Επιτυχημένη, λέει, η «Λευκή Νύχτα» του Καμίνη. Πλημμύρισαν οι δρόμοι από κόσμο.
Φυσικός νόμος είναι. Τι να ‘κανε ο κόσμος; Σπίτι δεν μπορεί να κάτσει· κρυώνει. Είναι γιορτές, και πήρε τους δρόμους. Σουλάτσο κάργα, να δει μια τελευταία φορά τα λαμπιόνια που πληρώνει χρυσά, πριν κρεμαστεί ή τον κλείσουν στον Κορυδαλλό· να τον κοιτάνε κι οι μαγαζάτορες που σουλατσάρει. Πού να πήγαινε; Στην Πάολα;
–Γιατί, δηλαδή; Δεν πάει ο κόσμος στην Πάολα;
Όχι, βέβαια. Δεν πάει ο κόσμος στην Πάολα! Πάει κόσμος στην Πάολα, ναι. Αλλά δεν πάει ο κόσμος στην Πάολα. Στην Πάολα πάνε οι Βαρβιτσιώτηδες. Και για να δείξουν οι Βαρβιτσιώτηδες ότι είναι ο κόσμος, λένε «πήγα στην Πάολα μεν, αλλά δεν τα ‘σπασα, ούτε πέταγα λουλούδια. Μόνο κάθησα στο μπαρ».
Αυτό είναι το κενό κεφάλι των Βαρβιτσιώτηδων. Πάει στην Πάολα, και λέει ότι κάθησε στο μπαρ. Έτσι αντιλαμβάνεται ένα κενό κεφάλι τη συστολή.
Δίπλα στη συστολή υπάρχει η διαστολή. Άλλος φυσικός νόμος. Δίπλα, λοιπόν, στη… συστολή των Βαρβιτσιώτηδων, υπάρχει η… διαστολή των Κορκίδηδων. Εκείνη που λέει ότι η «Λευκή Νύχτα είχε α π ό λ υ τ η επιτυχία». Διαστολή στη διαστολή αποδείχθηκε κάποια στιγμή το απόλυτο κενό μέσα και στο δικό του το κεφάλι.
Ανάμεσα στα δύο αυτά κενά βρίσκεται ο κόσμος. Φυσικός νόμος και αυτός.
Η «Λευκή Νύχτα» θα τελειώσει. Θα νανουρίζει ακόμα η Πάολα τους Κορκίδηδες και τους Βαρβιτσιώτηδες, καθώς θα βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους να γιορτάσει, που ξημέρωσε άσπρη μέρα…
Πρώτα λευκή νύχτα, και μετά άσπρη μέρα. Φυσικός νόμος επίσης.
