Όταν έπεσε η Πόλη, με μπαμπεσιά καθώς θέλει η παράδοση, οι Οθωμανοί εισέβαλαν σφάζοντας, λεηλατώντας και καίγοντας όπως συνηθιζόταν στην εποχή τους, στα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού τους. Μόνο τους μεγάλους άρχοντες δεν πείραξαν με πρώτον τον Μέγα Δούκα, δηλαδή ένα είδος πρωθυπουργού των Βυζαντινών, Λουκά Νοταρά. Όλους αυτούς – όπως αναφέρει στο χρονικό του ο Μιχαήλ Δούκας, αλλά και άλλοι – τους είχαν εξαγοράσει από αρκετά νωρίς. Ίσως και πριν ξεκινήσει η πολιορκία της Πόλης. Κι έτσι η άμυνα της βασιλεύουσας στερήθηκε τους πόρους από τις περιουσίες τους, που τις έκρυψαν καθώς θεωρούσαν σίγουρο ότι θα τις κρατήσουν και υπό το νέο καθεστώς.
Ήταν σίγουροι ότι έστω κι αν χάθηκε η βασιλεύουσα, η χώρα ολόκληρη μαζί με τον λαό της, μιας και περνούσε από το χατζάρι του κατακτητή, αυτοί θα επιβίωναν και θα χαίρονταν τα πλούτη τους. Ήταν η άρχουσα τάξη του Βυζαντίου που ξεζούμιζε επί αιώνες τον λαουτζίκο υπό την προστασία του αυτοκρατορικού στέμματος. Τώρα φαντάζονταν ότι θα συνέχιζαν υπό την προστασία του σουλτάνου. Τι τους ενδιέφερε αν τους προστάτευε το στέμμα του αυτοκράτορα, ή το σαρίκι του σουλτάνου; Τους ήταν παντελώς αδιάφορο. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η περιουσία τους και τα μέσα να την αυγαταίνουν.
Πήγαν λοιπόν να δηλώσουν υποταγή. Και όπως συνηθιζόταν τότε, μαζί με την υποταγή τους έθεσαν στη διάθεση του Πορθητή και τα πλούτη τους. Τότε ο Μωάμεθ – όπως αναφέρεται από χρονικογράφους της εποχής – έκανε κάτι απροσδόκητο. «Γιατί αφέντες μου δεν τάξατε το βιός σας στον αυτοκράτορα και την Πόλη σας;» φέρεται να ρώτησε πρώτα τον Μέγα Δούκα και ύστερα τους υπόλοιπους έκπληκτους αξιωματούχους. Κάτι πήγαν αυτοί να ψελλίσουν για την υπόγεια συμφωνία που είχαν κάνει μαζί του και πόσο αυτή τον βοήθησε να πάρει την Πόλη, αλλά δεν πρόλαβαν, καθώς ο Μωάμεθ συμπλήρωσε: «Μια φορά προδότης, για πάντα προδότης. Πάρτε τους το κεφάλι και η περιουσία τους στο σουλτανικό θησαυροφυλάκιο!»
Θέλουν το οικόπεδο
Στην ίδια φάση βρίσκεται σήμερα και η επίσημη Ελλάδα. Βρισκόμαστε μετά την άλωση και ο κατακτητής έχει αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται άλλο τις υπηρεσίες της ντόπιας ολιγαρχίας και του πολιτικού της προσωπικού. Τους χρησιμοποίησε για να κάνει την δουλειά του. Να βάλει στο χέρι ολόκληρη την χώρα. Και τώρα που τα έχει καταφέρει, τώρα που πλησιάζει η τελική εκκαθάριση, ορέγεται εκτός όλων των άλλων και τις περιουσίες των συνεργατών του.
Οι επιχειρηματικές και πολιτικές «οικογένειες» που εξουσιάζουν και λεηλατούν με σύστημα αυτή την χώρα και τον λαό της επί δεκαετίες, νόμιζαν ότι θα την σκαπουλάρουν. Όλοι αυτοί που φρόντισαν όταν ήρθε η ώρα της κρίσης να παραδώσουν αμαχητί την χώρα και τον λαό της στους σφαγείς τους. Όλοι αυτοί που απεμπολώντας άνευ όρων και αμετάκλητα την ασυλία της χώρας μαζί και την εθνική της κυριαρχία, νόμιζαν ότι είχαν εξασφαλίσει την δική τους προνομιακή πολιτική και οικονομική ασυλία από τον Αρμαγεδώνα που ήξεραν πολύ καλά ότι θα εξαπέλυαν οι ξένοι επικυρίαρχοι. Νόμιζαν μάλιστα ότι θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν και ένα μερίδιο από τα λάφυρα του καταχτητή. Πόσο, μα πόσο έπεσαν έξω!
