«Σε κρίσιμες περιόδους, το παρελθόν έχει τόση σημασία, ώστε γίνεται αντικείμενο διεκδίκησης και πρέπει να κατακτηθεί με αγώνα, όπως ακριβώς και το παρόν»
J. Plumb: «Ο θάνατος του παρελθόντος», Αθήνα, εκδ. Μεταίχμιο, 2007.
_______________________________
Αν κάποιος προσπαθήσει να προσεγγίσει τα γεγονότα της Ουκρανίας με όρους...Ευαγγελάτου και Μάρας Ζαχαρέα, είναι σίγουρο ότι θα προβεί σε λάθος συμπεράσματα. Καλό είναι, λοιπόν να γνωρίζουμε ορισμένα βασικά ιστορικά δεδομένα.
Κατ’ αρχάς, αυτό, που αποκαλούμε Ουκρανία δεν υπήρξε σχεδόν ποτέ ως κράτος. Κρατική υπόσταση της έδωσαν οι Σοβιετικοί το 1919, όταν και τους αναγνώρισαν, ως αυτόνομη Δημοκρατία. Εκτός όμως, της κρατικής υπόστασης, οι μπολσεβίκοι έδωσαν στους Ουκρανούς και το λιμάνι της Σεβαστούπολης, το οποίο παραδοσιακά ανήκε στη Ρωσία, αφού αποτελεί τη βάση του Ρωσικού Στόλου για έξοδο προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο.
Ένα δεύτερο σημαντικό δεδομένο είναι ότι στην Ουκρανία, το ρωσικό (κατά κύριο λόγο) στοιχείο είναι πληθυσμιακά κυρίαρχο και πλειοψηφόν, ενώ οι «καθαροί» Ουκρανοί αποτελούν μειοψηφία.
Το σημαντικότερο όμως ιστορικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί την «κόκκινη κλωστή», που διαπερνά το τότε με το σήμερα, είναι ότι η «δυτική» Ουκρανία αποτέλεσε τη βάση της 14η Μεραρχίας των Waffen SS της Γαλικίας, η οποία αποτελείτο-κατά βάση- από εθελοντές Ουκρανούς της Γαλικίας κι ευθύνεται για τη γενοκτονία τουλάχιστον του 1/3 των Ουκρανών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής! Να θυμίσουμε, ότι λόγω των ειδεχθών εγκλημάτων της, ο Κόκκινος Στρατός είχε εκδώσει ειδική διαταγή, βάσει της οποίας οι φέροντες τα διακριτικά της 14η Μεραρχίας των Waffen SS δεν θα συλλαμβάνονταν, αλλά θα εκτελούνταν επί τόπου.
Η 14η Μεραρχία των Waffen SS αποσύρθηκε από τα εδάφη της Ουκρανίας και τοποθετήθηκε στην Τσεχία και στην Αυστρία, με αποτέλεσμα να παραδοθεί στους Αμερικάνους, για ν’ αποφύγει το λεπίδι του Κόκκινου Στρατού. Το πιο ενδιαφέρον βέβαια είναι, ότι οι Αμερικανοί φυγάδευσαν πολλά στελέχη της εν λόγω Μεραρχίας προς ΗΠΑ μεριά και τους αξιοποίησαν στις επάλξεις τουαντικομμουνιστικού αγώνα μέσω της οργάνωσης «Ελεύθερη Ουκρανία», απόγονοι της οποίας πήραν μέρος σε μάχες στη Γιουγκοσλαβία το 1999, αλλά συμμετέχουν και στα γεγονότα της Ουκρανίας .
Ε λοιπόν, τα σήματα της 14η Μεραρχίας των Waffen SS , είναι τα σήματα τωννεοναζί του Σβόμποντα και του «Δεξιού Κέντρου» οι οποίοι αποτελούν τους προνομιακούς συνομιλητές της ΕΕ -δηλαδή των Γερμανών- και του Γερουσιαστή Μακ Κέιν . Γι’ αυτό άλλωστε ο υπ. εξ. της Γερμανίας Βεστερβέλε κι ο Γερμανός πρέσβης στην Ουκρανία, είχαν τεθεί επικεφαλής της πορείας των 15.000 περίπου ναζί στο Κίεβο τον περασμένο Δεκέμβρη.
Και δεν είναι μόνο τα σήματα της 14ης Μεραρχίας, αλλά και οι κοκκινόμαυρες σημαίες των οπαδών του UPA (επαναστατικός στρατός της Ουκρανίας) και του Stepan Bandera (1909-1959), επικεφαλής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN).
