Δημήτρης Μηλάκας Για την τρομοκρατία ως πολιτική δράση έχουν γραφτεί πολλά, χωρίς ωστόσο να κλείσουν τη θεωρητική συζήτηση. Πρόκειται για μια συζήτηση η οποία θα ανακυκλώνεται κάθε φορά που το αίμα θα κυλάει στο χώμα. Πρόκειται για μια συζήτηση η οποία θα επαναλαμβάνεται όσο οι ολοκληρωτικές αντιλήψεις παραμένουν κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα.
Πριν σπεύσει κάποιος να διαφωνήσει περί της κυριαρχίας του ολοκληρωτισμού σε ιδεολογικό επίπεδο, ας ρίξει μια ματιά τριγύρω. Θα δει:
● Την παγκόσμια κυριαρχία της αγοράς, η οποία αποφασίζει για το πόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν με ένα δολάριο το μήνα ή θα πεθάνουν λόγω έλλειψης νερού.
● Τη θεσμοθέτηση του «μεγάλου αδελφού», που πανταχού παρών κατασκοπεύει και αρχειοθετεί πληροφορίες και συνήθειες ηγετών, αξιωματούχων, απλών ανθρώπων, όλων των ανθρώπων.
● Το ασφυκτικό πλαίσιο του «πολιτικά ορθού», το οποίο ορίζεται επακριβώς από τα συμφέροντα των κυρίαρχων ελίτ.
● Τη μαζική πλύση εγκεφάλου και την τεράστιας κλίμακας διαχείριση της κοινής γνώμης μέσα από τα μονοπώλια των δικτύων της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας
Αν συμφωνήσουμε ότι τα παραπάνω περιγράφουν κάποια βασικά δομικά χαρακτηριστικά του κόσμου μας, εύκολα μπορούμε να κατανοήσουμε τα υποπροϊόντα που αφήνει πίσω του η κρεατομηχανή του νεοφιλελευθερισμού. Ο φασισμός / ναζισμός είναι ένα από αυτά.
Τι είναι ο φασισμός και οι ναζί το γνωρίζουμε όλοι όσοι έχουμε στοιχειώδη επίγνωση της ιστορίας. Γνωρίζουμε επίσης τι ακριβώς επιχειρούν να πετύχουν τα κακέκτυπά τους στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Γνωρίζουμε τις μεθόδους τους, τις τακτικές τους, τη φυσιογνωμία τους, την πολιτική τους αντίληψη.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, θα πρέπει ίσως να συμφωνήσουμε σε κάτι: Τα κουμπούρια δεν αποτελούν τον ενδεδειγμένο τρόπο για την επίλυση πολιτικών διαφορών. Με κουμπούρια, στειλιάρια και μαχαίρια «πεταλούδες» λύνονται οι λογαριασμοί στον υπόκοσμο.
Δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός της αξιοποίησης εγκληματικών μεθόδων και πρακτικών για την προώθηση πολιτικών επιδιώξεων. Το αίμα του Παύλου Φύσσα είναι ακόμη νωπό και τα τραύματα Αιγυπτίων και άλλων μεταναστών που ξυλοκοπήθηκαν από τα «περήφανα» χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου δεν έχουν κλείσει ακόμη.
Οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής, προφανώς, γνώριζαν τι καρπούς θα παρήγε η σπορά τους. Το ίδιο ακριβώς φανταζόμαστε ότι γνωρίζουν και αυτοί οι οποίοι σχεδίασαν τη δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής την περασμένη Παρασκευή.
Κοινός τους παρονομαστής ο απόλυτος ολοκληρωτικός παραλογισμός, στον οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε...
http://www.topontiki.gr
