To 2015 είναι το τελευταίο έτος που διατηρείται η οριακή ισορροπία του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ από το 2016 αρχίζει η κατάρρευση.Σύμφωνα με τον κ. Σάββα Ρομπόλη, καθηγητή του Παντείου και διευθυντή του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ, απαιτείται η θεσμοθέτηση νέων πόρων εκτός του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος ώστε να μην αρχίσει η κατάρρευση με δεδομένη και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής κατά 7 χρόνια τα επόμενα 50 χρόνια. Το μοντέλο που χρησιμοποιεί η ομάδα των οικονομολόγων θα υποδεικνύει το ποσοστό έξτρα χρηματοδότησης που έχει ανάγκη το σύστημα (από νέους πόρους) έως το 2050.
Στη μελέτη επισημαίνεται ότι η μείωση του επιπέδου των συντάξεων από 7%-20% και η αύξηση των ορίων ηλικίας δεν κατόρθωσαν να υποστηρίξουν τα ταμεία ιδιαίτερα, ενόψει των νέων δεδομένων και των συνεπειών της ύφεσης. Έτσι, η αύξηση της ανεργίας (29% το 2012, δηλ. 1.500.000 άτομα) και η μείωση των μισθών στερεί την κοινωνική ασφάλιση από πόρους της τάξης των 10,5 δισ. ευρώ, η εισφοροδιαφυγή από την αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία καθώς και από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης με 8,5 δις ευρώ και η μη καταβολή των οφειλών του κράτους από το 1993 στα ασφαλιστικά Ταμεία (12 δισ. ευρώ) συρρικνώνουν σοβαρά την οικονομική κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης. Η επιταγή των δανειστών οι δαπάνες για συντάξεις να αυξηθούν κατά την περίοδο 2010-2060 μόνο κατά 2,6% του ΑΕΠ (Ν. 3863/10) και η χρηματοδοτική απόσυρση του κράτους κατά την περίοδο 2009-2014 και ιδιαίτερα μετά την 1/1/2015 από το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα απαιτούν αλλαγές στο σύστημα.
Πάντως, από το 2015 θα τεθεί σε λειτουργία το νέο μοντέλο κοινωνικής ασφάλισης με τρείς πυλώνες (κύρια σύνταξη υποβαθμισμένη, ατομικοί υποχρεωτικοί λογαριασμοί, επαγγελματικά ταμεία) με περιορισμό της κρατικής χρηματοδότησης (από 24,1% του ΑΕΠ σε 17,4% του ΑΕΠ το 2060) , μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών και επικράτηση της ιδιωτικοποιημένης ασφάλισης. Έτσι, η επιδίωξη αυτή ελέγχου της αύξησης των συνταξιοδοτικών δαπανών στην Ελλάδα από τους δανειστές της χώρας , παράλληλα με την αύξηση κατά 70% του συνταξιοδοτικού πληθυσμού, σηματοδοτεί την προοπτική κατάρρευσης του επιπέδου των συνταξιοδοτικών παροχών (κύριων, επικουρικών, κοινωνικών επιδομάτων, εφάπαξ, κλπ) και γενικότερα των κοινωνικών υπηρεσιών (μείωση κατά 35% των δημόσιων δαπανών υγείας 2010-2012), ως συμβολή στη μείωση των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων και στον περιορισμών της απόκλισης του λόγου δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο από Μάιο 2010 μέχρι Ιούνιο 2012 οι περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων ανήλθαν συνολικά στο επίπεδο των 4,2 δις ευρώ, ενώ στο πρόγραμμα περικοπών και λιτότητας των 11,6 δις ευρώ για την περίοδο 2013-2014, οι περικοπές κύριων, επικουρικών συντάξεων, εφάπαξ και κοινωνικών επιδομάτων αντιστοιχούν στο 43% του συνολικού ποσού, δηλ. 5,5 δις ευρώ.
«Οι μισθωτοί έχουν χάσει 37 δισ. ευρώ, τα οποία επωφελήθηκαν κράτος και εργοδότες», είπε στον Alpha 989 ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, Σάββας Ρομπόλης.
Παράλληλα, έκανε λόγο για «μετασχηματισμό της εργασίας σε καταναγκασμό, αλλά και καταναγκαστική ανεργία. Αποδυναμώνεται η δραστηριότητα της εργασίας».
«Ούτε στις ΗΠΑ δεν είχαμε αυτή την ανεργία του 29% που προβλέπουμε. Δυστυχώς για εμάς, έχουμε επαληθευτεί και δεν χρειάζεται να αναθεωρούμε κάθε τρίμηνο όπως κάνει η τρόικα», πρόσθεσε.
Πάντως, εξέφρασε την αισιοδοξία ότι «αυτή η πορεία θα ανακοπεί».
Πηγή: newmoney.gr
