του Νίκου Πέρπερα«Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου δικά μου»! Ειλικρινά δεν θυμάμαι αν αυτή η φράση προέρχεται από κάποια από τις ιστορίες του Χότζα, από κάποια παλιά ελληνική ταινία ή είναι στίχος κάποιου λαϊκού άσματος. Για κείνο όμως που είμαι σίγουρος είναι πως άνετα πλέον μπορούν να το τραγουδούν σε όλους τους τόνους – πίνοντας μάλιστα εις υγείαν του κορόιδου, δηλαδή του χειμαζόμενου ελληνικού λαού – οι μεγαλοεργολάβοι και οι τραπεζίτες που συμμετέχουν στις κοινοπραξίες για την κατασκευή των πέντε μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, ιδιαίτερα μετά τις νέες αναθεωρημένες συμβάσεις που κατέθεσε η συγκυβέρνηση για κύρωση (βλέπε: «νομιμοποίηση») στη Βουλή.
Στην κυριολεξία με τις συμβάσεις αυτές – όχι βέβαια πως οι αρχικές που είχαν ψηφίσει από κοινού η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερες – οι ιδιωτικοί όμιλοι, με το πρόσχημα της επανεκκίνησης των έργων, που έχουν σταματήσει δυόμισι χρόνια τώρα με δική τους υπαιτιότητα, τα παίρνουν όλα: Και πρόσθετο «ζεστό» χρήμα από τον – κατά τα άλλα «στεγνό» για τους υπόλοιπους - κρατικό κορβανά, και πρόσθετες εγγυήσεις των κερδών τους και πρόσθετες εγγυήσεις ότι δεν αναλαμβάνουν σχεδόν κανένα επιχειρηματικό ρίσκο και πρόσθετα χρόνια εκμετάλλευσης.
Ο μόνος χαμένος είναι ο ελληνικός λαός που από το 2008 που ιδιωτικοποιήθηκαν οι αυτοκινητόδρομοι αναγκάστηκε να πληρώνει πανάκριβα χαράτσια διοδίων, καθώς αυξήθηκαν ακόμη και κατά 500%, ανάλογα με την κατηγορία του οχήματός του, ενώ από τις αρχές του 2014, με τις νέες συμβάσεις, θα υποχρεωθεί τα διόδια αυτά να τα χρυσοπληρώνει προσαυξημένα ακόμη και πάνω από 60%! Από το Γενάρη του 2014 η διαδρομή με ΙΧ Αθήνα – Θεσσαλονίκη μόνο σε διόδια θα στοιχίζει 26,45 ευρώ και 52,90 ευρώ μετ’ επιστροφής, ενώ αν περάσεις και από την Αττική Οδό θα στοιχίζει 58,50 ευρώ! Αυτό είναι το τίμημα της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει και σήμερα η συγκυβέρνηση, παραχωρώντας σε επιχειρηματικούς ομίλους το εθνικό οδικό δίκτυο, με αποκλειστικό στόχο να ενισχυθεί η κερδοφορία τους.
Οι ληστρικές αρχικές συμβάσεις
Όλα ξεκίνησαν με τις περιβόητες αρχικές «συμβάσεις παραχώρησης», που προετοίμαζε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από το 2000 ως το 2003 και ψήφισαν από κοινού στη Βουλή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 2007. Το συνολικό κόστος των 5 συμβάσεων παραχώρησης («Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου», «Ιόνια Οδός», «Αυτοκινητόδρομος Μορέας», «Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας Ε65» και «Ολυμπία Οδός») για την περίοδο μελετών-κατασκευών (και όχι την περίοδο συντήρησης – εκμετάλλευσης) ανερχόταν σε 8,50 δισ. ευρώ (σε τιμές 2007). Σε αυτό το ποσό δεν περιλαμβάνονται τα κόστη απαλλοτριώσεων, μετακινήσεων Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας (ΟΚΩ), αρχαιολογικών ανασκαφών, συμβούλων κ.λπ. Συνολικά, θα κατασκευάζονταν 720 χλμ. νέων αυτοκινητοδρόμων θα αναβαθμίζονταν 530 χλμ. υφιστάμενων οδών, ενώ το Δημόσιο θα παρέδιδε στους ιδιωτικούς ομίλους («παραχωρησιούχους») λειτουργία – να εισπράττουν διόδια, δηλαδή - νέων τμημάτων αυτοκινητοδρόμων μήκους 166 χλμ., που κατασκευάστηκαν αποκλειστικά με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός.