Οι σύγχρονοι κατακτητές δεν χρειάζονται ατόφια την χώρα, ούτε έχουν ανάγκη τον λαό της. Ούτε καν για δούλο. Έχουν περί τα 350 εκατομμύρια ξεριζωμένους που αναζητούν ανά την υφήλιο τον επιούσιο. Χώρια τις δεκάδες εκατομμύρια ανέργους στις δικές τους χώρες χωρίς παρών και μέλλον. Αυτό σημαίνει σήμερα αγορά εργασίας για την πολιτισμένη Δύση. Τι να κάνουν τους Έλληνες; Την χώρα τους θέλουν και μάλιστα υπό μορφή οικοπέδου. Απόλυτα ισοπεδωμένη και έτοιμη από χώρα να μεταβληθεί σε χώρο υποδοχής επενδύσεων και τυχοδιωκτισμών κατά τα ειωθότα των ισχυρών της παγκόσμιας αρένας.
Στερνή μου γνώση…
Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά το φωνάζω από το 2010. Πολύ πριν το πρώτο μνημόνιο και την υπαγωγή της Ελλάδας στον «μηχανισμό στήριξης». Θέλουν το οικόπεδο! Και μάλιστα χωρίς – αν γίνεται – τους κατοίκους! Μάλιστα, αξίζει να διηγηθώ μια ιστορία από την εποχή της Εκπομπής ΑΕ στο Ράδιο 9 στα τέλη του 2011. Τον κ. Κοντομηνά, ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου μέσου, τον συνάντησα μόνο μια φορά και μάλιστα για λίγα λεπτά. Τον συνάντησα μετά από δικό του αίτημα, μιας και η Εκπομπή ΑΕ εκείνη την εποχή έσπαγε κάθε ρεκόρ ακροαματικότητας. Δεν τον γνώριζα από πριν και η συνάντηση να τον γνωρίσω. Εκείνη η μοναδική συνάντηση ξεκίνησε με τον κ. Κοντομηνά να με ρωτά πώς βλέπω τα πράγματα. Του απάντησα ότι θα βιώσουμε όχι μόνο την οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελλάδας, αλλά και την πολιτική της εξαφάνιση. Θέλουν μόνο το οικόπεδο, του είπα. Εκείνος χαμογέλασε ελαφρά και μου είπε, το γνωρίζω.
Πριν προλάβω να τον ρωτήσω πώς κι ανέχεται την Εκπομπή ΑΕ, μου απάντησε λέγοντας ότι αυτός προσωπικά δεν έχει πια επιχειρηματικές βλέψεις στην Ελλάδα και επομένως δεν τον νοιάζει να «βομβαρδίζουμε» από το πρωί μέχρι το βράδι. Άλλωστε, όπως μου είπε, ξέρει πολύ καλά ότι δεν έχει μέλλον η Ελλάδα. Καλώς, του απάντησα, γιατί είναι κρίμα στην ηλικία σας να βρεθείτε στην φυλακή. Γιατί να το έχετε ξεκάθαρο, οι ξένοι δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο σ’ αυτή την χώρα. Ο κ. Κοντομηνάς μου χαμογέλασε συγκαταβατικά και εκεί τελείωσε η συνάντηση.
Φεύγοντας από το γραφείο του κ. Κοντομηνά ο τότε διευθυντής του Ράδιο 9 και παρουσιαστής της Εκπομπής ΑΕ, Μάνος Κακλαμάνος, που ήταν παρών καθ’ όλη την συνάντηση, μου είπε: Ρε συ τι του είπες; Την αλήθεια, του απάντησα. Να δεις που έτσι θα γίνει, συνέχισα. Προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα ότι ο κ. Κοντομηνάς είχε τελειώσει με τις «μπίζνες» στην Ελλάδα και πάντα έλεγα στον Μάνο ότι η Εκπομπή ΑΕ τελεί υπό προθεσμία. Έτσι κι έγινε.
