«Έχει ο καιρός γυρίσματα και η πολιτική κυλίσματα»:Αυτή είναι η «διαλεκτική» της καθεστωτικής πολιτικής, μια «διαλεκτική» που αλέθει κόμματα και πρόσωπα του καθεστώτος, ιδιαίτερα όταν αυτό βρίσκεται σε οικτρό αδιέξοδο, σε σήψη κατάρρευσης. Σήμερα, ιδιαίτερα κάθε εκλογικός μηχανισμός, κάθε χρώματος και μεταμφίεσης (δηλαδή και οι μηχανισμοί με τις «αριστερές» ετικέτες),
είναι εξαρτημένος ΠΛΗΡΩΣ από τα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας και δεν έχει ούτε τη σχετική «ανεξαρτησία» και «αυτονομία» που διέθεταν τα καθεστωτικά κόμματα του παρελθόντος.
Ακόμα, όμως, και τότε μπροστά σε συνθήκες «Έκτακτων Αναγκών» (κινδύνων για το καθεστώς) η σχετική κομματική «αυτονομία» χανόταν και οι «αντίπαλοι» γινόντουσαν μια συσκευασία, γιατί αυτό πρόσταζαν τα μεγάλα αφεντικά: Η ιστορία βρίθει από τέτοιες περιπτώσεις…
Σήμερα, ιδιαίτερα, ΕΝΤΟΣ του κατοχικού πλαισίου του 4ου Ράιχ, δεν υπάρχουν ούτε μικρά περιθώρια «ελιγμών ανεξαρτησίας»από τα κόμματα-εκλογικούς μηχανισμούς: Από τα κόμματα που αποδέχονται αυτό το κατοχικό πλαίσιο, το νομιμοποιούν και λειτουργούν με τους κανόνες της «νομιμότητάς» του.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ανεξαρτησία, κάθε είδους (εθνική ανεξαρτησία, κομματική ανεξαρτησία, ανεξαρτησία ιδεών και πράξης) μπορεί να υπάρξει ΜΟΝΟ ΕΚΤΟΣ του πλαισίου της ευρω-χούντας.
ΕΝΤΟΣ του ευρω-χουντικού πλαισίου υπάρχουν και λειτουργούν ΜΟΝΟ τα ανδρείκελα των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων), με ποικίλες μεταμφιέσεις και μάσκες…
ΠΟΛΙΤΙΚΗ εκτός του κατοχικού πλαισίου μπορεί να υπάρξει και να λειτουργήσει και εκλογικά, ΜΟΝΟ όταν στηρίζεταιΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στις ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ λαϊκές δυνάμεις, όταν αποτελεί «εξάρτημα» αυτών των οργανωμένων και αγωνιστικών δυνάμεων.
Χωρίς τον οργανωμένο (αυτό-οργανωμένο) λαϊκό παράγοντα, χωρίς ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ που να ξεκινάει και να στηρίζεται στο «πεζοδρόμιο», ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν μπορεί να υπάρξει: Όταν στηρίζεσαι μόνο στο ψηφοδέλτιο, δεν είσαι Αριστερά, είσαι ένας εκλογικός μηχανισμός υποταγμένος πλήρως στους θεσμούς και τη «νομιμότητα» του καθεστώτος, είσαι απλώς «αριστερά» του καθεστώτος…
Με βάση όλα αυτά, τα οποία αποτελούν αλφαβητικές αλήθειες της πολιτικής επιστήμης, αναπτύξαμε, σε προηγούμενο κείμενό μας, την άποψη: Μια συμμαχία, συγκυβέρνηση, «αριστεράς» και «δεξιάς», δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αντίθετα είναι μία από τις εναλλακτικές λύσεις που σχεδιάζουν και προωθούν τα ισχυρά κέντρα εξουσίας.
Τα αδιέξοδα, η αποσύνθεση και η κατάρρευση του καθεστώτος καθιστά πιο επιτακτική την ΑΝΑΓΚΗ αναπαλαίωσής του και ανασύστασης του πολιτικού χάρτη. Μέσα σ’ αυτήν την καθεστωτική αναγκαιότητα χορεύουν οι πάντες, όλα τα κόμματα αυτού του καθεστώτος, είτε το θέλουν, είτε όχι: Διότι μπορεί κάποιοι να μη το θέλουν γιατί θα πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων (στην καλύτερη περίπτωση).