Το χρηματοδοτικό μοντέλο καθορίστηκε ως εξής: 2,1 δις. ευρώ (25%) η συμβολή του ελληνικού δημοσίου από τον κρατικό προϋπολογισμό και από κοινοτική χρηματοδότηση. 2,3 δις. ευρώ (26%) που θα πλήρωνε ο ελληνικός λαός προκαταβολικά μέσω διοδίων κατά την περίοδο της κατασκευής και διακινδυνεύοντας τη ζωή του από τα αναπτυγμένα εργοτάξια. 800 εκατ. Ευρώ (9%) θα ήταν η συμβολή των ιδιωτών παραχωρησιούχων, τα μισά περίπου θα έμπαιναν στα έργα και τα άλλα μισά θα χρησιμοποιούνταν ως μετοχικό κεφάλαιο των κοινοπραξιών τους. 3,3 δις. ευρώ θα προέρχονταν από δάνεια που έπρεπε να συνάψουν οι παραχωρησιούχοι με ξένες και ελληνικές τράπεζες.
Όπως προαναφέραμε επιπλέον το Δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός, αναλαμβάνει:
* Να παραδώσει, όπως προαναφέραμε, στους ιδιωτικούς ομίλους έργων 166 χλμ. που κατασκευάστηκαν πρόσφατα ή ακόμη κατασκευάζονται ύψους 2 δισ. ευρώ. Μόνο το πέταλο του Μαλιακού, που θα παραδοθεί στους ομίλους και θα βάλουν και εκεί διόδια, θα στοιχίσει τελικά πάνω από 800 εκατ. ευρώ. Αλλά και το τμήμα Παραδείσια - Τσακώνα που παραδόθηκε την πρόσφατα στην κυκλοφορία, ενώ κατασκευάστηκε ως δημόσιο έργο και στοίχισε στον ελληνικό λαό 130 εκατ. ευρώ, τελικά παραδόθηκε στην ιδιωτική κοινοπραξία "Μορέας" που έβαλε και εκεί διόδια. Παρομοίως συνέβη με την παράκαμψη Αγρινίου, το τμήμα Εθνική Οδός – Χαλκίδα κ.ά.
* Να πληρώσει τις απαλλοτριώσεις, το ύψος των οποίων αναμένεται να κυμανθεί μεταξύ 1,2 και 1,5 δισ. ευρώ.
* Να πληρώσει το κόστος των μετακινήσεων ΟΚΩ, αρχαιολογίας, συμβούλων κ.λπ. μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
* Σε μερικές συμβάσεις, εκτός όλων των άλλων, παρέχονταν και επιδοτήσεις λειτουργίας, δηλαδή εγγυήσεις κερδοφορίας προς τις κοινοπραξίες, αν οι κυκλοφοριακοί φόρτοι δεν ήταν επαρκείς από μόνες τους για κάτι τέτοιο! Για παράδειγμα, αυτό συμβαίνει στον άξονα Κεντρικής Ελλάδας (η συνολική επιδότηση μπορεί να φτάσει και τα 400 εκατ. ευρώ) και Τρίπολη - Καλαμάτα - Λεύκτρο - Σπάρτη (132 εκατ. ευρώ).
