«Η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα αποκόμματα του πολιτικού κατεστημένου, που διαλύονται. Είναι στρατώνας συμπαγής. Αν επιχειρήσουν να θέσουν παράνομα τη Χρυσή Αυγή εκτός εκλογών, να ξέρουν ότι ανοίγουν τις πύλες της Κολάσεως».
Αυτά έλεγε ο Νίκος Μιχαλολιάκος στις 19 Απριλίου 2013, στη διάρκεια ομιλίας του ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της οργάνωσης.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης στην Αμφιάλη, η αποκάλυψη της εγκληματικής τους δράσης, οι ποινικές διώξεις και η προφυλάκιση του επικεφαλής και βουλευτών δημιούργησαν την προσδοκία ότι το συνταγματικό τόξο έμοιαζε αποφασισμένο να θέσει στο περιθώριο το φασιστικό μόρφωμα.
Οι ψυχραιμότερες φωνές υπενθύμιζαν ότι «το αίμα ξεπλένεται γρήγορα» και ο χρόνος που μεσολαβεί έως τις ευρωεκλογές θα λειτουργήσει ευνοϊκά για τη Χρυσή Αυγή, εφόσον η αστυνομική και δικαστική έρευνα δεν παρουσιάσουν ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία που θα την αποδομήσουν στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Και κυρίως εφόσον τα κόμματα της συγκυβέρνησης και της αντιπολίτευσης δεν προβούν σε άμεσες ενέργειες για την ανακούφιση του κοινωνικού συνόλου, που τρία χρόνια τώρα «βυθίζεται» στη δίνη της οικονομικής κρίσης.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, με αποτέλεσμα λίγους μήνες πριν από τις εκλογές για την Ευρωβουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση η Χρυσή Αυγή να έχει εγκαθιδρυθεί ως το τρίτο κόμμα μετά τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ στη συνείδηση των ψηφοφόρων.
Αν αναλογιστεί δε κανείς και τη νοοτροπία της «ψήφου διαμαρτυρίας», τα συνήθως μεγάλα ποσοστά αποχής και κυρίως την αποστροφή της κοινής γνώμης σε ό,τι συνδέεται με την πολιτική της Μεταπολίτευσης, το «φάντασμα» του φασισμού μοιάζει να επιστρέφει.
Η προεκλογική εκστρατεία
Ήταν θέμα χρόνου οι νεοναζί να πετάξουν το προσωπείο του «καθωσπρεπισμού» που επιχείρησαν να περάσουν προς τα έξω το μεσοδιάστημα μετά τη δολοφονία του Φύσσα και να φορέσουν ξανά τη «στολή εκστρατείας».
Η οργανωμένη επιδρομή των ταγμάτων εφόδου στο Κερατσίνι και το Πέραμα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, και τα επεισόδια που προκάλεσαν έξω από το αντιεξουσιαστικό στέκι «Ρεσάλτο» με την ανοχή της αστυνομίας, ο προπηλακισμός των εκπροσώπων των ΜΜΕ έξω από το κτήριο του Αρείου Πάγου τη νύχτα της προφυλάκισης των Γερμενή, Ηλιόπουλου και Μπούκουρα και η «βροχή μηνύσεων» εναντίον όποιου καταγγέλλει την εγκληματική δράση της οργάνωσης, είναι αποδείξεις της επιστροφής της στις παλιές «καλές τεχνικές».
Ειδικά η επίδειξη δύναμης στο Κερατσίνι, όπου οι χρυσαυγίτες δεν δίστασαν να «παρελάσουν» με πλήρη εξάρτυση μπροστά από το σημείο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, η επίθεση στο «Ρεσάλτο» και τα υβριστικά συνθήματα που έγραψαν στην είσοδο των γραφείων της τοπικής οργάνωσης του ΚΚΕ στο Πέραμα, αυτός ο καλά σχεδιασμένος τσαμπουκάς, υπό την ανοχή της ΕΛ.ΑΣ., και το τρομαγμένο ή αδιάφορο βλέμμα των περίοικων, ήταν ενδεικτικά στοιχεία της αποδοχής που έχει το νεοναζιστικό μόρφωμα από σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Όλα αυτά συνέβησαν λίγες ώρες πριν από την αναγγελία των υποψηφίων της οργάνωσης για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ανασύροντας από το παρελθόν το όνομα του συνδυασμού με τον οποίο είχε κατεβεί υποψήφιος στον Δήμο Αθηναίων ο Νίκος Μιχαλολιάκος.
Η «Ελληνική Αυγή» είναι το τέχνασμα που επιστρατεύουν οι φασίστες για να αποφύγουν ενδεχόμενη απαγόρευση της συμμετοχής της Χρυσής Αυγής στις εκλογές, κάτι το οποίο επιδιώκουν τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ.
Τουλάχιστον απορία προκαλεί η εμμονή της συγκυβέρνησης στη συγκεκριμένη επιδίωξη, αφού το Σύνταγμα δεν επιτρέπει την απαγόρευση καθόδου πολιτικού κόμματος στις εκλογές, αλλά ούτε και υπόδικων υποψηφίων από τη στιγμή που δεν υπάρχει τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση για τους κατηγορουμένους.
Ειδικά, από τη στιγμή που φαίνεται πως οι υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής δεν είναι πλέον μόνο οι «αδαείς ψηφοφόροι» που στράφηκαν στους υμνητές του ναζισμού εξαιτίας του μνημονίου, της οργής που νιώθουν για το πολιτικό κατεστημένο, της αδιαφορίας για τα κοινά.
Είναι πλέον φανερό πως πολλοί από τους οπαδούς του κάθε Κασιδιάρη και Παναγιώταρου είτε έλκονται από τη λατρεία για βία και μισαλλοδοξία είτε την ανέχονται για λόγους ιδεολογικούς, πολιτισμικούς και άλλους.
Μοιάζουν να «διεγείρονται» από τις άναρθρες κραυγές των ταγμάτων εφόδου, τους προπηλακισμούς, τις εθνικιστικές «κορώνες» των στελεχών της οργάνωσης, που επιστρέφουν σε παλιές δοκιμασμένες πρακτικές.
Νέα «φιέστα» για τα Ίμια
Ήδη εν όψει της «μαύρης επετείου» των Ιμίων οι χρυσαυγίτες σκοπεύουν να μετατρέψουν τη συγκέντρωσή τους σε προεκλογική φιέστα, επιστρατεύοντας το μοναδικό τους «ατού»: τον φόβο!
Απέναντι στο κλίμα τρομοκρατίας των νεοναζί, τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου μοιάζουν «χαμένα» σε εσωκομματικές κόντρες, «κρίσεις» πολιτικής ταυτότητας και αδυναμία επιλογής υποψηφίων, οι οποίοι δεν θα κουβαλούν την «ταμπέλα» του αποτυχημένου και παρηκμασμένου πολιτικού κατεστημένου.