Το ελληνικό καθεστώς (η αποικία του 4ου Ράιχ) διανύει μια παρατεταμένη περίοδο αποσυνθετικής κατάρρευσης και επιθανάτιων σπασμών, ιδιαίτερα το κυβερνητικό του οικοδόμημα: Αυτό είναι ορατό πλέον και δια γυμνού οφθαλμού. Αυτό, όμως, το δωσίλογο και καταρρέον καθεστώς έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Τη δραματική απουσία του επαναστατικού παράγοντα (αγωνιστικό λαϊκό κίνημα και Αριστερή πολιτική ηγεσία).
Αυτή η δραματική έλλειψη αγωνιστικού πολιτικού κινήματος (Αριστεράς) παρέχει στις σάπιες δυνάμεις του καθεστώτος (εδώ μέσα είναι και αυτές της ενσωματωμένης «αριστεράς») κάποια σχετικά περιθώρια πολιτικών παιχνιδιών για την αναπαλαίωσή τους.
Τα επιτελεία της καθεστωτικής κακουργίας γνωρίζουν καλά τον ιστορικό νόμο: Ένα καθεστώς μπορεί να αποσυντίθεται και να καταρρέει, αλλά δεν ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ από μόνο του και μάλιστα μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Η κατάρρευση του καπιταλιστικού κυβερνητικού οικοδομήματος όταν δεν υπάρχει το επαναστατικό ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ το οποίο θα προωθήσει την ΑΝΑΤΡΟΠΗ συνολικά του καθεστώτος, οδηγεί στην αναπαλαίωση με τα ίδια υλικά της σήψης.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ενώ ΟΛΟΙ οι οχετοί της σήψης και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας έχουν ανοίξει, ενώ η κυβέρνηση των ανδρεικέλων βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πτώση της, το καθεστώς, ΣΥΝΟΛΙΚΑ, μελετά και επεξεργάζεται πλήθος σεναρίων για την αναπαλαίωσή του…
Η μοναδική του αγωνία είναι με ποιο τρόπο θα αντικαταστήσει αυτό που θα καταρρεύσει, θα «ανανεώσει» (αναπαλαιώσει) τη σήψη του και την κτηνωδία του…
Αυτή η ΑΓΩΝΙΑ εκπέμπεται από παντού και συμπυκνώνεται γλαφυρά στην παρακάτω κραυγή της πρωτοχρονιάτικης «Καθημερινής»:
«Το 2014 θα βαδίσουμε πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Το παλαιό πολιτικό σύστημα σαρώνεται. Το καινούργιο δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα. Θα έλθει όμως γιατί το απαιτούν οι ιστορικές συνθήκες. Πρέπει όμως η χώρα να μείνει όρθια. Ο διχασμός, το μίσος, ο ανεξέλεγκτος λαϊκισμός έχουν θεριέψει και κάνουν τη λογική και τη σύνεση να νιώθουν μεγάλη μοναξιά. Ελπίδα μάς δίνει η ωριμότητα και η καρτερικότητα την οποία έχουν δείξει οι Έλληνες».
Αυτή είναι η αγωνία των ληστών και δημίων: «Το παλιό σαρώνεται και το καινούριο δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα».
Δηλαδή δεν φαίνεται ακόμα στο ορίζοντα το πώς θα γίνει η ανασύσταση και η αναπαλαίωση του «παλιού που σαρώνεται»!!!
Αυτή η ομολογία δείχνει ότι τα ισχυρά κέντρα των πολιτικών αποφάσεων και τα επιτελεία τους δεν έχουν βρει ακόμα τις ενδεδειγμένες λύσεις.
Είναι τέτοια η σήψη τους, τα αδιέξοδα της κρίσης τους και της αποσυνθετικής τους κατάρρευσης που οδηγούν και τους ίδιους σε ένα χάος αντιτιθέμενων απόψεων και τακτικών (η κρίση πάντα προκαλεί οξύτατες διαιρέσεις και ανταγωνισμούς στο «σώμα» των ληστών και δημίων).
Η παντελής έλλειψη αγωνιστικού κινήματος και επαναστατικού πόλου τους αφήνει κάποια περιθώρια να τρώγονται ακίνδυνα…
Από εδώ γεννιούνται και τα πολλά σενάρια και οι ποικίλες ουτοπικές ελπίδες για την ανασύσταση του πολιτικού χάρτη (πολιτικό σύστημα το λένε) και την αναπαλαίωση της σήψης τους.