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο λαός αναγκάστηκε να πληρώσει και «πανωπροίκια», μέσω διαφόρων συμπληρωματικών συμβάσεων! Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η συμπληρωματική σύμβαση με την οποία αυξήθηκε το κόστος κατασκευής των σηράγγων των Τεμπών κατά 173 εκατ. ευρώ για την πρόσθετη κατασκευή λωρίδας έκτακτης ανάγκης, καθώς αυτή δεν περιλαμβανόταν στην αρχική σύμβαση. Επίσης οι μεγαλοεργολάβοι έχουν ήδη εισπράξει εκατοντάδες εκατομμύρια ως αποζημιώσεις για καθυστέρηση της έναρξης παραχώρησης την περίοδο 2007-2008. Και βέβαια το κόστος αυτό επιβαρύνει εξ ολοκλήρου το Δημόσιο, δηλαδή τον ελληνικό λαό…
Αντίθετα, με τις συμβάσεις αυτές οι κατασκευαστικοί όμιλοι ενώ δεν συμβάλλουν στην ουσία ούτε με 4,5% στην κατασκευή των έργων, θα τα εκμεταλλεύονται για 30 χρόνια. Και η ελάχιστη όμως αυτή χρηματοδοτική τους συμβολή στα έργα είναι αμφισβητήσιμη, καθώς αυτή υπερκαλύπτεται από τις εισπράξεις των διοδίων - και μάλιστα αυξημένων - που τους παραδόθηκαν προκαταβολικά! Επίσης απολαμβάνουν μια σειρά προνόμια, όπως:
Τεράστιες και προκλητικές φοροαπαλλαγές. Για παράδειγμα, την επιστροφή ολόκληρου του ΦΠΑ δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ (ούτε στ’ όνειρό του δεν μπορεί να το φανταστεί κάτι τέτοιο κάποιος συνηθισμένος μικροεπαγγελματίας). Μέχρι στιγμής το ποσό αυτό ξεπερνά τα 130 εκατ. Ευρώ. Σημειώνεται ότι η καθυστέρηση επιστροφής ΦΠΑ πέραν των 60 ημερών από την υποβολή της αίτησης, συνιστά, σύμφωνα με τις διατάξεις των συμβάσεων παραχώρησης, γεγονός αθέτησης Δημοσίου και δίνει τη δυνατότητα καταγγελίας οποιασδήποτε σύμβασης παραχώρησης!
Να τοποθετούν διόδια (μετωπικά για τη διαμπερή κίνηση και πλευρικά για όσους κάνουν τοπικές μετακινήσεις ακόμη και από τη δουλειά στο σπίτι ή από το χωράφι στο σπίτι), όπου αυτοί υπολογίσουν ότι θα αυξήσουν τις εισπράξεις τους και χωρίς να έχουν μεριμνήσει για εναλλακτικές διαδρομές. Η τιμή των διοδίων ότι σταδιακά θα έφταναν (στα έτοιμα τμήματα) για τα ΙΧ στα 0,04 του ευρώ (σε τιμές του 2003 και χωρίς ΦΠΑ), τιμή που σήμερα έχει φτάσει στα 0,064 ευρώ, χωρίς ΦΠΑ. Εξαίρεση αποτελούν οι σήραγγες των Τεμπών η τιμή των οποίων θα φτάσει στα 0,06 ευρώ (σε τιμές του 2003 και χωρίς ΦΠΑ). Αντίστοιχα, προσδιορίζονται μέχρι και τριπλάσιες τιμές για τα μεγαλύτερα οχήματα (Τιμές καθόλου αμελητέες, αφού μπορεί μεν τυπικά να επιβαρύνουν διάφορες κατηγορίες επαγγελματιών, αλλά τελικά τίποτε δεν εμποδίζει να μετακυλιστούν στον καταναλωτή ή στον επιβάτη, δηλαδή σε όλον τον λαό).
Επιπλέον ότι οι παραχωρησιούχοι είναι ελεύθεροι να υπογράφουν κατασκευαστικές συμβάσεις με άλλους εργολάβους που ποτέ δεν έφτασαν στη Βουλή, ενώ τα έργα θα ελέγχονται από «ανεξάρτητο μηχανικό», δηλαδή από εταιρεία που δεν είναι δημόσια και επομένως πλήρως εξαρτημένη από αυτούς!
Οι όροι που μπήκαν στις συμβάσεις παραχώρησης για συντέλεση απαλλοτριώσεων εντός 12 μηνών, ολοκλήρωση αρχαιολογικών εργασιών εντός 4μήνου κ.λπ. ήταν από κάθε άποψη εξωπραγματικοί, με αποτέλεσμα να δίνεται στους παραχωρησιούχους η δυνατότητα να διεκδικούν τεράστιες αποζημιώσεις.
Προσδιορίστηκε ότι η επίλυση των διαφορών μεταξύ παραχωρησιούχων και δημοσίου θα επιλύεται από διεθνή διαιτησία. Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει αυτό, αρκεί να αναφέρουμε ότι για την υποθαλάσσια οδό Θεσσαλονίκης, ένα έργο που ούτε καν ξεκίνησε, η διαιτησία ανάγκασε το δημόσιο να ως ποινική ρήτρα πληρώσει στους μεγαλοεργολάβους 67 εκατ. Ευρώ μόνο και μόνο για κάποιες προκαταρκτικές μελέτες που έκαναν!