Είναι ξεκάθαρο, ότι ΕΕ και Αμερικανοί προβαίνουν-μέσω των απογόνων των SS- στην πλήρη διάλυση της Ουκρανίας, δια της οποίας περνούν όλοι οι αγωγοί ενεργειακής τροφοδότησης της Δύσης, προσπαθώντας να καταφέρουν δύο πράγματα:
Πρώτον, να στραγγαλίσουν τη Ρωσία, μέσω του ελέγχου της ενεργειακής ροής από τηνΑνατολή προς τη Δύση κι απ’ το Νότο (Γεωργία κλπ) προς τη Ρωσία και δεύτερον, ναελέγξουν πλήρως και αποκλειστικώς το λιμάνι της Σεβαστούπολης και ν’ αποκόψουν έτσι κάθε έξοδο του Ρωσικού Στόλου προς τα κάτω.
Αν αυτοί δεν ήταν οι στόχοι της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα», τότε ποιοι ήταν; Φαίνεται λοιπόν, ότι ο Ρωσικός λαός είναι μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου «πατριωτικού πολέμου», με νέους όρους και υπό νέες συνθήκες. Οψόμεθα...
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
askordoulakos
http://tsak-giorgis.blogspot.gr
J. Plumb: «Ο θάνατος του παρελθόντος», Αθήνα, εκδ. Μεταίχμιο, 2007.
_______________________________
Κατ’ αρχάς, αυτό, που αποκαλούμε Ουκρανία δεν υπήρξε σχεδόν ποτέ ως κράτος. Κρατική υπόσταση της έδωσαν οι Σοβιετικοί το 1919, όταν και τους αναγνώρισαν, ως αυτόνομη Δημοκρατία. Εκτός όμως, της κρατικής υπόστασης, οι μπολσεβίκοι έδωσαν στους Ουκρανούς και το λιμάνι της Σεβαστούπολης, το οποίο παραδοσιακά ανήκε στη Ρωσία, αφού αποτελεί τη βάση του Ρωσικού Στόλου για έξοδο προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο.
Ένα δεύτερο σημαντικό δεδομένο είναι ότι στην Ουκρανία, το ρωσικό (κατά κύριο λόγο) στοιχείο είναι πληθυσμιακά κυρίαρχο και πλειοψηφόν, ενώ οι «καθαροί» Ουκρανοί αποτελούν μειοψηφία.
Το σημαντικότερο όμως ιστορικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί την «κόκκινη κλωστή», που διαπερνά το τότε με το σήμερα, είναι ότι η «δυτική» Ουκρανία αποτέλεσε τη βάση της 14η Μεραρχίας των Waffen SS της Γαλικίας, η οποία αποτελείτο-κατά βάση- από εθελοντές Ουκρανούς της Γαλικίας κι ευθύνεται για τη γενοκτονία τουλάχιστον του 1/3 των Ουκρανών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής! Να θυμίσουμε, ότι λόγω των ειδεχθών εγκλημάτων της, ο Κόκκινος Στρατός είχε εκδώσει ειδική διαταγή, βάσει της οποίας οι φέροντες τα διακριτικά της 14η Μεραρχίας των Waffen SS δεν θα συλλαμβάνονταν, αλλά θα εκτελούνταν επί τόπου.
Ε λοιπόν, τα σήματα της 14η Μεραρχίας των Waffen SS , είναι τα σήματα τωννεοναζί του Σβόμποντα και του «Δεξιού Κέντρου» οι οποίοι αποτελούν τους προνομιακούς συνομιλητές της ΕΕ -δηλαδή των Γερμανών- και του Γερουσιαστή Μακ Κέιν . Γι’ αυτό άλλωστε ο υπ. εξ. της Γερμανίας Βεστερβέλε κι ο Γερμανός πρέσβης στην Ουκρανία, είχαν τεθεί επικεφαλής της πορείας των 15.000 περίπου ναζί στο Κίεβο τον περασμένο Δεκέμβρη.
Και δεν είναι μόνο τα σήματα της 14ης Μεραρχίας, αλλά και οι κοκκινόμαυρες σημαίες των οπαδών του UPA (επαναστατικός στρατός της Ουκρανίας) και του Stepan Bandera (1909-1959), επικεφαλής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN).
Πρώτον, να στραγγαλίσουν τη Ρωσία, μέσω του ελέγχου της ενεργειακής ροής από τηνΑνατολή προς τη Δύση κι απ’ το Νότο (Γεωργία κλπ) προς τη Ρωσία και δεύτερον, ναελέγξουν πλήρως και αποκλειστικώς το λιμάνι της Σεβαστούπολης και ν’ αποκόψουν έτσι κάθε έξοδο του Ρωσικού Στόλου προς τα κάτω.
Αν αυτοί δεν ήταν οι στόχοι της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα», τότε ποιοι ήταν; Φαίνεται λοιπόν, ότι ο Ρωσικός λαός είναι μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου «πατριωτικού πολέμου», με νέους όρους και υπό νέες συνθήκες. Οψόμεθα...
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
askordoulakos
http://tsak-giorgis.blogspot.gr
