Οι επιτυχίες της αμυντικής βιομηχανίας της ΛΔΚ συχνά προκαλούν ευφορία μεταξύ των κινεζικών σχολιαστών. Αν διαβάσετε τα κινεζικά φόρουμ στο Διαδίκτυο, μπορεί να σας φανεί ότι η Κίνα πριν από πολύ καιρό ξεπέρασε στον τομέα της στρατιωτικής τεχνολογίας τη Ρωσία και την Ευρώπη και ότι της έμεινε να κάνει το τελευταίο άλμα για να προλάβει τις ΗΠΑ.Η πραγματικότητα, συνήθως, είναι πολύ πιο δύσκολη. Η καθυστέρηση από τη Ρωσία και τη Δύση παραμένει σε πολλές κατευθύνσεις, ενώ στον τομέα της Αεροπορίας των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV), η Κίνα ξεπέρασε τη Ρωσία για μερικά χρόνια και πολύ λίγο μένει πίσω από τις προηγμένες αμερικανικές κατακτήσεις.
Τα ρωσικά ΜΜΕ, επικαλούμενα πηγές στο στρατιωτικο-βιομηχανικό συγκρότημα έγραψαν ότι το πρώτο δοκιμαστικό δείγμα του ρωσικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους μάχης βάρους κατά την απογείωση 20 τόνων, θα εμφανιστεί το 2018, ενώ το πρωτότυπο πιο ελαφρού, βάρους 5 τόνων μη επανδρωμένου αεροσκάφος - στα τέλη του 2015 - αρχές του 2016. Γίνεται λόγος για τα σχέδια, τα οποία κατά την υλοποίηση των τόσο πολύπλοκων στρατιωτικο-τεχνικών προγραμμάτων πολύ συχνά διαταράσσονται, μάλιστα, τόσο στη Ρωσία, όσο και στη Δύση.
Ωστόσο, ακόμη και αν τα σχέδια αυτά θα εφαρμοστούν όπως προβλέπεται, θα σημαίνουν, καθυστέρηση τουλάχιστον 4-5 ετών από την Κίνα στον τομέα της Αεροπορίας των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Είναι γνωστό ότι το κινεζικό πρωτότυπο βαρέου μη επανδρωμένου αεροσκάφους μάχης Λιτζιάνγκ χαμηλής διακριτικοτητας (τεχνολογία στέλθ) εμφανίστηκε στις αρχές του 2013 και υποβάλλεται ήδη σε εντατικές δοκιμές. Πρόκειται για το μοναδικό κινεζικό UAV με ελάχιστη δυνατότητα εντοπισμού του από τα ραντάρ: οι Κινέζοι έχουν κατασκευάσει επίσης αεροσκάφος που μοιάζει με το αμερικανικό RQ-170 Sentinel.
Εκτός απ’ αυτό, η Κίνα κατέφυγε ακόμα το 2011-2012 στην σειριακή παραγωγή του πιο ελαφρού μη επανδρωμένου αεροσκάφους μάχης Ilun, βάρους 1200 κιλών.Το UAV αυτό ως προς τις ικανότητές του μοιάζει με το αμερικανικό Predator, το οποίο μέχρι σήμερα έχει πωληθεί σε πολλές χώρες. Για το Ilun κατασκευάστηκαν μεγάλες ποσότητες διαφόρων ειδών όπλων, συμπεριλαμβανομένων και των πυραύλων με στόχευση λέιζερ και μικρές βόμβες με ικανότητα αυτοδιόρθωσης τροχιάς. Η Ρωσία δε προς το παρόν δεν έχει ακόμη κανένα μη επαδρωμένο αεροσκάφος σειριακής παραγωγής, ικανό να φέρει όπλα.
Η ρωσική καθυστέρηση οφείλεται τόσο σε αντικειμενικούς λόγους, όσο και σε λάθη κατά το σχεδιασμό των αντίστοιχων προγραμμάτων. Η τεχνολογία κατασκευής UAV άρχισε να αποκτά τη σημερινή προτεραιότητα τη δεκαετία του ‘90 - αρχές του 2000, δηλαδή την πιο δύσκολη περίοδο για τη ρωσική οικονομία και την αμυντική της βιομηχανία, όταν ασχολόταν με τα ζητήματα της επιβίωσης. Στη συνέχεια, όταν απόκτησε χρήματα όλη η προσοχή επικεντρώθηκε στον ηλεκτρονικό εξοπλισμού των μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε βάρος των άλλων συστημάτων. Έτσι, λοιπόν ο χρόνος χάθηκε.
* Η άποψη της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτει με την άποψη του/της αρθρογράφου.