Ο κ. Κοντομηνάς αφού απέκτησε ξανά, χωρίς καν να διαθέτει την κεφαλαιακή επάρκεια που χρειαζόταν μια τέτοια κίνηση, την τηλεόραση του Alpha από τους Γερμανούς, φρόντισε να κόψει εν ψυχρώ την Εκπομπή ΑΕ και να αλλάξει την «γραμμή» στο Ράδιο 9. Προφανώς είχε κάνει τις απαραίτητες συμφωνίες παρασκηνίου, ίσως να πήρε τα θαλασσοδάνεια που χρειαζόταν και μάλλον του είχε ανοίξει η όρεξη για μερίδιο από τα λάφυρα της χώρας που, όπως είχε πει, γνώριζε πολύ καλά ότι προοριζόταν να ισοπεδωθεί κυριολεκτικά από τους δανειστές της.
Όταν ο Μάνος παραιτήθηκε και έφυγε από το Ράδιο 9 γιατί η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να κάνει την απαραίτητη «κωλοτούμπα» για να διατηρήσει τον μισθό του, του θύμισα εκείνη την μοναδική συνάντηση και του είπα: Να πεις του κουμπάρου σου – ο κ. Κοντομηνάς έχει βαφτίσει το μοναχοπαίδι του Μάνου – ότι είναι κρίμα στην ηλικία του και στην κατάστασή του να σαπίσει στα τελευταία του χρόνια στην φυλακή. Δεν εννοούσα τόσο ότι ο λαός θα προλάβει την ισοπέδωση, θα ανατρέψει την κατάσταση και θα δικάσει τους εγχώριους στηλοβάτες της. Όσο την κουβέντα που του είχα πει στην μοναδική μας συνάντηση.
Δεν ξέρω αν του το μετέφερε εκ μέρους μου ο Μάνος, αλλά αν το έκανε ελπίζω σήμερα ο κ. Κοντομηνάς να το θυμάται γιατί θα υποστεί τους χειρότερους εξευτελισμούς για να καταλήξει τελικά στην κατάσταση του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Όχι από τον λαό και την πατρίδα που ξεπούλησε ως είθισται στην τάξη του, αλλά από τους εταίρους του. Από αυτούς που θέλουν το οικόπεδο και οι ντόπιοι ολιγάρχες μπροστά τους δεν είναι παρά μικρομεσαίοι μεσίτες στην υπηρεσία τους. Όπως ήταν πάντα από την εποχή που οι γόνοι των παλιών κοτζαμπάσηδων και των αφεντάδων τουρκοχριστιανών συνωμότησαν για να παραδώσουν το αγωνιζόμενο ελληνικό έθνος στα χέρια των Μεγάλων Προστατών από την Δύση και οι οποίοι διαδέχθηκαν τον Οθωμανικό ζυγό. Μόνο και μόνο για να κρατήσουν αυτοί και η τάξη τους τα προνόμια και την εξουσία με τις πλάτες των ξένων πρεσβειών και δυνάμεων.
Επιχείρηση Καθαρά Χέρια
Να το ξέρετε. Το ίδιο θα συμβεί με όλους, ή σχεδόν όλους τους μεγιστάνες της εγχώριας λεηλασίας. Ολόκληρη η κρατικοδίαιτη ολιγαρχία του πλούτου και της πολιτικής θα ακολουθήσουν την τύχη του Τσοχατζόπουλου. Θα τους δείτε τον έναν μετά τον άλλο να εξευτελίζονται με την αποκάλυψη σκανδάλων και άλλων σκελετών που κρύβουν μέσα στην ντουλάπα τους. Οι προθέσεις απ’ έξω, τόσο από την Ουάσινγκτον, όσο και από το Βερολίνο, είναι σαφείς: ήρθε η ώρα τους! Και θα γίνει αργά και μεθοδικά όπως και με την επιχείρηση του Di Pietro, όπως λεγόταν ο πιο περιώνυμος εισαγγελέας της επιχείρησης Mani Pulite (Καθαρά Χέρια) στην Ιταλία των αρχών της δεκαετίας του ’90. Ναι, οι κατακτητές της χώρας έχουν ξεκινήσει την δική τους επιχείρηση Καθαρά Χέρια στην Ελλάδα.
