Παρέλασε μια ξέκωλη και αναπτερώθηκε το εθνικό μας ταμπεραμέντο... Παραληρήσαμε οι περισσότεροι σύγκορμοι και ανάδελφοι... Κατουρηθήκαμε πάνω σας από ακράτεια...
Λες και δεν έχουμε ξαναδεί κώλο μέσα σε κολάν πάνω σε γόβα στιλέτο..
Μόνο που τα είδαμε όλα αυτά για πρώτη φορά δίπλα στα παιδιά μας... σε ώρα εθνικής εορτής και μας εξίταρε η φάση...
Έτσι θα μας πάρουν όχι μόνο τα σπίτια και τις δουλειές, αλλά και τα παιδιά μας...
Για ένα πήδημα δια γυμνού οφθαλμού και εξ αποστάσεως μόνο.., θα τα τους τα δώσουμε εκούσια σχεδόν όλα.
Μας ξέρουν τόσο καλά αυτοί που μας κυβερνάνε και μας παίζουν στα δάχτυλα...
Δεν λυπάμαι. Μόνο που νιώθω ντροπή, επειδή άθελα μου ζω ανάμεσα σας.
Όχι πως είμαι καλύτερος σας, όχι πως δεν έχω τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια γούστα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι...
Μα νιώθω ντροπή επειδή κάθε φορά που έχω ανάγκη να ονειρευτώ, πρέπει υποχρεωτικά να ρίξω μια κλεφτή ματιά στην ιστορία των προγόνων μου και στις φωτογραφίες άλλων περασμένων εποχών...
Τα δικά μου φωτογραφικά αρχεία είναι πλούσια μόνο σε εξαιρετικές και σπάνιες Ανούσιες Στιγμές..., οι δικές μου κατακτήσεις αφορούν μόνο κάτι κύπελλα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και κάτι βαρύγδουπες ομιλίες για την επιτυχή τέλεση μιας Ολυμπιάδας, που αργότερα μου είπαν πως με κατέστρεψε οικονομικά...
Οι δικοί μου αγώνες περιορίζονται σε κάτι 3ωρες αγωνιστικές συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος ανάμεσα σε κινητούς πάγκους με βρώμικα..., έξω αλλά και μέσα στη Βουλή, προσμένοντας την ώρα που θα μου κάνουν ντου για να με διαλύσουν τα αδέλφια μου, οι υπηρετούντες στα ΜΑΤ, για να φωνάξω και να φτιαχτώ "Μπάτσοι- Γουρούνια- Δολοφόνοι "..., μετά να σηκωθώ και να φύγω τρέχοντας για το σπίτι.., μπας και προλάβω το ματς ή το dancing with the stars..., συμμετέχοντας στους φιλανθρωπικούς σκοπούς τους...
Άλλους Αγώνες δεν έχω...
Κάποτε κλείστηκα και στο Πολυτεχνείο για να γκρεμιστεί μια χούντα...
Κι όταν την γκρέμισα, με τα ίδια μου τα χέρια έφτιαξα, ψηφίζοντας για χρόνια, μια άλλη χούντα ανελέητη και ξενόδουλη...
Για να μου προσφέρει λύση ζωής διορίζοντας με στο Δημόσιο!
Μετά μου είπαν πως ο διορισμός μου αυτός κατέστρεψε ακόμα περισσότερο την οικονομία της πατρίδας...
Αυτός είναι ο Αγών μου...ως μέλους του Έθνους μου στα δικά μου τα χρόνια.
Ίδιος με τον Δικό σου!
Μετά φρόντισα αποκλειστικά και μόνο για το σαρκίο μου.., μπήκα στο Euro κι έγινα Σλάβος του...
Εδώ και χρόνια το υπηρετώ πιστά σαν ορκισμένος Δούλος...
Φυσικά δυο φορές το χρόνο πηγαίνω και στην παρέλαση...
Όμως τώρα πια πηγαίνω από απόσταση... Μην τύχει κι άθελα μου ενοχλήσω τα Αφεντικά μου...
Κι έτσι μ' αρέσει τώρα πια.., που μπορώ ακόμα να βλέπω ολοζώντανα μπροστά στα μάτια μου τα ξέκωλα μέσα σε κολάν, πάνω σε γόβες στιλέτο να δίνουν το βήμα στα ευνουχισμένα ήδη παιδιά μου...
Κι όταν δυσκολεύομαι κάπως ...την Ιστορία μου την βγάζω στο σφυρί μόνο και μόνο για ν' αποφύγω την εκδοχή του να προσφέρω τη ζωή μου στο όνομα της Λευτεριάς μου...
Την ζωούλα μου...
Να ζήσω ήσυχα , αυτό μονάχα μου μάθανε να θέλω μέχρι να πεθάνω...
Να ζήσω ήσυχα και να 'χω ξέκωλα παντού για να ξεχνώ πως κάποτε ήμουν λεύτερος και περήφανος...
Κι όταν καμιά φορά ξυπνώ από τον λήθαργο, τελώντας το έγκλημα της Σκέψης..,φωνάζω πως δεν ανέχομαι να γίνομαι λάτρης και οπαδός μιας ηδονής που μου γαμάει* την Πατρίδα...
Μετά όμως και πάλι με τις ονειρώξεις μου αγκαλιά κοιμάμαι, βλέποντας ξέκωλα μέσα σε κολάν, πάνω σε γόβες στιλέτο...
Κι έτσι με τις ονειρώξεις μας για σφαίρες πυροβολούμε εξ επαφής το είναι και το μέλλον μας...
Εδώ και χρόνια τώρα σαν μέτοικος να ζεις στη ίδια την Πατρίδα σου.., διδάσκοντας στα παιδιά σου της Σκλαβιάς τον τρόπο.
Πρώτη φορά στην Ιστορία θα γεννηθούν Έλληνες Σκλάβοι από κούνια...
* Ίσως να ήταν κόσμιο να αποφύγω την δημόσια χρήση αυτού του ρήματος, μα να με συμπαθάτε που ποτέ μου δεν κατάφερα να κρύψω πίσω από νόθες λέξεις ότι κι όσα νιώθω.
Με εκτίμηση
Γιάννης Μ Κουντουρογιάννης