού μπλοκ και φρίττουν με την οξύτητα των πολιτικών χαρακτηρισμών, «δοσίλογοι», «νενέκοι», «τσολάκοκλου», που τους αποδίδονται. Οργίζονται που αμφισβητείται ο «πατριωτισμός» τους, σχίζουν τα ιμάτιά τους και ορκίζονται πως θυσιάζονται για την «πατρίδα και το έθνος». Σχεδόν δακρύζουν από το άδικο και την αχαριστία της πλέμπας που αντιδρά στον εξανδραποδισμό της και δεν αναγνωρίζει την «αυτοθυσία» με την οποία δίνουν τη «μάχη» για τη «σωτηρία της εθνικής οικονομίας και της χώρας».
Παρεμβαίνοντας ο υποβολέας, βγαίνει από τα ρούχα του απορώντας πως είναι δυνατόν, μπροστά σ’ αυτή την «πρωτοφανή οικονομική κρίση» και στις «μεγάλες προκλήσεις» που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία, κάποιοι συνδικαλιστές, μόνον αυτοί και όχι οι εργαζόμενοι ευτυχώς, να αποδοκιμάζουν τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, να αντιδρούν, να απεργούν, να κάνουν καταλήψεις, «κλείνοντας» δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία και φορείς παροχής υπηρεσιών υγείας[xiv]υποβαθμίζοντας έτσι τις παρεχόμενες υπηρεσίες και ταλαιπωρώντας την κοινωνία και τους πολίτες αυτής της χώρας που εκτός των άλλων υπομένουν αγόγγυστα τις θυσίες για το καλό της «πατρίδας». Σπεύδει δε, ασμένως, ζητώντας συγνώμη για το οργίλο ύφος, αλλά όλα έχουν και τα όριά τους, να δηλώσει κατηγορηματικά πως είναι απόλυτα σεβαστό το δικαίωμα να διαμαρτύρονται, το δικαίωμα να απεργούν αλλά όχι σε βάρος των πολιτών και της κοινωνίας… Γι αυτό και απαιτεί από τα θύματα της κοινωνικής γενοκτονίας να βρουν άλλους τρόπους αγώνα, διαμαρτυρίας και αντίστασης. Δεν το υποδεικνύει ευθέως ο υποβολέας, αλλά εύλογα υποθέτουμε πως οι διαμαρτυρόμενοι πρέπει να βρουν ένα ερημικό μέρος, όπου οι διαμαρτυρόμενοι, οι απεργοί και εν γένει οι θυσιαζόμενοι στον μολώχ των κερδών του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, θα αυτόμαστιγώνονται και θα θρηνούν γοερά για τη μαύρη μοίρα που τους βρήκε -για να μην πληγεί και η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού από το άθλιο θέαμα-, μέχρις ότου συγκινήσουν την διαβόητη «κοινή γνώμη» και την κυβερνητική εξουσία του αστικού μπλοκ.
Ανακτώντας την αυτοκυριαρχία του ο υποβολέας, εξανίσταται γιατί η «συντεταγμένη πολιτεία», το αστικό «κράτος» ανέχεται τόση «ανομία» και δεν αντιδράει. Είναι μήπως ο φόβος απέναντι στους «βολεμένους» και τα οργανωμένα «συντεχνιακά συμφέροντα» που υπερασπίζονται τα «προνόμιά» τους; Αν ναι, έτσι εξηγείται και η θλιβερή κατάντια της αστικής «δημοκρατίας» και της κοινωνίας, καταλήγει με θλίψη ο υποβολέας.
Έ όχι, οργίζονται τα ντόπερμαν! Αυτό δεν είναι αλήθεια και αδικούν την εργώδη προσπάθεια που γίνεται από τις κυβερνήσεις του αστικού μπλοκ εξουσίας! «Το πάρτι τελείωσε» δηλώνουν κατηγορηματικά και είναι αποφασισμένοι, χωρίς να υπολογίζουν το «πολιτικό κόστος», να υπερασπίσουν την αστική «δημοκρατία», η οποία οφείλει και πρέπει να επιβάλει αμείλικτα τον «νόμο και την τάξη» ενάντια σε όσους την επιβουλεύονται[xv].