Δείτε τι συμβαίνει. Τρεις ήταν ανέκαθεν οι «ιερές αγελάδες» του συστήματος αναπαραγωγής της διαπλεκόμενης εξουσίας στην Ελλάδα. Τα εξοπλιστικά προγράμματα, τα μεγάλα έργα του δημοσίου και οι τράπεζες με τα θαλασσοδάνεια και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Ποτέ κανένας δεν τόλμησε να ακουμπήσει αυτές τις «ιερές αγελάδες» διαμέσου των οποίων φτιάχτηκαν οι μεγαλύτερες περιουσίες στην Ελλάδα και εξασφάλιζαν την εξουσία οι εκάστοτε ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και τώρα σιγά-σιγά η μια μετά την άλλη οι «ιερές αγελάδες» σφάζονται.
Πρώτα ξεκίνησαν με τα εξοπλιστικά προγράμματα. Έχουν τεθεί στο στόχαστρο ονόματα και επιχειρηματικά κυκλώματα που αποτελούν τους βασικούς τροφοδότες και στυλοβάτες των κυβερνήσεων ολόκληρης της μεταπολίτευσης. Όποιος ξέρει τι εστί Λιακουνάκος, Ευθυμίου, κοκ για την διαπλοκή οικονομίας και πολιτικής στην Ελλάδα, ειδικά στον χώρο των εξοπλισμών, γνωρίζει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω.
Για να καταλάβουν οι αδαείς και οι αφελείς πολίτες της χώρας το μέγεθος της «ιερής αγελάδας» των εξοπλιστικών προγραμμάτων στην Ελλάδα, πρέπει να σημειώσουμε τα εξής: Στην Ελλάδα οι εξοπλισμοί αποφασίζονται από την πολιτική ηγεσία, δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση και τα προγράμματά τους τα διαχειρίζονται πρωτίστως και κυρίως πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν υπήρξε ποτέ σχέδιο πιστοποίησης αναγκών για τους εξοπλισμούς που πραγματικά χρειάζεται η εθνική άμυνα της χώρας.
Κι ο λόγος είναι απλός. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να συνταχθεί από την πολιτική ηγεσία, αλλά αποκλειστικά από το μάχιμο στρατιωτικό προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων. Δηλαδή απ’ αυτούς που γνωρίζουν και ρισκάρουν την ζωή τους μ’ αυτό το υλικό. Αυτοί οφείλουν να προτείνουν, να αποφασίζουν, να διαχειρίζονται και να παραλαμβάνουν ως αξιόμαχο τον εξοπλισμό που χρειάζονται οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας με βάση τις ανάγκες της εθνικής άμυνας. Ενώ ο προϋπολογισμός τους οφείλει να βρίσκεται υπό την απόλυτη εποπτεία της Βουλής, η οποία θα πρέπει να εγκρίνει όλες τις απαραίτητες συμβάσεις.
Στην Ελλάδα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι στρατιωτικοί λειτουργούν ως σύμβουλοι κι ως άλλοθι της πολιτικής ηγεσίας που εν κρυπτώ – για λόγους δήθεν εθνικής ασφάλειας – αποφασίζουν, παραγγέλνουν, υπογράφουν, διαχειρίζονται και παραλαμβάνουν τους εξοπλισμούς που συμφέρουν ποιον; Τα κομματικά τους ταμεία και τους μεσάζοντες που υπάρχουν μόνο και μόνο για έναν λόγο: για να κρύβονται οι μίζες. Αλλοίμονο αν ένα ολόκληρο κράτος χρειάζεται να απευθυνθεί σε μεσάζοντες προκειμένου να προμηθευτεί τον εξοπλισμό και τις προμήθειες που χρειάζεται για την εθνική του άμυνα. Κάλλιστα θα μπορούσε να απευθυνθεί απευθείας στο κράτος απ’ όπου θέλει να προμηθευτεί τον οπλισμό και μέσα από διακρατική συμφωνία, να φροντίσει το αντισυμβαλλόμενο κράτος να τα βρει με τους δικούς του προμηθευτές.
Όμως σε μια τέτοια περίπτωση το κύκλωμα της μίζας σπάει και οι δυνατότητες κάποιοι να τα κονομήσουν χοντρά περιορίζεται δραστικά. Να γιατί χρειάζονται οι εγχώριοι μεσάζοντες όπλων και προμηθειών. Και να γιατί κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν υπήρξε ποτέ που να προχώρησε με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες της εθνικής άμυνας και χωρίς έναν ολόκληρο κυκεώνα μίζας, εξαγοράς και διαπλοκής. Ήταν και παραμένει νόμος στο ελληνικό κράτος η αγορά άχρηστου εξοπλισμού και συχνά επικίνδυνου για τις ένοπλες δυνάμεις, με την καρφίτσα τελικά να κοστίζει όσο ένα αεροπλανοφόρο.