Εξασφάλισαν ότι ακόμη κι αν οι συμβάσεις λύνονταν με υπαιτιότητα των παραχωρησιούχων το ελληνικό δημόσιο θα πληρώσει ποινικές ρήτρες εκατοντάδων εκατομμυρίων. Δηλαδή αν εσείς φωνάζατε κάποιον να σας φτιάξει το σπίτι και αυτός δεν το ολοκλήρωνε εσείς πάλι θα του πληρώνατε ολόκληρο το ποσό!
Επιπλέον εξασφαλίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην εκτελεστούν από το δημόσιο ανταγωνιστικοί αυτοκινητόδρομοι για να μην τους παίρνουν την πελατεία. Σε αντίθετη περίπτωση θα εισπράττουν αποζημιώσεις. Με τον τρόπο αυτό καταδικάζονται ολόκληρες περιοχές να παραμένουν με δρόμους - λαιμητόμους, που δεν πληρούν κανένα όρο οδικής ασφάλειας. Το αποτέλεσμα όλων αυτών το είδαμε όταν αποκλείστηκε για μήνες το τμήμα της κοιλάδας των Τεμπών από τις βραχοπτώσεις και οι οδηγοί αναγκάστηκαν να κυκλοφορούν μέσω άθλιων εναλλακτικών διαδρομών.
Αμφιβάλλει, λοιπόν, κανείς, ότι πρόκειται, για συμβάσεις λαϊκής αφαίμαξης που υποχρεώνουν το λαό να χρυσοπληρώνει τα έργα πολλαπλά: Και για την κατασκευή και για τη χρήση; Ότι εξασφαλίζουν μόνο τα κέρδη των ιδιωτικών ομίλων;
Πληρώνει ο λαός για …ιδιωτικά έργα!
Τα πράγματα έγιναν τώρα ακόμη χειρότερα με τις αναθεωρημένες συμβάσεις, που αφορούν τους τέσσερις από τους πέντε αυτοκινητοδρόμους («Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου», «Ιόνια Οδός», «Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας Ε65» και «Ολυμπία Οδός»), των οποίων τα έργα σταμάτησαν το 2011, όταν οι τράπεζες αρνήθηκαν να συνεχίσουν τη δανειοδότηση των παραχωρησιούχων. Δηλαδή τα έργα σταμάτησαν αποκλειστικά με υπαιτιότητα των ιδιωτικών ομίλων, που ήταν αυτοί που συνήψαν τα δάνεια. Μόνο ο «Αυτοκινητόδρομος Μορέας», κατασκευάζεται κανονικά – και πάλι όχι χωρίς προβλήματα που επιφέρουν σημαντικές καθυστερήσεις.
Αξίζει εδώ να θυμηθούμε από ποιες πηγές καλύπτεται η χρηματοδότηση των 4 συμβάσεων παραχώρησης στις οποίες οι εργασίες διακόπηκαν το 2011. Ποιο είναι δηλαδή το χρηματοδοτικό μοντέλο των 4 συμβάσεων παραχώρησης:
- 2,1 δις (29%) άμεση χρηματοδοτική συμβολή του δημοσίου
- 2,1 δις (31%) έσοδα από διόδια ήδη κατασκευασμένων με δημόσιο χρήμα τμημάτων αυτοκινητοδρόμου (έμμεση χρηματοδοτική συμβολή δημοσίου).
- 0,7 δις (10%) ίδια κεφάλαια παραχωρησιούχων
- 2,1 δις (30%) δάνεια που εξασφαλίζουν οι παραχωρησιούχοι από τις τράπεζες.