Λίγο πολύ και σε διάφορες παραλλαγές, ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας, αυτό είναι το στερεότυπο προπαγανδιστικό πλαίσιο του αστικού μπλοκ εξουσίας για τη χειραγώγηση της κοινωνίας. Η γενοκτονική εξόντωση της κοινωνικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων είναι ο μοναδικός δρόμος για το ξεπέρασμα της βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται «είναι ευλογία» και η παροξυνόμενη καπιταλιστική κρίση είναι μια «μοναδική ευκαιρία» για να αντιμετωπιστούν οι «παθογένειες του πολιτικού συστήματος», να αναδειχτούν όλες οι «δημιουργικές δυνάμεις» της χώρας και μέσα από τα κοινωνικά ερείπια των «μεταρρυθμίσεων» θα μπορέσουμε να «αλλάξουμε, εκσυγχρονίσουμε την ελληνική κοινωνία και τη χώρα».
Υπέρτατος στόχος, η νέα «μεγάλη ιδέα» του αστικού μπλοκ εξουσίας, η παραμονή στην «ΕΕ και το ευρώ» με κάθε κόστος και η «ανάπτυξη». Οι κομματικές αντιπαραθέσεις δεν έχουν θέση σ’ αυτή την «εθνική προσπάθεια» και πρέπει, κόμματα και κοινωνία, όλοι μαζί, να στρατευτούμε και να στηρίξουμε αυτή τη νέα «μεγάλη ιδέα» του αστικού μπλοκ εξουσίας. Όσοι δεν συμφωνούν, συντάσσονται και στηρίζουν όσους αντιδρούν και αντιστέκονται στην πρωτοφανή κοινωνική ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται είναι «λαϊκιστές», βάζουν το «κομματικό συμφέρον» πάνω από τα «εθνικά συμφέροντα» και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ενίσχυση των κομματικών τους δυνάμεων.
Η απάτη των «ανεξάρτητων» και «υπερκομματικών»
Όλες αυτές οι απίθανες νοητικές ακροβασίες γίνονται αποδεκτές και αναπαράγονται κατά περίπτωση και από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία παρά και ενάντια στην αδυσώπητη πραγματικότητα που βιώνει στο πετσί της. Την εδραία βάση για όλα τα προηγούμενα τη συνθέτουν μια σειρά από στερεότυπα που καλλιεργήθηκαν μεθοδικά από τον ορθό ιδεολογικό πολιτικό λόγο του αστικού μπλοκ εξουσίας εδώ και δεκαετίες. Κυρίαρχο στοιχείο η εξαίρεση από τον κανόνα, η μοναδικότητα του «ανάδελφου έθνους» των ελλήνων. «Αυτό/ά μόνο στην Ελλάδα γίνονται», «μόνο εμείς οι έλληνες…». Ακόμα και το καπιταλιστικό σύστημα στη χώρα μας είναι μια εξαίρεση: «είμαστε το τελευταίο Σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», «είμαστε η τελευταία σοβιετικού τύπου οικονομία στην Ευρώπη». Γι’ αυτό «έχουμε πολύ κράτος» και «είναι ανάγκη για λιγότερο κράτος». Παρά ταύτα, παράλληλα, «αυτό δεν είναι κράτος», «δεν έχουμε κράτος», «που είναι το κράτος», «τι κάνει το κράτος». Με κατάληξη το αξεπέραστο που τσακίζει κόκκαλα: «όλοι θέλουν να έχουν δικαιώματα αλλά κανείς δεν θέλει να έχει υποχρεώσεις» γι’ αυτό και «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Συνεπώς «όχι σε όλα», «όχι σε όλους»: σε όλα τα κόμματα, σε όλους τους πολιτικούς, σε όλα τα συνδικάτα, σε όλους τους συνδικαλιστές, σε όλο το δημόσιο, σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, σε όλους τους αγώνες, σε όλες τις απεργίες, σε όλους τους απεργούς, γιατί «δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτα» ή «στην Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα». Είναι υπέρμαχοι της αστικής δημοκρατίας αλλά … χωρίς κόμματα, συνδικάτα και συνδικαλισμό, πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες. Χωρίς διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και απεργίες. Χούντες είναι τα καθεστώτα αυτής της μορφής… Είναι αντιρατσιστές, αντιφασίστες αλλά και το «κράτος του νόμου και της τάξης» οφείλει και πρέπει να κάνει τη δουλειά του. Οι ίδιοι απέχουν, δεν συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, πολύ περισσότερο σε απεργιακούς αγώνες και επικροτούν τον «εθελοντισμό» και τη «φιλανθρωπία» των ΜΚΟ[xvi] και των ιδιωτικών φορέων, που αποενοχοποιούν με τη δράση τους τους υπεύθυνους και φροντίζουν για τη διατήρηση του υφιστάμενου καπιταλιστικού συστήματος. Και φυσικά «καταδικάζουν τη βία απ’ όπου και να προέρχεται», τα «άκρα», τον «κομμουνισμό» και τους «κομμουνιστάς», και γενικά ότι απειλεί το καπιταλιστικό σύστημα. Μη γίνουμε και Βόρεια Κορέα διάολε…