Η μεθόδευση της όλης επιχείρησης
Τώρα συνεχίζουν με τις τράπεζες. Η δίωξη εναντίον του κ. Φιλιππίδη και των δικών του στελεχών στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, δηλαδή ενός ανθρώπου του στενού περιβάλλοντος του κ. Βαρδινογιάννη και συνδέσμου με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, όπως και η δίωξη των επιχειρηματιών Κοντομηνά, Γριβέα, Λαυρεντιάδη δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για το τι θα ακολουθήσει. Οι τράπεζες θα γίνουν ο κόλαφος του ισχύοντος πολιτικού και οικονομικού συστήματος της επίσημης Ελλάδας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς έγιναν αυτές οι διώξεις. Τα εξοπλιστικά άνοιξαν με βάση καταγγελίες και ομολογίες. Όχι μέσα από μια ενδελεχή και σε βάθος έρευνα όλων των εξοπλιστικών συμβάσεων του κράτους. Το λέμε αυτό γιατί ακόμη κι αν οι ανακριτές που κάνουν την δουλειά τους είναι ανεπηρέαστοι, τότε τα όρια της έρευνας καθορίζονται απ’ αυτούς που δίνουν ή θέλουν να δώσουν στοιχεία. Και μάλιστα με τον ρυθμό και το εύρος που θέλουν να τα δώσουν. Κι ο νοών, νοείτο.
Το ίδιο και με τις τράπεζες. Αυτό που επιμελώς δεν αναφέρεται στα δημοσιεύματα είναι ότι οι εισαγγελείς και οι ανακριτές ασχολούνται όχι με το σύνολο των ενεργητικών των τραπεζών, αλλά αποκλειστικά και μόνο με τα ενεργητικά των «κακών» τραπεζών που έχουν τεθεί σε εκκαθάριση. Όπως είναι η Proton Bank, η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Πώς το κάνουν; Η Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή οι ξένοι δανειστές και η ΕΚΤ, στέλνουν τους ανθρώπους του κ. Προβόπουλου και αυτοί αποφασίζουν τι θα ενταχθεί στα ενεργητικά υπό εκκαθάριση της «κακής» τράπεζας. Ενώ τα ενεργητικά της «καλής» τράπεζας χαρίζονται με επιδότηση κιόλας σε κάποια από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες διαμέσου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Οι ζημιές των τραπεζών στο δημόσιο χρέος
Η δήθεν αγορά της «καλής» Νέας Proton και «καλού» Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου από τηνEurobank στοίχισε στο ΤΧΣ η μεν πρώτη σχεδόν 760 εκατ. ευρώ, ενώ η δεύτερη σχεδόν 4,5 δις ευρώ. Τι σόι πώληση είναι αυτή όπου ο πωλητής πληρώνει τον αγοραστή και που τα βρήκε το ΤΧΣ; Το ΤΧΣ είναι ο τρόπος που επινοήθηκε για να περάσουν οι ζημιές, τα χρέη και τα θαλασσοδάνεια της ολιγαρχίας από τις τράπεζες στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Το ΤΧΣ κατέβαλε άλλα 7,5 δις ευρώ για να απορροφήσει η Τράπεζα Πειραιώς τα «καλά» ενεργητικά της Αγροτικής Τράπεζας. Ενώ για την ανακεφαλαιοποίηση απευθείας των τεσσάρων αποκαλούμενων συστημικών τραπεζών, δηλαδή της Πειραιώς, της Εθνικής, της Eurobank και τηςAlpha, το ΤΧΣ μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2013 άλλα 25 δις ευρώ. Συνολικά το ΤΧΣ με τον τρόπο αυτό έχει φορτώσει πάνω από 37 δις ευρώ ζημιές των τραπεζών στο δημόσιο χρέος. Κι έχει συνέχεια η ιστορία.
Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο φορτώνονται τα χρέη των τραπεζών και τα θαλασσοδάνεια στο δημόσιο χρέος, δηλαδή στον απλό Έλληνα πολίτη, αλλά χάνονται και τα ίχνη των σκοτεινών δοσοληψιών μέσα στα «καλά» ενεργητικά που απορροφά κάποια από τις συστημικές τράπεζες. Άλλωστε οι ανακριτικές αρχές καλούνται να εξετάσουν μόνο τα «κακά» ενεργητικά, που αποφασίζει η ΤτΕ. Κι όποτε το αποφασίζουν οι ξένοι κάτοχοί της.