Τι συμφωνήθηκε, λοιπόν, για να επανεκκινήσουν τα έργα, με τις αναθεωρημένες συμβάσεις που συντάχθηκαν ύστερα από διαπραγματεύσεις δυόμιση χρόνων που ο λαός εξακολουθούσε να πληρώνει πανάκριβα διόδια, χωρίς να πέφτει ούτε τσαπιά στα έργα; Τη “διατάραξη της χρηματοοικονομικής ισορροπίας των συμβάσεων παραχώρησης” για τους τέσσερις οδικούς άξονες, των οποίων οι εργασίες έχουν διακοπεί από τις αρχές του 2011, με αποκλειστική υπαιτιότητα των ιδιωτικών ομίλων οι οποίοι όμως εισπράττουν στο μεταξύ τα διόδια σα να μη συμβαίνει τίποτα, έρχεται να αποκαταστήσει η κυβέρνηση με δημόσιο χρήμα, απλόχερα. Ακολουθεί, δηλαδή ένα ανάλογο με αυτό που ακολούθησε και για τη διάσωση των τραπεζών, που τώρα θέλουν να βάλουν χέρι και στα σπίτια του εξοντωμένου λαού από τα μνημόνια, μέσω των πλειστηριασμών! Ειδικότερα:
Το ελληνικό Δημόσιο θα πληρώσει άμεσα 638 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση των κατασκευαστικών κοινοπραξιών αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη διακοπή των έργων. Κι αυτό παρότι ο παραχωρησιούχος έχει την αποκλειστική ευθύνη να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση του έργου μέσω δανεισμού, το σταμάτημα του οποίου ήταν η αιτία να «νεκρώσουν» τα εργοτάξια. Αξίζει μάλιστα να τονιστεί ότι οι καθυστερήσεις για τις οποίες ευθύνη έχει το δημόσιο θεραπεύονται συμβατικά με ρήτρες σε βάρος του δημοσίου και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αιτία καταγγελίας των συμβάσεων από τη μεριά των παραχωρησιούχων. Απεναντίας η διακοπή χρηματοδότησης των έργων και επομένως η διακοπή των εργασιών από τους παραχωρησιούχους συνιστά (με βάση τις συμβάσεις παραχώρησης) αιτία καταγγελίας των συμβάσεων από το δημόσιο. Αντί η κυβέρνηση να το εκμεταλλευτεί αυτό, παρέχει αφειδώς το δημόσιο χρήμα. Μάλιστα όλο αυτό το ποσό θα προέλθει από δάνειο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), το οποίο θα υποχρεωθεί να αποπληρώσει ο ελληνικός λαός!
Θα καταβάλει μέσω κοινοτικών πόρων επιπλέον 1,2 δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση των έργων. Τα χρήματα θα μοιραστούν στην «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου» (433 εκατ. ευρώ), στην «Ολυμπία οδό» (250 εκατ. ευρώ), στη «Νέα οδό» (279 εκατ. ευρώ), και στην «Κεντρική οδό» (237 εκατ. ευρώ). Τα χρήματα αυτά θα προέλθουν από περικοπές κονδυλίων του ΕΣΠΑ που επρόκειτο να δοθούν σε άλλα έργα τα οποία έτσι αναβάλλονται ή παραπέμπονται οριστικά στις ελληνικές καλένδες.
Το ελληνικό Δημόσιο παρότι πληρώνει 1,8 δις. ευρώ παραπάνω για τα έργα, το φυσικό αντικείμενο σε τρεις συμβάσεις περικόπτεται κατά πολύ. Προβλέπεται η ολοκλήρωση της κατασκευής του κομματιού Κόρινθος – Πάτρα, μήκους 120 χλμ. και μένει εκτός το κομμάτι Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα, 164 χλμ. Από τον αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Ελλάδας 174 χιλιόμετρα (Λαμία – Μέτσοβο) θα κατασκευασθούν 90 χλμ. «τυφλού» οδικού άξονα, από την Ξυνιάδα, πριν από τον Δομοκό, έως τα Τρίκαλα. Αντίστοιχη περικοπή γίνεται και στην Ιόνια Οδό. Το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός, πληρώνει περισσότερα χρήματα για 30% περίπου λιγότερο έργο!
Το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των έργων παρατείνεται από το 2013 στο 2015, όπως και η περίοδος παραχώρησης επεκτείνεται από τα 30 έτη στα 33, εφόσον απαιτηθεί για την απόδοση των ίδιων κεφαλαίων.
Το Δημόσιο επίσης διαθέτει τα μελλοντικά του έσοδα από τα διόδια, ύψους 8,5 δις. ευρώ για την κάλυψη εξόδων συντήρησης και λειτουργίας των δρόμων, αλλά και για την απόδοση του σταθερού συμφωνημένου κέρδους στις εταιρείες. Δηλαδή επεκτείνει τις εγγυήσεις εγγυημένης κερδοφορίας σε όλες τις συμβάσεις!