Είναι, ωστόσο, αποφασισμένοι να κάνουν την πραγματικότητα να υποφέρει αν δεν συμφωνήσει με τους «ανεξάρτητους» και «υπερκομματικούς» «ενεργούς πολίτες»: Τα κόμματα του αστικού μπλοκ, που εναλλάσσονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια στην κυβερνητική εξουσία, είναι αυτά που φέρουν την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Αυτά τα κόμματα στήριξαν με πάθος το πλήθος των «ανεξάρτητων» και των «υπερκομματικών» «ενεργών πολιτών». Αυτά στηρίζουν και τώρα και από αυτά περιμένουν την «κάθαρση» και τη λύση. Την ευθύνη παρά ταύτα την έχουν τα κόμματα της αριστεράς, γιατί, που ήταν και τι έκαναν για να μη φτάσουμε ως εδώ... Την ανάλγητη γραφειοκρατία του δημοσίου τη δημιούργησαν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του αστικού μπλοκ εξουσίας και τώρα οι ίδιες δυνάμεις επαγγέλλονται την πάταξή της. Την εκτεταμένη διαφθορά του αστικού κράτους, πάγια πρακτική του κεφαλαίου και των μονοπωλίων στον καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό, οι ίδιες δυνάμεις που την έθρεψαν, τη συγκάλυψαν και τη συγκαλύπτουν και είναι τουλάχιστον πολιτικά υπεύθυνες αν δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενες, εμφανίζονται τώρα ως αρχάγγελοι και σταυροφόροι της κάθαρσης. Τη συνδικαλιστική ηγεσία, τα δικά τους στελέχη, σε συνδικάτα, ομοσπονδίες, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που τώρα υποκριτικά καταγγέλλουν, την ανέδειξαν, τη στήριξαν τα κόμματα του αστικού μπλοκ εξουσίας από κοινού με το πλήθος των «ανεξάρτητων» και των «υπερκομματικών» «ενεργών πολιτών». Παρά ταύτα οι «οπισθοδρομικοί», «λαϊκιστές» αριστεροί και κομμουνιστές είναι οι υπεύθυνοι για τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος…
Όλα αυτά, οι «ακομμάτιστοι», οι «υπερκομματικοί», οι «ανεξάρτητοι», οι «ανένταχτοι», οι «αδέσμευτοι», οι «πολλοί», οι «απλοί πολίτες», που «δεν είναι πιόνια κανενός», τα καταθέτουν ως θέσφατα χωρίς επιχειρήματα, παρακάμπτοντας - αγνοώντας τις εξόφθαλμες ταξικές εκμεταλλευτικές σχέσεις, τις αντιθέσεις και τις ανισότητες που γεννάει και αναπαράγει ο καπιταλισμός. Είναι η απόλυτη αλήθεια που μόνον αυτοί είναι σε θέση να την εκφράσουν ανιδιοτελώς και χωρίς στρεβλώσεις! Μόνον αυτοί, και όχι οι «πολιτικοί», τα «κομματόσκυλα», οι «συνδικαλιστές», είναι σε θέση να εκφράσουν τα «εθνικά» συμφέροντα όλων, των «απλών πολιτών», του «λαού», «χωρίς κόμματα», «χωρίς χρώματα», «χωρίς διαχωριστικές γραμμές», «χωρίς ταμπέλες και σημαίες». Μόνον έτσι μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός πως -συνειδητά ή όχι- είναι πιόνια και φερέφωνα του κυρίαρχου ορθού πολιτικού λόγου του αστικού μπλοκ εξουσίας, πως υπερασπίζονται τη συνέχιση του υφιστάμενου καπιταλιστικού συστήματος, των εκμεταλλευτικών σχέσεων και όλων όσων υποτίθεται ότι καταγγέλλουν ως προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Ο πολιτικός τους λόγος αποφεύγει τις αναφορές σε ιδεολογικές και πολιτικές στρατεύσεις που αναδεικνύουν τα ταξικά συμφέροντα και αποκαλύπτουν τις ταξικές μνημονιακές πολιτικές αλλά και τη δική τους ταξική, ιδεολογική και πολιτική στράτευση -συνειδητά ή όχι- στα συμφέροντα του αστικού μπλοκ εξουσίας.
