Έλεγε στους Έλληνες την 31η Δεκεμβρίου 2012:
Το 2012 ήταν μια δύσκολη χρονιά. Όμως το 2013 θα είναι η αρχή της αναγέννησης. Θα φανεί η προοπτική, θα γίνει το άλμα προς το μέλλον. Το 2013 θα είναι έτος θεμελίωσης της ανάπτυξης, με περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά και επενδύσεις. Θα αποκατασταθούν αδικίες στις χαμηλές συντάξεις, στα επιδόματα που κόπηκαν, θα αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή.
Έλεγε την 31η Δεκεμβρίου 2013
Τα δύσκολα τα περάσαμε και αποφύγαμε το χειρότερα – το 2014 θα είναι χρονιά ανάκαμψης και ελπίδας, της ανάπτυξης»
Το 2013 ήταν μια δύσκολη χρονιά. Ήταν το «έτος μηδέν». Βάλαμε τέλος στην κατρακύλα. Το 2014 θα είναι η πρώτη χρονιά της ανόρθωσης.
Τώρα απλώς αρχίζει να αχνοφαίνεται το φώς στην άκρη του τούνελ. Στο τέλος του 2014 το φώς αυτό θα το βλέπουν όλοι»
Υπήρξε πόνος τα τελευταία χρόνια και υπάρχει ακόμη, είναι κυρίως η ανεργία των νέων μας, έγιναν λάθη και αδικίες που θα αποκατασταθούν. Θα ξεκινήσουμε από τους πιο αδύναμους.
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΔΥΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ
Το μήνυμα της 31ης Δεκεμβρίου 2013
Το μήνυμα της 31ης Δεκεμβρίου 2012
Τα πρώτα σημεία που ένας πολιτικός κρίνεται, είναι ασφαλώς η συνέπεια ή η ασυνέπεια λόγων και έργων, αλλά και… λόγων και λόγων. Στην Ελλάδα, πολιτικοί αλλά και ψηφοφόροι, ξεχνούν πολύ εύκολα τόσο τις δεσμεύσεις, θεωρώντας περίπου δεδομένο ότι απ’ όσα λέγονται δημόσια, τίποτε δεν μπορεί να εφαρμόζεται. Πλέον αυτός είναι ο κανόνας, που έχει οδηγήσει σε έναν εθισμό τον ψηφοφόρο, με συνέπεια – εκτός όλων των άλλων… – να μην ενοχλείται καν από το ψέμα που εν γνώσει του θα ακούσει. Κι όμως, αυτή η συνειδητή πλάνη προς τον ψηφοφόρο δεν μένει μόνο ατιμώρητη, αλλά είναι βαριά θεσμική ασέβεια. Το ίδιο το Σύνταγμα επιτάσσει οι αντιπρόσωποί του να μην εφαρμόζουν άλλα απ’ όσα υπόσχονται για τα οποία εξασφαλίζουν την ψήφο των ψηφοφόρων… Ο κανόνας όμως της συνταγματικής παραβίασης μένει πάντα ατιμώρητος, ακόμη και από τον ρυθμιστή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (τέτοιο είναι, θεωρητικά, το πολίτευμά μας…) που δεν είναι άλλος από τον λαό. Εδώ λοιπόν δημοσιεύουμε δηλώσεις τις οποίες οι ίδιοι οι παράγοντες κάνουν, αλλά θεωρούν ότι ο λαός ουδέποτε θυμάται ώστε να τους εγκαλέσει, καθώς δεν σπουδαιολογεί…