Φυσικά μια τέτοια διαδικασία επιβάλλεται στην κατάλληλη στιγμή, ύστερα από μεγάλες σκηνοθεσίες «έκτακτων αναγκών» που ΑΠΑΙΤΟΥΝ «συναίνεση».
Το έδαφος, βεβαίως προλειαίνεται με τη διαρροή σεναρίων, με πλύση εγκεφάλου και ποικίλες σκηνοθεσίες: Περί «διαφθοράς», «τρομοκρατίας» κ.λπ…
Σε αυτή τη διαδικασία λειτουργούν και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των «νταβάδων» καθώς και οι σκοπιμότητες των κομματικών συμφερόντων.
Η ορμητική κατάρρευση των μηχανισμών του κυβερνητικού οικοδομήματος και ο προδιαγραφόμενος εκλογικός καταποντισμός και της ΝΔ (μετά τον αφανισμό του ΠΑΣΟΚ) βάζουν στην ημερησία διάταξη, δίπλα στα σχέδια της ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ («αριστεράς» και «δεξιάς»), ΚΑΙ τα σχέδια εκλογικής διάσωσης της ΝΔ και αναχαίτισης της εκλογικής επέλασης του ΣΥΡΙΖΑ.
Από αυτήν την άποψη το αιφνιδιαστικό, πυρετικό και τελετουργικό άνοιγμα της «ατζέντας» περί «συγκυβέρνησης», δεν έχει μόνο το χαρακτήρα ιδεολογικής πλύσης και πολιτικής προετοιμασίας, αλλά κυρίως το χαρακτήρα να ανακοπεί η εκλογική διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Με ένα σπάρο δύο τρυγόνια: Προλειαίνεται το έδαφος για τον «ιστορικό συμβιβασμό» (λες και δεν υπήρξε στο παρελθόν τέτοιος εκτρωματικός «συμβιβασμός») και ταυτόχρονα επιχειρείται η εκλογική αναχαίτιση του ΣΥΡΙΖΑ και η όξυνση του διπολικού σκηνικού της καθεστωτικής ΑΠΑΤΗΣ.
Γι αυτό και τα νέα κύματα του ψεύδους, που ξεπηδούν και αυτά με ορμή από τους «οχετούς» των «νταβάδων» και τα «παπαγαλάκια» της ΝΔ.
Ένα τέτοιο δείγμα, «κλασσικό» στο πώς κατασκευάζονται οι κατάλληλες ειδήσεις, σφυγμομετρήσεις και τα ρεπορτάζ των «νταβάδων» και των ποικίλων «εγκάθετων», διαβάστε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/01/left-antinews.html
Το Λαμπρακιστάν, ΠΑΝΤΑ βρισκόταν στην πρωτοπορία των καθεστωτικών μαγειρείων, καθώς και το Μπομπολιστάν, στη νεώτερη ιστορία μας.
Όσοι διαθέτουν ιστορική μνήμη θα θυμούνται το 1989: Στο Ειδικό δικαστήριο σύρανε τον Ανδρέα, επετεύχθη ο «ιστορικός συμβιβασμός» (συγκυβέρνηση Τζανετάκη) και κατόπιν Ανδρέας και Μητσοτάκης και το σύνολο της «αριστεράς, στο ίδιο τραπέζι (κυβέρνηση Ζολώτα)!!!
Μετά από εμφυλιοπολεμική πόλωση Οικουμενική κυβέρνηση…
Η ίδια φαρσοκωμωδία με σκηνοθετικές παραλλαγές θα παιχτεί και σήμερα.
Μόνο που σήμερα τα αδιέξοδα δεν έχουν ούτε χαραμάδες διεξόδου και ο ελληνικός λαός, αργά ή γρήγορα, θα τους πυρπολήσει με την ΟΡΓΗ του και την οργάνωσή του στο ΔΡΟΜΟ…
http://www.resaltomag.blogspot.gr