Ζούμε, συνεπώς, μια περίοδο αναζήτησης διεξόδου από το καθεστωτικό αδιέξοδο, μια περίοδο που τα ισχυρά κέντρα εξουσίας και τα σάπια κόμματά τους «σκαλίζουν το βόθρο» τους για να βρούνε τον καλύτερο τρόπο να κολλήσουν στο βόθρο νέες ετικέτες…
Ζούμε μια περίοδο καμπής, δίχως ίσως ιστορικό προηγούμενο:Πρωτοφανούς πολιτικής ρευστότητας, καταιγιστικών ρυθμών ανακατέματος των ακαθαρσιών και τυχοδιωκτικής φρενοβλάβειας…
Από παντού ξεπετάγονται «σωτήρες»: κάθε σκύβαλο, πολιτικό μορμολύκειο, ασύστολος τυχοδιώκτης, ακόμα και γραφικός, «ορμά» στο πολιτικό προσκήνιο και αυτό-προβάλλεται σαν «σωτήρας»…
ΟΛΑ αυτά, βεβαίως, στο τέλος θα αποκρυσταλλωθούν (αν πετύχει η νέα απάτη της αναπαλαίωσης) γύρω από τους «κλασσικούς» άξονες της πολιτικής ΑΠΑΤΗΣ: Το εκλογικό δίπολο της «δεξιάς» και «αριστεράς», σε νέες παραλλαγές…
Σήμερα ο βασικός παράγοντας και προνομιούχος παίκτης της καθεστωτικής αναπαλαίωσης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ο προνομιούχος πολιτικός συντελεστής που πέτυχε να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, να αναπαλαιώσει τον εκφυλισμό και τη σαπίλα αυτού «αριστερού» κυβερνητικού πυλώνα και να λειτουργεί σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Διαβάστε αναλυτικά στο παλιό μας άρθρο (Μάιος 2012):
Ο «Αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ «οδηγός» στην αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6456
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προνομιούχος παίκτης διότι ο άλλος παίκτης (ΝΔ) καταρρέει και ακόμα δεν έχει βρεθεί λύση. Πάνω σ’ αυτό αγωνιούν σφόδρα τα κέντρα των αποφάσεων και τα επιτελεία τους: «Το καινούργιο», κατά την «καθημερινή», δηλαδή η αναπαλαίωση και της «δεξιάς» δεν «φαίνεται στον ορίζοντα»…
Αυτό τρέφει πολλά και ποικίλα σενάρια αντιφατικά και ανταγωνιστικά: Η κρίση και τα αδιέξοδα οξύνουν τους ανταγωνισμούς…
Και μέσα στους κόλπους της καταρρέουσας ΝΔ (οι μέρες της είναι μετρημένες αν επικρατήσει το σενάριο των εκλογών) αναπτύσσονται διαφορετικές «οπτικές» για την αναπαλαίωσή της: Πολλές οι διαφοροποιήσεις σε πολλά ζητήματα, ακόμα και στο «εύρημα» για την «αθεΐα» του Τσίπρα…
Ένα από τα σενάρια που κερδίζει έδαφος είναι το «κλασικό» και πολυφορεμένο, με άλλες παραλλαγές στο παρελθόν: Της «σύμπραξης» ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο!!!
Ένα μέρος των «νταβάδων» και πολλοί νεοδημοκράτες «δουλεύουν» αυτό το σενάριο της «Έκτακτης Ανάγκης».
Ακόμα και ο Άδωνις (ο ακροδεξιός κλόουν) το ασπάζεται. Διαβάστε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/01/blog-post_6134.html
Πολλοί και κυρίως οι συριζαίοι μπορεί να το θεωρούν ανέφικτο ή σκοπίμως να το αποκλείουν…
Στην Ελλάδα ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι ανέφικτο ανάμεσα σε καθεστωτικά κόμματα, φωνακλάδικα αντίπαλα…
Πολύ περισσότερο, σήμερα, που όλα αυτά τα κόμματα έχουν νομιμοποιήσει την ΚΑΤΟΧΗ και λειτουργούν ΕΝΤΟΣ της κατοχικής Βουλής: Εντός του πλαισίου του 4ου Ράιχ…
Εδώ ο Φλωράκης και οι πρόγονοι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (και ο Λαφαζάνης) συμμετείχαν σε κυβέρνηση με το Μητσοτάκη!!!
Οι δύο άσπονδοι «εχθροί» (Ανδρέας-Μητσοτάκης) τα …βρήκαν και στήριξαν (μαζί με την «αριστερά) την «Οικουμενική κυβέρνηση» Ζολώτα, για να «σώσουν» την Ελλάδα!!!!!
Ο ίδιος ο Σαμαράς ορκιζόταν ότι δεν θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον ΓΑΠ και λίγες μέρες μετά από αυτούς τους όρκους, «έφτιαξαν» από κοινού την παπαδήμια κυβέρνηση: Για τη «σωτηρία» μας…
Αν είναι, συνεπώς, να «σωθούμε» (να διασωθούν τα κέρδη των τοκογλύφων και τα συμφέροντα των δημίων μας) τότε και αυτό το σενάριο δεν είναι επιστημονικής φαντασίας…
Το μόνο που μπορεί να αποτρέψει όλα αυτά τα παιχνίδια της εξαπάτησής μας και της αναπαλαίωσης της σαπίλας είναι ένα:Ο Λαός στο ΔΡΟΜΟ, να οργανώσει (αυτό- οργανώσει) την ΟΡΓΗ του στο δρόμο, να οικοδομήσει το δικό του ΠΟΛΙΤΙΚΟ κίνημα και τη δική του ηγεσία, βγαλμένη ΟΧΙ από τους εκλογικούς σωλήνες, αλλά από το πεζοδρόμιο…
http://www.resaltomag.blogspot.gr/