Το λογικό βέβαια θα ήταν να μπορεί ο εισαγγελέας και οι ανακριτικές αρχές να προχωρήσουν σε εκκαθάριση του συνόλου του ενεργητικού μιας τράπεζας. Και καθώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με όλες τις τράπεζες, θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο με όλα τα τραπεζικά ενεργητικά. Ξεκινώντας από πού αλλού; Από την ΤτΕ, μιας και αυτή αποτελεί με τις υπερεξουσίες που διαθέτει τον μοναδικό αποτελεσματικό εποπτικό μηχανισμό του τραπεζικού συστήματος.
Επομένως, αν κάποια τράπεζα βρίσκεται να μπάζει από θαλασσοδάνεια, ύποπτες και σκοτεινές δοσοληψίες, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, κοκ, τότε την πρώτη και κύρια ευθύνη την φέρει η ΤτΕ. Ο έλεγχος στα ενεργητικά της είναι υποχρεωτικός για να κριθεί αν η ευθύνη τεκμηριώνεται ως δόλος, ή απλή αμέλεια, ή όπως αλλιώς. Έλα όμως που καμιά εισαγγελική αρχή δεν μπορεί να διαβεί το κατώφλι της ΤτΕ. Διότι αποτελεί μέρος του ευρωσυστήματος και οι χώροι της τελούν υπό καθεστώς ασυλίας.
Εκτός κι αν επιτρέψει διαφορετικά η ΕΚΤ. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Προβόπουλο, αλλά και για κάθε αξιωματούχο των κεντρικών τραπεζών του ευρωσυστήματος, που όλοι τους διαθέτουν ισόβια ασυλία. Για όσο βέβαια η χώρα τελεί υπό καθεστώς ευρώ.
Έτσι λοιπόν εκτός από την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού, την απαλλοτρίωση υπέρ ξένων συμφερόντων της περιουσίας του, την διάλυση και καρατόμηση της χώρας, θα γίνουμε μάρτυρες μιας έξωθεν και άνωθεν μεθοδευμένης επιχείρησης Καθαρά Χέρια αλα Γκρέκα με σκοπό την αρπαγή της χώρας. Κανείς δεν θα γλυτώσει. Ούτε κι αυτοί που πούλησαν την χώρα στους νέους κατακτητές.
Ο στόχος της όλης επιχείρησης είναι να εξαρθρώσουν παντελώς ολόκληρο το υφιστάμενο κράτος, έτσι ώστε η Ελλάδα να κηρυχθεί επισήμως και failed state, αποτυχημένο κράτος. Κι έτσι να δικαιολογηθεί τόσο εντός, όσο και εκτός μια πιθανή διεθνής επέμβαση για την διατήρηση του νόμου της τάξης σε μια ολοκληρωτικά καταρρέουσα χώρα. Ήδη η Ελλάδα στην επίσημη κατάταξη όπου απεικονίζεται η θέση κάθε χώρας της υφηλίου σε σχέση με την κατάσταση failed state, την έβαλαν να κατεβαίνει μέσα στο 2013 το έκτο σκαλοπάτι προς το χάος.
Ο Έλληνας πρέπει να πειστεί ότι δεν είναι ικανός να αυτοκυβερνηθεί. Γιατί ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα διαχείρισης πάσχει από ανίατη διαφθορά. Καλύτερα η χώρα να ακρωτηριαστεί, να τεμαχιστεί και να αφομοιωθεί ως περιφέρεια από την νεοσύστατη Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Ή μέρη της να τεθούν υπό διεθνή έλεγχο, όπως π.χ. οι περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης όπου θα περάσει ένας τόσο σημαντικός για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αγωγός υγροποιημένου αερίου, όπως ο ΤΑΡ.
Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να ανατρέψει αυτά τα σχέδια. Μόνο αν σηκώσει το μπαϊράκι της δικής του εθνικής αυτοδιάθεσης, αυτό που του έχουν αφήσει οι αγώνες των προγόνων του ως την πιο πολύτιμη παρακαταθήκη. Και μόνο αν θυμηθεί, αν εμπνευστεί από τα λόγια του Ανδρέα Κάλβου: Καλήτερα, καλήτερα / Διασκορπισμένοι οι Έλληνες / Να τρέχωσι τον κόσμον, / Με εξαπλωμένην χείρα / Ψωμοζητούντες / Παρά προστάτας ‘ναχωμεν.