Μ’ αυτό το τρόπο αποθεώνουν τον ατομικό ενάντια στο συλλογικό και τοποθετούνται πάνω από τα κόμματα, τους πολιτικούς, τα συνδικάτα και τα υπαρκτά ταξικά συμφέροντα που γεννάει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης. Μόνον έτσι η απάτη των «ανεξάρτητων» και «υπερκομματικών» μπορεί να είναι αποτελεσματική.
ΥΓ. «Στην Ουκρανία συγκρούονται δύο μπλοκ: Αυτό που λέει ναι στην ΕΕ και αυτό που λέει όχι στην ΕΕ», λένε και ξαναλένε τα «ανεξάρτητα», «αντικειμενικά», «αδέσμευτα» και «υπερκομματικά» ΜΜΕ. Τόπιασες το υπονοούμενο…
ΠαραπομπέςΝίκος Δ.
[ii] Nαυτεμπορικη, «Η τρόικα έδρασε σαν χασάπης», λέει ο εισηγητής έκθεσης του ΕΚ για την τρόικα
[iii]Enet Ελευθεροτυπία, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Δανεικά 270 εκατ. ευρώ και αγύριστα, news247.gr, Σκάνδαλο στο Μέγαρο Μουσικής: Θα πληρώσουμε τα χρέη από την τσέπη μας
[iv] www.902.gr, Λαμία: Έντονες αντιδράσεις για τις πρωτοφανείς συλλήψεις και καταδίκες μαθητών, Tvkosmos.gr, ΓΑΔΑ: Με εισαγγελική παραγγελία κλήθηκαν σε απολογία μαθητές στο Κερατσίνι, left.gr, Τα ΜΑΤ στην υπηρεσία της Forthnet: Προσαγωγές εργαζομένων στον Ταύρο, www.tvxs.gr, Στο Αυτόφωρο οι συλληφθέντες από το αντιφασιστικό συλλαλητήριο
[v] N.Y.Times ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ: «Ο Κάντας πήρε τόσες μίζες που δεν μπορεί να τις θυμηθεί»
[vi] Euro2day.gr, Ζούκμαν: Στα 60 δισ. οι καταθέσεις Ελλήνων στην Ελβετία
[vii] www.avgi.gr, «Αντισυνταγματική η αναδρομική μείωση των συντάξεων»
[viii] www.ertopen.com, Υπερψηφίστηκε η πώληση του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας,
[ix] Έθνος, Νέο ρεκόρ της ανεργίας, στο 28% το Νοέμβριο
[x] Αυγή, Η χάνουκα και οι χάνοι
[xi] Ο Έρωτας, Η Σοκολάτα, Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΕΒ
[xii] www.902.gr, Εκδόθηκε η εγκύκλιος για τις διαθεσιμότητες των περίπου 8 χιλιάδων εργαζομένων του ΕΟΠΥΥ
[xiii] reportaznet.blogspot.com, Γιούχαραν άγρια τον Άδωνη Γεωργιάδη στο Θριάσιο
[xiv] Iatropedia.gr, Απίστευτο: Λουκέτα εξπρές στα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ! Μεταφέρονται υλικά και έπιπλα. Πριν καλά καλά ψηφιστεί ο νόμος για το ΠΕΔΥ και τον νέο ΕΟΠΥΥ, η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ δίνει εντολή για άμεση μεταφορά όλων των υλικών των μονάδων
[xv] www.narnet.gr, Απτόητοι οι διαδηλωτές στην Ομόνοια - σύλληψη του Π. Αντωνόπουλου, με προπηλακισμό συνδικαλιστών, www.902.gr, Συνεχίζεται η επιχείρηση ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων, Στο εδώλιο στελέχη του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΥ στη Ζάκυνθο και της ΠΟΕ - ΟΤΑ στην Αθήνα
[xvi]Enikos.gr, Νίκος Μπογιόπουλος, Δικό τους το κράτος, δική τους και η βρωμιά του! «[…] Τώρα, λοιπόν, ανακαλύψανε ότι γύρω από τις ΜΚΟ έχει στηθεί «βιομηχανία» απάτης και αρπαγής. Τί μου λές; Σώπα! Μόνο που έχουν βγάλει κάλους τα χεράκια πολλών εργατών του Τύπου, δεκαετίες τώρα, έχει στερέψει το μελάνι εφημερίδων (της Realnews, της Αυγής, του Ριζοσπάστη συμπεριλαμβανομένων) χρόνια τώρα, να γράφουν και να ξαναγράφουν γι’ αυτές τις βρωμιές. Αλλά εκείνοι που τώρα παριστάνουν τους Ιαβέρηδες, παρίσταναν τις μωρές παρθένες...».