Και επειδή το χρηματοδοτικό κενό, λόγω άρνησης των ιδιωτικών τραπεζών να δανειοδοτήσουν τα έργα παραμένει, παρέχεται το δικαίωμα στους ιδιωτικούς ομίλους, από 1-1-2014 να επιβάλλουν νέες δραστικές αυξήσεις στα χαράτσια των διοδίων που ξεκινούν από 12,50% και φτάνουν το 62,50% . Συγκεκριμένα: Στον «αυτοκινητόδρομο Αιγαίου», αύξηση στα διόδια της Πελασγίας 29,63% και Μοσχοχωρίου 33,33%. Στη «Νέα Οδό» αύξηση στα διόδια Αφιδνών 59,52%, Καπανδριτίου 58,33%, Μαλακάσας 61,17%, Οινοφύτων 62,50% και Θηβών 55%. Στην «Ολυμπία Οδό» στα διόδια Ελευσίνας η αύξηση θα είναι 31,25% και του Ισθμού 12,50%. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θα προστεθούν τρεις νέοι σταθμοί στο Ελευσίνα-Κόρινθος (Νέα Πέραμος, Πάχη, Αγίοι Θεόδωροι) και άλλοι τρεις μέσα στην Αττική (Άγιος Στέφανος, Βαρυμπόμπη), που θα επιβαρύνουν τους κατοίκους όλων αυτών των περιοχών οι οποίοι θα πληρώνουν χαράτσια για τις καθημερινές τους μετακινήσεις.
Συμπερασματικά πληρώνει ο ελληνικός λαός για ένα ιδιωτικό έργο! Και πληρώνει πανάκριβα. Μάλιστα οι διαδοχικές συγκυβερνήσεις βλέποντας τις δικαιολογημένες αντιδράσεις του λαού, και προκειμένου να εξασφαλίσει τα έσοδα των ιδιωτικών ομίλων, με νόμους έχει επιβάλει πανάκριβα πρόστιμα σε όσους αρνούνται να πληρώνουν διόδια και έχει χαρακτηρίσει ως κακούργημα τις περιπτώσεις που εμποδίζεται η λειτουργία των σταθμών διοδίων! Πρόκειται για άλλη μια κλασική περίπτωση νόμων που θεσπίστηκαν για την προστασία της ασυδοσίας του κεφαλαίου…
Αξίζει, τέλος να αναφέρουμε ότι ως πρόσχημα για τις παροχές προς τους ιδιωτικούς εργολαβικούς ομίλους, που όπως περιγράψαμε έχουν καταντήσει βαρέλι δίχως πάτο, επικαλείται ότι η επανεκκίνηση των έργων θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη και θα προσφέρει νέες θέσεις εργασίας. «Ξεκινούν τα έργα σημαίνει ξεκινάει η Ελλάδα για την ανάπτυξη» δήλωσε παρουσιάζοντας τις αναθεωρημένες συμβάσεις ο υπουργός Υποδομών Μιχ. Χρυσοχοΐδης, σημειώνοντας ότι θα υπάρξει θετική επίδραση στο ΑΕΠ κατά 1,2% για την επόμενη τριετία, ενώ ανέφερε ότι θα δημιουργηθούν πάνω από 20.000 θέσεις εργασίας στα εργοτάξια για το επόμενο οκτάμηνο. Ποια ανάπτυξη, όμως μπορούν να προσφέρουν έργα σαν αυτά ατέλειωτης λαϊκής αφαίμαξης και όταν όσες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν θα διέπονται από το καθεστώς ισοπέδωσης των εργατικών δικαιωμάτων και δραστικών περικοπών στους μισθούς των εργαζομένων, που έχουν εξασφαλίσει στο κεφάλαιο η κυβέρνηση, η ΕΕ και οι δανειστές, με τα αλλεπάλληλα μνημόνια; Πρόκειται ασφαλώς για μαύρο χιούμορ…
Οφείλουμε να πούμε, τέλος, πως η περίπτωση των αυτοκινητοδρόμων, αποτελεί έναν κρίκο στην ατέλειωτη αλυσίδα των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, με όχημα την οικονομική κρίση, το δημόσιο χρέος και την επιβολή των μνημονίων. Άλλοι κρίκοι στην αλυσίδα αποτελούν οι ιδιωτικοποιήσεις στο νερό την ενέργεια και άλλων στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η απελευθέρωση των απολύσεων και η ισοπέδωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, το μπαράζ της φοροεπιδρομής, που οδηγούν πλατιά στρώματα του λαού στην πλήρη εξαθλίωση. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να αντιμετωπιστεί αυτή η λαίλαπα. Η δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού λαϊκού μετώπου, που θα περιλαμβάνει όλα τα κινήματα που αντιστέκονται, που θα αποκρούσει αυτήν την πολιτική και θα διεκδικήσει την εξουσία και να δημιουργήσει τους όρους για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με γνώμονα τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού και όχι του κεφαλαίου.
http://ergatikosagwnas.gr/EA/
